Słowa:
Śnieg stacza się z wierzchołków chmury w niewolę gna,

Płatki krokusów rozchyla halny wiatr.

Roztoka huczy jak śmiech młody,

Mąci strumieniem jasność wody,

Gna jak szalony, na basach smrekĂłw gra.

Gna jak szalony, na basach smrekĂłw gra.



Halny nadchodzi zawsze ten sam, zawsze sam

Oddech szeroki przynosi z sobą nam.

Spada jak jastrząb na doliny,

Wartko przetacza swe godziny,

Zostawia inny, jak przebudzi świat.

Zostawia inny, jak przebudzi świat.



Gdzie jest Sabała co Tatrom grywał - hej!

Gdzie jest Mateja co zbójcom wodził rej

Wszystko przebrzmiało, przeszumiało,

Tylko w legendzie pozostało,

Będzie świat nowy, lecz jaki - kto to wie.

Będzie świat nowy, lecz jaki - kto to wie.



W górskich dolinach teraz szałasów mniej,

W szczeliny gontĂłw halny zniszczeniem dmie.

Tak na ruchomej czasu scenie

Jurnej przeszłości gasną cienie,

Wiatr je rozwiewa i topi w gęstej mgle.

Wiatr je rozwiewa i topi w gęstej mgle.