Drukowana wersja tematu

Napisany przez: ulla pon, 28 sty 2013 - 01:03

Jak w temacie. Od dawna rozważam, a dziecku obiecałam, że jak osiągnie wiek pożądany, czyli taki, kiedy będzie mogła w dużej mierze być jego "panią", i bez paniki pozwolę jej pójść na spacer na niedalekie nieużytki to będzie go mogła mieć. Chodziło też o to, kiedy będzie na tyle duża, że w razie czego świtem bladym (przed szkołą) to ona pójdzie z psem na krótki spacer, a nie koniecznie ja.

Lubię duże psy, więc małych z zasady nie rozważałam, ale też w bloku, w mieście, duży pies chyba nie czułby się szczęśliwy, a dla mnie mógłby być kłopotliwy (niby tylko drugie piętro, ale jak bywa u nas owczarek mojej siostry, to zdecydowanie nie lubi schodów). Zatem rozważam wśród średnich.
Póki co, najbardziej podoba mi się gończy polski, ale nie ukrywam, że rady bardziej zorientowanych by mi się przydały. Wiem, że to pies, który potrzebuje ruchu - mamy gdzie chodzić na długie spacery, co więcej lubimy, choć chyba zbyt rzadko korzystamy, ale myślę, że pies by to niejako wymusił.

Generalnie w tym roku powinnam, zgodnie z obietnicą, podjąć decyzję, bo obiecałam Weronice, że jak skończy 10 lat, to porozmawiamy. Sama też się już wewnętrznie nastawiłam na posiadanie psa, czyli na kilka miesięcy posiadania "dziecka", ustawiania, szkolenia itp. Tylko ciągle problemem pozostaje - jaka rasa....i czy na pewno ten gończy to dobry wybór. Nie ukrywam, że z powodów subiektywnych, bardzo mi odpowiada.

Napisany przez: Użytkownik usunięty pon, 28 sty 2013 - 07:32

ulla, po pierwsze ciężko jest określić wiek dziecka odpowiedni do tego, żeby podjęło odpowiedzialność za psa. W różnym wieku kształtuje się dojrzałość i poczucie obowiązku, więc jest to kwestia indywidualna. Znasz swoje Dziecko najlepiej i wiesz, czy jesteś w stanie wyegzekwować od niej spacery (nawet wtedy, kiedy ziąb i deszcz, a ona taaaaka śpiąca), czy też nie. Pies to zupełnie co innego niż sprzątanie pokoju czy spełnianie swoich codziennych obowiązków. To żywe stworzenie, więc wymaga opieki niezależnie od wszystkiego. Acz ma tę przewagę nad zmywarką do rozpakowania , że nawiązuje się z nim kontakt emocjonalny, jest PRZYJACIELEM. Nie wiem, moja Julka ma lat 10, ale odkąd pamiętam w naszym domu szczeniaki, Julka aktywnie pomagała mi w odchowaniu miotu. Nie dlatego, że jej kazałam - nigdy w życiu. Ona po prostu to kocha. Tymek natomiast żyje zupełnie obok i oczywiście pogłaszcze i przytuli, ale żeby poszedł oporządzić jedzenie, czy cokolwiek? Nie, on tego po prostu nie potrzebuje. Mamy psy w domu, on je szanuje, W ŻYCIU nie męczy, pogłaszcze, ale nie szaleje z rozkoszy do psów, w przeciwieństwie do Julki.

Co do wyboru rasy... ja mam od razu czerwoną lampkę palącą się jaskrawo, jak widzę myśliwce. Bo "dużo ruchu" w ich wypadku to przede wszystkim instynkt łowiecki! Gończy polski to pies dochodzący zwierzynę, w jego żyłach tętni BIEG. Co może (i niestety często tak jest) oznaczać ucieczki... No nie spuścisz psa, bo jak pójdzie w długą, to KONIEC. On wróci. Pytanie tylko kiedy... Tak jest z biglami np. Ludzie się załamują, bo oczekują od tych psów nie tego, do czego one są przeznaczone. Ja mam w domu jamnika i też widzę budzący się instynkt, który czasem utrudnia nam życie (wliczając wymordowane kanarki mojej mamy i niezliczoną ilość gryzoni przynoszonych do domu w stanie "zwłoki", bo to jest od Gumki SILNIEJSZE i koniec). Byłabym bardzo, bardzo, bardzo ostrożna w tej kwestii. Z gończymi nie mam nic wspólnego, więc radzę popisać do hodowli, popytać. Jeśli ludzie są normalni, podejdą szczerze do tematu. Jeśli są świetnymi hodowcami, podejdą jak Lutnia - na początek podadzą Ci listę wad rasy Bo KAŻDA rasa ma wady ullla.

Ja osobiście na pierwszego psa brałabym mało wymagający egzemplarz, który byłby nietrudny w pielęgnacji, oddany i z którego instynktami nie musiałabym na dzień dobry toczyć wojen. I który jednakowoż nie wymagałby zużycia na poziomie przekraczającym "zimno, deszcz leje bo jesień, ale idź człowieku na dwugodzinny spacer, bo ci pies chałupę rozniesie". I nie jest regułą ulla, że duży pies to do domu z ogrodem, a mały do bloku. Są małe psy, które mają armaty w tyłkach (vide np. jack russel teriery - Ludeczku, nieprawdaż?) i są psy dużych ras, które miłują święty spokuj i ciepełko (vide takie rasy, jak mastiff angielski np.). Gabaryty psa to kwestia futra (choć słowo honoru, że z czinem (2,2 kg) mam o wiele więcej pierniczenia się w okresie lnienia niż z berneńczykiem (50 kg) ), kosztów utrzymania, metrażu podłogi zabieranego na osobnika

Uff... nie zamęczyłam? To dodam tylko, że bardzo się cieszę. I że pies to problemy. Koszty. Sprzątanie. Wychodzenie. Leczenie (nie daj Boże). Ale pies to PRZYJACIEL. To istota, która niezależnie od wszystkiego będzie wyskakiwała ze skóry, bo właśnie wróciłaś z pracy

Napisany przez: Kaszanka pon, 28 sty 2013 - 09:09

Ulla, nie wiem gdzie dokładnie mieszkacie ale sprawa spacerów dziecko + pies - ja jeszcze parę lat nie pozwolę Gabie samej wychodzić. Nie ze względu na Lenka ale ze względu na inne psy. Nie raz ledwo udało mi się uratować Lenka przed zębami innego psa, gdyby Gaba była wtedy sama to nie wiem jakby to się skończyło. Lenek zawsze chodzi na smyczy ale inne psy nie zawsze. Omijamy inne psy ale to nie znaczy, że inni nas omijają.
Na wszelki wypadek myśl o klatce z paneli ogrodzeniowych, pozbądź się rzeczy z wysokości do 2 m, wyrzuć połowę mebli A tak w ogóle - strasznie fajnie mieć psa

Nocna [użytkownik x] a potem na pewno Lutnia poradzi co do rasy. Ja byłam tak bardzo niezdecydowana i miałam taki mętlik w głowie, że wybór padł na kundelka.

Napisany przez: pirania pon, 28 sty 2013 - 09:35

Nie nadaje sie do dawania rad w sprawie psow, ale moge ci napisac co mi sie sprawdzilo w stosunku do oczekiwan.

No wiec szukalam psa do 30kg
rodzinnego
raczej do wybiegania bo my sie lubimy wloczyc
zrownowazonego w charakterze
bezkonfliktowego
co go mozna w domu zostawic czyli bez neuroz

co dostalam:

nie zdawalam sobie sprawy z sily psow. Ja Cina utrzymam zawsze. Mlody nie wychodzi z nim nigdy sam. Cin jak jest bez pileczki to glownie szuka innych psow do zabawy. I jak zobaczy to LEEEECIIIIIIII. I ja- nie lece, ale niewiele mi brakuje
Swietnego faktycznie towarzysza wloczeg.
Absolutnego fascynata pileczek co daje nam i poczucie kontroli (jesli jest pilka to on innych psow nie zauwaza zupelnie, nawet jak ja bym chciala bo spotykamy kogos fajnego, no nie ma) i super sposob na integracje z dziecmi
Bardzo swietny charakter- przyjazny dla calego swiata.
chlopak ma klopoty z zostawaniem w domu ale pracujemy nad tym.

Bylam przygotowana na duzo wieksze zniczszenia, ktore nie nastapily i duzo mniejsze emocje

Kocham dziada straszliwie- taka jest prawda

Napisany przez: Kaszanka pon, 28 sty 2013 - 09:47

Zazdroszczę mniejszych zniszczeń Ale rzeczywiście, emocji jest bardzo bardzo dużo. Mąż stwierdził, że chyba nawet więcej niż przy dziecku

Napisany przez: Edyta. pon, 28 sty 2013 - 10:11

Hmmm temat u mnie na czasie więc swoje 3 grosze wrzucę hehe.
U nas szczeniak ma pojawić się w sobotę.
Ze względu na to, że mieszkamy w bloku od początku myśleliśmy o małym psie, bo moim zdaniem duży by się tylko męczył.
Najpierw rozważaliśmy maltańczyka, shi tzu, pekińczyka czy westa, ale stanęło na zwykłym kundelku z przytuliska.
Jestem zwolenniczką akcji nie kupuj - adoptuj, sama jako dziecko miałam kundelka i był to mój najwierniejszy towarzysz.
Może rozważysz taką adopcję?
Oczywiście nie neguję w żaden sposób kupowania rasowych psów, bo tak jak pisałam sama wcześniej się nad tym zastanawiałam.

Napisany przez: Użytkownik usunięty pon, 28 sty 2013 - 10:35

Edyta, a ja Ci pogratuluję i podziękuję. Super!

Napisany przez: Agnieszka AZJ pon, 28 sty 2013 - 10:42

My też dojrzewamy Julka nie zadowoliła się myszoskoczkami i akwarium i cały czas nam suszy głowe o psa. Mój Mąż rzucił niebacznie, że jeśli będzie miała na koniec 6 klasy świadectwo z paskiem, to o psie pomyslimy. Wydawało mu się naiwnie, ze w ten sposób odsuwa temat w czasie.
Tymczasem Julka sprężyła się, ma na koniec semestru średnią uprawniającą do paska i wygląda na to, że trzeba bedzie słowa dotrzymać.

Z jednej strony jestem spokojna, bo wiem, że ona o zwiarzaka zadba, z drugiej - obawiam się, bo sama nigdy psa nie miałam i boję się odpowiedzialności.

Też myslimy o kundelku ze schroniska. Jula śledzi strony schronisk i co jakiś czas znajduje pieska, którego chcialaby mieć i usłuje nas przekonac, ze nie ma na co czekać

Napisany przez: Kaszanka pon, 28 sty 2013 - 10:52

Agnieszko, już można gratulować nowego członka rodziny?

Napisany przez: Agnieszka AZJ pon, 28 sty 2013 - 10:54

Spokojnie, poczekamy do konca roku szkolnego i wtedy zdecydujemy - kiedy ? Ale raczej po wakacjach.

Napisany przez: karoleenka pon, 28 sty 2013 - 10:58

Wow ! super dziewczyny - trzymam kcuki mocno za nowych członków rodziny &&&

co do głównego tematu - ja podobnie jak Nocna [użytkownik x] ( nie nadążam za tymi Twoimi zmianami nicków ) byłabym ostrożna z gończymi - ale nie skreslałabym psa tylko - dokładnie bym sie dowiedziała na forach i u hodowców czy można życ z takim psem w mieście i w jaki inny sposób można by było wykorzystać jego predyspozycje a może się okazać , że nie taki diabeł straszny

Napisany przez: Edyta. pon, 28 sty 2013 - 11:11

Agnieszka ja miałam psa, a i tak się boję, bo dla mnie to trochę tak jak adopcja dziecka.
Najbardziej przeraża mnie nauka sikania, ale wierzę, że damy radę
Nocna [użytkownik x] dziękuję, chociaż nie czuję jakbym robiła coś wyjątkowego
Uważam, że taki adoptowany kundelek na prawdę potrafi odwdzięczyć się za okazane mu uczucie

Napisany przez: Lutnia pon, 28 sty 2013 - 11:21

Zacytuję Piranię

edit - zapomniałam o cytacie

Mówimy o psie który waży 30 kg. W żadnym wypadku takiego psa nie może wyprowadzać dziecko, tak jak Ulla planujesz. Gończy to ok. 25 kg i ok 60cm w kłębie (moja Carramba ma tylko 20 cm więcej a zobacz jaka jest przy mnie, dorosłej osobie, duża:



Odejmij sobie te 20cm i postaw obok dziesięciolatkę z jej siłą, masą, wzrostem. Carramba gdy chce holuje na smyczy osobę ważącą ponad 100 kg.


[użytkownik x] ma rację: duża potrzeba ruchu oznacza kilkugodzinne, codzienne spacery (deszcz/śnieg/w przypadku choroby właściciela/latem wściekle rano, by zdążyć przed upałami/przed wyjściem z domu do pracy czy szkoły - i nie mówimy o wyjściu na siku, tylko o regularnym min.1,5 godzinnym spacerze - to samo po powrocie z pracy).

Napisz proszę, dlaczego myślicie akurat o gończym, chodzi o jego wygląd czy coś innego? Napisz też, czego od psa oczekujecie (ile ma mieć min i max wzrostu, ile godzin dziennie jesteście w stanie poswiecić na spacery - mam na myśli zwykłe spacery a nie weekendowy wypad z całą rodziną do... no właśnie, do lasu nie bo Ci gamoń może nie wrócić, baaa, szkoda zwierzyny leśnej, ile chcecie wydawać pieniędzy na jego miesięczne utrzymanie: im większy pies tym więcej je a jeśli mówimy o szczeniaku, któremu kształtuje się kościec to mam na myśli karmę odpowiedniej jakości bo wszelkie oszczędności prędzej czy później odbiją się na psie, im większy to więcej pieniędzy wydanych na zabezpieczenie przeciwkleszczowe, itd)


Co do Waszych spacerów, które pies ma wymusić (bardzo nieufnie podchodzę do deklaracji: nie chodzimy codziennie na długie spacery, ale piesek to zmieni) - zróbcie sobie przez dwa miesiące taki test: codziennie rano wstawaj razem z córką ponad godzinę wcześniej, bez względu na pogodę czy samopoczucie (zacznij jak najszybciej, za rok też będzie zimno i potrzeba wstawania) i idźcie sobie na godzinny spacer "wybiegać psa" (aby nie zdemolował domu podczas Waszej nieobecności, tzn. to nie da Ci pewności, że tego nie zrobi ale zmniejzy solidnie prawdopodobieństwo). Potem powtórzcie to po powrocie córki ze szkoły (niech to będzie tylko pół godziny - czyli spacer pt "siku-kupa-wąchanie drzewek" a potem wieczorem znów na min. godzinę (choć godzinny spacer psa nie męczy, jeśli chcesz go naprawdę wymęczyć, by padł sczęśliwy na tzw. ryj to dorzuć sobie do tego min. kolejną godzinę).
Oczywiście to test dotyczący doroslego psa, bo szczeniak to miliard spacerów dziennie

Napisz proszę, dlaczego myślicie akurat o gończym, chodzi o jego wygląd czy coś innego? Napisz też, czego od psa oczekujecie (ile ma mieć min i max wzrostu, ile godzin dziennie jesteście w stanie poswiecić na spacery - mam na myśli zwykłe spacery a nie weekendowy wypad z całą rodziną do... no właśnie, do lasu nie bo Ci gamoń może nie wrócić, baaa, szkoda zwierzyny leśnej, ile chcecie wydawać pieniędzy na jego miesięczne utrzymanie: im większy pies tym więcej je a jeśli mówimy o szczeniaku, któremu kształtuje się kościec to mam na myśli karmę odpowiedniej jakości bo wszelkie oszczędności prędzej czy później odbiją się na psie, im większy to więcej pieniędzy wydanych na zabezpieczenie przeciwkleszczowe, itd)

karoleenka - dla mnie są rasy, które po prostu wykluczają wyprowadzanie psa na spacer przez dziecko bez nadzoru dorosłego. Do takich należą dla mnie wszystkie powyżej 20 kg, oraz calkiem sporo poniżej tej wagi. Nawet jeśli trafi nam się psi anioł, który kocha inne zwierzaki (choć to nei jest normą u dorastających samców), to może mieć świra piłeczkowego i doholować dziecko do najbliższej piłeczki przez ulicę/prosto pod jad/ącego rowerzystę. Gdy do tego dorzucimy rasę skłonną do gonienia różnych rzeczy (jak u gończego) to mamy psa uciekiniera (który wróci - o ile nie zginie pod kołami samochodu/ktoś go sobie nie zabierze).

Do tego gończy, jak prawie każdy pies myśliwski jest dość niezależny w podejmowaniu decyzji, co dla mnie oznacza klopoty (tzn. nie jest to ani klasyczny pies rodzinny ani pomysł na pierwszego psa).

Napisany przez: Lutnia pon, 28 sty 2013 - 11:31

Gratuluję decyzji. Też miałam kiedyś psa ze schroniska. Był świetny.

Przestrzegam tylko przed jednym: nie dorabiaj ideologii do charakteru psa ze schroniska i "odwdzięczania się". To przesąd, że adoptowane dzieci czy zwierzęta odwdzięczają się za okazane uczucie. I tak jak w przypadku dzieci to już prawie zniknęło, tak jeśli chodzi o psy - wciąż działa.
Psy ze schroniska tak samo okazują uczucie jak każde inne, sprawiają takie same problemy (czasem większe, bo wszystko zależy od tego, co działo się z nimi wcześniej, jakie mają doświadczenia), tak samo się przywiązują, tak samo broją, chorują, niszczą.

Dobrze jest zmienić sposób myślenia, by nie narobić sobie problemów a także od początku traktować psa tak, jak będziecie to robić także za kilka lat, nie rozczulać się nad nim, nie żałować, jak mu było źle, nie oczekiwać wdzięczności.
W przypadku psa, który zmienia dom (z jednego na drugi, ze schroniska do domu itd) ma ogromną szanse na to, że przez 2 - 3 tygodnie będzie idealnie (to okres adaptacji i poznawania reguł panujących w domu) a potem pies pokaże co mu naprawdę w duszy gra. Chodzi więc o to, by w tym kluczowym momencie nie popełnić klasycznych błędów ludzi adoptujących zwierzę pozwalających zwierzakowi na zbyt wiele.
Jeśli ma nie włazić Wam do łóżka - niech od początku ma zakaz wchodzenia na meble, jeśli chcesz mu czyścić łapki po przyjściu ze spaceru - rób to za każdym razm gdy wracacie z dworu (nawet jeśli to tylko symboliczne wytarcie), jeśli ma dostawać do jedzenia suchą karmę - to nie wrzucaj mu tam smakołyków (bo potem będzie odmawiał jedzenia samej suchej), jeśli ma nie żebrać przy stole to nigdy niech nie dostaje przysmaków od kogoś, kto jest w trakcie jedzenia itd...

Napisany przez: Lutnia pon, 28 sty 2013 - 11:40

Jeszcze jedno: moi rodzice wychodzili z założenia, że skoro to mój pies, to ja mam z nim wychodzić na spacery. Ares (ten schroniskowy pies) był springer spanielem. Wazył ok 25 kg.
Tak jak kochałam tego psa, tak spacerów nienawidziłam. Po pierwsze nawet gdy nauczył się już chodzić na smyczy to wlókł mnie jak szmacianą lalkę za sobą gdy coś go zainteresowało w sposób wyjątkowy. Bałam się, że mi ucieknie więc często wracałam do domu bez buta (bo i gdzieś spadł i zgubiłam), bolały mnie ręce, spuszczenie go ze smyczy oznaczało chodzenie i wołanie przez dłuższy czas. Pamiętam też swój lęk, że tym razem nie wróci.

Miałam 12 lat gdy do nas trafił. Był zdecydowanie zbyt ciężki jak dla mnie.
Tzn. gdyby spacery należały jednak do rodziców to byłby super psem, nie miałam jednak na nim żadnej przewagi fizycznej, a co do psychicznej - to przy psach o niezależnych charakterze ona często nie wystarcza, bo mają tendencje do podejmowania decyzji samodzielnie (nie oglądając się na dziecko na drugim końcu smyczy).

edit: a jeśli to jednak MUSI być gończy to zanim zdecydujecie się na 100% polecam raczej rozmowy z ludźmi, którzy kupili sobie psa tej rasy do miasta i bloku), hodowcy nie zawsze są partnerami do rozmów na ten temat

polecam teĹź lekturze:
https://forum.polskigonczy.avx.pl/viewtopic.php?t=3155&sid=7d67f9d5a3a4040dd9623f616691a5d5
https://forum.polskigonczy.avx.pl/viewtopic.php?t=4049&sid=7d67f9d5a3a4040dd9623f616691a5d5
https://forum.polskigonczy.avx.pl/viewtopic.php?t=2339&sid=7d67f9d5a3a4040dd9623f616691a5d5
https://forum.polskigonczy.avx.pl/viewtopic.php?t=794&sid=7d67f9d5a3a4040dd9623f616691a5d5
https://forum.polskigonczy.avx.pl/viewtopic.php?t=2666&sid=7d67f9d5a3a4040dd9623f616691a5d5

to pierwsze lepsze przykłady z jednego tylko forum. Wszystkie psy z wyjątkiem jedego są papierowe (więc najbardziej zbliżone charakterem do wzorca rasy).

Ulla, wyobraź sobie takiego psa i postaw na drugim końcu smyczy swoją córkę. Zapanuje nad psem?

edit 2:

Aby nie było niejasności: specjalnie podkreślam minusy ras, bo są one ważne. Podam dogowy przykład (już wielokrotnie o tym pisałam):
kocham dogi najbardziej na świecie, ale to dobry pies dla kogoś kto:
- zawsze będzie wychodził z psem na spacery (dziecko, tak do 15 -16 roku życia odpada, zresztą potem często też).
- jest przygotowany na zniszczenia w domu
- jest przygotowany na to, że jego sterylne gniazdko zamieni się w jaskinię glutów (więc aby tego uniknąć będzie kilka razy dziennie bigał ze szmatą i czyścił sprężynującą ślinę ze ścian i mebli)
- jest przygotowany na duuuuże koszty utrzymania i jeszcze większe - leczenia
- zdaje sobie sprawę, że jego samochód zamieni się wdogowóz
- zdaje sobie sprawę, że te psy są bardzo przywiązane i strasznie źle znoszą oddalenie od właściciela, co oznacza wspólne wakacje (i żadnych wypraw na wakacje samolotem)
- jest przygotowany na to, że cała rodzina będzie miała siniaki (machnięcia ogona zadowolonego doga = siniak, wielki)
- jest przygotowany że sporo czasu spędzi na placu szkoleniowym (a skutek może być różny)
- jest przygotowany na nagłe odejście swojego psa
- ma w pobliżu świetnego chirurga

Jeśli ktoś taki chce doga - z dziką chęcią pomagam go znaleźć. Jeśli jednak miał na myśli, że część spacerów będzie przerzucać na dziecko, albo że pies nie będzie strzelał śliną na prawo i lewo lub że da się go wyszkolić by nie machał ogonem i nie zrobił krzywdy swoją masą a także ograniczyć wydatki do 200zł miesięcznie to powinien poszukać sobie innej rasy.

To człowiek dopasowuje rasę psa do siebie (najlepiej biorąc pod uwagę potrzeby psa i charakter przypisany do rasy). Nie może liczyć na to, że trafi mu się akurat kompletne jej zaprzeczenie, które tylko wyglądem przypomina rasę, oraz że nad minusami da się zapanować. Nie da się. Albo się je toleruje albo życie z psem zamienia się w kilkunastoletnią męczarnię.

Napisany przez: Kaszanka pon, 28 sty 2013 - 11:46

Niestety, tak jak piszesz, nadal wiele osób tak twierdzi. W schronisku całe szczęście od razu mówili o tym problemie, przy podpisywaniu umowy adopcyjnej są nawet punkty w tym temacie - że pies ze schroniska ma być traktowany jak każdy inny pies.

Nie raz słyszałam rady po tym jak Lenek coś zniszczył: podjedź z nim do schroniska żeby sobie przypomniał jak tam miał źle i na pewno przestanie niszczyć.

Napisany przez: Edyta. pon, 28 sty 2013 - 12:10

Broń Boże żadnej taryfy ulgowej
Napisałam, że potrafią się odwdzięczyć, ale to też nie znaczy, że muszą.
Nasz szczeniak będzie malutki, teraz ma około 6 tygodni więc jak my go odbierzemy w sobotę to będzie miał prawie 7.

Co do psów gończych i innych dużych to też uważam, że trzeba się zastanowić przed podjęciem decyzji.
Tak jak pisały dziewczyny wyżej, mają one bardzo dużą siłę i dziecko może go nie utrzymać.
Ja miałam kiedyś kundelka, który sięgał mi do połowy łydki i potrafił mnie (wtedy około 13letnią) dość mocno pociągnąć jak go coś zainteresowało.

Napisany przez: Lutnia pon, 28 sty 2013 - 12:28

Wszystkie psy potrafią się "odwdzięczyć" (a raczej "okazać przywiązanie").
Nie raz słyszę dwie przeciwstawne frakcje: "psy z hodowli są super bo są przewidywalne, po wyselekcjonowanych rodzicach, odpowiednio odchowane a psy ze schronisk to wielka niewiadoma, lepiej tego nie tykać" oraz "psy ze schronisk pięknie się odwdzięczają i są zdrowe a psy z hodowli to siedlisko chorób i do tego jeszcze zarobek dla hodowców".

Tymczasem prawda jest jak zwykle pośrodku: psy z hodowli są łatwiejsze w wychowaniu, są poprawnie odchowane (zakładamy, że szukamy psa w dobrej hodowli, sprawdzonej a nie pierwszej - lepszej), będą miały łatwiejszy start w życiu (długi kontakt z matką i rodzeństwem przekłada się na świetną znajomość psiej mowy ciała itd) ale faktycznie psy rasowe są bardziej obciążone chorobami niż typowe wielorasowce.
Psy ze schronisk są mają bagaż (w przypadku kilkulatka będzie to nieznana przeszlość i czas spędzony w schronisku, w przypadku szczeniaka brak tego, co w hodowli jest codziennością: długiego kontaktu z matką, rodzeństwem - teraz wydłuża się czas wydawania szczeniaków ze wzeględu na ich rozwój psychiczny, okazuje się, że o wiele ważniejsze od socjalizacji jest to, by maluchy spędziły w swoim środowisku do ok 10 tygodnia/czasem 12).
Kiedyś myślano, że 6 - 7 tygodni to optymalny czas na zmianę domu przez szczeniaka, niestety tak nie jest. Piesek ze schroniska (młodziutki) nie jest też karmiony karmą odpowiedniej jakości, nie jest regularnie głaskany, przyzwyczajany do odgłosów normalnego życia, co w przypadku psa z hodowli jest normą. Za to taki wielorasowy mix na ogół żyje dłużej niż psy rasowe - co jest ogromnym plusem.

Nie zniechęcam do psa, zachęcam natomiast do zainteresowania się karmami (by dobrać najlepszą aby znimimalizować ryzyko szkód, które mogly powstać przez nieodpowiednie żywienie w okresie szczenięctwa - aby to zrobić należy czytać składy, mogę w tym pomóc), oraz jak najszybciej (po szczepieniach i kwarantannie) socjalizować szczylka z innymi przyjaznymi psami, by spróbował nadrobić to, co zostało mu uniemożliwione w schronisku - naukę psiego języka (aby spacery były potem i dla niego i dla Was przyjemnością) - jeśli macie w pobliżu jakąś dobrą szkołę dla psów polecam Psie Przedszkole gdzie gamonie bawią się i uczą (a wlaściciele uczą, uczą, uczą) albo znalezienie przez jakieś forum osoby mieszkającej w pobliżu i także posiadajacej szczeniaka, aby malce mogły bezpiecznie bawić się na spacerach razem.

Dużo radości z psiego dzieciaka

Napisany przez: Lutnia pon, 28 sty 2013 - 12:31

o rany

no właśnie... czasem się zastanawiam, że w szkole naprawdę przydałby się przedmiot traktujący o psiej psychice i wszystkim co się z tym wiąże. Ostatecznie z psami dziecko ma kontakt niezależnie od tego, czy z nimi mieszka bądź lubi.

Napisany przez: Gaja pon, 28 sty 2013 - 12:38

Lutnia - fantastycznie napisane.
I myślę, że można taką wyliczankę dostosować do prawie każdej rasy, odpowiednio ją modyfikując.

W przypadku psów długowłosych / lniejących dodałabym:
- jest przygotowany na to, że jego sterylne gniazdko zamieni się w jaskinię pełną sierści; a sierść można z czasem znaleźć nawet w zamkniętej puszce
w przypadku sierści krótkiej - wszędzie wlezą te małe "igiełki"; w przypadku długiej zbiera się kołtuny i całe dywany sierści
zaś czesanie, rozczesywanie kołtunów - zajmuje masę czasu

Napisany przez: Użytkownik usunięty pon, 28 sty 2013 - 13:32

Uważaj Agnieszka, bo skończy się to tak, jak u nas. Pewnego dnia stanęłam z zapchlonym, półżywym, nadgryzionym cosiem i oznajmiłam, że jak go wyrzucą z domu, idę razem z nim

Napisany przez: Lutnia pon, 28 sty 2013 - 13:42

hahahhah! Ja zadzwoniłam po najmłodszą (i najbardziej odjechaną) siostrę mojej mamy, namówiłam ją na wizytę w schronisku, pojechała tam ze mną, wzięłyśmy Areska i przyjechałyśmy z nim do mojego domu.

Moja mama zbaraniała a jej siostra stwierdziła: chyba masz choć odrobinę serca? popatrz tylko na niego! i nawet nie mów, że go nie chcecie!

... i został

Napisany przez: pirania pon, 28 sty 2013 - 17:09

ulla jak to dla dziecka to mim zdaniem mniejszy. Jakwiekszy to dla ciebie ( u nas bylo idealnie bo psa chcialam glownie JA) a i tak kontrowersje z wychdzeniem byly bo ja (dorosla) mialam problemy z obowiazkami )

Napisany przez: grzałka pon, 28 sty 2013 - 17:23

Mamy psa od listopada, to znaczy suczkę, miała być ze schroniska, ale jest od koleżanki córki. Mała, niewymagająca, jak najbardziej wychodzą z nią dzieci, w domu zniszczenia minimalne. Jedyny problem to pielęgnacja sierści, bo trzeba ją codziennie czesać, ale to kwestia 10 minut, za to nie linieje. Gończy polski to pies naszych sąsiadów i jest wyprowadzany 3 razy dziennie na 10 minut tylko i wyłącznie na smyczy i....to nie jest normalny pies. Piękna rasa, ale niekoniecznie dla dziecka i do bloku imho.

Napisany przez: pirania pon, 28 sty 2013 - 18:48

ja jeszcze chcialam tylko powiedziec odnosnie zniszczen- ja wzielam psa 6-7 miesiecznego, nauczonego juz czystosci, po wymianie zebow. Wiec i nie gryzl nadmiernie i ominal mnie etap gazet. I generalnie na pierwszy raz- bardzo polecam. Moze nastepnego wezme maluszka i bede stary frontowiec ale przy tym bardzo cenie fakt, ze ktos zrobil to za mnie.

Acha- cin generalnie wybacza jak 1-2 dni nie ma solidnego spaceru. Teraz w mrozy najwieksze chodzil chetnie ale snieg zaczynal mu dokuczac po pol godzine i wyraznie chcial wracac. Poza tym zamiast "dlugiego wybiegania" mozna mu zaserwowac "powerzumbe" z pileczka i wyrzutnia, czyli rzuca sie non stop, najlepiej dwoma pilkami w roznych kierunkach. Po 15 minutach pies sie kladzie, ale wstaje na wolanie po kolejnych 10 sie przewraca i lezy

Ale najwyzej po tych dwoch dniach MUSI byc godzinka- poltorej, troche z pileczka, troche bez, spory dystans. Bo inaczej on jest wyraznie nieszczesliwy, w domu zamiast generalnie spac wloczy sie i piszczy, dokucza kotu Wiec jak nam sie nie chce NAPRAWDE to odpuszczamy ale ze swiadomoscia ze bedzie cesarzowi oddac to co cesarskie nawet jak bedzie lalo wialo i tornado

Napisany przez: Użytkownik usunięty pon, 28 sty 2013 - 20:28

grzałko... zamknęli psa z instynktem łowieckim w czterech ścianach i wyprowadzają go 3 razy dziennie na 10 minut... na smyczy... Mylisz się, to nie pies jest nienormalny, tylko jego właściciele

Napisany przez: grzałka pon, 28 sty 2013 - 20:39

No niestety, pies jest nienormalny bo ma takich właścicieli, zgadzam się w całej rozciągłości, nie psa wina.

Napisany przez: WiolkaTG pon, 28 sty 2013 - 20:49

Biedne te psiaki To tak jak z naszą Darcy nikt nie mial dla niej czasu bo troszke bardziej urosła
Co do posiadania psa to faktycznie kundelki sa najbardziej urocze i bardzo madre.
A jeżeli zależy ci na psie rasowym to polecam Border Coli. Koleżanka moja ma i sa fantastyczne, bardzo madre psy i szaleja za dziećmi, super towarzysz dla rodziny no i nie jest taki całkiem mały

Napisany przez: Użytkownik usunięty pon, 28 sty 2013 - 21:11

No na peeeewno nie border, jeśli nie ma się DUŻO czasu! Bordery to psy PRACUJĄCE. I jako takie potrzebują DUŻO czasu poświęconego na tę pracę! Żałuję, że Ludek nie uczestniczy w dyskusji, ona ma super doświadczenia z byciem posiadaczką psa z potrzebą PRACY. Bordery to bodaj najinteligentniejsze psy na świecie i odpowiednio zagospodarowane, potrafią czynić cuda. Pozostawione odłogiem... no wiecie...

Napisany przez: WiolkaTG pon, 28 sty 2013 - 21:21

Myslałam, że dobrze doradzam
Koleżanka nie pracuje wiec faktycznie swojemu psu poswieca sporo czasu stąd tez chyba jego madrość i oddanie.
Napewno jest slodkim i uloĹźonym psem i zakochanym w malej Amelce

Napisany przez: Agnieszka AZJ pon, 28 sty 2013 - 22:12

Na szczęście w schronisku nikt jej psa nie da, a jak się do domu przybłąka, to... wola Boska i skrzypce

Napisany przez: minka. pon, 28 sty 2013 - 22:49

Odradzam border collie jako wlascicielka takiego!:) Owiec nie mamy wiec Zara zagania WSZYSTKO co sie da. Samochodowi zadnemu nie przepusci, motor to rarytas, przy plocie wydeptane jej zaganiajace trasy:) Pies pracujacy, czekajacy na komendy. Jest w pogotowiu 24 na dobe. Nawet jak przysnie padnieta to i tak sie podniesie bo np. jeden z domownikow pojdzie do lazienki czy kuchni, lazi jak cien za nami:)
Z dzieckiem owszem, sie pobawi ale nie jest absolutnie psem do przytulania. Nie lubi, nie widzi w tym sensu. Czasami wieczorem potrafi na mnie sie polozyc kiedy na sofie leze. To wszystko. Ale moze mi sie nietykalny egzemplarz trafil.
À King Charles spaniel?

Napisany przez: Użytkownik usunięty wto, 29 sty 2013 - 08:53

Agnieszko, ależ ja nie poszłam do schroniska. Zebrałam z ulicy cosia Potem przytaszczyłam kociaka z gabinetu weterynaryjnego - dostałam go od babki, która przyniosła kociaki do uśpienia (uwaga! CZTEROTYGODNIOWE!)... Potem moja matematyczka chciała kota uśpić... Zgadnij, gdzie zamieszkał Fakt - moja mama też jest stuknięta. Ojcu po prostu opadły ręce... Śmiejemy się, że to rodzinne u nas i to defekt, wszak już mojego dziadka pogryzł hipopotam. A więc ta rodzina normalna być NIE MOŻE

Napisany przez: karoleenka wto, 29 sty 2013 - 10:11

Lutnia ale ja sie w ogóle nie odnoszę do tego czy sa rasy dla dzieci czy nie - bo ja generalnie uważam, że dzieci nie powinny chodzić same na dwór z psami...a nie szerzę tej opinii w tym wątku bo mam silne przeświadczenie, iż ulla mimo, iż zdecydowała sie na psa ze względu na córke to też ma na tego psa wielką ochotę i pewnie w dużej mierze będzie sie tym psem zajmowała razem z córką

Napisany przez: ulla wto, 29 sty 2013 - 10:58

Przeczytałam....muszę przetrawić opinie i się odniosę....Znaczy napiszę co wymyśliłam.

Jedno mnie zaniepokoiło - znaczy, że gończy może być agresywny, to na pewno nie jest cecha pożądana.

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 12:09

Moją uwagę zwrócił komentarz myśliwego w jednym z zalinkowanych wątków: że przede wszystkim nalezy zdawać sobie sprawę, że niektóre psy myśliwskie mają zupełnie inny charakter niż psy dla towarzystwa (bo są zupełnie do innych celów) - i koniecznie należy sobie z tego zdawać sprawę.
Gończy do takich należy.

Linki które wkleiłam to tylko nieliczne posty na temat agresji u gończego. Oczywiście, że może sie zdarzyć, że ktoś nie potrafił wychować psa oraz że w każdej rasie psy zmieniają dom bo trafiają do nieodpowiednich ludzi, ale...
Jak przejrzysz ogłoszenia o oddaniu/odsprzedaniu psa to zauważysz jedno: w niektórych rasach częściej niż w innych wraca problem agresji (oczywiście mam na myśli rozsądnych ludzi oddających psa i szukajacych mu najlepszego domu, więc nie robiącego tajemnic z jego wad), w innych wypadkach to jest "brak czasu na wybieganie psa" (to dotyczy ras, które mają jeszcze większe zapotrzebowanie na ruch niż gończy, "koszty utrzymania" (u molosów) itd.

Do tego zazwyczaj jest tak, że rasy, które są dość niezależne (bo muszą wykonywać daną pracę nie czekając za każdym razem na polecenie człowieka) są jednocześnie bardziej zdystansowane, zaś te, których głównym zadaniem jest uprzyjemnianie człowiekowi życia cały czas szukają z nim kontaktu.


Daję sobie ulla rękę uciąć, że jak popytasz hodowców, to 98% Ci powie tak: wszystko jest kwestią wychowania!
Otóż nie jest. Wychowując tak samo shih tzu, pit bulla i beagla osiągniesz to:
- dorosłe shih tzu będzie ułożony psem, który jest jedną wielką zabawą i miłością nawet gdy spotkany na ulicy pies na nie zawarczy
- pit nie będzie bawił się ładnie z innymi psami, zwłaszcza gdy którys z nich zacznie warczeć
- beagle spuszczone ze smyczy zwieje gdy poczuje w nosie intersujący zapach, oleje czy coś na niego warczy, pogna przed siebie (i wróci albo zginie pod kołami)
- dorosły dog (zwłaszcza samiec) będzie "glebił" wszystkie napotkane psy swoją siłą a potem, gdy dorośnie będzie olewał szczekające i warczące (do pewnego wzrostu).

Oczywiście są wyjątki, ale to wyjątki.

Fajnie, że nie idziesz na żywioł, tylko zdajesz sobie sprawę, że różnice w psach to nie tylko wygląd.

karoleenka - ja tak napisałam, bo przeczytałam Twój wpis, by dać gończemu szansę i porozmawiać z ludźmi siedzącymi w rasie. Ulla zaś napisała wcześniej , że chce by z psem (np. rano przed szkołą na krótki spacer) wychodziła córka. Dziesięciolatka i gończy to zaś bardzo zły pomysł. Krótki poranny spacer w przypadku tej rasy to także bardzo zły pomysł. Gończy polski po przespanej nocy kipi energią, musi ją rozładować. Oczywiście można go wyprowadzić na siku i wrócić, a potem zostawić na ileś godzin i wybiegać dopiero wieczorem ale to będzie miało wpływ na jego psychikę (niszczycielstwo albo agresja albo jedno i drugie).

Zajmowanie się psem razem z córką (czyli dzielenie spacerów na: raz Ty, raz ja) niewiele w tym wypadku zmieni. Co innego gdyby Ulla wzięła wszystkie spacery na siebie, ale to także bardzo trudna rasa na pierwszego psa, bez względu na chęci.

Jeszcze co do uwag hodowców i właścicieli psów danej rasy. Jakie cudowne banialuki potrafią pisać "znawcy". Potem w necie szerzy się od sielankowych opisów dotyczących tego, jak wspaniale rodzinym i bezproblemowym psem jest husky, modny ostatnio wilczak, jaką niańką dla dzieci jest dog, poza tym wcale nie jest tak drogi w utrzymaniu. Potem czytają to ludzie nie mający z rasą do czynienia i kupują sobie, bo taki śliczny, zresztą napewno da się go wychować (bo gfaktycznie gdzieś tam ktoś coś napomykał o jakichś minusach), ale na pewno sobie poradzimy!
Potem zazwyczaj roczne (tyle mniej więcej trwa męczarnia, zanim poddadzą się najwytrwalsi, reszta odpada po około półrocznym okresie) psy szukają domów - bo okazało się, że pewnych rzeczy sie nie przeskoczy. Nadpodaż zaś szczeniąt jest taka, że wyjątkowo trudno jest znaleźć dom dla rocznego psa.

Ulla, nie wiem czemu kojarzę Cię z kotami (źle?)
A kotopies, czyli basenji?
Ma mnóstwo zalet: krótką sierść, nie szczeka (one tak śmiesznie jodłują ale to też w wyjątkowych wypadkach), nie śmierdzi psem (specyfika rasy), ma ocywiście także swoje potrzeby ruchowe (spore, ale nie takie jak gończy), czyi jest dla ludzi aktywych.
Znam hodowczynię, która jest taka jak ja - najpierw zaczyna od wad rasy
oto co mĂłwi o basenji:


Waga i wzrost (ciut ponad 10 kg i czterdzieści parę centymetrów w kłębie ) basenji sprawiają, że Twoja wizja by raz na jakiś czas z psem wychodziła córka (o ile mieszkacie w super bezpiecznej okolicy, gdzie psy nie biegają luzem) ma szansę się spełnić (choć te 10 -12 kg to i tak dużo).
Agresja w stosunku do człowieka - brak.
Agresja w stosunku do innych psów spotkanych na spacerze - różnie (ale tak masz u prawie wszystkich psów z wyjątkiem totalnych pacyfistów).

https://www.youtube.com/watch?v=uTSKmQSxQMI

Tu film o rasie https://animal.discovery.com/tv-shows/dogs-101/videos/basenji.htm#mkcpgn=fb3

To też nie jest rasa określana mianem "do towarzystwa", ma swoje wymagania, też w naturze jest psem polującym, ale zdecydowanie bardziej jest także psem miejskim niż gończy.
Tu bardzo szczerze o rasie:
https://www.cztery-lapy.pl/index.php/hodowcy-z-klasa/1559.html

Zresztą, napisz proszę, czego oczekujesz od psa to łatwiej będzie coś doradzić

Napisany przez: Użytkownik usunięty wto, 29 sty 2013 - 12:35

Lutnia, boski link do tuby! Normalnie oddanie mojego małżeństwa

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 12:59

MAM PRZEZ CIEBIE KAWĘ MA MONITORZE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Kocham Cię, wiesz?

Napisany przez: ulla wto, 29 sty 2013 - 13:17

Na razie odniosę się do tego co wcześniej. Twój ostatni post Lutnio muszę dokładniej doczytać, znaczy z linkami.

Weronika po części sprawdziła się jako opiekun/przyjaciel z psem mojej siostry. Co prawda głównie w wakacje, ale pilnowała karmienia, tego żeby zawsze miał świeżą wodę, wychodziła po kilka razy dziennie codziennie na spacery, bez względu na pogodę. Co prawda pies jest mojej siostry i dawkę ruchu to ona mu zapewniała, bo biegała codziennie 10 km (teraz jest trochę za stary i już nie w formie na taki maraton), czego ja w żadnym wypadku żadnemu psu nie zapewnię, Weronika tym bardziej. W kwestii porannych spacerów, który jednak zakładam byłby krótki (15-20 min.) bez względu na osobę wyprowadzającą, to wiem, że problemu większego z wstawaniem by nie było. Weronika wstaje codziennie ok. 6 i nie jest dużym problemem postawienie jej do pionu. Optymistycznie mogę założyć, że wstanie ok. pół godziny wcześniej jest tylko kwestią przyzwyczajenia do nieco innego rytmu.



Trochę się tego też obawiam, ale dlatego zakładam, że zdecydowanie musi być suczka, a nie pies. I oczywiście profesjonalne szkolenie. Z opanowaniem owczarka siostry nie ma większego problemu, nawet Weronice nie ucieka i nawet kiedy jest na smyczy nią nie poniewiera, ale jest dość posłuszny.

Tak ściśle rzecz biorąc to nie byłby pierwszy pies, bo ja się wychowywałam z psem (dużym i dość nieposłusznym, tylko tatę uznawał za przewodnika stada i tak bezwzględnie słuchał tylko jego). Po nim jakoś nie mogłam się przywiązać do żadnego nowego, miałam opór wewnętrzny, a potem wyjechałam na studia, ale w domu rodzinnym zawsze pies był, przejściowo nawet dwa.


Myśląc o Weronice samej miałam na uwadze wyłącznie wyjście na krótki czas (w sensie doraźnie, szybkie siusiu) i na tyle blisko, że w sumie miałabym ją w zasięgu wzroku. W naszej okolicy prawie nie ma luzem biegających psów (zdarza się popłudniu, jak więcej wyprowadzających, że ktoś spuści psa ze smyczy), bo w większości są domki jednorodzinne i te psy są za ogrodzeniami.

Generalnie potrzebę mam podobną.


My na razie mamy wrócić do rozmowy o psie. Zakładam, że dobrych kilka miesięcy zajmie ostateczne ogarnięcie tematu, w tym wybór rasy psa (jeżeli zmienię zdanie) i wybór hodowli. A tu są zawsze ograniczenia np. trzeba poczekać. Potem jest etap szczeniaka, który na pewno byłby dla niej do ogarnięcia siłowo, bo póki co, to moje dziecko samo nie waży 25 kg, potem szkolenie i układanie psa. No i myśląc o wyprowadzaniu przez dziecko mam na myśli wyłącznie krótkie wyjście raczej awaryjne, czyli kiedy nie mogłabym zrobić tego sama lub razem z nią, na pewno nie godzinny spacer, bo tak daleko od domu nie pozwoliłabym jej pójść samej i jeszcze długo nie pozwolę z uwagi na odrobinę mało ucywilizowaną okolicę do powłóczenia się.


Zdaję sobie z tego sprawę.

/
Gończy mi się bardzo podoba. Swego czasu dałam się "zarazić" pewnej mojej znajomej, która ma ogary (nawet napisała o nich książkę), ale gończe podobają mi się bardziej. Odpowiada mi zewnętrznie, odpowiednia wydaje mi się wielkość psa (myślę o suce). Przemawia do mnie fakt, że są to dość zdrowe psy (wyjąwszy oczywiście odstępstwa od wzorca rasy). Trochę zaniepokoiła mnie kwestia potencjalnej agresji i to muszę przemyśleć.
Co do czasu na spacery, to sądzę, że byłby to balans pomiędzy potrzebnym minimum a możliwościami. Czyli ok. 2 h dziennie (część może być w lekkim biegu) + większa ilość w weekendy.
Niestety mam zdecydowanie niewielkie pojęcie o kosztach utrzymania, tego podstawowego, czyli bez zakładania potencjalnych problemów.

Testu ze wstawaniem raczej nie przeprowadzę; Weronika i tak wstaje ok. 6, jakbym chciała ją budzić godzinę wcześniej i ciągać na spacer bez psa, to mogłaby się jednak zbuntować.
Ja lubię spacery (dziecko też), lubię się powłóczyć i jedynie co mnie ogranicza to brak czasu i niechęć do silnych mrozów i silnego wiatru. Poza tym w każdych warunkach (śnieg czy deszcz, wyjąwszy oberwanie chmury, też mi nie przeszkadza). Hobbystycznie z braku czasu nie ganiam dzień w dzień, ale w sumie i bez psa codziennie ok. godziny na spacer poświęcam, nawet jeżeli jest to tylko np. wysiadanie trzy przystanki wcześniej i szybki marsz do domu.


Jak napisałam, nie będzie to do końca pierwszy pies. Z psów takich bardzo rodzinnych to ja znam chyba tylko duże. A nie chcę małego ozdobnego pieska, choć pewnie sprawiałby mniej kłopotu i był tańszy w utrzymaniu.

Napisany przez: ulla wto, 29 sty 2013 - 17:07

Myśliwym nie jestem i nie zostanę. Ale nie wiem, czy to rzeczywista przeszkoda.
Myślę. Wygląda na to, że zaplanuję wycieczkę do jakieś małopolskiej hodowli, żeby zobaczyć na miejscu i dopytać też hodowcy.



Rozważam wyłącznie wychowywanie psa od szczeniaka, ale zdaję sobie sprawę z istnienia czegoś takiego jak indywidualny temperament/charakter.
W moim życiu przewinęło się kilka psów, choć bardzo związana byłam z jednym - przez 12 lat (i po nim bałam się zaangażowania), niektóre trafiły do nas jako dorosłe lub wręcz stare psy (np. sąsiadów, którzy zmarli, a które wcześniej karmiliśmy przy okazji ich nieobecności lub po ich śmierci).
Te dorosłe przestały być agresywne, choć wcześniej sprawiały wrażenie takich, i jak chodziłam je karmić, to zawsze miałam lekkie obawy - acz przyznaję, nigdy nie zrozumiałam jaki mechanizm tym rządzi, choć znaczenie mogło mieć, że z psów na łańcuchu lub stale w kojcu, zostały psami biegającymi luzem po podwórku, z prawem wejścia do domu i kilkoma osobami, które prócz jedzenia zapewniały ileś tam dłoni do głaskania. Żaden wychowany u nas od szczeniaka agresywny nie był, choć niektóre żywiołowe.



Ja mam naiwną wiarę, że w razie czego dobry hodowca uprzedzi mnie lub wręcz odradzi posiadanie psa, który w jego ocenie, nie spełni moich oczekiwań i mógłby być mniej szczęśliwy jako członek mojej rodziny niż zasługuje.


Zdecydowanie źle, choć z kotami też się wychowywałam. Nawet psu za bardzo nie przeszkadzały. Czasem się "żarły" i bywało, że pies dostał po nosie, ale jak "ogłaszały rozejm", to spały na jednym posłaniu. Niestety kot, z uwagi na alergie w młodym pokoleniu nie wchodzi w grę. Również z uwagi na kocią niechęć do podróży. A od kilku lat przerasta mnie kocia kuweta, jak czasem opiekuję się kotem sąsiadów, znaczy jak wyjeżdżają na dłużej. Po ciąży został mi tak potężny odruch wymiotny, że sprzątanie kuwety bez maseczki zawsze się kończy wymiotami.



Ma wadę - brak oklapniętych uszu

Tak szczerze mówiąc, to nie widziałam wcześniej takiego psa.... wygląda interesująco, i opis cech z takich zdecydowanie pożądanych.


No a tak serio - szukam psa średniego (waga do 30 kg), z dobrą oceną, jeżeli chodzi o występowanie wad genetycznych, szczególnie dotyczących kośćca i narządów ruchu (nie planuję posiadania psa na wystawy, więc niewielkie odstępstwa w wyglądzie zewnętrznym od wzorca rasy, nie są problemem), dobrze poddającego się socjalizacji i tresurze, mało agresywnego z natury (zarówno w odniesieniu do ludzi, jak i innych zwierząt). Nie musi być super przytulaśny, cenię odrobinę niezależności, ale z drugiej strony nie chciałabym walczyć o przywództwo "w stadzie". I musi być ładny - znaczy musi mi się podobać. Przyznaję, ten basenij jest pod tym względem całkiem niezły, choć taki trochę egzotyczny.

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 17:21

Egoztyczny, bo to rasa pierwotna z Afryki

Kurczę, Ulla, pomyślę, OK?

Co do hodowców: jakieś 10-20% jest O.K., reszta powie Ci wszystko, byle tylko sprzedać szczeniaka. Przykro mi. Zwłaszcza teraz jest jakaś dzicz, mnóstwo szczeniąt, masa psów wracających (w schroniskach, fundacjach itd), do tego powstało mnóstwo organizacji sprzedających szczeniaki, które jeszcze 2 lata temu sprzedawane byłyby jako nierodowodowe, a teraz, po wejściu ustawy mają rodowód (nowopowstałej organizacji)...
To dziwny światek (ja już dawno straciłam złudzenia, że chodzi o dobro zwierzaków), najpierw zrób wywiad, do jakiej hodowli pojechać (to nie może być "jakaś hodowla"). A najlepiej i tak porozmawiać z właścicielem gończego, który ma już kolejnego psa tej rasy i zna ją od podszewki, np. na wystawie. (lista wystaw w 2013 - może coś będzie blisko Ciebie? https://www.zkwp.pl/zg/index.php?n=wys_lis2013 )

Napisany przez: ulla wto, 29 sty 2013 - 17:50

To czekam z niecierpliwością


Na wystawę w Krakowie wybieram się z założenia. Ileś tam lat temu, jeszcze na studiach bywałam co roku, potem jakoś nigdy nie miałam czasu.

Z hodowli, którą rozważałam/rozważam, jako potencjalne źródło posiadania psa, był/jest "Cnotliwy nos" https://www.cnotliwy_nos.republika.pl Co prawda na stronie brak aktualizacji, ale jakoś 1,5 roku temu, kiedy temat psa został przez Weronikę poruszony po raz pierwszy, najbardziej do mnie przemówiła.

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 18:10

No dobra, podczas robieniu pomarańczowego sosu do mięsa urodziło mi się coś takiego:

posokowiec bawarski - podobny do gończego, dużo łagodniejszy charakter bez agresji i dominacji, jednak może przejawiać skłonności niszczycielskie gdy zostaje długo sam w domu. Do tego lżejszy i ciut niższy od gończego (suczki ok 20 kg, ok 44 cm w kłębie).



https://twojezwierze.pl/psy/rasy-psow/artykul/zobacz/posokowiec-bawarski.html

entlebucher

Wagowo niby podobny do gończego (ok 25 ok, wzorst w kłębie ok 40 - 50cm) ale to nie są psy gończe a pasterskie, więc kompletnie inny charakter i mniejsza potrzeba ruchu (choć też duża).


Na razie tyle, myslę dalej

Napisany przez: Gaja wto, 29 sty 2013 - 18:23

No proszę - zawsze jest jakiś punkt zaczepienia

Entlebuchery są fajne.

Jeśli z myśliwych ale aporterów to polecam Nova Scotia duck tolling retriever.
Tu portal poświęcony tym psiakom https://www.novascotia.pl/

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 18:29

MAM!!!

Ulla, marzysz o visli! (wyżeł węgierski).

No popatrz sama:

https://www.podajlape.pl/rasa/289/0/Wyzel-wegierski-krotkowlosy.php

To łatwe w ułożeniu, kochające dzieci, z ogromną cierpliwością, kochające ruch oszołomy (potem statecznieją i stają się psami idealnymi: oczywiście o ile się psa nie zaniedba.
waga 25 kg, wielkość ok 60cm.

Mam kilka visli w otoczeniu - gdyby nie to, ze kocham dogi to bym miała vislę
Uwielbiam charaktery wszystkich psów tej rasy jakie znam cudowne, przyjacielskie, radosne, wesołe, zero agresji do ludzi i psów.

Proszę, przemyśl vislę

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 18:36

Vislę ma też syn niemęża.
Pies ma teraz prawie 9 lat. Gdy miał rok czy półtora został skradziony z posesji. Dwa lata temu do domu gdzie mieszka synek niemeża zadzwonił telefon - miły głos powiedział, że znalazł psa i po tatoo namierzył w ZKwP właścicieli.
Zdumiona była żona mojego partnera odpowiedziała, że od wielu lat nie mają psa. Okazało się, że to Barkas, znalazł się

Pojechali po niego pełni watpliwości - nie było go tyle lat, nie wiadomo, co się z nim działo, teraz jest dojrzałym (starszym już) psem.
Poznał ich natychmiast.
Zachowuje się tak, jakby całe życie z nimi mieszkał.

Napisany przez: WiolkaTG wto, 29 sty 2013 - 18:39

Ale śliczny ten wyżeł A co z labradorami albo Goldenami ? Tylko, ze to troszkę duze psy.
Ale ten wyżeł wpadl mi w oko pierwszy raz widzę ta rasę.

Napisany przez: Użytkownik usunięty wto, 29 sty 2013 - 18:40

Z dwoma wyżłami węgierskimi miałam do czynienia - MASAKRA. Niszczyciele, wyjce i żelki. Cudowne, kochane... głupole.

entlebucher byłby BOSKI, bo to psy o anielskim charakterze, niewielkie i fajne. Tylko drogie toto jak nieszczęście, mało hodowli.

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 18:45

Dzięki [użytkownik x], za Twoją opinię. Po raz kolejny utwierdziłam się w tym, że nie wolno wnioskować na podstawie znanych sobie psów. Te "moje" są psimi ideałami
Cholera, zatem przyjmuję do wiadomości, że są też visle kompletnie inne...

Napisany przez: Gaja wto, 29 sty 2013 - 18:46

No właśnie z tych aportujących najmniej znana ale i tym samym najmniej zwichrowana rasa to nova scotia.

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 18:46

Co do labków i goldenów - kudłate (a Ulla chyba woli gładkowłose - o ile się nie mylę), bardzo ostrożeni trzeba wybierać szczeniaka: koszmarne problemy z dysplazją i charakterem (agresja).
Im popularniejsza rasa tym bardziej zepsuta...

Napisany przez: Użytkownik usunięty wto, 29 sty 2013 - 18:49

Lutnia, ale to pewnie Ty masz rację, a ja miałam pecha. Ale "łyżwy" źle mi się kojarzą. Choć nosi mnie, jak widzę wejmary

Napisany przez: Gaja wto, 29 sty 2013 - 18:52

Jeśli chodzi o posokowce hanowerskie - znałam osobiście dwa.
hmm... trudne to były charakterki. Bardzo powściągliwe wobec obcych. Mimo, że spotykałam się z nimi, znałam je, to ja psiara, nie pozwalałm podchodzić Misiowi do nich... (raz jeden capnął Michała).

EDIT
No ale... zawsze można rzec, że trafiłam na dwa trudne egzemplarze.

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 18:58

Widzisz, a ja znam kilku hodowców waimarów - i w życiu. Psy są sliczne - i na tym koniec. To, co prezentują dla mnie jest już agresją.

Gaja - posokowce hanowerskie mają dużo trudniejsze charaktery niż bawarskie.

Napisany przez: Gaja wto, 29 sty 2013 - 19:06

Ano widzisz.
Wszystko tłumaczy.

Bawarskich nie znam osobiście.
Choć nie wiem czemu znając charakterki hanowerów, bawarskiego też bym nie wzięła...

Napisany przez: pirania wto, 29 sty 2013 - 19:07

ktora to ma pirania a peany na temat pieska moge do upojenia )

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 19:14

Nocna [użytkownik x], rozmawiałam przed chwilą z właścicielami "moich" visli i... przeciętny węgierczyk tak mniej więcej do roku jest bardzo trudny do opanowania Właśnie taki rozbrykany cudak
Potem się wycisza.

Ale zdecydowanie każdy z właścicieli polecał szkolenie (na smakołyki, wyłącznie pozytywne, bo tradycyjne metody mogą je złamać i zniszczyć) od jak najwcześniejszego momentu
I każdy podkreślał kontakt psa z dziećmi.

Tyle z rozmów Z tym - ze to ludzie zakochani w rasie więc nieobiektywni

Napisany przez: Gaja wto, 29 sty 2013 - 19:30

No proszę Nie wiedziałam
A gdzież mogę zobaczyć? Jakiś wątek ze zdjęciami?

Ja sama uwielbiam tę rasę. A poznałam ją przez przypadek, gdyż moje suczysko zostało zakwalifikowane do kundli przypominających nova scotia. Aż miałam pytania, czy to nie aby z jakiegoś lewego miotu.

Napisany przez: ulla wto, 29 sty 2013 - 20:09

Ten wyżeł też wygląda nieźle .


Ja zakładam z góry, że pierwszy rok z życia psa, będzie trudny dla nas wszystkich. Tylko tak wewnętrznie chciałabym, żeby to nie trwało istotnie dłużej.

Ps. mój ukochany pies, którego idea ciągle gdzieś we mnie siedzi, był kundlem...najprawdopodobniej niewielką mieszanką wyżła szorstkowłosego z czymś bliżej nieznanym. Jak dorósł wyglądał jak mały biało-czarny trochę kudłaty cielak z zakręconym ogonem i klapniętymi uszami, acz jak na psa dość duży i bardzo żywiołowy. I do tego z wysokim poziomem psiego testosteronu...No i wyjątkowo ładne dzieci miał, jak już mu się udało (pilnowaliśmy go, więc ze dwa razy mu się udało). Wszystkie znajdowały dom i wszystkie, choć rozmiarem mniejsze, bo zdecydowanie średnie, dziedziczyły najlepszego jego cechy.

Ps 2. zdecydowanie wolę psy mniej kudłate. I nie do końca chodzi mi o potencjalną pielęgnację, ale o nadmiar bodźców dla Weroniki, która jednak ma AZS, nawet jeżeli w lekkiej postaci. Jakbym rozważała bardziej kudłate to na liście byłby seter irlandzki, bo też mi się bardzo podoba.

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 20:29

To rozważ vislę!
Oczywiście, że uruchomiłam sieć wywiadowczą i visle niewybiegane są koszmarne: wyją i niszczą. Visle po solidnej dawce ruchu są cudownie przyjacielskie i fajne. A po ukończeniu ok. roku stają się normalniejsze (w sensie nie swirują tak bardzo), zresztą skoro masz w planach szkolenie to będzie jeszcze łatwiej.
Najważniejsze: zero agresji do ludzi i wyjątkowo pacyfistyczne do psów.
Rozważ vislę! Rozważ vislę!

Przynajmniej daj im szansę w porównaniu do gończych to ANIOŁY w psiej skórze!

Ulla - ale wiesz, że u psa uczula nie tylko sierść ale przede wszystkim ślina i naskórek?

i na koniec filmik: visla i gończy nad wodą https://www.youtube.com/watch?v=PL5UwM89giA

Napisany przez: ulla wto, 29 sty 2013 - 20:50

Zaczęłam rozważać. Na razie mam listę, na której aktualnie są cztery psy - z tych wymienionych powyżej, wliczając oczywiście gończego.
Muszę się więcej dowiedzieć.



No wiem co uczula bezpośrednio (roczna-dwuletnia Weronika polizana przez Brutusa po twarzy odrobinę puchła, szczególnie powieki, aktualnie nie, ale był uczony, że może tylko po rękach), ale długa sierść to więcej kurzu latającego w powietrzu. Niby nie mamy z tym problemu, ale póki co nie mamy psa, a nie chcę testować wytrzymałości systemu immunologicznego dziecka w ten sposób (ten AZSi). Nie będę ryzykować wzięcia i potencjalnej konieczności pozbywania się go tylko dlatego, że nie mogę wyleczyć jej zmian skórnych. Z krótkowłosymi rzecz jest sprawdzona, znaczy z owczarkiem niemieckim i to wiem.

Napisany przez: ulla wto, 29 sty 2013 - 23:52

Jak napisałam wyżej lista mi się rozszerzyła do czterech ras, które rozważam.

Tzn.

gończy polski, z czego wcale nie tak łatwo zrezygnować
visla
basenij
nova scotia


Na pewno znajdę sobie w necie gdzie są hodowle, pewnie też jakichś właścicieli - z którymi postaram się zawrzeć kontakt, żeby zapoznać się z psem, choć to pewnie potrwa, ale przydałyby mi się informacje, o tym do kogo można mieć zaufanie w kwestii hodowców, a do kogo na pewno nie, jeżeli oczywiście ktoś ma takie informacje (rzecz jasna na priva). Jakby ktoś znał posiadaczy z odpowiedniego forum to myślę, że przydałyby mi się sugestie gdzie się zalogować i z kim rozmawiać (mieszkam w Krakowie).

Ps. z for dotyczących psów to znam tylko dogomanię...nie chciałabym szukać w ciemno i logować się gdziebądź...

Napisany przez: Lutnia wto, 29 sty 2013 - 23:59

Ulla - ja tylko jeszcze o jednej rzeczy: jeśli rozważacie basenji to szybko, ponieważ suki tej rasy mają cieczkę raz w roku, na zimę (jakoś teraz) więc szczenięta są do odbioru późną wiosną.

Pogadaj z tą dziewczyną: https://www.basenji.pl/
Jest bardzo pozytywnym oszołomem, na pewno odpowie UCZCIWIE na każde Twoje pytanie i w sposób rzetelny opisze Ci rasę.

Napisany przez: pirania śro, 30 sty 2013 - 07:01

a to nie jest tak, ze przy psie siersc fruwa zawsze, tyle ze przy kudlatych lataja klaki a przy krotkiej siersci we wszystko sa wbite krotkie wloski?

Napisany przez: ulla śro, 30 sty 2013 - 09:52

Bardzo możliwe, ale mi to latanie kłaków trochę przeszkadza. I wiem, że na nich dodatkowo też osadza się kurz. Nie mam zresztą dywanów i mam bardzo oszczędne firanko-zasłonki, aby go było mniej. Z obserwacji własnych, zawsze kiedy jesteśmy u rodziców kilka dni, a pies intensywniej akurat linieje i tej sierści jest po prostu więcej, to dziecko ma lekko przytkany nos. Nie leje się jej z niego, nie zaczyna kaszleć, ale chyba jakiś dyskomfort występuje. Nie chcę ryzykować.

Napisany przez: Gaja śro, 30 sty 2013 - 10:04

Z sierścią różnych psów jest różnie.
Mogę napisać z własnego doświadczenia:
W naszym domu, jeszcze 6 lat temu mieszkały trzy psy. Rottweiler, owczarek francuski briard oraz kundlica (która obecnie jeszcze żyje i mieszka z nami).
Z rottweilera podczas lnienia miałam w kątach fruwający miękki czarny podszerstek (ale nie wielkie ilości) plus czarną twardą wczepiającą się we wszystko sierść.
Z briarda nic. Bo briard nie lnieje standardowo. Miękki podszerstek trzeba wyczesywać inaczej kołtuni się z twardą i sztywną kozią zewnętrzna okrywą włosową.
No a z Dory, kundlicy a'la Nova Scotia sierści wszędzie. Jak nie lnieje- to jest OK. A jak zacznie to wyczesuje z niej tony sierści...

Napisany przez: Mi śro, 30 sty 2013 - 11:28

To prawda!
Mam w domu egzeplarze długo i krotko włose, ale to chyba układ idealny, bo w długie kłaki wbija się krótka sierść i łatwiej to wszystko posprzątać
Ulla, nie unikniesz latającej po domu sierści - to jest niezależne od jej długości.
Moim zdaniem długą sierść łatwiej zebrać i posprzątać. Krótkie igiełki są wszędzie, wbijają się w psie posłanie, tapicerkę, odzież. W okresie linienia to jest koszmar - długowłosego mogę dobrze wyczesać i wiem, że nie będzie tyle bałaganu co przy krótkowłosym, który sypie się (mimo wyczesania) na okrągło. Weź jeszcze pod uwagę młodzieżową wylinkę, która jest bardziej obfita niż kolejne.
Podsumowując - wszystko jest do przeżycia, ale proszę nie licz, że przy krótkowłosym psie nie ma latającej po domu sierści.

Ulla, pisząc "z krótkowłosymi rzecz sprawdzona" masz na myśli TYLKO Brutusa?
Jeśli tak, to węź pod uwagę, że to może nie byc kwestia krótkowłosego psa, a tylko uodpornienie się organizmu na alergeny konkretnego psa... Krótka sierść nie zagwarantuje Ci braku reacji alergicznej Weroniki, musisz być na to przygotowana.

Mam w domu małego alergika, który najpierw reagował odczynami skórnymi, a później oddechowymi na różne alergeny. W domu mamy 4 psy i do tej pory nie zauważyłam (i chyba już nie zauważę ) reakcji alergicznej po kontakcie z którymś z naszych psów. Zabieramy go często na wystawy psów, gdzie stężenie alergenów jest naprawdę wysokie, a tylko raz (na halowej wystawie w Katowicach) musieliśmy wspierać się nebulizatorem i zdaje się, że po Lesznie miał problem ze skóra, ale tu nie wiem co za działało czy psy, czy pylące trawy.

Napisany przez: karoleenka śro, 30 sty 2013 - 11:32

wow piękne te visle !

ja jeszcze od siebie dodam, że fajnie mieć szczylka na wiosnę bo masz czas do późnej jesieni na szkolenie, które odbywa się naczęściej na świeżym powietrzu - także pogoda wtedy sprzyja - zimą jest juz mniej przyjemnie - my nadal chodzimy ale zajęcia są krótsze bo np moja Szilut nie chce juz tak chętnie ćwiczyć jak jest zimno, mokro nieprzyjemnie Także cieszę się, że wszystkie podstawy już ma opanowane przez lato bo teraz ciężko by było.

Napisany przez: Mi śro, 30 sty 2013 - 11:36

Kurcze, ten besenji to całkiem ładne stworzenie
a jak ten pies w ruchu się prezentuje? Lutnia masz może jakieś linki?

Napisany przez: ulla śro, 30 sty 2013 - 11:46

W sumie jest to jedyny pies, z którym przebywała i przebywa na tyle istotnie długo, żeby jakaś reakcja wystąpiła, ale też od zawsze był to kontakt najpierw kilkudniowy (dwa razy do roku), a od kilku lat (już po pojawieniu się objawów AZS) jeszcze ok. miesięczny latem.

Ona nie jest bardzo reaktywna jeżeli chodzi o wrażliwość alergiczną. Wyjąwszy kilka, potwierdzonych "kilkurazowym doświadczeniem", okoliczności nasilających problem (głównie pokarmowe, ale nieliczne + reakcja krzyżowa związana z aktualnym pyleniem drzew).
Wiem niestety, że reakcja może wystąpić, ale wolałabym ograniczyć potencjalną skalę lub uniknąć bezpośredniej przyczyny. A w razie czego będziemy odczulać

Napisany przez: Lutnia śro, 30 sty 2013 - 11:58

HA! Byłam na 99% pewna, że się spodoba akurat Tobie!
A co do ruchu (mamy podobne skrzywienie, widzę ) pwg opisów przypomina grację ruchu konia czystej krwi...

Zresztą popatrz: https://www.youtube.com/watch?v=4WZrFJKWT8Y

Napisany przez: Gaja śro, 30 sty 2013 - 12:00

ulla - Tak sobie jeszcze czytam... i powiem Ci, że owczarek niemiecki nie ma mega krótkiej sierści. Ma twardy, gęsty i przylegający włos okrywowy, zaś pod spodem gęsty podszerstek. Który to w czasie lnienia wychodzi garściami. Czego właśnie nie ma w przypadku briardów.
Sierść psów takich jak basenji to sierść właśnie krótka, bez podszerstka.

Skoro Twoja cĂłrka wytrzymuje z owczarkiem niemieckim, to nie jest chyba Ĺşle.

Napisany przez: Lutnia śro, 30 sty 2013 - 12:21

Gaja dobrze pisze. Długa sierść, średniej długości, krótka z podszertkiem i krótka bez podszerstka rodzajów sierści jest cała masa, a chyba najfajniejsze są puli i inne psy "na wiecznym haju"

Puli podczas skoku





i puli w statyce



Pielęgnacja jest dość prosta Wystarczy psa kąpać i nie rozczesywać (hodowca za to zabija - dredy są cechą charakterystyczną tej rasy )
Oczywiście wklejam tylko po to, by pokazać bo jestem zauroczona tymi psimi mopami
Na tym to się dopiero zbiera kurz

Napisany przez: Mi śro, 30 sty 2013 - 12:25

oĹźesz Ty!!!
ja je sie muszę na żywo zobaczyć! i Asiaczka na wystawie dorwać...

Ulla, życzę owocnego poszukiwania nowego członka rodziny

Napisany przez: Kaszanka śro, 30 sty 2013 - 12:40

Ale mnie rozbawił ten puli, no cudne są te psy

Napisany przez: Użytkownik usunięty śro, 30 sty 2013 - 12:46

Lutnia, czy zdziwi Cię fakt, że od wczoraj nucę pod nosem "basenji"?

Ja kocham jeszcze teriery szkockie. Wygląd wyglądem, ale charaktery tych psów są BOSKIE. W ogóle mając do czynienia z wrażliwymi pastuchami, jakimi są berny dorosłam do tego, że lubię twarde psy Marzeniem mojego męża jest cane, ale do tego to my musimy jeszcze długo dorastać...

A propos "kto ma pszczoły"... Moja mama wczoraj weszła między dwie suki, które ustalały sobie, kto tu rządzi... (one się nigdy przy tym nie kaleczą, po prostu ryczą na siebie i kłapią paszczami) i trzeba było mamę cerować Absolutnie ŻADNA nie wykazała się agresją wobec mamy, po prostu 50 kilo psa zahaczyło zębem o łydkę i powstała pokaźna dziura... Przy czym suka się wystraszyła i uciekła

Napisany przez: ulla śro, 30 sty 2013 - 12:48

Ale on jest regularnie szczotkowany...tzn. jak jest potrzeba. I to nie w domu, tylko na powietrzu. Jedynie w okresie linienia tych kudłów jest zwyczajnie za dużo i ją trochę "przytyka".

Ten mop samobieĹźny przeboski

Ps. a basenij pięknie się rusza....zupełnie nie ma skłonności do czegoś, co obserwuję chyba u większości psów, takiego lekkiego chodzenia "bokiem" (wyłącznie w truchcie)....co nie wiem z czego wynika.

Napisany przez: Mi śro, 30 sty 2013 - 13:00

No to się zakochałam jeszcze jeden filmik o Basenji https://www.youtube.com/watch?v=uG3EHbVWfxk
Jak widać biorą udziała nawet w coursingu jak charty i niektóre collie smooth
Z filmików, które ogladałam to w agility jakoś specjalnie im nie szło w sensie szybkości.
Kurcze nie znam ich temperamentu, ale wydają mi się dość spokojne (?), no chyba że po smooth wszystko już będzie dla mnie spokojne...

Napisany przez: Gaja śro, 30 sty 2013 - 13:07

Ano widzisz. Teraz jak będziesz się zastanawiała nad rasą, musisz rozważyć kwestię charakteru (jaką rasę wybrać), ale też kwestię sierści i tego czy z podszerstkiem (będziesz wyczesywać na dworze/w domu), czy bez.

Nie wiem, czy mieszkasz w bloku, czy w domku. Ale późną jesienią, kiedy jest zimno i często mokro, czesanie na zewnątrz nie wychodzi. Wówczas, jeśli wybierzesz psa z podszerstkiem, będziesz zmuszona czesać w domu. I pytanie, jak na to zareaguje córka.

Niektóre psy potrafią gubić podszerstek przez cały rok. Oczywiście w mniejszej lub większej ilości.
Moja Dora jakiś miesiąc temu, bodajże w grudniu, "stwierdziła" że jest ciepło (a było) i czas zacząć zrzucać podszerstek. Aż zaczęłam z nią gadać, żeby się uspokoiła, bo to jeszcze nie koniec zimy. Przyszły śniegi, lnienie ustało. Ale wiem, że niech tylko przyjdzie trochę ciepła... i zacznie się na nowo.

Lutnia - puli są niesamowite
Tylko trzeba sobie zdawać sprawę z faktu ileż to wnosi piachu do domu.

Moja briardzica Gaja po zabawie na ogrodzie, po mokrych dniach wnosiła tony piachu do domu. To co dopiero taki puli
Błotne skarpetki Gajki https://i129.photobucket.com/albums/p218/Katerinas15/Gaja/gaja082.jpg

Napisany przez: Gaja śro, 30 sty 2013 - 13:10

hehe

ojej

Napisany przez: ulla śro, 30 sty 2013 - 13:26

Właśnie kwestia charakteru teraz zajmuje mnie najbardziej.

W kwestii sierści...ja co prawda mieszkam w bloku, ale małym i odrobinę dziwacznym...znaczy z otwartą galerią, ale pod dachem. I jeżeli dało się tam swego czasu ogolić dziecko jak miało rok z kawałkiem i postanowiło być łyse (bardzo intensywnie skubała włosy), tak też na pewno da się wyczesać każdego psa, a potem pozamiatać.

I w sumie bardzo rzadko pada od strony galerii, bo wychodzi na wschód (znaczy, jeżeli nie liczyć śniegu, to przy okazji innych opadów ona niemal nie bywa nawet mokra).

Napisany przez: Lutnia śro, 30 sty 2013 - 14:18

No to ja się jeszcze wypowiem jako właścicielka rasy bez podszerstka: oczywiście linieją, ale to PIKUŚ w porównaniu z linieniem springer spaniela jakiego miałam gdy byłam dzieckiem.

I na koniec (przepraszam, nie mogę się oprzeć, dziś dostałam od znajomej foty jej psów, wkleję tylko dwie )

puli skaczące



i mop prawdziwy

Napisany przez: WiolkaTG śro, 30 sty 2013 - 14:22

hahahah ale te Puli sa piękne

Napisany przez: Użytkownik usunięty śro, 30 sty 2013 - 15:08

A jakie biedne muszą być latem

Napisany przez: Lutnia śro, 30 sty 2013 - 15:32

też tak myślałam, a właśnie jest zupełnie odwrotnie

Te dredy zimą chronią je przed zimnem a latem przed słońcem, puli tak jak komondory spokojnie znoszą tak solidne upały jak silne mrozy.
Poza tym mnie przerażała wizja koszmarnego brudu - otóż puli po intensywnej zabawie w błocie wystarczy przetrzymać na podwórzy zanim nie wyschnie, wtedy brud sam odpada od dredów, nie wchodzi do środka.
Jedynym problemem jest dokładne wysuszenie potwora po kąpieli

Napisany przez: karoleenka śro, 30 sty 2013 - 15:33

ulla - a jeszcze sobie pomyslałam o airedale terierze ? nie sa tak narwane i szalone jak mniejsze rasy terierków - samce mogą być zaczepne wobec innych psów - ale generalnie bardzo rodzinny pies z dużymi możliwościami w różnych dziedzinach. I jak dla mnie ogromny plus to to, że jesli sie go regularnie strzyże lub trymuje - pies nie linieje

puli - dla mnie hitowe - a zdjęcia rozwalają

Napisany przez: ulla śro, 30 sty 2013 - 17:01

Teriery do mnie nie przemawiają. Znam chyba dwa i to dokładnie takie i jako "gość" nie mam zastrzeżeń do ich zachowania, ale mi się tak jakoś nie podobają z pyska.

Napisany przez: Gaja śro, 30 sty 2013 - 17:51

Przepraszam, że tak nie w temacie, ale Lutnia - zdjęcia boskie!

Napisany przez: pirania śro, 30 sty 2013 - 20:07

Ja czesze psa na spacerze furminatorem (lutnia musimy sie spotac i musze ci go oddac bo mam swoj), ktory jest dla mnie objawieniem. Kota tez nim czeszcze- niestety w domu, bo co z kotem zrobic. I to gluwie kocie klaki zasuwaja po domu bo pies wyczesany na spacerze raz na tydzien/ 2 tygodnie, jak wypadnie wcale jakos nie klaczy przesadnie....

Napisany przez: Lutnia śro, 30 sty 2013 - 20:11

To zabiorę jak się kiedyś spotkamy, przekażę następnym zapsionym do testowania.

Furminator jest genialny gdy pies ma podszerstek. Gdy jest bezpodszerstkowcem to to ustrojstwo służy jako drapak do pleców i nic poza tym

Napisany przez: WiolkaTG śro, 30 sty 2013 - 20:25

A ten furminator dla mojej Darcy byłby dobry ?

Napisany przez: Mi śro, 30 sty 2013 - 20:31

to prawda, świetny wynalazek!
Do zbierania psiej sierści z tapicerki, odzieży, podłogi polecam te szczotki https://www.multi-talent.pl/.
Przy naszych kudłaczach sprawdza się rewelacyjnie i jest moją nieodłączną przyjaciółką

Napisany przez: Lutnia śro, 30 sty 2013 - 20:33

Zdecydowanie TAK!

Jeśli chcesz przetestować, to dogadaj się z Piranią, by Ci podesłała

Napisany przez: Gaja śro, 30 sty 2013 - 21:51

Też używam furminatora. Też polecam jako obowiązkowy element w torbie z psimi akcesoriami; przy psie z podszerstkiem.

Napisany przez: Ĺťabolek czw, 31 sty 2013 - 12:41

Lutnia ja nie spotkałam jeszcze agresywnego labradora!!!!

Ale jako posiadaczka takiego - odradzam. Nie ze względu na agresję (bo pies to chodzaca łagodnosc chociaz tak do 3-4 lat bardzo zywiołowa i zwariowana łagodnosc) ale ze względu na mega ilość kłaków w domu. I tak przy okazji co to jest ten furminator??? Nasz labrador kłaczy przez cały rok. W ostatnich 2 tygodniach to juz w ogóle jest tragedia Ja po prostu nie nadążam tego sprzatac! Dwa pozostałe psy w ciagu miesiaca nie zgubią tyle siersci co labek przez godzinę!

Napisany przez: Gaja czw, 31 sty 2013 - 12:51

No furminator to magiczne narzędzie

https://www.furminator.com/videos

Na https://www.youtube.com/watch?v=LVTJSk-TJCw chyba najlepiej widać ilez podszerstka to cudo może wyczesać

EDIT
Aczkolwiek u nas (sierść typowo retrieverowa) genialnie sprawdza się jeszcze https://www.zolux.com/nasze-produkty.php?parametre=22;131;654;12004

Napisany przez: Użytkownik usunięty czw, 31 sty 2013 - 13:36

Furminator uratował mi życie... nabyłam na allu za całe 40 zł. Najlepsze narzędzie na świecie, jeśli chodzi o psy.

Napisany przez: Madziulek czw, 31 sty 2013 - 14:35

Ja kocham furminator ze wzgledu na koty, a konkretnie na brytyjke - ta to zaklacza cale mieszkanie w dobe ! a potraktowana furminatorem....w 3

Napisany przez: Edyta. czw, 31 sty 2013 - 16:29

Super ten furminator, nawet nie wiedziałam, że takie cudo istnieje.
Jak mój szczeniak podrośnie to chyba się w taki zaopatrzę.

Napisany przez: Lutnia czw, 31 sty 2013 - 21:05

no to miałaś szczęście, że na razie nie spotkałaś agresywnego labka.
Moda na daną rasę powoduje powstawanie dużej ilości pseudohodowli, tam krycia w bardzo bliskim pokrewieństwie, bez socjalizacji, w strachu przed człowiekiem, potem to procentuje (pies atakuje w większości wypadków ze strachu)., zresztą nie tylko - na szkoleniu były dwa papierowe labki. Uwierz na słowo, na placu szkoleniowym miały dokładnie taki sam problem z agresją jak inne (trudne) rasy, na wystawach to samo. Baaaa, ostatnio kilka razy nieprzyjemnie zaskoczyło mnie zachowanie bernardynów (rzucenie się na innego psa bez wcześniejszego zawarczenia, czy choćby zjeżenia sierści), taki cichy atak z zębami, czyli coś, co wcześniej widywałam np. u astów/

W wypadku tej rasy (mam na myśli labki) akurat przeważająca większość zależy chyba od wychowania, ale tchórzostwo przekazywane przez rodziców (głównie matkę - bo to od niej reakcji uczą się szczeniaki) ma kolosalny wpływ na późniejsze zachowania.

Tak jak swego czasu pojawiła się agresja u owczarków. Rasa przestała być popularna i problem prawie zniknął.

Znam kilka osób, które na widok labradora na horyzoncie zapinają swoje psy na smycze i odchodzą (bo ich psy były już przez labki, goldeny i mieszanki kilkakrotnie pogryzione).

Dlatego - gdybym miała kupować kiedyś labradora (choć to kompletnie nie moja bajka), to tylko wówczas gdybym miała możliwość poznać obydwoje rodziców.

Co do furminatora - jest genialny, ale... tylko wówczas gdy pies ma podszerstek. W innym wypadku to pieniądze wywalone w błoto.

Napisany przez: Agnieszka_82 pią, 01 lut 2013 - 08:32

Lutnia i dziewczyny ! Przeczytała wątek od deski do deski ! Kopalnia wiedzy !!!
Mimo, że prawie wszystkie rasy znałam z "widzenia" albo słyszenia to powaliły mnie zdjęcia Puli (ps chyba Pani która hodowała, miała dogi ma teraz puli dobrze kojarzę, Lutnia?).
Ja pogrzebałam w pamięci i necie i zakochałam się w Rhodesian ridgeback. Wiem, że to inna bajka i Ulli raczej nie będzie odpowiadał ale .... te psy sa piekne. I mimo, że kocham bezgranicznie moją bokserkę to w Rhodesian ridgeback sie zakochałam

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d1/Rhodesian_ridgeback_head_study.jpg


https://www.shangani.de/rhodesian_ridgeback_images_8_2007/bild_1_ehsani_rhodesian_ridgeback.jpg

Napisany przez: Ketmia pią, 01 lut 2013 - 08:41

A możecie m podesłać linka, gdzie mogłabym kupić niezbyt drogi furminator? O, taki za 40 zł mógłby być . Potrzebuję taki na psa 25-35 kg (tervueren, owczarek belgijski z długim włosem)

Napisany przez: Żabolek pią, 01 lut 2013 - 08:57

To faktycznie mialam szczescie ze nie spotkałam sie z agresją u labka. Odnosnie popularnosci rasy to mysle ze troche sie uspokoiło.
Labki sa fajne ale to tez nie mój typ (tylko mojego meza). Mnie sie marzy wyżeł weimarski srebrny. Piekne są!

Gaja zobaczyłam filmik o furminatorze i musze to cudo kupić! Labrador jak najbardziej podszerstek ma.

Napisany przez: karoleenka pią, 01 lut 2013 - 09:52

rodezjany są boskie !
mocny charakter ale jak dobrze wychowany pies rewelacja

ulla - powiem Ci, że masz twardy orzech do zgryzienia - sie tak czasem zastanawiam cobym sobie sprawiła gdybym nie była chora na punkcie bulli ...i miała bym ogromny problem jest tyle ras...

Napisany przez: karoleenka pią, 01 lut 2013 - 09:56

ulla - a pointer ? brałas pod uwagę ?

Napisany przez: Madziulek pią, 01 lut 2013 - 10:23

Agnieszka_82 a ja Ci zazdroszcze, ze masz boksera. Pomimo tego, ze Tofa nie ma z nami juz ponad 2 lata, dzien w dzien o nim mysle, nie ma dnia, zebym nie wspominala. Czy to sie kiedys skonczy Przyznam, ze mnie to meczy.
Co do wyboru rasy - ciezki wybor. I mysle, ze jak sie juz wybierze, to tez wcale nie ma gwarancji, ze to bedzie TEN pies. Ja jakos caly czas mam wrazenie, ze TEN pies to jest chyba jeden na cale czlowiecze zycie. Choc wolalabym sie mylic.

Napisany przez: Agnieszka_82 pią, 01 lut 2013 - 10:37

Madziulek- nasza Unka to spełnienie moich najskrytszych marzeń. Marzyłam o rudej bokserce odkąd byłam szkrabem. 5 lat temu marzenie się spełniło. Wiedziałam, że boksie są bardzo kochane, mądre i takie "wieczne dzieci skore do zabawy" - Unka ma to wszystko w 1000%. Oczywiście poszukiwania dobrej hodowli troche czasu zajęło , w marcu minie 5 lat jak Unka się urodziła ! Nie wyobrażam sobie co będzie jak jej zabraknie. Madziulek współczuję z całego serca .... ja .... ech. Nie wiem czy kiedykolwiek się pozbieram, później ....
Madziulek, nie myślałaś o innym bokserze ??

Napisany przez: Gaja pią, 01 lut 2013 - 11:04

Madziulek - ja przeżyłam odejście 4 psów. I każdy był wyjątkowy i ten jedyny.
Najważniejsze, tak mi się wydaje, to nie porównywać. Bo każdy nasz psi przyjaciel wnosi w nasze życie inne wspaniałe chwile.
A wspominać/pamietać będziesz zawsze. Tyle, że czasem, przynajmniej tak u mnie było, te wspomnienia są już mniej bolesne (choć nie wiem, czy użyłam dobrego słowa...).

Ĺťabolek - kupuj furminator
Tyle, Ĺźe to kurcze nie jest tanie...

Napisany przez: Madziulek pią, 01 lut 2013 - 11:37

Myslalam, ale nie wiem tak do konca, czy to dobry pomysl. Tzn teraz na pewno nie, ale nawet za pare lat - nie wiem. Mam swiadomosc, ze nie mozna porownywac. Ale nie umiem. Mam Freda, kocham go, naprawde go kocham. Ale nie mam z nim tak, jak mialam z Tofem, nie mam takiego klimatu, nie umiem nawet tego opisac.

Napisany przez: Żabolek pią, 01 lut 2013 - 11:42

Ulla i jak przemyslenia? Ciekawa jestem jakiego psiaka w końcu wybierzesz

A tak w sprawie furminatora. Jakies konkretne polecacie? Takie w granicach 100zł bo widziałam i za 200 a na taki to mnie nie stac. I jak czesto to stosować ? wyczytałam zeby nie za czesto (niektórzy uzywaja raz do roku ) Ale to chyba przy psie liniejacym raz do roku. A jak nasz labek linieje przez cały rok???

Napisany przez: Lutnia pią, 01 lut 2013 - 13:41

Prawdziwe Furminatory są drogie. Są też furminatory za kilkadziesiąt złotych (tzn w rzeczywostości to takie urządzenia, które działają jak Furminator). Tak jak Adidasy i adidasy firmy tańszej, z marketu. Niektórzy twierdzą, że różnica jest kolosalna, inne ostrza, inny komfort pracy. Ja nie widziałam róznicy - ale na moich nie zadziałał żaden może jak pies ma podszerstek to róznica jest większa. A może różnica jest widoczna bardziej wtedy, gdy ma się zakład pielęgnacyjny dla psów i wtedy Furminator nie zużywa się tak szybok jak furminator, ostrza dłużej są takie, jak powinny...
Nie wiem.
Moi znajomi mają i Furminatory i furminatory. Ci, którzy używają urządzenia raz na jakiś czas nie widzą wielkiej różnicy.

Co do używania - jak często chcesz. Z tym "niektórzy używają raz do roku" może chodzić o to, by nie wyciągnąć psu wystawowemu za dużo podszerstka, bo mógłby mieć problemy na wystawach z powodu ubogiej okrywy włosowej (ale też nie jestem pewna).
Jeśli masz psa, który linieje i sprawia Ci to problem, a nie masz psa wystawowego (albo masz - ale nie wybiera się w najbliższym czasie na wystawę) to po prostu używasz tego ustrojstwa i tyle

P.S. tak sobie pomyślałam jak wyglądałaby Sorcia traktowana regularnie Furminatorem

Napisany przez: Lutnia pią, 01 lut 2013 - 13:47

Chyba się mylisz... Tzn. ja też tak myślałam. Korek był tym nr 1 (żaden pies wcześniej nie znaczył dla mnie tyle, co on). Wczoraj złapałam się na tym, że nie traktuję Carramby jak gorszej wersji Korka. Jest doskonałą Carrambą, tak jak on jest doskonałym Korkiem. Oba znaczą dla mnie tyle samo, tak samo mnie wzruszają, tak samo nie wyobrażam sobie bez nich życia.

Jestem prawie pewna, że chodzi o rasę... i o to, by nie porównywać. Bardzo chciałam, by Carramba była samcem - błękitnym (albo czarnym, jak Koreczek), kopiowanym... Być może to, że jest suką - świruską, z uszami - naleśnikami dużo dało. Nie zastanawiam się, co jest w niej gorsze od Korka a co lepsze. Jest Carrambą

Teraz już wiem, że wprawdzie nie da się odtworzyć sobie psa, ale można dostać TO SAMO od innego. Więc jestem przekonana, że chodzi o rasę - bo rozczulają mnie w Carrambie typowo dogowe zachowania, których nie mają inne rasy.

Może boksiu - za jakiś czas, oczywiście - ale inaczej umaszczony?

edit: weimary są fajne, wyglądają jak mniejsze błękitne dogi niemieckie o słabszej głowie (w stylu amerykańskim), ale nie lubię ich charakteru. Rodesiany bardzo mi się podobają z wyglądu (byłam zachwycona, gdy okazało się, że Carramba ma "pręgę" na szyjce ) ale ich niezależność, skołonność do dominacji, potrzeba bardzo stanowczego wychowywania - nieeeee... zdecydowanie wolę psy, które mają w oczach "kocham cię" a nie "wciąż jesteś moim przywódcą, czy ja już nim jestem?"

Napisany przez: Kaszanka pią, 01 lut 2013 - 13:53

Ja też myślę, że chodzi o rasę. Jamniki od zawsze były na pierwszym miejscu. Mam kundelka jamnikowatego którego pokochałam od pierwszego wejrzenia. Psa szukałam prawie rok, ciągle wydawało mi się, że nie dam rady pokochać go tak mocno jak ukochaną jamniczkę. A dostałam świra na punkcie Lenka

Napisany przez: Ketmia pią, 01 lut 2013 - 13:56

A mają https://allegro.pl/furminator-duzy-i2991354885.html? Te prawdziwe mają taki przycisk do pozbywania się włosia. W sumi to nie wiem, czy to jest takie potrzebne...



Dla porównania, tak wygląda oryginał

Napisany przez: Gaja pią, 01 lut 2013 - 13:58

Z furminatorem trzeba tylko uważać, jeśli się często stusuje, aby całkiem psa z sierści nie ogołocić.

W kwestii porównywania psów: Mój TZ jest przykładem, że żaden przyszły rottweiler nie będzie miał tak idealnych podpaleń, nie będzie taki, jak nasza Saba. Choć nasza Saba była psem bezrodowodowym (dla przypomnienia aby nie było... była psem zabranym z fatalnych warunków, więc trafiła do nas przypadkiem).
Rozmawiałam z TZtem wiele razy, oglądaliśmy wiele hodowli. Nie ma szans...

Napisany przez: Gaja pią, 01 lut 2013 - 14:00

Ja mam podobny do tego
https://www.cdswiat.pl/images//FURMINATOR_DUZY.JPG

EDIT
Dostaliśmy w prezencie dla Dorki... musiałabym sprawdzić, czy ma napis jakiś, jaka to firma... bo nie pamiętam

Napisany przez: Ketmia pią, 01 lut 2013 - 14:12

Ale, co? Działa?

Napisany przez: Gaja pią, 01 lut 2013 - 14:30

Działa

Choć jak pisałam wcześniej w przypadku sierści Dory wolę ją czesać zgrzebłem https://www.zolux.com/nasze-produkty.php?parametre=22;131;654;12004

Ale to kwestia wypróbowania. Ja już przećwiczyłam przeróżne szczotki
U nas zimą Dora wygląda jakby była gruba... bo ma masę sierści i podszerstka. A na wiosnę jak ją wyczeszę i zgubi masę sierści, to jak wypłoch

Napisany przez: karoleenka pią, 01 lut 2013 - 14:59

co do furminatora to sie nie wypowiem bo jak wiadomo mojej jednej nie dotyczy - druga natomiast co 3 miechy jedzie do salonu piękności w między czasie włosa nie gubi tak sie o to urządziłam - nie cierpię robić cos przy sierści nie nadaje sie na pańcie kudłacza

niedawno sie zastanawiałyśmy ze znajomą jak to własnie jest z miłością do psów - znajoma własnie pożegnała swoja 13 letnią onke - psa ideała...i stoi na stanowisku, iż nie wyobraża sobie żadnego psa na miejscu jej suni...żaden nie będzie już zapene tak mądry, miły , ułożony, wpasowany w jej rodzinę....ma obawy, iż jesli kupi psa nigdy juz go tak nie pokocha
współczuje jej bardzo

ja miałam 16 lat psa mendę - był okropnym draniem ALE wiem, że w 100 % wina leży po naszej stronie - że pies miał również cechy, które uwielbiam u psów - że gdybyśmy inaczej od początku go pokierowali...tęsknię za nim do tej pory ( 6 lat już minęło ) i mam sentyment do rasy

w moim domu rodzinnym jest 10 letnia suka yorka - pies mojej siostry ale mieszkałam jeszcze w domu jak sie pojawiła - kocham ją bardzo - wręcz uwielbiam jest psem ideałem pod prawie każdym względem

w domu mam 9 letnią Zojkę - nie ma bardziej oddanego psa niż ona - ...a ja dbam o nią i jej potrzeby-kocham ja ale nie szaleje na jej punkcie - nie wiem dlaczego nigdy nie mogłam na maksa oddać się tej naszej psio - ludzkiej relacji mam wyrzuty sumienia
oczywiście to nie przekłada się na to jak ją traktuje - ona ma wszystko co potrzeba - jest tulona, głaskana i wybawiona ale no kurka nie wiem sama....

no i Szila ...spełnienie marzeń więc pewnie też dlatego szał pał - dosłowenie - wiem , zę mam świra na jej punkcie - ale to jest tak jak pisze Lutnia = pewne cechy które sie kocha u psa - typowe zachowania danej rasy...uwielbiam na nia patrzeć jak śpi, jak biega jak łazi i kombinuje co tu teraz zrobić...jak się zawiesza albo jak siedzi jak ostatni osiołek no i ten nos ogromny, twardy do całowania
ona nawet pachnie tak, Ĺźe Ĺźaden inny tak pieknie nie pachnie

Napisany przez: Lutnia pią, 01 lut 2013 - 15:22

Karoleenka - no właśnie, dlatego ja zawsze tak bardzo przestrzegam przed kupowaniem sobie psa, bo tak ładnie wygląda... Jak sie dopasuje charakter i temperament (czyli rasę) - to ma się w domu psie dopełnienie cżłowieka...
Doskonale Cię rozumiem... Mnie wzrusza śpiący dog. Czuję wtedy ucisk w brzuchu. Serio. Kocham wąchać ich łapy i fafle.
A to, jak myślą, jak kombinują, jak są ludzkie mnie rozwala na łopatki.

Dlatego mimo minusów zawsze będzie ze mną dog. Mimo tego, że podobają mi się np. husky to oprócz tego, że nie potrafiłabym zaoferować mu tyle ruchu ile potrzebuje to po prostu oprócz wyglądu te psy nie mają NIC co by mnie w nich interesowało. Pewnie bym go kochała, przywiązała się do niego ale to nie byłoby TO.

Napisany przez: Madziulek pią, 01 lut 2013 - 15:25

Mam tak z Fredem. Dbam o niego, kocham go, ma wszystko czego potrzebuje, bawimy sie, tulimy, biegamy, gadamy. Ale to nie jest to, co powinno byc - ja tak to czuje. I mam wyrzuty sumienia rowniez. Przeciez on to pewnie czuje

Edit: odkad nie ma Tofa ogladam mioty bokserow w Polsce. Wszystkie, ktore znajde. Jeszcze zaden bokser nie chwycil mnie za serce.

Napisany przez: Lutnia pią, 01 lut 2013 - 15:37

Madziulek, to zrozumiałe, ale przecież tak naprawdę nie kochałaś go tylko za to, jak wyglądał, że miał gdzieś białą łatkę albo jej nie miał, prawda? Tym wyjątkowym czymś, co powodowało, że miałaś z nim taki kontakt było raczej zachowanie, jego reakcje, sposób kojarzenia itd. w taki sposób, w jaki akurat boksery mają wpisane w rasę.
Nie szukaj boksia podobnego wizualnie, szukaj Tofa w zachowaniach bokserów, które mogłyby być rodzicami Twojego przyszłego małego szczeniaka.

Znasz wiersz, który kończy się słowami:

"... ja powtórzę: on wróci...
Choć może w innym futerku"

Głęboko w to wierzę.

Napisany przez: karoleenka pią, 01 lut 2013 - 15:38

ja mam tak samo
i cieszę się, że to napisałaś - czyli nie tylko ja mam bzika



ale kiedyś pewnie któryś Cie chwyci i będziesz musiała zrobić to co ja ...w miesiąc urobiłam męża , zgromadziłam kasę i kupiłam psa

Napisany przez: Gaja pią, 01 lut 2013 - 17:00

jeza... jak to się robi?

Choć najgorzej jak ma się kundla, który jest według nas idealny. Jak moja Dora...
I wiem, że jak odejdzie, to będzie strasznie...
Bo nie mam jak szukać w jakichkolwiek hodowlach

Napisany przez: ulla pią, 01 lut 2013 - 17:28

Mi zajęło prawie ponad 15 lat, by zacząć myśleć o nowym psie, do którego będę miała odwagę się przywiązać. I tak już parę lat się przymierzam, bo to nie jest dla mnie decyzja prosta, również z uwagi na oczywiste obciążenia (przede wszystkim więcej obowiązków, przynajmniej na początku, zanim się przyzwyczaję) i odpowiedzialność.

Edit. w tej chwili to ma dla mnie coś z planowania dziecka...nigdy nie ma idealnego momentu...dlatego rozważam pójście na żywioł.

Napisany przez: Mi pią, 01 lut 2013 - 18:48

Proszę mi Sorci żelastwem nie traktować, bo jej włos okrywowy zniszczycie Nawet smutasy, które mają dłuższą sierść (niosą w sobie przodka długowłosego) nie traktuje się furminatorem, bo obcina dłuższy włos. Oli jest smutasem z bardzo krótką sierścią więc u nas się sprawdza. U długowłosych z podszerstkiem świetnie sobie radzi pudlówka

Ulla, bo tak jest! Najpierw czekasz na potwierdzenie ciąży, później nagle zadzwoni telefon, że maluszki się urodziły. Zaczynasz w amoku kompletować wyprawkę. Dostajesz pierwsze zdjęcia, filmiki, ewentualnie jedziesz poznać maluszka do hodowcy. Następnie odliczasz dni, kiedy możesz do zabrać do domu. I znowu wyprawa po malca, to jak odbiór dziecka ze szpitala Powitanie i pierwsze chwile w domu to święto całej rodziny. Później są nieprzespane noce, sprawdzanie w czasie snu, czy oddycha. Podskakujesz na każde pisknięcie i godzinami wpatrujesz się w takiego szraba. Z radością sporzątasz kupska, itd. A gdy przyjdzie czas, że musisz iść do pracy, to po głowie przebiega myśl "szkoda, że nie ma macierzyńskiego"

edit. lit

Napisany przez: Gaja pią, 01 lut 2013 - 19:10

Boskie!

EDIT - I mega prawdziwe.
Choć u mnie żaden pies nie był rodowodowy, mam psy z przypadku, czyli pierwsza faza (kompletowania wyprawki, odliczania dni) była mega przyspieszona Ale dalsze fazy przechodziłam tak samo

Napisany przez: Gaja pią, 01 lut 2013 - 19:30

Ano właśnie. Ja źle użyłam nazwy. Bo ja to nazywam zgrzebło sorki...
Ale u Dorki z miękką sierścią, wielką ilością podszerstka, trochę dłższym włosem taka szczota jest idealna.

ulla - Jak tam przemyślenia na temat rasy?

Napisany przez: WiolkaTG pią, 01 lut 2013 - 20:45

Dzięki Lutnia za propozycję ale sobie już furminator zamówilam zobaczymy jak sie sprawdzi. Mam nadzieję, że dla Darcy będzie ok
Ulla jak tam wybór rasy ?? A moze bokser ?? Sa kochane i urocze, i zawsze zabawne no i dla dzieci chyba tez ok, jedyna wada to ślinienie ale dasz radę Moja Darcy tez sie ślini hehe

Napisany przez: pirania pią, 01 lut 2013 - 22:13

ja czesze mlodego z raz na tydzien. Czasem raz na dwa. Lysy nie jest. Kote czesze tym samym bo dziala kote czesze raz na tydzien i NIESTETY nie jest lysa )

to mowicie zeby ja czesciej czesać

Napisany przez: Lutnia pią, 01 lut 2013 - 22:44

... i kota zmieni się w rasowego sfinxa

Napisany przez: WiolkaTG sob, 02 lut 2013 - 09:25

Mam nadzieję, że Darcy nie zostanie łysa z tego furminatora.

Napisany przez: ulla wto, 12 lut 2013 - 09:40

Nad rasą nadal myślę (rozważam między tymi czterema opcjami).
Na razie głównie zbieram informacje i wstępnie (mentalnie) planuję "kiedy"....no niestety na pewno nie przez najbliższe pół roku, bo do wakacji nie wchodzi w grę nowy członek rodziny. W sumie realne jest, że możliwe to będzie od września lub w początkach przyszłego, no i mam nadzieję, że będzie to decyzja na tyle przemyślana, że nie będę żałować, że się odważyłam.

Napisany przez: Gaja wto, 12 lut 2013 - 09:46

A z ciekawości, między którymi czterema? Bom się już pogubiła

Napisany przez: ulla wto, 12 lut 2013 - 10:36

gończy polski
visla
basenij
nova scotia

Napisany przez: Gaja wto, 12 lut 2013 - 10:43

Daj znać, jak będziesz już pewna wyboru

Napisany przez: karoleenka wto, 12 lut 2013 - 13:34

ulla - jeśli mogę to bym Cię namawiała na to abyś psa przed wakacjami sobie sprawiła - ja wiem, że macie zapewne plany itd...ale z mojego ostatniego doświadczenia wynika, że było to najlepsze co mogłam zrobić. Szila trafiła do mnie przed długim majowym weekendem także mogłam posiedzieć z nią ten pierwszy tydzień w domu - poza tym pogoda jest już tak fajna, że częste spacery są samą przyjemnością. Psie przedszkole - nic fajniejszego jak spotkania latem na łonie natury no i same wakacje u nas akurat zawsze planujemy w połowie sierpnia także Szila była już na tyle rozumna, że mogłam ją bez probelmu wziąć ze sobą bez obaw , ze zaleje , zniszczy komuś własność
dla mnie mega argumentem była pogoda - przebywaliśmy ze szczylem bardzo dużo na dworze co sie przekładało na naukę czystości i świetną socjalizację szczylka - bo wszedzie łaziła z nami a latem chce sie i łazić i w ogóle wiesz jak jest

Napisany przez: Edyta. wto, 12 lut 2013 - 15:31

Też uważam, że lepiej wziąć psa przed wakacjami.
Sama zresztą tak zrobiłam.
Teraz póki młody nie nabierze odporności siedzi w domu co mi odpowiada, bo pogoda do spacerów nie zachęca.
Niedługo zrobi się ciepło więc i spacery częste będą.
No i my w wakacje jeździmy 450 km do naszej rodziny więc lepiej dla nas jak Tofik będzie już większy i nie będzie nam sikał w samochodzie.

Napisany przez: ulla wto, 12 lut 2013 - 18:22

Nie mogę przed wakacjami, bo nie mogę teraz (nawet obiektywnie, bo jeszcze nie podjęłam decyzji i nie zatroszczyłam się o konkretnego pieska) . A przed wakacjami będzie za późno. - nie da się wyjechać za granicę ze szczeniakiem-niemowlakiem, albo powierzyć go babci i dziecku. A przynajmniej ja sobie takiej opcji nie wyobrażam.

Napisany przez: Artola śro, 13 lut 2013 - 13:10

Jeśli mogę coś doradzić z pozycji właścicielki pierwszego psa i matki dzieciom, odradzałabym wszelkie myśliwskie rasy To są piękne psy, ale wg mnie bardzo wymagające, zarówno pod względem opieki jak i charakteru. Rok temu byłam na takim etapie, na jakim Wy jesteście teraz. Wiele raz przeszło przez moją głowę.
Jesienią bratowa spełniła swe marzenie i zamieszkał z nimi wyżeł. Szczeniak ok. 3-mies. Niestety, warunki blokowe+praca domowników (normalny 8-godzinny czas pracy!) wykluczyły wspólne życie z tym żywiołowym psiakiem. Nie wymienię szkód, jakie im wyrządził w ciągu dosłownie kilku dni, ale podejrzewam, że pokonał na tym polu Lenka! Przykład to jego wędrówka kuchenna: otworzył sobie piekarnik, wszedł na niego, stamtąd na kuchenkę strącając kurki od gazu, stamtąd do zlewozmywaka, wyskakując z niego odkręcił wodę która lała się nie wiadomo ile, po czym zrzucił doniczki z kwiatami, wlazł w ziemię mokrymi łapami i zostawił piękne odciski na niedawno malowanych ścianach
W domu za miastem, gdzie miał do dyspozycji wielką działkę i zapewnione spacery po bezkresnych polach kilka razy dziennie, był aniołem.

Napisany przez: Lutnia śro, 13 lut 2013 - 13:22

Ależ oczywiście: grzeczny pies to zmęczony pies.
Problemem jest tylko to ile ruchu pies potrzebuje by paść na ryło (inaczej to wygląda u doga, inaczej u charta) i ile czasu się regeneruje (moja Carramba np. męczyła się dość szybko, 1,5 godzinny spacer polegający na biegańsku z innymi psami wystarczał, problem tylko w tym, że po niecałej godzinie snu była gotowa do dalszych szaleństw tego rodzaju). Gdybym chciała by była zmęczona cały dzień powinna biegać min godzinę co jakieś dwie godziny. Tyle, że wtedy zmasakrowałaby sobie rosnący intensywnie kościec (do tego byłoby to także niemożliwe z tego powodu że pracujemy - choć inaczej niż reszta ludzi, bo często w domu, mamy ruchome godziny itd)


Zniszczenia Carramby są już legendarne Za jakieś dwa miesiące (dajemy sobie jeszcze czas na to, by sprawdzić, czy na pewno już się wyciszyła) robimy GENERALNY remont. Z mebli został nam tylko regał na książki i stolik. Reszta (od firanek, przez wykładziny a potem zbierane od znajomych dywany po fotele i sofę jest na śmietnik), ściany do zalepienia wygryzionych dziur i malowania, listwo przypodłogowe do odkupienia i zamontowania.

Podsumowując: problem nie dotyczy tylko ras myśliwskich
Szczeniak = możliwość zniszczeń a temperamentny szczeniak (energicznej rasy) = pewność, że zniszczenia będą.

Napisany przez: karoleenka śro, 13 lut 2013 - 13:48

ja wiem, ze najlepiej nastawic się na najgorsze Ale pamiętajmy , że zawsze sa wyjątki
a u mnie aż dwa ...ani Zoja ani Szila nie mają na koncie żadnych spektakularych zniszczeń...a obie ras mocno temperamentynych jak to teriery

ja generalnie uważam, że nie ma nieodpowiednich ras - są poprostu nieodpowiedni właściciele w tym sensie, że kupują psa rasy, o którego potrzebach nie mają pojęcia- a zupełnie co innego jest jeśli decydujemy się na psa z wszelkimi jego obciązeniami rasy bo wiemy, że sobie z nimi poradzimy
bo umówmy sie, że i wyżła można mieszkając w bloku i pracując zawodowo wybiegać, wymęczyć i nie mieć problemów z demolką...
poza tym są klatki - właśnie po to aby pies spał w trakcie naszej nieobecności a nie demolował...jakoś strasznie opornie do tych klatek większość podchodzi...

Napisany przez: Użytkownik usunięty śro, 13 lut 2013 - 16:44

Lutnia, rozmawiałam wczoraj z moją znajomą, ona zajmuje się groomingiem. Powiedziałam, że pouli mnie rozbroiły. A ona mi na to, że tak. Ale pielęgnacja dredów jest TRUDNA. Skóry pod dredami - jeszcze trudniejsza, bo pies chciał nie chciał poci się pod tą sierścią, moczy się i kłopoty murowane. Powiedziała, że ich futra wymagają naprawdę potężnej pielęgnacji...

A co do zniszczeń... dogi są chyba jednak dość niszczycielskie z tego, co piszesz. Ja mam cztery berny ,wszystkie wychowywały się w domu, ŻADEN nie niszczył. Jeśli nie liczyć pojedynczych epizodów.

Ja się zgadzam całkowicie z Artolą. Psy myśliwskie - wszelkie wyżły, setery, gończe polskie, bigle itd. jak na mój gust nie są psami na pierwszy strzał. Naprawdę jest masa łatwiejszych w obsłudze i bardzo przyjemnych ras

Napisany przez: Lutnia śro, 13 lut 2013 - 20:24

[użytkownik x] - jesteś pewna, że one się pocą? przecież psom pocą się chyba tylko opuszki łap (ale głowy nie daję, bo nie wiem, jak jest w wypadku puli), w każdym razie mnie rozbraja ich widok, długość życia i kondycja rasy, ale w domu nie chciałabym mieć chyba takiego "luzaka". Wolę gładkowłose, na których widać grę mięśni



Dogi są bardzo szybko ogromne, mają duże możliwości (paszcza, łapska, pazury) a psychicznie dojrzewają w okolicach 2,5 - 3 roku życia, wcześniej to wieczne szczeniaki, do tego nie wolno ich przesilać (jeśli chodzi o ruch) do ok. roku - i chyba to jest sedno sprawy.

Oj, ja też uważam, że są zdecydowanie przyjemniejsze rasy na początek niż myśliwskie. I też zdecydowanie bardziej widziałabym obok Ulli coś innego niż gończego (może dać sobie z nim radę ale może po prostu się męczyć - i ona i pies).
Tak naprawdę z rozpatrywanych przez nią najlepszym wyborem byłby chyba toller...

I jednak nie zgodzę się z Karoleenką, że nie ma nieodpowiednich ras - są, ale dla każdego będą to inne rasy, bo każdy czego innego oczekuje od psa (i nie mam tu na myśli wyglądu tylko cech przypisanych do rasy).
Baaa, niektóre rasy są wyłącznie dla maniaków danych ras, każdy inny człowiek (nawet miłośnik zwierzat) przy nich oszaleje

Dlatego nie chodzi nawet o kupno psa rasy, o której potrzebach nie ma się pojęcia a ogromną wiarę we własne siły (polubię codzienne trzygodzinne spacery/będę co dwa dni myć wszystkie ściany/mój pies nie musi żyć w dobrych stosunkach z innymi psami na spacerach/ co z tego, że ta rasa lubi kopać jamy, przecież to nie takie straszne, zresztą oduczę go tego/ codzienne czesanie i kąpiele raz w tygodniu? ależ to będzie przyjemność itd).
Ludzie bardzo często niestety kierują się wygądem psa jako głównym (a czasem jedynym) kryterium i wierzą, że reszta się jakoś ułoży.

Co do klatek - Karoleenka, mam taką (świetnej firmy, bardzo mocną i wielką), Korek w niej zostawał gdy był szczeniaczkiem. Zawsze gdy wracaliśmy siedział w niej i ziewał właśnie obudzony. Carramba też w niej miała zostawać. Zawsze gdy wracaliśmy zdążyła się z niej wydostać. Co ciekawe - lubi tę klatkę, je w niej posiłki, włazi się bawić. Nie była jednak w stanie zostawać w niej sama (gdy Korek szedł na górę a nas nie było w domu).
Któryś z forumowych psów też wyłaził z klatki bez problemu.

Co do ruchu - oczywiście, że można mieszkając w bloku mieć nawet siberian husky, ale... to zależy czego kto oczekuje od psa, co może mu zaoferować i jak widzi swoje życie...
Bo jeśli to ktoś kto pracuje 8 godzin dziennie (+dojazd), ma życie rodzinne i choćby szczątkowe życie towarzyskie, do tego czasem musi zrobić zakupy (więc czas przebywania poza domem się wydłuża) itd... to ciężko mi sobie wyobrazić jego zachwyt nad wizją codziennego 2- 3 godzinnego wieczornego biegania z psem, miesiąc po miesiącu, rok po roku... nie zaniedbując kontaktów z członkami rodziny.
A niewybiegany husky to masakra - stąd taki ich ogrom do adopcji w fundacjach.

Można mieć beagla i bezustannie go szukać (bo one nie uciekają, one po prostu oddalają się za interesującym zapachem) i stresować, czy tym razem wróci, czy coś go przejedzie...
Można mieć buldożka i latem zapomnieć o wspólnym łażeniu z psem (bo gorąco, nawet nie upał) może go zabić.

itd...

Moim zdaniem są trzy rodzaje relacji z psem:
1. mam psa rasy, która kompletnie do mnie nie pasuje (potrzebami, temperamentem), męczymy się oboje
2. mam psa, z którym jest mi dobrze, ale to nie to, o czym marzę (wtedy mieszka się ze zwierzakiem, dba o niego, cieszy nas wspólne przebywanie razem i z łezką wzruszenia wspomina się TEGO psa z przeszłości, z którym było zupełnie inaczej)
3. mam psa rasy, która jest jakby uszyta na miarę właśnie dla mnie, wtedy oprócz minusów (które jestem w stanie znieść, baaaa, nawet mnie bawią ) mam z tym psem relację o jakiej się czyta w książkach, to coś, co będzie się pamiętać zawsze i do czego zawsze dążyć. Taki pies przestaje być zwierzakiem domowym, staje się integralną częścią rodziny.

Ludzie często nie wiedzą o tej trzeciej opcji (bo koncentrują się na wyglądzie psów i nie dopuszczają myśli, że lepiej by im było z psem rasy x czy y a nie koniecznie z). Fajnie, jak mają poziom drugi, niestety ogrom psów w schroniskach, stowarzyszeniach adopcyjnych, fundacjach i w ogłoszeniach netowych pokazuje, że bardzo często trafia się niestety poziom pierwszy.

Napisany przez: Mi śro, 13 lut 2013 - 21:01

Ja dziękuję Artoli za jej głos w dyskusji. Bo o rasach myśliwskich mam podobne zdanie.
Ulla, proszę rozważ jeszcze problem pozostawania psa pod opieką innych osób, czy te osoby są w stanie zaopiekować się psem w czasie Waszej nieobecności. Różne są życiowe sytuacje, czasami konieczny jest wyjazd bez czworonoga.
Piszę o tym tylko dlatego - bo ja nie przewidziałam takiego problemu. Okazało się, że dziadkowie boją się temperamentu naszej Rudej. Pozostałe psy nie stanowią problemu. Nie chcą zostawać w naszym domu z chłopakami w czasie ich choroby ze względu na Oli. Wolą, gdy chłopcy są u nich. Niestety, w każdy nasz dłuższy wyjazd wpisana jest Ruda Torpeda.

yes, yes, yes

Napisany przez: Lutnia śro, 13 lut 2013 - 21:10

Zdecydowanie bardzo waĹźna uwaga.

To np. sprawia, że ja też nie mogę sobie po prostu wyjechać z niemężem zostawiając psy pod czyjąś opieką. Nie ma kogoś takiego w moim otoczeniu. Gdybym miała inną rasę byłoby dużo łatwiej.
Baaa, u mnie problemem jest nawet znalezienie kogoś do pomocy w sprzątaniu (kogo zostawi się w domu z psami na kilka godzin).

Napisany przez: Artola czw, 14 lut 2013 - 09:44

Właśnie to miała na myśli. Nie ma złych ras, są tylko łatwiejsze i trudniejsze w obsłudze. Im ma ktoś większe doświadczenie, tym szybciej opanuje i trudną rasę. Jednak wg mnie na pierwsze doświadczenia z psem lepiej dla obu stron zdecydować się na łatwiejszy egzemplarz.
Odpukać, tfu tfu, oprócz kilku dziur w ścianie, dwóch zjedzonych książek i jednej synowskiej pracy do szkoły, Fuks większych szkód też nie narobił

Napisany przez: Artola czw, 14 lut 2013 - 09:53

Czuję się zobowiązana po tym, jak kiedyś forumowe grono odwodziło mnie od zakupu Beagla. Pamiętacie, jak my chcieliśmy beagla??? Jestem Wam teraz dozgonnie wdzięczna, ze jednak mamy Fuksa, głównie ze względu na dziecia.
A relacja syna z psem...Nie umiem Wam tego opisać...Dobra, ja mam może czasem psa dość (jestem chyba ten drugi pkt z klasyfikacji Lutni, ale bez wspomnień o innym psie, bo go nigdy nie miałam). Ale jak patrzę na więź A. z Fuksem...Jak on go mizia po brzuszku, a pies błogo leży, aż mu się oczka zamykają...Jak widzę, jak się nawołują na spacer i potem idzie pan i jego pies...To zdecydowanie relacja z pkt trzeciego. Nie wiem, co będzie, jak się okaże, że młodszemu wyjdzie alergia na sierść...Ale to już całkiem inny temat, przepraszam za OT

Napisany przez: Kaszanka czw, 14 lut 2013 - 10:37

Oj tak. Moja rodzina jest po doświadczeniach z Lenkiem. Wiszę nadal drzwi i siostrze i rodzicom A wybieganie nie zawsze coś daje. Lenek bardzo szybko się regeneruje, ten szaleniec po biegach na śniegu zasnął na 15 minut i znowu szaleje. Można powiedzieć, że Lenek jest psem myśliwskim, bo większość ma z jamnika. I tak, jest to ciężka praca. Nasze życie towarzyskie prawie nie istnieje Jedynie zapraszamy do siebie a nie każdy lubi psy więc kontakty się pourywały. Po pracy, szkole nasze życie jest podporządkowane li i jedynie Lenkowi. On ciągle jest w ruchu, ciągle zaczepia, ciągle chce się bawić. I mąż i Gaba mają kryzysy, bo to irytujące Ja ciągle się jakoś się trzymam, bo miałam kiedyś jamnika.

Ulla, dobrze, że myślisz z takim wyprzedzeniem. Ja nad psem zastanawiałam się ponad rok.

Napisany przez: karoleenka czw, 14 lut 2013 - 10:43

Lutnia ale ja miałam To własnie na myśli ...sorki ale ja mam jednak problemy z wyrażaniem słowem swoich myśli...

ale również nie demonizowałabym psów mysliwskich- wspominane w tym wątku psy besanji czy toller - to przecież też psy myśliwskie ...

poza tym to nie będzie pierwszy pies ulli.

i prosze zrozumieć tu mój sprzeciw przeciwko różnym etykietkom wszak mam psa "mordercę"

Napisany przez: Lutnia czw, 14 lut 2013 - 14:42

tak, masz psa "mordercę" (i wiesz, jak to się ma do rzeczywistości). Ale przecież nie uznałabyś bulla za idealnego psa do rodziny, dla której będzie to pierwszy pies a na spacery ma wychodzić dziecko, prawda?
Co do ras myśliwskich - cały czas mam wątpliwości, czy ulla kombinuje z dobrymi rasami... bo OK, wychowywała się z psem (który jak napisała był dość nieposłuszny i słuchał w zasadzie jej ojca) ale ciężko na tej podstawie wysuć wniosek, że może wybierać psa każdej rasy (tych o mocniejszej psychice też). To jednak ma być pierwszy pies w tej rodzinie.

Mam też zastrzeżenia co do wagi rozpartywanych ras... Wystarczy przypomnieć sobie, co o tollerach pisze Pirania (jaką mają silę uciągową) i wyobrazić sobie dziesieciolatkę radośnie holowaną przez psa, który coś zobaczył i MUSI tam podbiec.

Moim zdaniem ulla musi to wszysko przemyśleć i zastanowić się czy bardziej zależy jej na tym, aby na niektóre spacery wychodziła sama dziesięciolatka (ale wtedy nie rozpartuje ras które ważą 20- 30 kg) albo uznaje, że przez pierwszy kilka lat dziecko z psem będzie wychodziło w towarzystwie osoby dorosłej.

Poza tym - różne rasy mają różne (wgrane przez wieki) zachowania... oczywiście można próbować je wychowywać, ale z genami się nie wygra. Ostatecznie te psy zostały tworzone do konkretnych zadań i temu (ich użytkowości) poświęcano najwięcej uwagi.
Dlatego tak podkreślam dobranie rasy do siebie. Mnie np. najbardziej na świecie podobają się charty afgańskie (tak jak napisałam - uwielbiam gładkowłose, delikatnie umięśnione psy, ale afgany to ten wyjątek potwierdzający regułę). Są przepiękne i jak się ruszają!!!!!!!!!!!!! Poezja.
Tyle, że to nie są psy dla mnie. I nawet nie chodzi o pielęgnację (ostatecznie można raz w tygodniu wozić psa do gabinetu pielęgnacji psów i zbankrutować po kilku latach ), nie chodzi o potrzebu ruchu (bo mam taką pracę, że nie ma mnie w domu tylko 3 dni w tygodniu, zresztą wtedy prawie zawsze jest niemąż). Problem jest w ich psychice... ja kompletnie czego innego oczekuję od psa.
I to, że można w necie przeczytać, że one ta samo okazują swojemu właścicielowi miłość, jak każda inna rasa - to wierutne bzdury. Oczywiście, być może gdzieś tam żyją wyjątki, które komletnie nie mają charakteru afganów, ale 99% tych psów zachowuje się tak, jakby nie życzyło sobie spoufalania się: "Delikatne gesty bez wylewności to wszystko co okazuje chart" - to potwierdzają uczciwi hodowcy tej rasy. O.K. afgany podejdą czasem, przytulą się lub otrą o człowieka jak kot - i odchodzą. One sobie koegzystują przy człowieku a nie z nim (tego zresztą oczekiwano od nich na przestrzeni wieków: niezależności, podejmowania decyzji w oparciu o własne zdanie, bez oglądanie się na człowieka itd).

Widzisz, Karoleenka - niby wszystko byłabym w stanie takiemu psu zapewnić - ale nie miałabym tego, co najpiękniej pokazują m.inn. dogi: tego, że jesteś epicentrum ich świata i kochają cię całym sobą.

Napisany przez: karoleenka czw, 14 lut 2013 - 15:10

Lutnia - ja Ci nie zaprzecze w żadnym Twoim słwoie bom się zgadzam z Tobą bardzo co do zasady.

Ale mimo wszystko cały czas mam wrażenie , że sprawa się rozbija o to aby dosadnie mówiąc wybic tego nieszczęsnego gończego ulli z głowy.
A ja mam wrażenie, że ulla troszeczkę zasłania się tu swoją córką ...i tak sobie pomyślałam, że to ona chce tego psa właściwie - a w dodatku marzy o tym gończym .

I wiesz Lutnia tak sobie do do siebie trochę porównuje bo ja 9 lat temu już marzyłam o bulterierze ...ale wymiękłam bo wszyscy z którymi rozmawiałam za głowę się łapali....i pewnie gdybyśmy wtedy tu pisały też by wszyscy mi go odradzali....
Ja wymiękłam i kupiłam Zoję - i wiesz, że żałuję, że wtedy wymiękłam ...bo teraz mając bulla mam właśnie TEGO psa - a Zoja jest psem z pkt. 2 Twojej klasyfikacji co powoduje moje ogromne wyrzuty sumienia...
I jeszcze co jest ważne przez te ostatnie 9 lat nie zmierzyłam się z żadnymi wyzwaniami wychowawczymi bo Zoja jest psem zupełnie bezproblemowym także też nie miałam okazji do zbierania cennego doświadczenia w obyciu z psem.Ok jedynie co czytałam fora latami o bullach ale to tylko teoria. W dodatku nie miałam żadnego kontaktu z bullami , nikogo znajomego - nic zero
I teraz jak wkońcu bulla mam - tak sobie myślę kurde o co to całe halo...dosłownie
I teraz po prawie 9 miesiącach posiadania bulla - znam conajmniej 6 innych bulli i dalej mogę powiedzieć o co to całe halo ?


A co jeszcze chciałam powiedzieć właściwie od początku -" znając "ullę tyle lat z forum nie wierzę, że nie ma sprawy mocno przemyślanej

a może we wszytkim powyżej się mocno mylę i dorobiłam sobie historię ...jesli tak jest to sorki wielkie - ale mimo wszystko mam nadzieję, że rozumiecie o co mi w tym wszystkim co powyżej napisałam chodzi
zwłaszcza Ty ulla - bo pozwaliłam sobie na niezła dewagację na temat Twoich marzeń - za co wielkie sorki w razie czego

Napisany przez: Gaja pią, 15 lut 2013 - 11:46

Ja też niestety trafiam głównie na typ. 1, czyli osoby, którym przykładowo: podobał się york, bo taki malutki śliczniutki; a potem york terroryzuje całą rodzinę, bo nie wiedzieli, że teriery to zadziorki. Podobnie sprawa ma się ze słynnymi westami. Czy osoby posiadające husky, bo taki piękny, ma piękne oczy. Tyle, że wychodzą z nim na 2 spacery, każdy po 15 min, na smyczy. Możecie sobie wyobrazić, jaka to katorga dla tego husky.

Najczęściej właśnie spotykam osoby, które mają psa, bo im się taki podobał (tu oki), ale kompletnie nie wiedzą / nie wiedziały kupując go, jaki ten pies ma temperament, do czego został "stworzony".

Też jestem zdania, że psy stricte myśliwskie, to trudne rasy i trzeba naprawdę wiedzieć w co się człowiek "pakuje". O ile retrievery po części już stały się psami towarzyskimi, rodzinnymi, o tyle psy typu wyżeł czy posokowiec to rasy, w których to "myśliwstwo" mocno daje o sobie znać. Przykładowo: poczuje trop w lesie / na spacerze - staje nie nieodwoływalny.
Wiadomo, zdarzają się wyjątki. Ale nie można na nie liczyć.

Ja nie wyobrażam sobie dziecka 10-12 lat z psem myśliwskim, samego na spacerze. W towarzystwie osoby dorosłej OK. Czy wyżeł, czy retriever, czy posokowiec - pies niewychowany, nie nauczony - będzie ciągnął na smyczy i będąc psem masywnym pociągnie 10-12 latkę za sobą.
No chyba, że rozważymy kupno mopsa. Tu młode dziewczę na pewno sobie poradzi.

Mam nadzieję, że ulla przeczytasz i dowiesz się wszystkiego o wstępnie wybranych rasach. Rozważysz za i przeciw, swoje i rodziny możliwości.
Podstawa to wiedza. Potem będzie nauka i wychowanie szczeniaczka.

edit: literĂłwki

Napisany przez: Gaja pią, 15 lut 2013 - 11:49

oo... zapomniałam podpisać się czterema łapami pod Twoim postem Mi.
Ja miałam swego czasu podobną sytuację, jak mieliśmy rottweilera i briard.

Napisany przez: Artola pią, 15 lut 2013 - 12:38

Kaszanka, powiem tak: twardziele jesteście! I musicie tego Lenka strasznie kochać

Napisany przez: Kotelka pon, 19 lip 2021 - 06:57

Najlepiej będzie, jeśli sami poczytacie o rasach, które podobają Wam się wizualnie,tylko uczciwie od początku do końca, ze wszystkimi za i przeciw. Sami wiecie co Wam się podoba, ile czasu możecie poświęcić na pielęgnację, a ile na spacery. Jak już uda się zawęzić pole poszukiwań, to dodać się na fb do grupy propagującej rasę. To chyba największą kopalnia wiedzy, plus wujek Google.Tutaj każdy będzie polecał, to co ma w domu. W zależności czy zdrowe ,czy chore i jakie ma doświadczenie.
http://www.klubteriera.pl/terier-brazylijski/

Sporo opisĂłw jest tutaj