Drukowana wersja tematu

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 08:35

Moje starsze 12-toletnie dziecko nigdy nie przysparzało mi kłopotów, Oliwia nieźle się uczy, jest grzeczna, pomaga mi w domu. A jednak stało się- przez przypadek przyłapałam ją na kradzieży, jakieś 2 tygodnie przed świętami Na początku nie przyznawała się, więc wysłałam ją do pokoju i poprosiłam, żeby przemyślała, czy na pewno nic mi nie chce powiedzieć. Wróciła po jakiejś godzinie i się przyznała... miałam mieszane uczucia. Z jednej strony moje matczyne serce pękło, przecież uczyłam ją, że nie wolno brać cudzej własności, z drugiej zaś strony byłam z niej dumna, że pomimo, że miała świadomosć kary to przyszła do mnie i powiedziała prawdę. Karą był brak prezentów pod choinkę, wyjaśniłam jej wyczerpująco jak bardzo mnie zawiodła takim postępowaniem, że zrobiła źle i że za swoje czyny powinna ponieść konsekwencje. Bardzo przeżyła brak prezentów i tak naprawdę nie wiem, czy dobrze zrobiłam. Jaka jest wasza opinia w tej sprawie ?

Napisany przez: malgosia1968 pią, 04 sty 2013 - 09:04

Czy Oliwia powiedziała Ci dlaczego to zrobiła i na co chciała przeznaczyć te pieniądze?
co do kary, dla mnie za ostra

Napisany przez: eve69 pią, 04 sty 2013 - 09:23

IMO z karą przesadziłaś - i to mocno.
12 latka zabierająca pieniądze z maminego portfela, to nie złodziejka. Oczywiście - zrobiła źle, trzeba rozmawiać, tłumaczyć. Ale bez przesady, zareagowałaś jakby popełniła straszliwą zbrodnię, zawiodła Cię, serce Ci pękło i w dodatku te prezenty. Zawsze strzelasz z armaty do myszy? To jeszcze dziecko, ma prawo do błędów.

Napisany przez: chyka pią, 04 sty 2013 - 09:25

Mi też kara wydaje się za ostra, tym bardziej, że się przyznała.
Tak się zastanawiam, co zrobisz, jeśli sytuacja się powtórzy ( oby takie zajście nie miało miejsca) ?? Co następnym razem będzie karą??
Może warto dawać córce kieszonkowe, aby miała na własne małe potrzeby, i uczyła się dysponować własnymi pieniędzmi.

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 09:27

Z karą może i przesadziłam... nie napisałam, że wzięła pieniądze trzykrotnie, za każdym razem po 50 euro, nie przeliczaliśmy tych pieniędzy, było schowane- z przeznaczeniem na chipsy i słodycze (których de facto, w domu nie brakuje) Ostatnią pięćdziesiątke po prostu przez przypadek znalazłam...

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 09:28

Moim zdaniem tez kara za duża. "Karą" juz jest to,że się przyznała. Kurczę, ja mam prawie 12-latke w domu. Próbuję sobie wyobrazic. Pogadanka by była. Raczej o utracie zaufania, jakie to ma konsekwencje (ze potem sie nie wie, czy tym razem ktos mówi prawdę czy nie, że wprowadza to zamieszanie i niepewność a przecież w rodzinie, wśród tak bliskich osób to utrudnia kontakty. Jeśli nie będziemy sobie wierzyć wzajemnie to ja będziemy sobie pomagac chociażby? Jak się wspierać.

Ja tam byłabym ciekawa DLACZEGO dziecko wzięło pieniądze. Ja bym jednak taką rzecz potraktowała nie jak kradzież tylko jako sygnał jakiegos probelmu - nie złodziejstwa, tylko bardziej czegoś w rodzaju:braku zaufania dziecka do mnie, zbytniej surowosci mojej (dziecko musi uciekac sie do oszustwa) i tak dalej i tym podobnie.

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 09:33

Doczytałam o kwocie i że chipsów nie brakuje - może akcent jest przełożony i dziecko ma więcej w sferze materialnej a za mało w emocjonalnej?
Może uwaza, że mu się należy, a jest "uciśnione". Może wyrasta w przeświadczeniu, ze jest "królewną" "ukochana córeczką" i za to należy się "nagroda" w postaci dobrobytu? i uważa swój dobrobyt za "za mały"?

Takie mi przyszły do głowy mozliwe powody jeszcze, z zupełnie innej beczki. Oczywiście że sprawy z Twojej perspektywy beda wyglądac inaczej. Tu trzebaby sie było wgłebić w to co przeżywa dzieco, jkak sie mu świat układa w głowie.

Napisany przez: eve69 pią, 04 sty 2013 - 09:37

Ale nie wiesz tak naprawdę dlaczego Ona to zrobiła - może chciała na siebie zwrócić uwagę, może uznała że potrzebuje pieniędzy żeby zaimponować/wejść do grupy rówieśniczej, może jeszcze być sto innych może - a jeśli wychodzisz z karami takiego kalibru blokujesz możliwość dialogu, rozmowy o rzeczach które, być może są dla Niej trudne i wstydliwe, a o których teraz - gdy "tak straszliwie Cię zawiodła" - będzie się bala jeszcze bardziej z Tobą porozmawiać.

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 09:40

Powód jaki mi podała jest zgoła inny- tam leżało tyle tych pieniążków, że myślała, ze nie zauważymy....
Ach i w domu sa chipsy i owszem ale nie bylo smaku serowo-jakiśtam To tłumaczenie pokazało mi, że moja dorastająca córeczka, która chce być traktowana już jak nastolatka jest wciąż małym dzieckiem. No cóż, kara się stała rzeczywistością, postanowiłam że prezenty dostanie na bierzmowanie, które ma za 4 miesiące.

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 09:43

Faktycznie- kara jest surowa Teraz po ptakach- powiedz mi tylko, co byście zrobiły jakby Wam zginęło z portfela 500 zł i zostało wydane na chrupki? To spora kwota, a pieniądze były brane parokrotnie... na zasadzie raz nie zauważyli, wezmę więcej, bo prawie wszystko wydałam.

Napisany przez: malgosia1968 pią, 04 sty 2013 - 09:44

mi się wydaje, że te chipsy to tylko jej szybka wymówka, problem raczej leży w czymś innym a w czym musisz jako matka dość sama poprzez rozmowę z córką

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 09:45

Napisałam również, ze jej wymówką było to, że nie zauważymy.

Napisany przez: malgosia1968 pią, 04 sty 2013 - 09:49

ale tak z ręką na sercu, która z nas choć raz nie podebrała rodzicom kasy?
Oliwia jest teraz w takim wieku gdzie hormony robią swoje, łatwy dostęp do pieniędzy ją zgubił, może chciała komuś zaimponować, jakiejś koleżance bądź koledze
pamiętam, że ja nie dostawałam w tamtych czasach żadnego kieszonkowego a chęć zaimponowania czasami koleżanką brała nie raz górę, nawet nie pytajcie jaką karę dostałam za tą kradzież bo jak sobie przypomnę to czuję tego psa na tyłku do dziś

Napisany przez: malgosia1968 pią, 04 sty 2013 - 09:50

przepraszam nie doczytałam bo pisałyśmy równocześnie

edit
ale wymówka, że nie zauważycie też nie jest wymówką, problem tkwi głębiej
zresztą ile kosztuje paczka chipsów?

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 09:52

Prawdopodobnie masz rację Tylko w jaki sposób powinnam była ją ukarać? Faktycznie, podbierałam rodzicom drobne kwoty, pewnie teraz nie przekroczyłyby złotówki czy dwóch...

Paczka chipsów kosztuje około 60 centów, a ona wydała w około 3 tygodnie 100 euro

Napisany przez: eve69 pią, 04 sty 2013 - 09:52

Tzn to Ci powiedziała - a jak było naprawdę, nie wiesz.

Co bym zrobiła? Rozmawiałabym - dużo, o tym co się stało, dlaczego, jakie - dla naszych relacji takie zachowania mogłyby mieć konsekwencje. Przede wszystkim próbowałabym dowiedzieć się co się dzieje w życiu mojego dziecka, że taka suma stała mu się potrzebna. Czy ma jakieś kłopoty etc.
W zależności od sytuacji - pozostałabym przy rozmowie, bądź kazała spłacić dług/cześć długu z kieszonkowego.

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 09:57

Zakładam, że powiedziała mi prawdę, dalsza rozmowa nie wniosła do sprawy nic nowego.

Napisany przez: malgosia1968 pią, 04 sty 2013 - 09:59

sama zobacz ile tych chipsów musiała by zjeść
musisz z nią dużo rozmawiać, dlaczego nie wolno kraść, co za to może grozić, jakie tego są konsekwencje a w szczególności poprzez rozmowę dowiedzieć się prawdy na co przeznaczyła te pieniądze bo możesz jej poprzez wyliczenie pokazać, że nie wierzysz, że kupiła tyle paczek tych chipsów i zjadła je w przeciągu 3 tygodni
może córka wpadła w złe towarzystwo a może ktoś poprzez zastraszanie wyłudza od niej te pieniądze
rozmowa i jeszcze raz rozmowa na spokojnie

Napisany przez: ~Luna~ pią, 04 sty 2013 - 10:02

Jakoś nie chce mi się wierzyć, żeby ułożona jak dotąd nastolatka, grzeczna i nie sprawiająca problemów, nagle stała się taka pazerna na pieniądze, by posunąć się do podkradania kasy z portfela rodzica, i do tego taka głupiutka by sądzić iż to się nie wyda.
Tłumaczenie, że na chipsy, i że myślała, że nikt się nie domyśli, jakoś takie słabe jest.
Widzę, że mieszkacie z granicą, nie wiem jak wygląda u was system szkolny, bezpieczeństwo w szkole.
Może dziewczynka ma kłopoty, do których nie ma odwagi się przyznać i po takiej karze, tej odwagi z pewnością jej nie przybędzie.

Tylko szczera rozmowa i przyznanie się do błędu, również Twojego, może uratować sytuację.

Gdy grzeczne dziecko, nagle i bez większych widocznych powodów, staje się "niegrzeczne", wtedy sprawa w 99% ma "drugie dno".

Napisany przez: Mafia pią, 04 sty 2013 - 10:12

Zaczęłabym chyba od dania tych prezentów świątecznych teraz z tekstem, że zareagowałam zbyt mocno i to był błąd. Po to by pokazać, że ja też popełniam błedy, ale przyznaję się do nich.
Potem starałabym się dociec na co poszła kasa. Wydając 100 euro w 20 dni na chipsy, to daje kupno 166 paczek! Dużawo, nawet przy założeniu sporego sponsoringu koleżanek.

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 10:40

Gdzie w takim razie kara? Pozostanę przy oddaniu prezentów na bierzmowanie, tak zostało jej zapowiedziane i powiedziała, że rozumie, że muszę tak zrobić. Chcę ją nauczyć, że za swoje czyny ponosi się konsekwencje, za parę lat wkroczy w dorosły świat i nie chcę, żeby wówczas dopiero się o tym przekonała.

Tych jej wydatków było więcej, jakieś napoje, kredki, różne różności, same drobiazgi, więc zgeneralizowałam wszystko pojęciem chipsy. Martwi mnie, ze moja córcia nie zna kompletnie wartości pieniędzy, wszystko łatwo jej przychodzi, mówiła, że nie wiedziała że musimy na te pieniądze cieżko pracować, one są po prostu w bankomacie, czy portfelu. Myślę, że problem gdzieś tutaj leży, nie szanuje pieniędzy bo nie wie, jak ciężko trzeba na nie zapracować i dlatego tak łatwo przyszło jej wziąć je i wydać na drobiazgi.

Napisany przez: malgosia1968 pią, 04 sty 2013 - 10:44

ale tak może myśleć małe dziecko a nie prawie 12 latka
dziwnie mi się to czyta

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 10:53

[quote name='oliwia02445' date='Fri, 04 Jan 2013 - 09:52' post='8999562']
Paczka chipsów kosztuje około 60 centów, a ona wydała w około 3 tygodnie 100 euro
Może córeczka nei zna wartości pieniądza? Znaczy ne wie ILE można za niego kupić. Ja na przykład jak dzieci były małe i mówiłam 10 złotych - to nie wiedziały czy to dużo, czy mało, wiec im przeliczałam na jogurty (jedli wtedy kazdy po jednym jogurcie na kolację),ze przez 3 miesiace mieliby zapewnioną kolacje, czyli przez caaaalutkie lato. Pamietam te wielki GIGANTYCZNE za zdumienia oczy. Może Twoja córeczka jeszcze nie ma tego ułozonego dobrze w głowie? A może nie wie, ile trezba pracowac na taka kwote? Ja w tym roku rozmawiałam o tym z dziećmi, była możliwość zarobienia pieniedzy na zbieraniu owoców. Poprzeliczalismy, poprzeliczalismy i dość długoi czas zarobkowania wyszedł Dzieciom po minach widziałm że dotarło, co to znaczy dycha , ile trezba czasu poświęcić. Ile się w tym czasie książek nie poczyta, w ogrodzie nie posiedzi.
Wiek tu ma niewiele do rzeczy. Taka świadomośc budzi sie jak dotrze. Niezależnie od wieku. Znam takich co pracują, a jak wydaja to opuszcza ich świadomość, że na to trzeba "robić" X czasu

Napisany przez: Mafia pią, 04 sty 2013 - 10:56

oliwia, a czy przyznanie się do winy i kiepska atmosfera to już nie jest kara? Karą byłoby dla mnie np. obcinanie częsciowe kieszonkowego, ale nie brak prezentów pod choinką.
Skoro 12latka nie zna wartości pieniądza i myśli, że wyjmuje się ze ściany ile trzeba, to powinnaś ukarać siebie i ojca dziecka, bo to jest Wasz błąd. Nie nauczyliście jej tego. Jaką karę Wam wymierzysz? Wyciągnęłaś z tego wnioski? Czy córka dostaje kieszonkowe?

Moim zdaniem te incydenty pokazują, że macie problem i nie jest nim podwędzenie kasy z portfela.

Napisany przez: mlovea pią, 04 sty 2013 - 10:56

A gdzie w takim razie kara, jeśli dasz je te prezenty za 4 miesiące? Też je dostanie, tyle że później. I ma tego pełną świadomość.

Napisany przez: Tuni pią, 04 sty 2013 - 11:07

JA !

W kwestii tematu głównego.
Wg mnie konieczna jest rozmowa z córką. To zbyt duża kwota. Nie jest moją intencją straszenie Ciebie, ale ja już pewnie byłabym przerażona, że ktoś wyłudza od niej pieniądze ewentualnie, że popadła w towarzystwo gdzie musi się wykazać jaka to ona bogata jest.

Trudno tak doradzić cokolwiek na odległość.
Życzę rozwiązania problemu i oby to był jedynie głupawy wybryk nastolatki a nic poważnego .
Trzymaj się

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 11:12

ja nie raz szłam do dziecka i mówiłąm: przesadziłam, cos mi odpaliło i przesadziłam. Popatrzmy na sprawę jeszcze raz.

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 11:23

Będe przez chwilę brutalna. Czy dziecko ma ponosić karę za to, że nie wie? Że nie zna wartości pieniądza? Czy w efekcie nie zostało ukarane byc może za Waszą nieumiejętność wychowawczą? A może to nie jej pora, żeby juz umieć i znac wartość pieniądza?

Co do dorosłego zycia i kar. Wieeeele jest sytuacji, kiedy ktos zrobi cos złego i nie jest ukarany (na przykład złodziej mojego radia samochodowego). Tak mi teraz przyszło do głowy - czy karząc z taka konsekwencja nie fundujermy potem dziecku(kiedy juz bedzie dorosłe) nieumiejętności pogodzenia sięz niesprawiedliwościa panująca na świecie? Potem się źle czujemy, jak X dostje wieksza premie, pomimo ze my więcej pracowaliśmy - na wysokość premii nasze złe samopoczucie nie ma wpływu, a jednak sie źle czujemy. A jak byśmy CZULI że na świecie nie ma sprawiedliwości to tylko bysmy traką sytuację skwitowali stwierdzeniem "to ten przypadek" po czym oddalibysmy sie przyujemnemu życiu . Czy nie o to chodzi? Żeby tak wychowac dziecko?
I jeszcze. Czy nie chodzi w procesie wychowywania o to, żeby człowiek dorosły starał sie wybierac dobro. Żeby umiał szukac dobra. Zamiast znac wszystkie złer czyny i ich konsekwencje.

Napisany przez: eve69 pią, 04 sty 2013 - 11:35

ale to nie są konsekwencje - tylko odreagowanie - Twoje. Konsekwencją było przyznanie się, emocje, etc; byłoby oddanie pieniędzy z kieszonkowego. Poza tym jak pisze Gosia - to nie Jej wina, że zaniedbaliście to pole Jej edukacji.
Ja też bym oddała te prezenty - i przeprosiła, że mnie poniosło i przesadziłam.

Napisany przez: Agnieszka AZJ pią, 04 sty 2013 - 11:59

Wycofanie się ze zbyt pochopnej decyzji nie jest niczym złym, jeśli towarzyszy temu rozmowa z dzieckiem i wyjaśnienie, dlaczego najpierw taką decyzje się podjęło i dlaczgo uważamy, że jednak była zła.

Odsunięcie w czasie otrzymania prezentów nie jest konsekwencją - tą byłaby po pierwsze utrata zaufania rodziców, a po drugie jakiś, choćby częściowe oddanie czy odpracowanie tych pieniędzy. Np. ona myje okna, a Ty nie musisz zatrudniać do tej pracy nikogo innego, więc jest wymierny efekt finansowy - choć oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że w przypadku dwunastolatki i tak dużej kwoty nie będzie to łatwe, a rozkladanie tego w zbyt dlugim czasie też wychowawcze nie jest.

Dla mnie jednak najwiekszym problemem, który tutaj widzę, jest to, że nadal nie dotarliście do przyczyn. A bez tego trudno będzie zapobiec taki wypadkom w przyszłości - jedyną nauczką jaką córka wyniesie, bedzie to, że nalezy brać mniejsze kwoty.
150 euro to IMO zbyt duża suma, żeby ją dwunastolatka była w stanie przeputać sama na drobiazgi i czipsy. Pierwsze, co mi się nasuwa, to to, że przy pomocy tej kasy próbowała zbudować swoją pozycję w jakiejś grupie (klasie ?) i (albo z wlasnej inicjatywy, albo przez kogoś do tego zmuszana) wkupywała się w grupę kupując coś koleżankom.

Poza tym - czy ona w ogóle ma jakieś kieszonkowe ? Posiadanie własnych pieniędzy do samodzielnego zagospodarowania bardzo ładnie uczy ich wartości. I okazuje sie często, że pewne rzeczy wcale nie są dziecku do zycia niezbędne, jeśli ma za nie płacić z kieszonkowego, a rezygnacja z tej rzeczy mu się zwyczajnie opłaca.

Napisany przez: Agnes-3 pią, 04 sty 2013 - 12:07

Dokladnie tak samo robie.Prezenty bym dala.

Mam w domu 12 latka i on doskonale wie od dawna skad sie biora pieniadze.W tym wieku to dziwne tlumaczenie.Mysle ze corka cos ukrywa a tlumaczenie na chipsy, nie wiem skad sie biora pieniadze jest bardzo naciagane.

A poza tym zawsze MUSI byc kara?

edit.dopisek

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 12:15

A mnie nie dziwi W sensie wiem,. ze tak moze być.

Napisany przez: pirania pią, 04 sty 2013 - 12:15

Kase moze odpracowac- wycen rzeczy ktore robi normalnie i niech zobaczy jak ciezko jest jej "zarobic" 100 euro. To tez jest dobra lekcja, tak jak gosia przeliczala na jogurty. Ja tez czesto dzieciom przeliczalam. Np. moj syn poszedl na zakupy dostal liste. I tlumaczylismy mu ze kasy NIE MA. A on kupil sobie dodatkowo jakies karty i 8 zlotych z naszej OSTATNIEJ 50 poszloooo..... no ale to przeciez malo. To mu przeliczalam- normalnie- faktycznie, nieduzo, ale kiedy mamy po 10 zlotych na sniadanie to musimy siedziec glodni, ewentualnie napic sie herbaty i zagryzc sucha bula za 2 zlote.... no i powoli dotarlo.

Podbieraie zawsze traktuje jak wypadek na drodze wychowawczej. Wsciekam sie, gadam, tlumacze i zazwyczaj prosze o zwrot- po prostu. Moje dzieci maja kieszonkowe to raz. Poza tym jestem elastyczna w formach splaty czyli np. wlasnie wyceniam czynnosci domowe i zeby bylo "zaliczone" musza byc wykonane z wlasnej inicjatywy (czyli zanim poprosze) i bez marudzenia Upewniam sie czy to nie jest na splate wymuszen w szkole- bo to nie dziecka wina ze podkrada jak musi oddac lobuzom w szkole. z dziewczynami takie akcje wystarczaly (okazuje sie ze mycie okien za 10 zlotych wspominaja z rozrzewnieniem, nerwowe sprawdzanie co mozna zrobic, zebym ja jeszcze tego nie powiedziala- rowniez). Z synem sie zobaczy na razie dziala

Napisany przez: Mafia pią, 04 sty 2013 - 12:24

Podbieranie to dla mnie drobna kwota, ale tu jest duża, moim zdaniem. Naprawdę należy dotrzeć do powodu wzięcia takiej kwoty. Nie zjedli tych 166 paczek czipsów nawet większą grupą. Może ktoś ją szantażuje? Może coś innego wchodzi w grę? Szukałabym celu, na jaki te pieniądze były potrzebne.

Napisany przez: Dorott pią, 04 sty 2013 - 12:43

przepraszam ale czytam i mam dziwne wrażenie, że to hmmmmmmmmmmmm...jakaś nie realna sytuacja...

12-latka, która myśli, że pieniądze "rosną" w portfelu albo są "produkowane" w ścianie

portfel na codzień w którym jest dużo 50 EUR tak, że Rodzice się nie zorientują jak wezmę

Gwiazdka/Święta i Rodzic, który w formie kary nie daje w tym wyjątkowym dniu swojemu dziecku prezentu

...

Napisany przez: Leni pią, 04 sty 2013 - 12:45

Mnie tez nie, bo to przeciez dzieci jeszcze i dlugo nimi beda. Bo nawet jesli wiedza, to tak wiedza ze nie wiedza. Teoretycznie ale nie swiadomie. Nie potrafia sobie jeszcze gleboko uzmyslowic jakie sa konsekwencje, z czego to wynika itp.
Po tym jak 20 letni syn naszych znajomych, naprawde rozsadny chlopiec jak na swoj wiek, pojechal na rok do Afryki w ramach pewnego projektu. Rodzice nie musieli pokrywac kosztow, pelnoletni,zabronic nie mieli jak. No obawy mieli ale tez wiedzieli ze taki calkiem nierozsadny nie jest. Uswiadomiony czego nie wolno ze wzgledow medycznych, a jakze , juz ma malarie ( party w nocy z alkoholem mu sie zachcialo) , i ciekawe czy gliste ludzka sobie zafunduje po tym jak jadl niedosmazone steki. A wiedzial, wiedzial.
To tak na marginesie, ale naprawde to DOPIERO 12 latka .


Olivia
jeszcze mozszesz odkrecic i wejsc na wlasciwy tor, z prezentem tez bym postapila jak dziewczyny, dalabym wyjasniajac.

Napisany przez: Tuni pią, 04 sty 2013 - 12:53

Z wyceną czynności domowych jak sprzątanie, zmywanie, wstrzymałabym się. To coś co się po prostu robi. Ja nie dostaję kasy za ugotowanie obiadu .
W sprawie najważniejszym jest dojście na co faktycznie potrzebowała tyle pieniędzy.

Napisany przez: Agnieszka AZJ pią, 04 sty 2013 - 13:01

i bierzmowanie w wieku 12 lat ?

Edit: choć przyznam, że zdarza mi się nie panować nad ilością pieniędzy w portmonetce. Biorę np. 500 zł z bankomatu, robię jakieś zakupy, rozmieniam powiedzmy dwie setki, z każdej zostaje mi jakas reszta, daję jednej córce 100 zł na wycieczkę szkolną, drugiej np. na doładowanie karty miejskiej, a trzeciej cos tam na wyjście do kina i nie mam jasności, ile jeszcze mi zostało
Ale to nie jest sytuacja codzienna.

Napisany przez: Dorott pią, 04 sty 2013 - 13:28

Oliwia gdzie mieszkacie?

Napisany przez: Ika pią, 04 sty 2013 - 14:01

Też mi to przyszło do głowy.


Podpiszę się pod Mafią, żeby się nie powtarzać.


A nie uważasz, że choinka bez prezentów dla niej już była karą i to bardzo ostrą...? IMO to był błąd, armata na mysz, jak pisała Eve. Wyobraź sobie, jak ona się pod tą choinką czuła. To nie jest wg Ciebie kara...? To ja się obawiam, że jeśli dla Ciebie kary zaczynają się od wyższego kalibru, to za parę lat w okresie jej dorastania zabraknie Ci skali Odpuść jej trochę, na rzecz położenia większego nacisku na rozmowy, budowanie tej relacji, zaufania, więzi.

A w ogóle to podpiszę się pod wszystkimi postami Eve.

Napisany przez: Ika pią, 04 sty 2013 - 14:07

Brakuje mi tu na forum fejsowego "Like it"

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 15:28

Podoba mi się Twój sposób pokazania dzieciom wartości pieniądza, nie powiem, próbowałam, jednak mi (widocznie) nie wyszło. Po trosze może to wina tego, że nigdy tych pieniędzy na nic nie zabrakło, po trosze, że mała nie ma wygórowanych żądań którym nie możnaby sprostać, po trzecie to także nasza wina, na to wychodzi, że nieudolnie nam ta "edukacja finansowa" wyszła Spróbuję Twojego sposobu

i bierzmowanie w wieku 12 lat ?

Tutaj dzieci bierzmowane s w 6-tej klasie podstawwki, nie mam na to wpływu

Oliwia gdzie mieszkacie?

W Irlandii

Czytałam dokładnie wszystkie posty, dziękuję wam bardzo, macie rację, gdzieś tutaj mamy problem, spróbuję dotrzeć do dziecka, co do prezentów, owszem przyznałam dziecku, że kara była zbyt surowa, stąd pomysł że dostanie je na bierzmowanie. Prawdę mówiąc poprosiłam ją, żeby sama pomyślała, co by zrobiła w takiej sytuacji, powiedziała, że pewnie tak samo by się ukarała, stanęło na opóźnieniu prezentów o 4 mies. Czy to dobry ruch czy nie, czas pokaże, bo cokolwiek robimy nigdy nie ma gwarancji, że w danym przypadku postepujemy słusznie i że przyniesie to oczekiwane efekty.

Nie zgodzę się z pomysłem płacenia dziecku za pomoc w domu. Uważam, że tak jak każdy domownik powinna mieć swoje obowiązki, które po prostu musi wykonać ( z tym różnie bywa, czasem tzreba przypominać )

Napisany przez: calineczka_m pią, 04 sty 2013 - 16:56

Według mnie kara autorki wcale nie była za ostra. Teraz wzięła pieniądze mamie z portfela a kiedy indziej kogoś innego okradnie jeśli nie poniesie konsekwencji takiego postępowania. Kradzież to kradzież i nie ważne czy to mama czy ktoś zupełnie obcy. A 12 latka to nie jest już malutkie dziecko.

Napisany przez: Ika pią, 04 sty 2013 - 17:05

Tak, a jak odwinie jakiś numer w wieku 16 lat to efektem skali trzeba ją będzie zabić
I nie, kradzieĹź to nie jest kradzieĹź taka sama zawsze. Bo czym innym jest obrabowanie staruszki z potrzeby kasy na piwo, a czym innym casus Jeana Valjeana, nieprawdaĹź?

Poza tym imho mylisz karę z konsekwencją. Konsekwencją byłoby odpracowanie tej kasy, spłacanie z kieszonkowego czy coś w tym stylu. Zabranie prezentów to jest kara, a nie konsekwencja. Zresztą, pomijając lingwistykę - tu nie ma mowy o nieponoszeniu konsekwencji, więc skąd ta opinia...? Kara była, tyle, że zdaniem większości tutaj, nieadekwatna w danej sytuacji.

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 17:07

Jak w wieku 16-tu lat coś odwali to będzie miała np szlaban na jakąś super dyskotekę lub imprezę, nie demonizuj

Ika moje dziecko postąpiło źle i kara musi być. Konsekwencją jej złego postępku jest to, że nie ma prezentów=kara. Można to nazwać jak się chce, dając jej tak surową karę liczę na to, że to się więcej nie powtórzy. Co ciekawe, dziecko nie ma poczucia "niesprawiedliwosci" przynajmniej tak twierdzi...

Napisany przez: Ika pią, 04 sty 2013 - 17:10

I to Twoim zdaniem gwarantuje sukces wychowawczy...?

Pogadamy za kilka(naście) lat Z tego, co obserwuję, metody szlabanów kończą się zwykle źle. Dla rodziców.

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 17:20

A wg Ciebie co gwarantuje sukces wychowawczy? Bo jeśli znasz sekret to podziel się, myślę, że żadna z nas nie moze tego powiedzieć w odniesieniu do nie swoich dzieci, to bardzo indywidualna sprawa...
Pozwól, że przekonam się na własnej skórze Lepsze to niż to co napisałaś

Nie napisałam, że mała nie dostała prezentów, ale tylko OD NAS, dostała od cioci, wujka i babci oraz daliśmy jej słodycze.

Napisany przez: Blaszka12345 pią, 04 sty 2013 - 17:32

oliwia02445 dla mnie sprawa jest bardzo dziwna nie chce mi się wierzyć że 12 latka nie zna wartości pieniędzy moim skromnym zdaniem ona ma problemy i to poważne jak już tu któraś z dziewczyn napisał poobserwowałabym szkolę , koleżanki , i jej otoczenie , co do kary dla mnie trochę za drastyczna ale twoja sprawa .

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 17:35

Jeśli wzbudzi sie w dziecku poczucie winy, to dziecko nie będzie miało poczucia neisprawiedliwości. Mnie jednak zastanawia tak zwane "skruszone po karze" dziecko.

Konsekwencja od kary się różni, przynajmniej tu na froum nie stosujemy tych słów zamiennie.
Konsekwencja to NATURALNY skutek. Czyli jeśli sie spóźnisz na obiad - to masz zimny. Karą za spóźnienie byłby na przykład szlaban na bajkę.

Kara od konsekwencji różni sie jeszcze tym, że konsekwencja jest skutkiem, który może ale nie musi nastapić. A kara jest DOTKLIWOŚCIĄ, która MUSI wystapić.
Konsekwencja uczy. Kara tresuje.
Czyli jeśli moje dziecko spóźni sie na obiad i JEDNAK ma ciepły to jednak sie ucieszę, że POMIMO spóźnienia ma jeszcze ciepły. I przede wszystkim się ucieszę, że spotykamy sie przy stole. Bo jednak głównym celem wspólnych posiłków u nas jest SPOTKANIE przy stole.
I ta radość bedzie magnesem (mam nadzieję), który nastepnym razem przyciagnie dziecko na obiad/do stołu. Nie chciałabym,żeb y dziecko siadało punktualnie do stołu tylko dlatego, ze lubi bajki. A taki skutek możemy osiągnąć, jeśli bedziemy za spóźnienie karać szlabanem na bajkę.

Czy nie kupiałbym prezentów pod choinkę? Tak, w jednym wypadku, gdyby te zabrane pieniądze były pieniędzmi na prezenty. Zabrałaś, teraz mam mniej, musze z czegoś zrezygnować, rezygnuje z żalem(!!) z prezentów. Wtedy byłaby to konsekwencja.

Napisałaś:
///podkreslenie moje
Takie podejscie uważam za złe. Ja sie staram eliminowac kary. Staram sie nie karać. Oczywiście mam naleciałości, stąd pisanie o staraniu.

Napisany przez: Ika pią, 04 sty 2013 - 17:42

Jeszcze raz...? Przecież to już tu kilkakrotnie zostało napisane i nie jest to żaden sekret.
Oczywiście, zrobisz co uważasz, to Twoje dziecko. Ale z indywidualizmem metod wychowawczych bym nie przesadzała, pewne rzeczy się po prostu psychologicznie nie sprawdziły.
Podobnie z karami - tak naprawdę nie surowość kar jest skuteczna, lecz ich nieuchronność (to w przypadku prawa). Ale kary to nie są naturalne konsekwencje - bo co prezenty mają wspólnego z podebraniem pieniędzy? Nic, poza rodzajem "zemsty". Naturalne konsekwencje są inne - konieczność zwrotu pieniędzy, spłaty, ryzyko utraty zaufania rodziców o czym pisała Gosia z eDziecka.
Sorry, może skrzywiona jestem, ale dla mnie kary to pójście na łatwiznę i działanie mało wychowawcze tak naprawdę. I także mniej skuteczne niż rozmowy, tłumaczenia, nieuchronna konieczność naprawienia szkody.

Napisany przez: Ika pią, 04 sty 2013 - 17:45

Poza tym znane są przypadki bitych dzieci, które też twierdzą, że dzięki temu wyszły na ludzi Warto się nad takimi mechanizmami zastanowić.


Otóş to.

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 17:54

A to jest troche nieprawda
Bo fakt, kazdy jest inny. Ale jednak kazdy z nas jest człowiekiem i podlega pewnym mechanizmom. Gdyby tak nie było cała psychologia byłaby do niczego nie podobna i nie przydatna .

Sekret wychowania - ja Ci powiem
1 dawac dziecku poczucie bezpieczeństwa
2 być szczerym,
3 dzielić sie swoim doświadczeniem zyciowym
4 akceptować/kochać bezwarunkowo
5 szanować dziecko.

I teraz tylko trzeba wiedzieć co jest czym. Czy jak zwierzę się dziecku ze swioch probelmów to sie podzielę, czy może obarcze dziecko i zaburzę mu poczucie bezpieczeństwa? Czy jesli się zmartwię tym, że dziecko kłamie to dam mu sygnał, że nei akceptuję kłamstwa, czy włąśnie wyśle sygnał, że moja akceptacja (a za tym miłość) dziecka jest warunkowa - a ta warunkowa zaburza poczucie bezpieczeństwa. I tak dalej i w ten deseń Czyli rodzi sie pytanie JAK robić,zeby było dobrze.
Wyżej gdzieś pisałam o tym,ze sama tez byc może skasowałabym prezenty. Co dobrze pokazuje, ze czasem WAŻNIEJSZE jest JAK niż CO.

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 18:01

Tak, pieniądze były przeznaczone na prezenty, znaczy na jeden- zamierzałam wymienić córce wysłużony telefon.
Kary? Niewiele mam takich przypadków, żeby karać swoją córkę, po prostu nie mam powodu. Ta sytuacja jest jedną z niewielu. Jednak coś mi mówiło że tak powinnam postąpić, przyjaciółka-sąsiadka, mamusia równolatka mojej Oliwci stwierdziła, że w takim przypadku stłukła by na kwaśne jabłko i tu już się nie zgodziłam. Jestem wielką przeciwniczką kar cielesnych.

Napisany przez: Dorott pią, 04 sty 2013 - 18:26

nic nie pisałaś wcześniej, że pieniądze były przeznaczone na prezent...

Napisany przez: wiktore pią, 04 sty 2013 - 18:33

Problem kar był wałkowany niejednokrotnie i po licznych porażkach wychowawczych, wczytałam się bardzo dokłądnie w to co mi kiedyś Gosia napisała i to był kamień milowy.
Rozmowa rozmowa rozmowa, spokojnie, trzeźwo bez emocji ocenic sytuacje zanim się nazwie dziecko złodziejem ( w ogóle nie wyobrazam sobie nazwac, ale ok).

Moze rzeczywiscie ma problemy w szkole- bo to rzadko się zdarza, ze dzieci musza jakieś haracze w szkole jakims koleżankom placic? moze boi się powiedziec.

Ja mialam sytuacje z moim szesciolatkiem- systematycznie mi wylewał do wanny moje kosmetyki do peelengu zeby sobie bąbelki zrobic- i nie pomagało tlumaczenie. Po kolejnym wylaniu mojej rzeczy do wanny spytalam i co proponujesz. Powiedzialam ile to kosztuje, po czym syn przychodiz i przynosi mi 10 zl (na nominalam zna się nieźle), ze stwierdzeniem, zebym sobie kupiła nowy, to jest z jego pieniązków, które gdzies tam czasme dostaje od wrózki zębuszki czy dziadków. Jednak to jest 6 latek- ma jeszcze bardzo mgliste wyobrazenie o wartości pieniądza.

Jezeli chodzi o szlabany i kary ogólnie to mam zdanie jak Ika- mozna poniesc porażkę bo jezeli ma to byc nasz jedyny as w rękawie w odpowiedzi na złe zachowanie dziecka to moze nam się kiedys limit i skala wyczerpac. I co wtedy robic dalej? dziecko ma mętlik w głowie, bez zasad, bez oparcia- a jedyne co mogą mu rodzice zaproponowac za kolejny wybryk to szlaban na playstation czy dyskotekę. To moze dzialac do moze 10 roku zycia. A co jak dziecko zacznie uciekac z domu, wymykac się? zakratujecie okna? i tu mi blisko do Gosi- przenośnia: zeby dziecko chciało z nami przy tym stole usiąść...

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 18:35

wielu rzeczy nie napisałam, nie wydawało mi się to istotne, po prostu je wzięła i to jest dla mnie problem, a nie przeznaczenie tych pieniędzy

Napisany przez: Tuni pią, 04 sty 2013 - 18:39

Skoro były pieniądze, młoda wzięła, to teraz w domowym budzecie ich brakuje.
Czy brak prezentów w takim wypadku nie jest konsekwencją czynu?
Dla mnie jest.
Nawet jeśli pieniądze z tej konkretnej kupki były np na buty, to teraz brakuje na buty i trzeba na te buty z innej kupki zabrać, np z tej na prezenty.
Nie wypowiadam się czy kara była zbyt sroga czy nie. Widzę jedynie konsekwencję czynu.

Napisany przez: ~Luna~ pią, 04 sty 2013 - 18:41

OLIWIA, to może napisz od razu to czego jeszcze nie napisałaś, bo co rusz dorzucasz nowy "klocek" do układanki - "nie napisałam że wzięła trzy razy", "nie napisałam, że powiedziała że nikt się nie domyśli", "nie napisałam, że powiedziała, że na chipsy wzięła", "nie napisałam że prezenty jednak dostała, tyle tylko że od dalszej rodziny".
Prosiłaś o opinię i dostałaś ją , dziewczyny zapisały już trzy strony (mądre strony), nie wiem co można jeszcze więcej dodać.
Ty masz swoje zdanie, postanowienie i jesteś nieugięta - masz do tego prawo.
Mam jednak wrażenie, że uparcie czekasz na potwierdzenie tego, że postąpiłaś właściwie, a Twoje dziecko popełniło straszny występek.

Będąc dzieckiem, przeżyłam podobną historię jak Twoja córka, tyle, że byłam od niej młodsza o kilka lat.
Nie, nie wzięłam nikomu pieniędzy, chodziło o złoty pierścionek.
Było to w latach stanu wojennego, więc przypominam tym co nie pamiętają, że kupienie wówczas złotej biżuterii wymagało nie lada wyczynu.
Rodzice kupili jednak złotą biżuterię, dla mnie, jako prezent na Pierwszą Komunię w tym trudnym czasie - pierścionek i kolczyki.
Biżuterii tej fizycznie nie dostałam, ponieważ rodzicom udało się kupić komplet w rozmiarze palca dorosłej kobiety, o przeróbce nie było mowy.
W dniu Komunii zobaczyłam tylko świecidełko w pudełeczku z obietnicą, że zawartość pudełeczka dostanę jak podrosnę na ... 18-nastkę .
Potem pudełeczko z zawartością trafiło do schowka.
Po dniu I Komunii, w szkole zaczęło się wyliczanie kto co dostał, dziewczynki paradowały w komunijnej biżuterii.
Mówiłam, że ja też dostałam coś wyjątkowego, ale z powodu tego, że nie pochodziłam z bardzo zamożnej rodziny, nikt mi nie wierzył.
Dla koleżanek sprawa była prosta - jak masz, to pokaż.
Wiedziałam że biżuterii nie wolno mi wyciągnąć ze schowka, a tym bardziej wynieść jej z domu, mimo że była moim prezentem.
Odczekałam więc na chwilę, gdy zostałam w domu sama .
Wyciągnęłam pierścionek ze schowka, nikomu się nie przyznałam, zabrałam go do szkoły.
Pokazałam pierścionek koleżankom niedowiarkom , ale nosiłam go w kieszeni swetra, bo obwód był za duży i spadał mi z palca.
Wróciłam do domu, cała szczęśliwa i nieszczęśliwa.
Szczęśliwa , bo koleżanki widziały, a nieszczęśliwa, bo nie miałam jak schować pierścionka z powrotem do schowka, ponieważ mama jako osoba niepracująca zawsze była w domu w godzinach kiedy i ja w nim byłam.
Nosiłam więc tak ten pierścionek w kieszeni, czekając na odpowiednią chwilę by go z powrotem schować.
Pewnego dnia wróciłam ze szkoły, mama robiła pranie.
Niby od niechcenia rzuciła : "wiesz, ktoś nam ukradł twój pierścionek, wiesz coś o tym ?" - w ręce trzymała mój sweter z kieszonką z której zapomniałam wyciągnąć pierścionek.
Zrobiło mi się słabo, powiedziałam, że o niczym nie wiem.
Wtedy mama dostała [użytkownik x], wyzwała mnie od małych złodziejek, pokazała pierścionek znaleziony w moim swetrze.
Całe zajście było koszmarne, słowa okropne, wszystko niewspółmierne do przewinienia.

Gdzie puenta ?

Pierścionka nie dostałam na 18-nastkę, ani długo potem.
Niespełna rok temu dostałam od mamy całą jej kasetkę z biżuterią, piękne złote wielkie pierścienie (bo takie w latach 70/80 były modne) i wśród nich mój "prezent komunijny".
Możecie wierzyć lub nie, ale nawet go nie dotknęłam, dla mnie jest on "żywym" wspomnieniem tamtego zajścia, tego co wtedy czułam - nigdy go nie założę.

Dziś mama z rozbawieniem opowiada jak to wyniosłam pierścionek do szkoły, mnie nadal wcale nie jest do śmiechu, tamto wydarzenie i reakcja mamy zapadły we mnie bardzo głęboko.

Oby dla Twojej córki, święta BN nie były takim smutnym przeżyciem na resztę życia, którego wspomnienie będzie wracało co roku w okolicy świąt.

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 18:49

Luna opisała swoją historię. Jakże inaczej wygląda ona oczami dziecka a oczami mamy tego dziecka.
Dzieci naprawde nie są "złe". Dzieci tylko czasem cos robią, wysyłaja sygnały. I ja jako dorosły uważam,ze powinnam sie uczyć czytac te sygnały. ile wyczytam tyle zysku. Mojego i dziecka.

Napisany przez: pirania pią, 04 sty 2013 - 18:54

Jesli pieniadze przeznaczone byly na prezent to dziecko nie powinno go dostac a nie dostac za 4 miesiace

Ja nie place za prace domowe- ja w ogole za nic dzieciom nie place. podsuwam ci po rostu sposob na unaocznienie 12 latce ile sie trzeba "natyrac" za tyle kasy. czyli takie sztuczne stworzenie sytuacji "jesli komus bys ukradla to tak bys musiala zapieprzac." Moje dzieci maja duzo obowiazkow w domu- jak patrze po znajomych to jestem w tym wzgledzie potentatem nie place wiec "za" wykonanie tylko tak jak iluzja jest ze dziecko mi ukradlo (nie ukradlo technicznie bo pieniadze sa tez jej- ja mam wobec niej obowiazek alimentacyjny prawnie, jest moja corka, pozostaje w moim gospodarstwie domowym, jest nieletnia. nie moze ukrasc pieniadzy ktore sa tez JEJ.) tak iluzja jest ze ja jej place- po prostu ilustruje wysilek bo na razie do roboty nie wysle. A ze ma to byc wykonane bez mojego proszenia i z usmiechem to dodatkowy challenge

Generalnie zgadzam sie z Gosia- jestes czlowiekiem- mozesz w chwili wzburzenia palnac glupote czy przyrznac w tylek- wazne co z tym zrobisz POTEM. Duzo wazniejsza lekcja (mam dwie dorosle corki i w zwiazku z tym czesc rzeczy mi sie poweryfikowala) jest przepraszanie, rozmawianie chociaz sie NIE CHCE, branie na klate. Kiedy bedziesz miala dziecko 3, 4 lata starsze, zwiazane na supel emocji, z problemami towarzyskimi a na horyzoncie zamajacza pijacy koledzy i palacy jakies swinstwa, bedziesz gotowa dac sobie portfel wypatroszyc ze dwa razy tygodniowo byle to TYLKO na zelki wydala zareczam ci

wiec wez wdech- twoje dziecko postapilo glupio. Bezmyslnie. Nie ma czesci informacji, pewnie nie ma swiadomosci, nie ma wrazliwosci (bo jest egoistyczna 12 latka, jak 90% dzieci w tym wieku). Trzeba ja nauczyc. Bo jakos sie nie nauczyla. I tyle. Nie trzeba mnozyc kar i obciazen.

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 18:56

Myk polega na tym, że faktycznie, kara jest surowa i mam tego świadomość. Nie wysupłałam wszystkich szczegółów, gdyż nadal wydaje mi się, że sam fakt wzięcia sobie pieniędzy bez pytania są już same w sobie wielkim problemem. Czytam wszystkie wypowiedzi, naprawdę przyda mi się wiele sugestii, co nie zmienia faktu, że gwiazdka już była, powinnam zapytać o to na forum przed... Liczę na to, że nie będę już musiała w podobnych okolicznościach z Waszych rad korzystać, ale życie życiem i różnie może się zdarzyć. Na razie zostaje tak jak jest, nie chcę potwierdzenia, że postąpiłam słusznie czy nie, sama mam wątpliwości, bardziej mi chodziło o to, żeby dowiedzieć się co zrobiłam nie tak i co skłoniło moje dziecko do takiego kroku. I odpowiedzi usłyszałam, gosia z edziecka bardzo obszernie mi to wyjaśniła, nie tylko ona i na pewno wezmę sobie wszelkie sugestie do serca. Skoro zdarzyło się to w moim domu to oznacza, że to u mnie jest cos nie tak. Piszę troszkę chaotycznie i szybko, pewnie stąd brak pewnych szczegółow i to wychodzi w trakcie, nie umiem ocenić co jest w tej sprawie istotne, a co nie, to Wy mi to podpowiadacie

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 18:59

obyś się myliła

Napisany przez: Ika pią, 04 sty 2013 - 19:02

Tak, ale ten problem nie istnieje w oderwaniu od rzeczywistości i okoliczności - on jest ich elementem, dlatego warto go rozpatrywać całościowo i uwzględniając wszelkie szczegóły. Nawet w sądzie okoliczności czynu mają znaczenie, a co dopiero gdy problem dotyczy naszego dziecka i rodziny.

Napisany przez: pirania pią, 04 sty 2013 - 19:07

Oliwia po prostu staraj sie pamietac o jednym- to, ze zaserwujesz dziecku tzw. kare z gornego C nie jest gwarancja niestety ze czyn sie nie powtorzy. A wtedy by sie przydalo cos mocniejszego- i niepostrzezenie dochodzisz do etapu, w ktorym kara smierci ci zostaje

wychowanie dziecka jest strategia dlugoterminowa i z mojego doswiadczenia ze spokoj, brak nakrecania, autorefleksja na codzien i od swieta oraz lagodnosc byc moze nie jest spektakularnie skuteczna ale za to pozwala bez strat w ludziech i godnosci dotrwac do wieku, gdy mozg czlowiekowi dziala jak trzeba i mozna normalnie rozmawiac a nie znosic Krolewne z Fochem.

Napisany przez: oliwia02445 pią, 04 sty 2013 - 19:11

Masz absolutną rację

Edit : Jak się cytuje w jednym poście dwie wypowiedzi ? coś mi nie wychodzi...

Napisany przez: moko. pią, 04 sty 2013 - 19:11

Jestem żywym przykładem, iż pozbawianie dziecka przyjemności w imię kary - ja zabroniłam dziecku wyjechać na ferie do dziadków - uważam, ze kary surowe - pozbawiające dziecko czegoś, co jest tak ogromnie ważne dla niego obraca się przeciwko rodzicowi.
Ja zapłaciłam za to wiele, łzy dziecka, złość dziadków a poprawy zachowania brak, ba powtórzyły się klamstwa* po 2 mcach.

odpuściłam nauke dziecka, a dziecko co robi? hoduje pały a potem na koniec ma 4- 5 z przedmiotów... no cóż ten typ tak ma, ze działa, jak sie grunt pali, a z efektem to cóż, gumka na rękę i gdy nachodzi mnie ochota kontrol, sprawdzania ocen, ciskania młodego o wyniki, to sobie strzelę gumką w nadgarstek i jest mi wtedy dobrze na duszy a moje dziecko po prostu nie mówi o ocenach, bo nie - po co mnie martwić, wkurzać a ja w imię spokoju nas obu nie wypytuje zbyt często, pytam ogolnie co w szkole itp.... i co zauważyłam, ze moje dziecko zwierza mi się - no w koncu!

*klamstwa o oceny w szkole.


Trochę inna moja tematyka, ale chyba kaliber kary podobny no i konsekwencji a także tego, ze surowa kara NIE ZAWSZE uczy dziecko odpowiedzialności a wręcz przeciwnie ze strachu zapędza się dziecko w kłamstwa. U nas tak było.

Napisany przez: grzałka pią, 04 sty 2013 - 19:18

Moko
Ale super, że się ułożyło

Napisany przez: moko. pią, 04 sty 2013 - 19:23

Nooo, ale trwało to ponad 2 lata - kłamstw, by w koncu zrozumieć, ze to MOJA wina, bo cisne młodego i cisne a on zamyka sie w kokonik...
i woli kłamać by mnie zadowolić a potem gdy wszystko wychodzi na jaw, to nawet nie umial podać powodu klamstw.

Tak, po prostu 2 lata zajęło mi zrozumienie, ze takie mam dziecko, ze on chce sam decydować a ja powinnam mu pozwolić na to, bo w koncu to 14 latek.

No i przyznaje się, ze nie słuchałam Was

Dodam, ze czasem muszę i codziennie pstryknąć się gumką - nie sądziłam ze taka samokontrola jest cieżka a co dopiero kontrola dziecka - teraz mi zal mojego dziecka, ze taką surową kontrolę wprowadziłam.

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 19:55

sobie tylko tyle wycytuję, bo mnie szczególnie uderzyło

A całość wzruszyła. Tak sie cieszę, że sie poukładało. O rety Gdzie jest ta skaczaca ikonka

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 19:58

I to jest wzruszające (sie dziś nawzruszam ). I stąd można czerpać jakąś tam pewność, że zechce do tego "przykladowego" stołu przyjść i pobyć.

Napisany przez: grzałka pią, 04 sty 2013 - 20:17

Napisany przez: Agnieszka AZJ pią, 04 sty 2013 - 21:00

Moko,
też sie cieszę, że jednak "na moje wyszło" Nie dlatego, że na moje, tylko dlatego, ze się Wam udało jednak znaleźć porozumienie.

Napisany przez: Gosia z edziecka pią, 04 sty 2013 - 21:00

Napisany przez: tuLena sob, 05 sty 2013 - 14:46

moko : cieszę się, że to opisałaś. To budujące. A pomysl z gumką "kradnę' też się staram odpuszczać dziecku i widzę,ze działa: histerie mijają na rzecz wzrostu jego własnej decyzyjości i świadomości , a mnie serce sie raduje jak na niego patrzę ....


a propos karania: ja bylam tak znienacka i surowo karana, że nauczyło mnie to tylko jednego : ukrywać się i dzialać sprytniej. Oraz lęk wzbudzily i brak zaufania do innych
a byłam dzieckiem grzecznym, spokojnym, ale klamałam jak z nut i kradłam ( słodycze, zabawki itd..). Dzieci nie są złodziajami, zabierają innym rzeczy z rożnych powodów, ale nie ze złego charakteru oraz nie stają się z tego powodu patologią, tylko z innych

pirania : to cenne dla mnie co piszesz z perspektywy posiadania dorosłych dzieci, że długofalowe cele trzeba wziąć pod uwagę,a nie chwilowe "bitewki"

Napisany przez: joannabo sob, 05 sty 2013 - 15:11

Ja się też pocieszę z Wami

Moko do końca tamtego wątku przejawiałaś ambiwalencję, myślałam, że dłużej potrwa wybór strony. Na szczęście oczekiwanie na efekty nie trwało długo, bo trudno o cierpliwość i pewność przy wysokiej stawce.

Napisany przez: moko. sob, 05 sty 2013 - 16:30

Zawstydziłyście mnie

Napisany przez: Gosia z edziecka sob, 05 sty 2013 - 16:51

Mama nadzieję,że tak pozytywnie Bym Ci sie na szyje z zradości rzuciła. To naprawde fan-ta-sty-cznie!! że doszło do zwierzeń

Napisany przez: moko. sob, 05 sty 2013 - 17:02

To mnie najbardziej cieszy, ze mówi mi o takich bardzo, bardzo osobistych rzeczach i w sumie tak bez skrępowania, zawstydzenia się a ja siedzę i często zastanawiam się, dlaczego bylam taka uparta i glupia

Napisany przez: Ola81 nie, 06 sty 2013 - 11:50

U nas notorycznie zadarzają sie kradzieże u dziecka które własnie zkończyło 13 lat, nietylko wynoszenie z domu ale i w szkole. I mam z nim dobry kontakt, rozmawia ze mną o wszystkim. Przed świętami UKRADŁ, nie wziął dla mnie to jest kradzież, około 300 zł. Nie były to jego pieniądze tylko jego brata który sobie zbierał na swoje potrzeby. Kieszonkowe dostaje na swoje wydatki, a jednak mu mało. I to trwa od kilku lat. Rozmawiamy , tłumaczymy i nic z tego. ja wiem że dobrze komuś radzić, ale nie zawsze te rady skutkują.

Do tego dochodzą kłamstwa, róznę ktore potrafi wymyśleć w minutę. Jeżeli mu odpuszczamy jest jeszcze gorzej z jego zachowaniem i nauką, jeżeli staramy się go "upilnować" to lekka poprawa widoczna.

Napisany przez: pirania nie, 06 sty 2013 - 14:07

Ola a probowaliscie pomocy z zewnatrz? Psycholog, pedagog, szkola?

Napisany przez: Ola81 nie, 06 sty 2013 - 19:47

pirania próbowalismy psychologa i terapii, ze szkoła jesteśmy w stałym kontakcie- wychowawca i pedagog..

Napisany przez: celina20 pon, 29 maj 2017 - 12:28

Przeczytaj sobie najlepiej ten artykuł: https://pozytywka.com/dziecko-i-pieniadze
Dzieci musimy bardzo dobrze wychować w kwestii pieniążków. Również byłabym załamana gdyby moje dziecko same sobie wzięło pieniądze.