Witam, co zrobić, jak zareagować na coraz częstsze wymuszania mojego 4 letniego syna w sklepie??? Podczas ostatnich zakupów tak strasznie histeryzował, że nie wiedziałam co robić. Proszę o radę !!!

Witam. A jak wyglÄ…da wymuszanie Pani syna?

Syn krzyczy, rzuca się na podłogę i w ogóle mnie nie słucha!

Każdy z nas jak również dziecko ma agresje ,która jest wrodzona.Dzieci należy uczyć od małego radzenia sobie z tym.
Jeśli dziecko tupie i krzyczy w sklepie bo chce dostać zabawkę i rodzic dla świętego spokoju ustąpi to dziecko zapamięta to i będzie robiło to częściej. Dziecko jeśli nie może dostać tego co zapragnie będzie próbowało za wszelka cenę to zdobyć.

Poproszę o radę co robić, jak reagować żeby moje dziecko tak się nie zachowywało???

Żeby problem się nie nasilał należy go rozwiązać jak najszybciej.
Można pracowac z dzieckiem żeby uniknąć złości np nie brac dziecka do sklepu
lub gdy widac sygnaly histerii opuścić sklep. Dobrze jest też pracować nad dzieckiem w domu przed wyjsciem na zakupy np. zabawa "jak należy zachowywać się w sklepie".
Fajnie jest stworzyc z dzieckiem zasadę ,że jesli zacznie krzyczeć to wychodzimy ze sklepu.
Gdy dziecko zaczyna krzyczeć przypominamy zasadę i wychodzimy.

Druga opcja to pozwalamy dziecku na wybuch i później ponosi tego konsekwencje.

Mój syn jak histeryzował w w sklepie to po prostu,zostawiałam wszystko,wyniosłam dziecko ze sklepu,położyłam na chodniku (posadziłam,postawiłam,jak chciał)i poczekałam aż się uspokoi, nawet pół godziny. Jak się uspokoił wracaliśmy do domu i było tłumaczenie czemu.Wystarczyło 2 razy i się nauczył.

--------------------

Wrodzona agresja. Nie no padłam.


--------------------

ProszÄ™ dobra ksiÄ…zka na temat agresji wrodzonej

Psychologia i życie
Philip G. Zimbardo, Richard J. Gerrig

rozdział 14


można także poczytać w internecie na ten temat.

Ja też

--------------------

Próbowałam tłumaczyć ale reakcja była odwrotna. Wiem, muszę być bardziej konsekwentna i stanowcza ale czasami brak sił. Postaram się przy następnym wyjściu zastosować opisane zasady i mam nadzieję, że z czasem wyuczymy się ich oboje. Dziękuję

Witam! Ważne jest aby zdecydowanie Pani sprzeciwiÅ‚a siÄ™ agresywnym zachowaniom: nie życzÄ™ sobie takiego zachowania, nie lubiÄ™ kiedy siÄ™ tak zachowujesz, to mnie smuci, to mnie zÅ‚oÅ›ci. Musi Pani jasno wyznaczyć dziecku granice, co mu wolno, a czego nie wolno. Robienie scen przez dzieci jest wojnÄ… o autorytet i wÅ‚adzÄ™. Jej celem jest sprawdzenie czy rodzic jest wystarczajÄ…co twardy i konsekwentny w wychowaniu dziecka oraz postawienie na swoim. Taka próba pokazuje zwyciÄ™zcÄ™ i zawsze jest on tylko jeden. Jeżeli poddasz siÄ™ i przegrasz walkÄ™ o wÅ‚adzÄ™, dziecko bÄ™dzie tylko umacniaÅ‚o siÄ™ w przekonaniu, że z rodzicem można zrobić wszystko.Ty jako rodzic musisz panować nad dzieckiem i to Ty masz prawo i obowiÄ…zek decydować za dziecko. Dlatego jeÅ›li np. wychodzicie z domu to Ty decyduj w co ma siÄ™ ubrać i nie pozwól dziecku na decydowanie w stylu: „ty mamo idź – ja zostajÄ™!”, albo „nie chcÄ™ iść”. Twardo stawiaj na swoim! Skoro mama mówi „idziemy”, to tak musi siÄ™ stać! Nie daj siÄ™ wodzić za nos. Nie oznacza to oczywiÅ›cie, że dziecko nie może mieć swojego zdania. Owszem może, ale ostateczna decyzja i tak zawsze musi należeć do Ciebie – rodzica. Przecież dziecko nie ma zielonego pojÄ™cia o podejmowaniu decyzji. Dziecko czuje siÄ™ najbezpieczniej kiedy ma jasno wyznaczone granice. W kontekÅ›cie „robienia scen” takÄ… granicÄ… może być zasada, że w sklepie nie może ono żądać zakupu zabawek. Jeżeli taka scena siÄ™ jednak przydaży musi Pani być konsekwentna, powiedzieć stanowcze Nie! A gdy dziecko urzÄ…dzi histeriÄ™, nie czekamy aż siÄ™ uspokoi, nie próbujemy tÅ‚umaczyć i nie wchodzimy w zbÄ™dne dyskusje bo sklep to nie jest miejsce na wychowywanie. W takim wypadku zostawiamy zakupy i bez sÅ‚owa wyprowadzamy dziecko ze sklepu. W drodze do domu oboje ochÅ‚oniecie i bedzie można spokojnie porozmawiać o zasadach jakie wczesniej ustaliliÅ›cie.

Czterolatek spokojnie może zdecydować w co się ubrać, ale jest już za duży, żeby rzucać się na podłogę w sklepie w ramach focha.

Naturalne konsekwencje działania są najlepszą metodą. Leżysz, leż sobie, ja idę dalej. Na pewno zadziała.
I tak do skutku. Jeśli w domu wymusza- nie reagować, dopiero jak się uspokoi.

Agresja wrodzona to jakaÅ› paranoja.

--------------------

Drogie Panie
Żeby prawidłowo zareagować na problem trzeba wiedzieć o co w nim chodzi. Trzeba ZDAWAĆ sobie sprawę, że wymuszanie dziecka to nie jest jego kaprys lecz zaprogramowany w naszych genach odruch. To jak zareagujemy podczas próby wymuszania w dużym stopniu kształtuje się późniejsze zachowanie naszego dziecka. Jak już wspominałam (i co Panie skomentowały) - każdy z nas posiada wrodzona agresje, a histeryzowanie czy mocne wymuszanie jest jej częścią. Wszyscy musimy być agresywni, aby przetrwać. ZDROWA dawka agresji jest przydatna i każdy z nas ją ma zapisaną w genach. Maluszki, przedszkolaki, uczniowie i dorośli - każdy ma WRODZONA agresje. Natomiast agresja która wymyka się z pod kontroli jest niebezpieczna. MY Dorośli musimy uczyć dzieci jak najwcześniej sobie z nią radzić .

Jeżeli dziecko wpada w histerie w sklepie a my działamy jak moja przedmówczyni "Leżysz, leż sobie, ja idę dalej. Na pewno zadziała. I tak do skutku" to nic to dziecka nie nauczy. Do tego do złości (agresji) dorzucamy jeszcze strach (panikę) przed zostaniem bez opieki. Dziecko nie uzmysławia sobie wtedy swojego błędu tylko biegnie plącząc za mama bo tak jest zaprogramowane. I dziecko nie rozumie co i czemu. Jeżeli nasza pociecha zaczyna histeryzować np. w sklepie to trzeba wyjść z nim i w sposób stanowczy ale i zrozumiały wytłumaczyć dziecku dlaczego wyszliśmy i dlaczego nie może się tak zachowywać. Jeżeli do dziecka nie dociera to co do niego mówimy to jak napisałam we wcześniejszym poście można zawrzeć przekaz podczas zabawy. A dzieci uczą się najwięcej poprzez zabawę.

Za dużo filozofii. Proste działania funkcjonują najlepiej. Czterolatek biegnie za mamą budząc się z focha i nie rozumie dlaczego? Proszę Cię... Czterolatek dobrze wie, co robi.
Zakładam, że tłumaczyłam dziecku podczas pierwszego ataku szału co i jak, dlaczego nie itp.

Coraz częściej widzę (pracuję z małymi dziećmi), że kiedyś, za Króla Ćwieczka, rodzice kierowali się prostymi zasadami w wychowaniu i to funkcjonowało. Mniej było tych wszystkich teorii. Był rzecz jasna inny stosunek do kar cielesnych, których jestem totalną przeciwniczką i tej "metody" w ogóle nie toleruję.

Kiedy tak patrzę na latające na wysokości lamperii w szatni przedszkolaki, które w przedszkolu są całkiem ułożone, a przy rodzicach zachowują się jak dzikusy i pozbawione jakichkolwiek zasad stworzenia, za każdym razem zastanawiam się jak to jest, że dziecko jest w stanie owinąć sobie rodziców koło palca do tego stopnia.

Tak mnie wzięło na wynurzenia jak o tej "wrodzonej agresji" czytam. Agresja i foch na podłodze w sklepie to dwie różne sprawy, gdzie ta druga raczej kojarzy mi się z wymuszeniami i haraczami. Tyle.

--------------------

Histeria dziecka to nic innego jak sposób na rozładowania nagromadzonych w nim emocji. Nie ma nic wspólnego z jakąś walką z rodzicem o to kto jest liderem, kto ma więcej do powiedzenia. Wojna to na froncie jest, nie między rodzicem a małym dzieckiem.

Najprostszym sposobem na poradzenie sobie z histerią (obojętnie czym spowodowaną, czy to mama nie kupiła czegoś co chciało dziecko, czy też rodzeństwo bawi się zabawką, którą on właśnie w tym momencie miał zamiar się bawić) jest zajęcie go czym innym odpowiednio do jego wieku.
Można przytulić, można pokazać coś ciekawego, można spróbować rozweselić, chociażby zwykłymi łaskotkami, można dać się wypłakać, wykrzyczeć.

A btw, nie nudzi CiÄ™ tworzenie multikont i nowych historii?
5latka w przedszkolu, 4 latek z ekspresją na poziomie 2 latka? Mam wrażenie, że pomimo wszystkich tych obszernych wypowiedzi na tematy wychowawcze praktykę masz niewielką.


--------------------

Ja nie mam czasu na tworzenie nowych kont i historii.

Do MegiWPR

Jeśli będzie miała pani jakiś problem z dzieckiem a własne pomysły nie wystarczą to podaje tytuły poradników ,które są napisane prostym językiem:


Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły
Autor:
Faber Adele, Mazlish Elaine


Sposób na trudne dziecko
Autor:
Kołakowski Artur, Pisula Agnieszka

Poczytałam sobie o tej agresji wrodzonej, nie przypuszczałam, że istnieje coś takiego. Andżelika bardzo dziękuję za wskazówki i pozycje książkowe, na pewno się z nimi zapoznam.

Ja wstawiam się za radami Andżeliki. Szczególnie działająca (przynajmniej z własnego doświadczenia) jest ta z wychodzeniem ze sklepu na początku histerii i nie braniem dziecka do sklepu w ogóle. Dziecko widzi, że jest to dla niego kara za złe zachowanie. Jest mu przykro, że nie może chodzić na zakupy i gądać zabawek/ słodyczy. Póxniej z każdą kolejną wizytą jest bardziej spokojne

--------------------