Widzę, że temat był kiedyś poruszany, ale może gdzieś mniej lub bardziej już zapomniany. A zawsze i wszędzie będzie niestety aktualny. Macie kogoś kto choruje na tę chorobę, bądź z niej wyszedł? Ja miałam tyle szczęścia, że wyszłam dzięki wielu czynnikom skłądowym. Długo był to temat tabu. Teraz zaczynam o tym mówić, bo wiem jak bardzo jest to iinym potrzebne. Innym, którzy borykają się z tym koszmarem, bądź z koszmarem osób najbliższych. Moją krótką historyjkę ośmioletniej walki z chorobą kiedyś nawet opublikowały Charaktery, tam jeszcze wtedy czułam się mocno anonimowa. Teraz opowiadam o tym grupą, które o dziwo mają ogromnie wiele pytań, bo media będą jeszcze długo zapewne kreować taki a nie inny wygląd.
Chcecie o tym pogadać? Macie spostrzeżenia, problemy? Znacie kogoś kto potrzebuje pomocy? Ekspertemm nie jestem, ale cośtam wiem i z autopsji i z psychologicznego punktu widzenia i swoją wiedzą podzielę się z chęcią. Może komuś to pomoże....

--------------------

Przeszłam to w swoim czasie, wyszłam i mam się dobrze Nigdy nie chciałam o tym rozmawiać, nigdy nie miałam takiej potrzeby... Wybrnęłam, choć nie wiedziałam, czy się uda - jest fajnie, nie znam nikogo, kto potrzebuje takowej pomocy. Bo to jednak w większości nastolatki i młode panienki dotyka ( sama takową wówczas byłam )...a my tutaj, na forum, już mamy trochę więcej lat ( i jakież to jest ogromne szczęście! )

--------------------

W większości faktycznie dotyka nastolatek, ale coraz częściej dotyka kobiet dorosłych, dojrzałych, które nie mogą zaakceptować swojego wyglądu. Skoro nigdy nie chciałaś rozmawiać, rozumiem, nie każdy lubi rozmawiać o sytuacjach, które były być może tematem tabu przez wiele lat. Czy ja lubię o tym rozmawiać? Chyba tak, ktoś kiedyś właśnie w taki sposób do mnie przemówił.

--------------------

Anoreksja to nie tylko choroba młodych kobiet. Znam faceta, który po 30. zachorował na anoreksję, ale na szcęście już z tego wyszedł.