, jak wy to rozwiÄ…zujecie Opcje

Gdybym miała karmić tylko tak, by nikt przy tym nie był, to siedziałabym kamieniem w domu, a ludzi oglądała w telewizorze, bo mały cycusiowy, że hej. Przychylam się do opinii, że powinno się karmić maksymalnie dyskretnie. Niestety, Wojtek ma inne zdanie na ten temat, np. odrywa się co jakiś czas od piersi, rozgląda po świecie i wraca do ssania; zdarza mu się "komentować" jakość mleka głośnym mruczeniem. Wybieram więc spotkania z ludźmi, których nie bulwersuje karmienie naturalne. Jak nie mam innego wyjścia, to staram się nei widzieć, że inni widzą ;P

a czesto spotykasz się z komentarzami? Karmienie dopiero przede mną, ale sporo słyszałam, że mamy karmiące sa "piętnowane"...

To nam wydaje się, że wszyscy na nas patrzą ale wcale tak nie jest:)

Nie rusza mnie to, jeśli robią to inni, a mnie samą krępuje i staram się unikać. Jak trzeba, to karmię i staram się w dyskretnym miejscu i tyle, ale nie jest tak że nie zwracam uwagi na to czy dziecko głodne czy nie biorę na spacer czy gdzieś tam. Tak samo jak zwracam uwagę na to, czy ma czystą pieluszkę zanim wyjdziemy i czy wszystko czego potrzebuję mam w torbie.
Czasem rozwiązywałam sytuację odciągniętym mlekiem-np.na urodzinach restauracji w której pracuje mój mąż. Wzięłam butelkę z mlekiem odciągniętym, bo wiedziałam że tam nie ma problemu z podgrzaniem i obydwie byłyśmy zadowolone. Po prostu mnie to stresuje, a córka od początku i do dziś wyczuwa bezbłędnie moje nastroje. Ja się denerwowałam, ona płakała, ja się denerwowałam jeszcze bardziej to ona też no i tyle.
Aczkolwiek były też sytuacje, w których musiałam karmić i też byłam na to nastawiona, wtedy szło gładko.