Słowa:
Śnił prorocze sny,

W najuboĹźszej z chat,

A na strychu krył po cichu

SwĂłj prywatny wiatr



W oknach brakło szyb,

W drzwiach nie było drzwi,

W dzbanie za to stało wino

By móc je pić



Witał winem dzień

Żegnał winem noc

Czerpał z wina odrobiny

Radości moc



Nikt nie wróżył mu zbawienia

W nadchodzące dni

Choć nie splamił mu sumienia

Ten jeden łyk



Nikt nie wołał po imieniu

Bo któż je znał?

Tylko chmura co z nią hulał

Gdy w czubie miał



Śnił prorocze sny,

W najuboĹźszej z chat,

Za oknami świat jak pociąg

Pchał wagony lat



W oknach brakło szyb,

W drzwiach nie było drzwi,

W dzbanie za to stało wino

By móc je pić



Dziewięćdziesiąt zim

W samotności żył,

Monarchowie przemijali

On za nich pił.