Opcje

[marcinsgdz]

Jestem ojcem 8 letniego chłopca, który został przez nas adoptowany w wieku 2,5 latek.
Od samego początku mamy z nim problemy tj. zaborczy i ma problemy z posłuszeństwem.
Do niedawna zdarzały się sytuacje w których syn reagował w szkole złością tj. bił, rękoma, kopał, rzucał się na plecy. Po wielu rozmowach bójki minęły i ewentualnie w sytuacji konfliktowej potrafi kogoś pchnąć (ale już bez złości).
Kolejny problem to notoryczne przeszkadzanie i dokuczanie dzieciom w szkole np. zabieranie zabawek i uciekanie z nimi (biega po klasie), zagaduje natarczywie (chodzi za kimś itp.) Wydaje mi się, że to to ma spowodować zwrócenie na siebie uwagi przez otoczenie, choć dzieci z nim się bawią.
Kary nie działają - np. dzień bez tabletu lub tv (nie czuje potrzeby choć by grał i oglądał bez umiaru - jakby mu pozwolić). Pisanie po ileś razy czegokolwiek itp. nie skutkowało - bo jak ma coś zrobić to nie chce i robi sie jeszcze gorzej. Tłumaczenie nic nie pomaga - bo nie przyjmuje i czasami np. do żony mówi blbla albo szybko mówi, że się poprawi - ale to chyba w celu aby skończyć gadanie. Czasami kombinuje, że jak zrobił coś złego i za chwilę zrobi coś dobrego to liczy na skrócenie kary (jako nagrody za dobre zachowanie). Ostatnio postanowiliśmy dać karę, która jest naturalna i ograniczy jego codzinne funkcjonowanie. Syn jest bardzo ruchliwy i w związku z tym idzie po odrobieniu lekcji do łóżka i nie wychodzi z niego do końca dnia.

Co możemy z tym zrobić?

Ten post edytował marcinsgdz pią, 10 mar 2017 - 10:15

[AleksandraWo]

Po wielu rozmowach bójki minęły

Może dalsze rozmowy ze specjalistą czyli psychologiem
Musisz poznać jaki problem ma dziecko bo oczywiście to że jest niegrzeczne jest efektem problemu a nie problemem samym w sobie
Może nie radzi sobie z jakimiś emocjami i trzeba go tego nauczyć
Może zwraca na siebie uwagę, może ma jakąś potrzebę, może jest nierozumiany w szkole a w domu odreagowuje - nie wiem, ale dobry specjalista myślę że może pomóc

[monika_2017]

Witam,
prezentowany przez Pana problem jest wielowÄ…tkowy.
Z tego, co Pan pisze, syn jest dzieckiem adoptowanym, a jego trudne zachowania wystÄ™powaÅ‚y „od poczÄ…tku” przysposobienia, zatem ich poczÄ…tek, a co za tym idzie przyczyna mogÅ‚y mieć już miejsce w placówce opiekuÅ„czo-wychowawczej. Nie informuje Pan, z jakiego miejsca syn zostaÅ‚ adoptowany (dom dziecka, rodzina zastÄ™pcza), jaka jest historia jego życia, czy ma rodzeÅ„stwo, czy wie o swojej adopcji oraz jakie otrzymali PaÅ„stwo wówczas wparcie psychologiczno – pedagogiczne. SÄ… to bardzo cenne informacje, gdyż mogÄ… stanowić etiologiÄ™ obecnych problemów.
OczywiÅ›cie, nie należy liczyć na „przeczekanie” problemów i jak najszybciej szukać pomocy u pedagoga szkolnego, psychologa, w poradni psychologiczno – pedagogicznej. Warto wybrać siÄ™ na warsztaty z budowania Å›wiadomego i skutecznego rodzicielstwa. Każde negatywne zachowanie dziecka ma swojÄ… przyczynÄ™, jest formÄ… komunikacji, należy odkryć – co dziecko chce nam przekazać, z czym sobie nie radzi.
Zwraca Pan uwagÄ™ na „zaborczość” syna, może to mieć zwiÄ…zek z niezaspokojeniem u niego potrzeby bezpieczeÅ„stwa, uwagi, akceptacji, wiÄ™zi i relacji z rodzicami, czy rodzinÄ…. Mniej wiÄ™cej do 12 roku życia przeważa u dziecka motywacja zewnÄ™trzna – rodzice powinni je chwalić, wspierać, rozmawiać.
Skutkiem nadmiernej kontroli oraz uzależnienia miłości rodziców od wyników dziecka jest podporządkowanie poczucia własnej wartości dziecka od jego osiągnięć. Zatem dziecko czuje się kochane nie za to, że jest, a za to, co i jak robi. Chronicznie negatywne informacje zwrotne są zabójcze dla samooceny, a to prowadzi do frustracji. Należy wspierać dziecko w jego pasjach, ale również przygotowywać na porażki. Jakże cenny jest wspólnie spędzany czas, który daje radość obu stronom.
Zwraca Pan uwagÄ™ na problemy spoÅ‚eczne syna – nieumiejÄ™tność nawiÄ…zania satysfakcjonujÄ…cych relacji rówieÅ›niczych. Czy ma w klasie przyjaciela? Z kim lubi spÄ™dzać czas po lekcjach? Czy lubi wycieczki, zajÄ™cia pozalekcyjne? Warto poprosić o wsparcie wychowawcy i gruntownie przeanalizować te uwarunkowania.
OdrÄ™bnym problemem jest „brak posÅ‚uszeÅ„stwa”, a co za tym idzie skuteczność stosowanego przez PaÅ„stwa systemu wychowawczego i motywacyjnego. Udowodniono, iż karanie dzieci nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Kara czÄ™sto tylko chwilowo blokuje negatywne zachowanie, ale nie uczy dziecka postÄ™powania pozytywnego. Zamiast krÄ™pować naturalnÄ… ruchliwość dziecka, warto wykorzystać jÄ… do budowania motywacji i relacji rodzinnej. Na przykÅ‚ad – nagrodÄ… za dobre zachowanie może być zapisanie syna na trening (piÅ‚ki nożnej, karate) lub pójÅ›cie z tatÄ… na basen, rolki, itd. Po odrobieniu lekcji – należy siÄ™ przyjemność – czas spÄ™dzony z rodzicami, a nie zamykanie w pokoju – może to zaburzyć jego poczucie bezpieczeÅ„stwa i sensu nauki.
Warto, wraz z pedagogiem/psychologiem opracować system motywacyjny, np. tablicę motywacyjną, system żetonowy, ale nawet najdoskonalszy system nie spełni swojej funkcji, jeżeli zabraknie Państwa konsekwencji, wytrwałości i cierpliwości.
Rozumiem, iż znaleźli siÄ™ PaÅ„stwo w trudnej sytuacji, nie znamy PaÅ„stwa systemu wsparcia (czy rodzina, przyjaciele, szkoÅ‚a wiedzÄ… o adopcji) oraz tego, jak odnajdujÄ… siÄ™ PaÅ„stwo w tych okolicznoÅ›ciach, jako małżeÅ„stwo. Jednak zaznaczyÅ‚ Pan, że „po wielu rozmowach” syn poprawiÅ‚ zachowanie, zatem sÄ… fundamenty, na których można pracować.
Polecam również literaturę:
1. Adele Faber i Elaine Mazlish, “Jak mówić, żeby dzieci nas sÅ‚uchaÅ‚y. Jak sÅ‚uchać, żeby dzieci do nas mówiÅ‚y”, Wyd. Media Rodzina, 2013
2. Anna ÅšwiÄ…tek „Rodzice na wagarach”, „Ja My Oni” Poradnik Psychologiczny POLITYKI, Tom 13, 8/2013
3. Barbara Arska – KaryÅ‚owska - psycholog i psychoterapeuta dzieci i mÅ‚odzieży, artykuÅ‚y dotyczÄ…ce nieskutecznoÅ›ci karania w wychowaniu