Opcje

[Atena]

Moja córka od jakiegoś czasu jak tylko zwrócę jej uwagę lub na coś nie pozwolę krzyczy na mnie : cicho mamo! nie mogę jej nic powiedzieć bo od razu to wykrzykuje!
Strasznie mnie to wkurza!
Mówię jak,żeby tak nie mówiła,że nie ladnie tak do mamy mówić ale to chyba odwrotny skutek odnosi bo widzę,że ostatnio cały czas to powtarza,nawet podczas zabawy mowi sobie pod nosen "cicho mamo",mówi tak do Pani w sklepie i w ogóle do wszystkich!....a mnie szlag trafia!
Np.jak zniknie mi gdzieś na chwilkę i zawolam ją żeby zlokalizować gdzie poszla to słyszę "cicho mamo" a dziś to do tego jeszcze podchodzi do mnie i mnie bije!
Kurczę,błagam poradźcie mi co mam zrobić z tym malym człowieczkiem bo tracę cierpliwość...

Atena

[marghe.]

Atena, zajrzyj do wÄ…tku AgnieszkiBryndzy
Czy Ty przypadkiem tak do małej nie mówisz?

Ignoruj to Jej przejdzie

[kenzoo03]

Złoszczenie się u dzieci jest czymś naturalnym, ale jeżeli twoje dziecko robi to ciągle i na dodatek cię bije zaczyna robić się problem. Na początek zastanowiłabym się czy twoje dziecko nie zaobserwowało tego u Ciebie. Możliwe, że widziało twoje zachowanie albo zachowanie twojego partnera gdy siebie uciszacie, a może samej zdarzało Ci się tak do niej mówić. Dzieci maja cały czas uszy szeroko otwarte mimo, że tobie może się zdawać, że Ciebie nie słyszą to one tak naprawdę wszystko słyszą nawet gdy bawią się obok Ciebie a Ty myślisz, że są właśnie zajęte zabawą. Powiedz córce, że jest Ci przykro kiedy tak do Ciebie mówi i sprawia Ci to ból.

Proponuję zajrzeć na stronę https://www.eioba.pl/a/3bfv/moje-dziecko-mnie-nie-slucha może to co jest tam napisane w czymś Ci pomoże.

[111kika]

Witam,
opisany przez Panią problem może wskazywać na zbyt mało zdecydowaną postawę względem córki. Takie nieposłuszeństwo dzieci może wynikać ze zbytniego pobłażania nieodpowiedniego zachowania i braku umiejętności postawienia jasnych i czytelnych granic i zasad panujących w danej rodzinie. Czasami zmęczeni rodzice odkładają rozmowy z dzieckiem dotyczące ich uczuć, przeżywanych emocji w danej sytuacji, pragnień i marzeń. Dziecko wtedy czuje się niepotrzebne i próbuje zwrócić uwagę dorosłych i bliskich poprzez nieodpowiednie zachowanie w tym przypadku ignorowanie Pani osoby poprzez uciszanie, a nawet bicie czy zwracanie się w ten sposób do innych. Dziecko w ten sposób manifestuje swoją osobą i chce zwrócić na siebie uwagę nawet jeśli miały by być to krzyk i brak cierpliwości z Pani strony. Ważne jest by okazać dziecku miłość i szacunek i jasno określić reguły postępowania by czuło się stabilne i bezpieczne. Powiedz córce, że ty ustalasz reguły, bo lepiej wiesz co jest dla niej bezpieczne, daj dziecku wybór w podejmowaniu jakiś prostych decyzji pokarzesz tym samym, że liczysz się z jej zdaniem, negocjuj z dzieckiem, kiedy karzesz dziecko opanuj emocje i bądź konsekwentna, mów o swoich uczuciach podczas nieodpowiedniego zachowania, próbuj odwracać uwagę, gdy widzisz, że córka zaczyna cię uciszać, nie dopuszczaj, żeby dziecko cię biło! Postaraj się poświęcić córce swój czas i uwagę, to na pewno pomoże.

[686]

Opisana przez Panią sytuacja jaka ma miejsce może mieć swój początek w niejasnej komunikacji z dzieckiem i postawieniem reguł . Na skuteczność oddziaływań wychowawczych w dużym stopniu wpływa sposób komunikowania się z dzieckiem . Należy przede wszystkim porozmawiać z dzieckiem i uświadamiać mu za każdym razem , a także powtarzać/poprosić żeby tak nie robiło. Można spróbować powiedzieć , że takim zachowaniem sprawia przykrość innym . Bardzo ważne jest , aby pokazywać dziecku prawidłowe postawy, bo może okazać się tak, że takie zachowanie dziecka wyniknęło z zachowania rodzica wobec niego/ mogła np. ,, idź się teraz pobawić bo ja nie mam czasu, lub bądź teraz cicho i nie przeszkadzaj" . W konsekwencji dziecko , aby skupić swoją uwagę , zaczyna źle się zachowywać . Ważne jest , aby Pani poświęcała więcej czasu z dzieckiem i stosowała pochwały , które z pewnością wzmocnią Wasze relacje. W relacji z dzieckiem musisz być konsekwentna . Jeśli ustalasz z córką jakąś zasadę , staraj się aby została ona przestrzegana . Dziecko bardzo szybko uczy się sprawdzać , czy może przekroczyć granicę . Poczucie , że jesteś konsekwentna buduje u dziecka poczucie bezpieczeństwa i kontroli . Konsekwencje wobec dziecka powinny być krótkie i łatwe do zastosowania . Nie wprowadzaj dyscypliny kiedy jesteś zła, ponieważ dziecko od razu wyczuje Twój gniew i negatywnie na nie wpłynie.
Ewentualnie jeśli nic nie pomoże to znaczy spróbować postępować tak samo względem dziecka.

[SobKi]

Ateno,
twoja córka przechodzi prawdopodobnie przez fazę dziecięcego buntu. Takie zachowanie u dzieci zazwyczaj wywodzi się z jednej z dwóch różnych przyczyn. Po pierwsze może to być oznaka pragnienia podkreślenia siły swojej osoby, bycia ważnym i autonomicznym. Z drugiej strony zachowanie takie może wynikać ze zbyt dużej wolności i podświadomej potrzeby wyznaczenie jasnych granic. Kiedy dziecko zachowuje się niezgodnie z naszymi oczekiwaniami często reagujemy przesadnie, okazując swój gniew, co umacnia w dziecku przekonanie, że powinno tak się zachowywać, żeby zachować swoją wolność.
W momencie, kiedy Twoja córka ponownie spróbuje Cię uciszyć powinnaś ze spokojem i stanowczością, popatrzeć dziecku w oczy i ponownie powtórzyć swoją opinię czy uwagę. Powinnaś też wytłumaczyć jej jakie będą konsekwencje jej zachowania. Nie mam tu bynajmniej na myśli jedynie kary. Zwykle na bunt dziecka lepiej działa wizja nagrody niż kary. Każdy rodzic chce przecież oprzeć swoją relację z dzieckiem na zaufaniu niż na strachu. Jeżeli dziecko nie zareaguje tak jak oczekiwałaś, po ostrzeżeniu, że ma ostatnią szansę na poprawę, w przeciwnym razie poniesie konsekwencje swojego zachowania, powinnaś zrealizować obietnicę. Zachowanie to nie tylko wywoła chwilową refleksję, ale powtarzane wielokrotnie wykształci w dziecku określone, pożądane przez rodzica zachowanie. Pokazując, że nie rzucasz słów na wiatr umocnisz też swoją pozycję w oczach dziecka. Jeśli zauważy, że odpuszczasz wykonanie kary, przestanie odczuwać jej groźbę jako coś realnego. Tak samo może się stać jeśli nie spełnisz obiecanej nagrody za dobre zachowanie. W takim wypadku dziecko może uznać, że nie opłaca mu się starać, skoro nie przynosi mu to żadnych korzyści.
Nie podałaś wieku swojej córki, ale kwestia gryzienia i bicia nie powinna powodować nadmiernych obaw aż do czwartego roku życia. Do tego momentu może to być reakcja rozładowująca napięcie lub nadmiar bodźców. Oczywiście nie należy bagatelizować takiego zachowania, a każda oznaka powinna spotkać się ze spokojnym wyjaśnieniem, że to nie ładnie, i że to boli gryzioną czy bitą osobę. Małe dziecko często nie rozumie uczuć innych i należy stawiać mu wyraźnie granice, umożliwiając też zrozumienie błędu i naprawę swojego zachowania.
Wiele ciekawych porad dotyczÄ…cych radzenia sobie z buntem dziecka T. B. Brazelton i J. D. Sparrow w książce „Grzeczne dziecko: Jak ustalać zdrowe granice i wspierać samodzielność”. Fragmenty, które mogÄ… pomóc Ci w poradzeniu sobie z buntem córki znajdujÄ… siÄ™ na stronach 136-139 i 142-147.