, Czyli gawędy o rarogach i szalikach ;) Opcje

[Pronto]

Ależ ja nic nie mam do sandałów.
Tylko japonek nie lubię. No, klapki też nie tego.
Ale nie biegam za ludźmi w klapkach i japonkach po ulicy i nie pluję im pod nogi. Po prostu mi się nie podoba takie obuwie.

A Zac Efron to gwiazda dennego musicalu dla nastolatków High School Musical. Maksymalny metroseksualny młodzian. Nic nie straciłaś.

[Adriannna]

Oooo Litka widze, ze mamy podobnie. Ja tez nie trawie pulchnych stop wbitych w szpilke.

A japonki...jak dla mnie do wszystkiego pasuja, ale tak jak pisalam wczesniej tutaj faceci w japonkach to normalka. Chodza tak na spacer, na zakupy, do miasta, klubow, na party. No nie razi mnie to nic a nic...

My zawsze kupujemy zapas japonek w Brazylii. Havaianas sa tam najbardziej popularnym obowiem...

Co sezon to inne wzory. Jest naprawde w czym wybierac, same popatrzcie (i mowa tu o tych najzwyklejszych klapkach)

Meskie

Damskie

Dzieciece

Ten post edytował Adrianna78 czw, 02 lip 2009 - 21:57

[Gremi]

Gremi, ale mnie nie chodzi o to by oni w tych sandałach, japonkach i klapkach sunęli do pracy odziani w garnitur...

K

mi tez nie chodzilo o garnitur ale ogolnie o dlugie spodnie - bez roznicy czy sa to jeansy czy jakiekolwiek inne. Po prostu dlugie.

Sandaly tak ale tylko do spodenek. Klapkom mowimy stanowcze NIE.

[Gremi]

a tak apropos japonek jeszcze to uważam ze takie buty to trzeba umiec nosic. Jak widze kobiety / mezczyzn w takich butach i stopy im wylatuja z kazdej strony i idac pol stopy wypada im za podeszwe to slabo mi sie robi. No i co najwazniejsze - do takich butow trzeba miec piekne stopy. Bez zadnych tam odciskow, twardych piet czy zaniedbanych paznokci czy tez halluksow (nie wiem jak to sie pisze). Tylko wypielegnowana stopa w tym dobrze wyglada.

[Gremi]

asia - nie. Ja napisalam tylko ze mi sie to nie podoba. Ja jak mam gruby tylek to nie wkladam spodniczki mini. Kazdy ubiera sie wedlug wlasnego uznania i jesli osoba z halluksami ma ochote na japonki to prosze bardzo ale nie zmieni to faktu ze mi sie to nie podoba.

[yellow]

ja skarpetek tez nie cierpie
...natomiast sandały i japonki z długimi spodniami absolutnie mi sie nie gryzą - sama nosze rzemykowe sandałki i jeansy i sie sobie podobam

[trzkasienka]

Prawdę mówiąc to ja nie odróżniam takich do wody od takich na chodnik. Dla mnie mógłby w takich iść i nie zauważyłabym różnicy.

Ale w imię uczciwości względem własnych poglądów postanowiłam jednak na te japonki popatrzeć.





Na drugim zdjęciu młoda dziewczyna wygląda ok, ale mężczyzna mógł sobie darować.

Najbardziej znanym obecnie "nosicielem" japonek jest niejaki Zac Efron - nie, jednak zostanę przy swoim. Nie kręci mnie to żadną miarą.

kompletnie nie wiem o co Ci chodzi... na drugim i trzecim zdjeciu faceci wygladaja ok. Moze mnie to nie razi, bo tu wszyscy tak chodza lacznie z moim mezem no i mna rzecz jasna. Mnie bardziej raza faceci w majteczkach na plazy... no ale to temat na inny watek...

Ten post edytował trzkasienka pią, 03 lip 2009 - 17:03

[Agnieszka AZJ]

Ponieważ wątek o meskich japonkach już istnieje, to tu wlaśnie podzielę sie moja bulwersacją

Dziś zupełnie przypadkiem byłam świadkiem sytuacji w której ekipa Telewizji POlskiej przeprowadzała wywiad z prof. Witoldem Modzelewskim. Wywiad odbywał się w bardzo eleganckiej siedzibie jego INstytutu Studiów Podatkowych, profesor jest byłym wiceministrem finansów, a rozmowa dotyczyła podatków.
Przed kamerą stał profesor w garniturze. Zza kamery pytania zadawała osoba, którą na pierwszy rzutk oka uznalam za kobietę i ciut sie zdziwilam, że przeprowadza wywiad w takim stroju: (od góry jadąc) bordowy Tshirt przyozdobiony szalikiem w różową kratkę, dzinsy, a na nogach japonki.
Zdziwiłam się jeszcze bardziej, kiedy stwierdzilam że jest to facet

Powiedzcie, bo może znów się nie znam - czy to jest strój, w jakim dziennikarz publicznej telewizji powinien przeprowadzać wywiad z ekspertem i na taki temat ???

Ten post edytował Agnieszka AZJ wto, 07 lip 2009 - 13:43

[Pronto]

Oj, Agnieszka, ja nie rozumiem, o co Ci chodzi. Przecież go nie widać.

A tak serio, IMO nie jest to strój w jakim "dziennikarz publicznej telewizji powinien przeprowadzać wywiad z ekspertem i na taki temat". Bardziej pasuje do prowadzącego program "Jak dobrze wyglądać nago" (polskie wydanie).

[candace]

a propos butów w lecie to maz koleżanki chodzi cały rok w martensach i w lecie musi je zdejmowac przed domem i natychmiast myć stopy... koleżanka grozi rozwodem:-)

[.uzytkownik.usun...]

Ponieważ wątek o meskich japonkach już istnieje, to tu wlaśnie podzielę sie moja bulwersacją

Dziś zupełnie przypadkiem byłam świadkiem sytuacji w której ekipa Telewizji POlskiej przeprowadzała wywiad z prof. Witoldem Modzelewskim. Wywiad odbywał się w bardzo eleganckiej siedzibie jego INstytutu Studiów Podatkowych, profesor jest byłym wiceministrem finansów, a rozmowa dotyczyła podatków.
Przed kamerą stał profesor w garniturze. Zza kamery pytania zadawała osoba, którą na pierwszy rzutk oka uznalam za kobietę i ciut sie zdziwilam, że przeprowadza wywiad w takim stroju: (od góry jadąc) bordowy Tshirt przyozdobiony szalikiem w różową kratkę, dzinsy, a na nogach japonki.
Zdziwiłam się jeszcze bardziej, kiedy stwierdzilam że jest to facet

Powiedzcie, bo może znów się nie znam - czy to jest strój, w jakim dziennikarz publicznej telewizji powinien przeprowadzać wywiad z ekspertem i na taki temat ???

O, widzisz Agnieszko, reakcje mamy podobne. A i mnie spotkało podobne doświadczenie. Swego czasu - ładnych już parę lat temu nazad - zbulwersowała mnie pani, która na dość prestiżowy egzamin odziała swe wdzięki w koronkowe body w kolorze czerwonym. Dopiero teraz widzę, że ta pani szła w awangardzie. W tej chwili na tym samym egzaminie normą są mini odsłaniające ... a właściwie zasłaniające niewielki obszar ciała gdzieś w okolicach krocza, bluzeczki kończące się tuż pod biustem i podobne kwiatki. Dominuje nastawienie "płacę więc mogę przyjść nawet w bikini, to nie szkoła więc nic mi nie zrobicie." A myślę, że dzieje się tak dlatego, że stosowność przestała być kryterium doboru stroju. Teraz ważne jest by wyglądać trendi i dżezzi

I czemu znowu czuję się jak raróg i dinozaur, względnie jakaś krzyżówka w/w ?

K

[Pronto]

I czemu znowu czuję się jak raróg i dinozaur, względnie jakaś krzyżówka w/w ?

K

A czujesz się?

Poczucie stosowności ubioru nie jest niestety wrodzone i o ile ktoś człowieka tego nie nauczy, lub nie nauczy się on tego sam w procesie bolesnych upokorzeń, to ciężko od niego wymagać, aby rozumiał, że czerwone body z koronki nie jest ok. Wszak "wyglądam tak ślicznie". No może i ślicznie, ale na disco, a nie na egzaminie.
Problem w tym, że kiedyś z egzaminu za nieodpowiedni strój można było wylecieć, a teraz w imię tolerancji raczej już nie. Nikt tym ludziom nie zwraca uwagi, więc jak się mają nauczyć, że coś jest niestosowne?

Pamiętam taką sytuację z czasów, kiedy pracowałam w korporacji: śliczna dziewczyna, drobna blondyneczka, zatrudniona na niezbyt prestiżowym stanowisku, ale jednak w centrali, przychodziła do pracy w kiecce o całkowitej długości około 20 cm i bluzce z dekoltem do pępka. Wyglądała naprawdę świetnie, zwłaszcza facetom ciężko się było nie potknąć. Ale pasowała bardziej do wystroju ekskluzywnego lupanaru, niż do firmy finansowej. W końcu szef zwrócił jej uwagę i naświetlił co wypada i czego się od niej oczekuje. Sprawa zakończyła się pomyślnie, ale dziewczyna była o krok od zwolnienia, bo szef myślał, że osoba dorosła na pewno wie, jak się należy ubrać i skoro tego nie robi, to pewnie celowo.
A ona zwyczajnie nie wiedziała.

Ja tam się nie czuję jak dinozaur.

[.uzytkownik.usun...]

Liberi, no uwielbiam ciem Ergo, wiedza dinozaura nie czyni?

Dostrzegam tylko jeden mankament w Twoim rozumowaniu: mianowicie, jak to się dzieje, że jeszcze - powiedzmy - moje pokolenie wszędzie szło ubrane jak trzeba (w większości przypadków) za to już następne - nie. Jeśli rzecz jest w nauce to czy powyższe oznacza, że w pewnym momencie matki przestały wpajać pewne normy dzieciom? Czy może w ogóle nigdy ich nie wpajały i cała rzecz tkwi w dostępności cekinowych sukienek o łącznej powierzchni 20 cm2... w sklepach?

Jak to jest?

K (to może chociaż raróg )

[Pronto]

He, no nie czyni. Żeby robić za dinozaura należy albowiem udowodnić skostnienie mózgu i to wielokrotnie, bo jednorazowo może się każdemu zdarzyć.

jak to się dzieje, że jeszcze - powiedzmy - moje pokolenie wszędzie szło ubrane jak trzeba (w większości przypadków) za to już następne - nie. Jeśli rzecz jest w nauce to czy powyższe oznacza, że w pewnym momencie matki przestały wpajać pewne normy dzieciom? Czy może w ogóle nigdy ich nie wpajały i cała rzecz tkwi w dostępności cekinowych sukienek o łącznej powierzchni 20 cm2... w sklepach?

Przyczyny upatruję w instytucjach, bo to one narzucają standardy, do których większość rodziców, a potem samych młodych jednak próbowało się kiedyś dostosować. Pamiętam moją szkołę podstawową, a potem liceum, do których nie należało zakładać określonych strojów oraz robić na sobie makijażowych i fryzjerskich eksperymentów.
Pokolenie po nas (a przynajmniej po mnie) to pokolenie zachłyśnięcia się wolnością - również w sferze tego, co wypada nosić do szkoły (a potem do pracy itd., czym skorupka...). Próbą ucieczki przed totalnym bezhołowiem są oczywiście mundurki (eksperyment mniej czy bardziej udany, z różnych stron słychać różne opinie), ale to nie wystarcza, bo zamiast uczyć się tego, co na daną okazję ładne i stosowne, dzieci uczą się sprzeciwu wobec unifikacji (często niestety do tego niegustownej, bo niektóre mundurki przypominają robocze drelichy).

Dobrym wsparciem byłyby programy telewizyjne, ciekawie prowadzone i skierowane szczególnie do młodzieży. Jednak formuła naprawdę musiałaby być odkrywcza, bo obecne polskie produkcje dla dorosłych po prostu zwalają z nóg nudą.

PS. A czemu akurat raróg? Dla mnie fajny ptaszor, wcale nie skamielina...


Może raczej ślimak jakiś, albo inna mumia?

[myszka]

A o co chodzi z tymi szalikami latem? Japonki japonkami, stosowność stosownością, ale te wszechobecne okutane szyje, w tropikach, które ostatnio w kraju panują, mnie naprawdę mocno zastanawia.

[.uzytkownik.usun...]

Liberi, litości kobieto! O wiele bardziej trendi i dżezi jest powiedzieć "czuję się jak raróg" niż "czuję się jak amonit/truchło Tutenchamona (mimo wszystko)

K

P.S. No i - skoro to w modzie - lecę po szalik. Japonki już mam