Opcje

[moni5]

Moje dziecko w czerwcu skończyło trzy latka i od niedawna przejawia agresywne zachowania w stosunku do innych dzieci, np. popycha, szarpie, zostawi zabawki w piaskownicy bawi sie na zjeżdżalni kątem oka dojrzy, że ktoś rusza jego zabawki biegnie, wyrywa. Ktoś sie o coś zapyta - krzyczy, przepycha się np. na zjeżdzalnie wchodzi przed nim chłopczyk nie poczeka, tylko wpycha sie przed niego.. Jedzie rowerkiem, wjeżdża specjalnie na kogoś.

Zaznaczam, że takie zachowania są od niedawna i nie występują za każdym razem, nie raz potrafi sie ładnie bawić/ współpracować z innymi dzieciaczkami...
Ja w takich sytuacjach tłumaczę jemu, że takie zachowanie jest nieładne, nie mozna bić/ popychać innych dzieci on niby rozumie a za chwilę sie pytam ponownie - można popychac inne dzieci? on odpowiada, że tak i ot.. błędne koło..

Nie chciałabym, żeby takie zachowania sie jemu utrwaliły, przeciwnie.. Z tymże nie bardzo wiem, jak postepować by to zmienić.
Inną kwestią jest fakt, że nie wiem z czego to wynika, czy to jest taki etap rozwoju, on sprawdza co może, czy wychodzi taka jego natura czy jeszcze coś innego?
Jeżeli mogłybyście coś doradzić w tej kwestii, będe baaaardzo wdzieczna...

[Eliszka]

Pierwsze co mi się nasuwa to nie pytaj czy można bić dzieci/zabierać zabawki, tylko oznajmij że nie można. Konsekwentnie za każdym razem. Pytając możesz zrodzić w nim wątpliwość, czy faktycznie są dwie drogi? Można bić dzieci, albo nie można bić dzieci. Wybierze co będzie chciał.

Dzieci w pewnym wieku mają silne poczucie własności ale jeszcze niskie wartości samej rzeczy.
Odbierają zabawę swoją łopatką tak jak ty pewnie odebrałabyś gdyby ktoś zaczął bawić się Twoim smartfonem
W połączeniu z niewykształconymi jeszcze schematami zachowań społecznych daje to efekt jaki możesz obserwować.

Dodatkowo czasem rzeczywiście sprawdzają granice.

Bądź konsekwentna. Tłumacz, nie pytaj.
To tak na szybko.

Ten post edytował Eliszka wto, 04 wrz 2012 - 16:19

[dankin-82]

ja zbytnio nie pomogę, tylko przytulę mocno



u nas nie ma takich problemów, ja młodym bardzo dużo tłumaczę, stawiam sprawę jasno co wolno a co kategorycznie zabraniam
te rozmowy u nas są podstawą i dają dobre skutki, nic innego nie stosuję (oby tak zostało )

mam nadzieję że ten etap szybko "przerobicie" i za chwilkę nie będzie z tym problemu

[Gosia z edziecka]

Tak, po skonczeniu 3 lat, do 4 urodzin dzieciom nasilac sie moga zachowania agresywne.

Po drugie zgadzam sie z Eliszką - nie pytaj.

Po trzecie

Ja w takich sytuacjach tłumaczę jemu, że takie zachowanie jest nieładne, nie mozna bić/ popychać innych dzieci on niby rozumie

Nieładność jes względna. Coś sie kmus podoba, cos nie. A z biciem jest tak, że tu nie ma względności. Bicie jest ZŁE.
Ja mówie dzieciom: Bicie jest złe, nie bije się ludzi, bicie boli.

[moni5]

Dziękuje za wszystkie odpowiedzi..

[lukaszmac]

Polecam pozytywne wzmacnianie i wspieranie. Formy zakazów i nakazów w przypadku agresji nic nie zmieniają. Pamiętajmy, że prawo, tworzy się dla przestępców. Agresja ma swoje źródła w doświadczaniu negatywnych emocji dziecka; warto pomyśleć, czy wszystkie jego potrzeby emocjonalne są realizowane, i czy nie doświadcza lęku, przemocy w najbliższym otoczeniu.

[edit: moderacja]

[PaniOla]

Witam. Radziłabym powstrzymywać niedopuszczalne zachowania dziecka natychmiast ale w łagodny sposób. Komunikat powinien być krótki i jasny tak aby dziecko wiedziało, że źle postępuje. Spróbuj zauważyć w jakich sytuacjach twoje dziecko zachowuje się agresywnie, jaki czynnik może to powodować i czy można zrobić coś aby temu zapobiec. Dziecko powinno ponieść konsekwencje swojego czynu, przeprosić osobę, którą skrzywdziło lub zrobić coś dla niej. Wymyślcie razem z dzieckiem jak w inny sposób może wyładować złe emocje. Pozdrawiam

[ZosiaSamosia99]

Jak już wcześńiej było wspominane, nie powinno się pytać dziecka co jest dobr a co złe? To rodzice mają nauczyć tego swoje dzieci. Najważniejsza jest konsekwcencja. Powinniśmy na spokojnie tłumaczyć dziecku dlaczego bicie, popychanie, krzyczenie i zabieranie zabawek innym dzieciom jest złe. Nigdy nie powinniśmy krzyczeć na dziecko, ponieważ agresja rodzi jeszcze większą agresje. Musisz zastanowić się co jest powodem, agresywnego zachowania twoejgo dziecka. Może jest zmęczone, głodne albo poczuło się zignorowane lub niekochane? Musimy pamiętać, że nasze dzieci również przeżywają wiele różńych emocji i tłumienie ich może być również przyczyną agresji. Wyładowanie emocji np. przez sport może być dobrym rozwiązaniem.

Życzę powodzenia

[moni5]

...

Ten post edytował moni5 sob, 09 maj 2015 - 14:27

[brydzia993]

Witam,
Po przeczytaniu Pani opisu sytuacji, uważam, że Pani dziecko chce zwrócić na siebie uwagę , być może doszło do zmiany kierunku Pani zainteresowania lub nie doszło do takiej zmiany, ale w odczuciu Pani dziecka do takiej zmiany doszło. Dziecko za pomocą agresji i złego zachowania chce utrzymać Pani bezustanną uwagę. Gdy Uważa, że Pani uwaga jest wystarczająca, bawi się w grzeczny sposób, gdy traci takie poczucie zaczyna się źle zachowywać. Ważne jest, aby w takich sytuacjach zakomunikować dziecku, że takie zachowanie nam się nie podoba. Następnie mówimy o konsekwencjach złego zachowania. Jeżeli dziecko nie reaguje należy ukarać dziecko, w taki sposób aby było to dla dziecka nieprzyjemne, coś co dotknie go emocjonalnie. Nie chodzi tutaj o znęcanie się nad dzieckiem, natomiast jeśli kara nie będzie się kojarzyła z czymś nieprzyjemnym, nie będzie skuteczna. Ważne również jest, aby dać do zrozumienia dziecku, że przez swoje złe zachowanie nie skupi naszej uwagi. Dobrym sposobem jest również ignorancja dziecka, które się źle zachowuje,a zwracanie uwagi na dziecko, kiedy jest grzeczne. To też może wpłynąć na poprawę zachowania dziecka.

[moni5]

Dziękuje za wszystkie wypowiedzi,...
Od momentu pisania pierwszego postu, minęło trochę czasu, przez ten okres też znacznie dużo się zmieniło...
Teraz mamy / (pomału wychodzimy) problem w druga stronę - dziecko często nie umie się obronić, często pada ofiarą,... przed silniejszymi jednostkami usuwa się w cień.

Ten post edytował moni5 wto, 19 maj 2015 - 20:29

[misiekpysiek]

A ja bym się udała do lekarza i psychologa, niestety ale to może być coś na tle nerwowym albo psychicznym...

[natiisz]

Rozwój każdego dziecka podzielony jest na różne okresy, fazy. W niektórych dziecko kształtuje swoje "ja", ćwiczy asertywność, w niektórych skupia się na obserwacji, jest wycofane. Ważne jest, aby być przy dziecku szczególnie w tych trudniejszych okresach, wspierać je, nieustannie ale w porozumieniu, zgodzie i zrozumieniu budować zasady i konsekwentnie ich przestrzegać.
Jeśli dziecko jest wycofane, należy wzmacniać poczucie jego własnej wartości, w momentach kryzysowych pomagać, wspólnie odbierać zabawkę, wspólnie porozmawiać z kimś, kto atakuje dziecko. Niech syn wie, że ma wsparcie. Im więcej będzie takich starć, tym lepiej.
Powodzenia

[minnie mouse]

Jeśli uważasz, że brak asertywności jest naprawdę dużym problemem, to może zainteresuje Cię ta książka:
"Asertywność na co dzień, czyli jak żyć w zgodzie ze sobą i innymi" Agnieszka Wróbel

To taki fajny poradnik, napisany naprawdę przystępnym językiem, są w niej przykłady i ćwiczenia chyba rozdział 14 w III części Ci się przyda, ale polecam całość, jest krótka i szybko się czyta, a dużo daje i zmienia świadomość

[naataliaa]

Agresja u dzieci jest dość często występującym zjawiskiem.Występowanie agresji u dzieci to złożony problem, który może mieć różne przyczyny. Relacja rodzic-dziecko ma niebagatelny wpływ na to, jak dzieci postępują, radzą sobie z negatywnymi emocjami, wyrażają siebie. Zastanówmy się przez chwilę, co dają dziecku agresywne zachowania. Musimy pamiętać przy tym, że jest ono człowiekiem takim samym jak my więc musimy wczuć się w jego sytuację. Gdy spojrzymy na to od tej strony, bez problemu dostrzeżemy, że agresja u dziecka może być: wyrazem złości, np. gdy dziecko czegoś chce, a my odmawiamy, choć wcześniej pozwalaliśmy mu na to/dawaliśmy to,sposobem rozładowania napięcia, bo dziecko potrzebuje ruchu, aktywności, wrażeń, a także sposobem zwrócenia na siebie uwagi. Bardzo ważne jest, aby wychowywać dzieci konsekwentnie. Należy ustalić jasne normy postępowania.Karanie dzieci za zachowania, które kiedy indziej były dopuszczalne, np. w domu śmiejemy się, kiedy dziecko używa wulgarnych słów, ale każemy je, gdy przeklina przy sąsiadce, wprowadza do dziecięcego świata chaos i dezorientację, dziecko nie wie, co wolno, a czego nie. Taka nieumiejętność odróżnienia dobra od zła (i tego, czego nie wolno, a co wolno) sprawia, że może ono zachowywać się agresywnie. Polecam przeczytać książkę "Agresja -nowe tabu." Jespera Juul’a, by szerzej dowiedzieć się czegoś na ten temat.


Ten post edytował naataliaa pon, 30 sty 2017 - 11:25