W garażu u wujka wypatrzyłam sobie kredens. Kredens ów wydawał mi się skądś znajomy, jakieś mgliste wspomnienie go owiewało. Okazało się, że to panieński kredens mojej prababci Zosi, który dostała jeszcze od swojej mamy. Mebel pamiętam z dzieciństwa, z czasów, kiedy codziennie bywałam u Babci - wydawał mi się wtedy taki ogromny, tajemniczy - skrzypiały mu drzwiczki, Babcia trzymała w nim cukierki i domowe dżemy - kołaczą mi się po umyśle jakieś takie szczątkowe obrazy.
Żal mi się kredensu zrobiło, żal wspomnień, żal prawie nieistniejącego już domu Babci - a że uwielbiam wszelkie starocie, to go przygarnęłam. Przewieźliśmy go 150 km. na dwie raty - bo on jest nierozkręcalny i ciężki jak pieron. Spędziłam ( angażując męża i zarażając go entuzjazmem ) 2 pracowite miesiące nad odnawianiem mebelka. I mam! Mam swój pierwszy, własnoręcznie odrestaurowany ( choć to chyba za duże słowo...) mebel z duszą! Jestem dumna jak paw, chociaż na pewno efekt w oczach fachowca wygląda żałośnie, ale i tak się cieszę jak dziecko.

A Babcia pewnie patrzy gdzieś z Góry i się dziwuje

Lubicie takie meble? Zbieracie starocie? Szperacie po strychach, komórkach i rupieciarniach?
Ja się rozkręcam

A tak wygląda metamorfoza mojego kredensu:

taki był:


Tak wyglądał w trakcie prac:


A taki jest teraz:


Usiłowaliśmy zachować "efekt starości", nie wiem, na ile się udało...


--------------------

Piekny jest. Zmiana koloru wyszła mu zdecydowanie na dobre.

Ja odżałować nie mogę, że meble z domu moich dziadków, wykonane własnoręcznie przez pradziadka w posagu dla córki, zostały zjedzoen przez korniki i spalone (nie przez korniki tylko przez moje kuzynostwo)

--------------------

piekne, po prostu piekne, brak słów ...i tylko żal , że w porę nie zaiteresowałam się identycznym kredensem mojej babci

Dzięki

Wujek nad nim już niemal stał z siekierą... A mebelek ma blisko 100 lat!

--------------------

Totalna metamorfoza! Cudo!

PS. Drzwiczki dalej skrzypią?

--------------------

Zazdraszczam uprzejmie
Ja długie lata byłam zdecydowaną przeciwniczką mebli starych albo stylizowanych na stare, w ramach buntu, jako że moja mama jest wielbicielką takowych. Ale człowiek z czasem mądrzeje i sam widzi, że takie właśnie meble po pierwsze mają duszę, po drugie paradoksalnie nie starzeją się. Nie, żebym od razu chciała mieć całe mieszkanie umeblowane antykami, ale nawet jeden mebelek, wśród nowoczesnych, tworzy atmosferę

--------------------

super! uwielbiam takie akcje

--------------------

Cudny

Tiss, jestem pełna podziwu! Piękny jest!

--------------------

brawo Tiss!!! pięknie Ci wyszło. A czy mogę poprosić o konkrety? Tzn. co zrobiłaś po zdrapaniu farby (opaleniu?)? Szlifowałaś i lakierowałaś, czy jakaś bejca?

--------------------

Tiss wow świetnie Ci to wyszło,

--------------------

Po opaleniu farby ( a było tego miejscami ze 6 warstw , widać dawniej hołdowano olejnej w nadmiarze ), który to proces zabrał najwięcej czasu i prowadzony był w upały... kredens został wypolerowany papierem ściernym - najpierw taki bardzo grubym, potem drobniejszym i tak aż do najdrobniejszego, takiego bardzo delikatnego. Gdzie się dało ,to taką specjalną "szlifierką" na która się papier nakłada, a gdzie nie wlazła szlifierka- to ręcznie. Pyłu naprodukowały się strasznie ilości. w środku niestety drewno było bardzo zniszczone - zaczęło się miejscami psuć i trzeba było dużo zeszlifować. I w efekcie w środku pomalowałam farbą akrylową, w kolorze czekoladowym - nie widać struktury drewna, ale też i niewiele z niej zostało tak naprawdę. A z zewnątrz to satynowy lakier ( za nic nie chciałam takiego parkietowego, z połyskiem ). Chciałam bejcę albo lakiero-bejcę ,ale pan w sklepie odradził, że się może wytrzeć szybko. nie znam się, może faktycznie. Myślałam też o naolejowaniu drzewa- to mi było najbliższe sercu -ale uświadomiono mi, ile takie stare drzewo może "wypić" oleju i się uśmiechnęłam w stronę półki z lakierami
Jazda była z uchwytami, bo nigdzie nie mogłam znaleźć takich prostych, bez grawerki i innych dyrdymałków - no, prawie się udało. Jeszcze muszę namierzyć gdzieś na szmateksie niciane firaneczki do okienek

Przeprowadziłam już filiżanki i szklanki do kredensu. Podoba im się nowe lokum



--------------------

Tiss super kredensik. Efekt końcowy powalający. Ja za starociami nie jestem, podobają mi się ale u kogoś, w naszym nowym M będzie bardzo nowocześnie

--------------------

Tiss... piękny ten kredensik Ci wyszedł .

Ja powinnam jedne drzwi w swoim mieszkaniu podobnie potraktować... Ale... boję się za to zabrać . Nie znam się zupełnie.


--------------------

Piekny!!
Lubie, lubie.
Tez mam dwa kredensy. Nie takie stare, nie wlasnorecznie odrestaurowane i nie z dusza ale prawdziwe sosnowe welsh dressers
I tez do przechowywania domowych przetworow oraz szkla, porcelany.
Z prawdziwych staroci 2 komody i szafe ktore przygarnelam i tak dlugo czekaly az znalazlam dla nich miejsce.

A babciny kredens kuchenny bardzo mi utkwil w pamieci.
Byl kremowy i mial polki w drobne kwiatki.

No Bardzo ładny kredensik.

--------------------

Przepiekna , moznaby rzec - koronkowa robota Pokazalam foto tesciowce, ktora tez kocha takie klimaty - omdlala z wrazenia i nagle przypomniala sobie, ze w piwnicy jakas stara komodka zachowala sie z -jak to sama okreslila- pradawnych czasow.
Pozdrawiam

--------------------

Ekstra, też uwielbiam.
Niestety Maż nie podziela kredensowej pasji i nie mam takiego mebla...
Może kiedyś zmieni zdanie... kto wie...

Super!

--------------------

Dobra robota! Piknie!

--------------------