Hej hej!
Oj dawno mnie tu nie było dawno...
A to dlatego że mieliśmy z mężem sporo zawirowań wyjazdowych (zmarł Tomka dziadek więc pogrzeb, a potem siedzieliśmy z Tymkiem prawie 2 tygodnie u dziadków i wspieraliśmy teściową), jeszcze weekend świąteczny...
Ostatnio i trochę rozmów z mężem poważnych załatwiliśmy. Mąż chce zmienić pracę, bierzemy pod uwagę wyjazd zagranicę (o ile praca tam wypali), a poza tym podjęliśmy ważną decyzję. Właściwie podjęliśmy ją już dawno a teraz będziemy realizować.
No - chcemy drugiego bąbla jednym słowem. Co prawda najbliższa owulacja w połowie grudnia dopiero (na ostatnią się nie załapaliśmy
) ale u mnie w głowie, zresztą u Tomka też - milion myśli, planów, wspomnień...
Chyba nie nadrobię postów z całego miesiąca, ale przejrzałam. Zwłaszcza zdjęcia. Śliczne dzieciaczki wam dziewczyny rosną!!! Rosną właśnie bo zmieniają się szybko, już takie duże, a i samodzielne z tego co piszecie.
Super.
Chociaż widzę że i chmurki też czasami się pojawiają. Myślę tu o zmęczeniu, sfrustrowaniu... Mnie też często coś takiego dotyka. Ostatnio mniej bo myśl o drugim dzidziusiu który już prawie jakby był
(w mojej głowie) przyćmiewa wszystkie bolączki, ale pojawiają się ciężkie chwile.
Ja w sumie jestem w wyśmienitej sytuacji - niby. Bo mam tylko jedno dziecko, nie pracuję. No i tak na zmęczenie fizyczne narzekam w miarę rzadko. Ale ostatni miesiące były ciężkie pod względem psychicznym. Sterna - tak jak ty rodzinkę mamy daleko, nie ma mi kto choć na chwilkę zostać z małym. Jedynie mąż czasem wieczorem na trochę. Ale mąż wraca też późno... No narzekam czasami z braku czasu i przestrzeni w życiu dla siebie, ale za chwilę pojawia się myśl że bycie z Tymkiem w domku jest cudowne i są to chwile niepowtarzalne
więc trzeba się cieszyć i czerpać z tego jak najwięcej
Co do Tymka
cały czas zdrowy i generalnie zadowolony. Ostatnio trochę marudzi bo wychodzą trójki. No właśnie ząbki - mamy dwanaście, i właśnie wychodzą trójeczki - znowu wszystkie na raz.
Co do zabaw to tak jak u was zabawa w chowanego ostatnio wiedzie prym. Poza tym tańczy jak oszalały. Jak tylo włączę radio albo jakąś fajną płytkę, to mały wiruje wokół własnej osi z podniesioną do góry rączką - istny krakowiaczek. Robi pzysiady i wiele wiele innych prób zrobienia z siebie tancerza.
Lubi się popisywać, prezentować swoje możliwości... Czyżby narcyz z mojego synka rośnie?
Kejtlin - oj mocno bardzo trzymamy kciuki za zdrówko Adasia i tak samo mocno za twoją siłę w walce z tym wszystkim. Dzielną jesteś kobietą bardzo
Sterna - całuśne zdjęcie z chłopcami powaliło mnie na kolana. Genialnych masz synów!!! A co do geniuszu to gratuluję starszego omnibusa
No i pytanka do was
Odnośnie spacerków - ile spacerujecie z dziećmi? Tzn jak długo jesteście na spacerkach? Mi się strasznie w taką pogodę nie chce po dworze chodzić, a i Tymek mniej zadowolony bo niewygodnie mu bardzo jak jest grubo ubrany. Zastanawiam się czy się nie zaniedbujemy ze spacerkami. Z reguły nasz spacer trwa 1-2 godzinki. Rzadko dłużej.
No i prośba o propozycje prezentów dla naszych dzieci. Co kupujecie dzieciom na gwiazdkę?
A propos traktorka ze smyka zaproponowanego przez sternę - faktyznie świetny. Ja mam problem z tym że muszę wymyśleć sporo prezentów bo cała rodzia wydzwania z prośbą o radę co Tymkowi kupić a ja mam pustkę w głowie
A jeszcze jedno - nie wiem ale może któraś z was jest głębiej w temacie języków, tłumaczeń itp. Wiem że mąż mój chciałby dostać na urodziny (już niedługo) translator elektroniczny. Problem w tym że ja pojęcia nie mam jakie firmy są dobre, co to to w tym ma być żeby był dobry. Ba! nie wiem nawet gdzie to kupić....
wto, 13 lis 2007 - 13:51
momentami brak mi sił i podając kolejną dawkę dziesiątego antybiotyku niemal z rzędu łzy mi lecą... W pracy mnie nie ma więcej niż jestem. W życiu prywatnym też raz na wozie raz pod wozem. Zostałam samotną mamusią gdzieś około marca, ale już widzę światełko w tunelu 
Niestety światełko to jeszcze nie wszystko bo póki co ledwo wiąże koniec z końcem. Najważniejszy jednak zawsze był dla mnie synek. Staram się by był szczęśliwy i niczego mu nie brakowało, udaje mi się to gdyż jest niemal zawsze rozpromieniony i uśmiechnięty. Niezwykle z niego aktywny chłopak, żyje w ciągłym ruchu, rączki mu latają na wszystkie strony, o dziwo sięga prawie wszędzie, takie jakieś długie je ma 
zaczął chodzić gdy skończył 10 miesięcy i przestał gdy miał 12 teraz już tylko... biega 
tak tak, biega. Gdy słyszy muzykę cudnie tańczy, no wprost rozpływam się gdy widzę te niezgrabne acz tak zupełnie szczere podrygi, rączki, nóżki, pupcia, i główka, w tańcu rusza wszystkim czym sie da, nawet język wygina do góry i w dół 
zresztą tyle mam do napisania że nie wiem od czego zacząć aż w końcu zapomniałam wszystko 
Jachu tez stale biega i wspina się, i coś wydaje mu się ciekawsze niz to co ja proponuję. Nie ma czasu słuchać, jeść, posiedzieć.... urodzony do wyścigu szczurów, do dzisiejszych czasów. Sił mu nie brakuje - nigdy.
No i prosimy jakieś zdjęcia.
Mam nadzieję, że kiedyś dół nadgoni. 
,bidulko musisz sama zmagać się z obowiązkami 
>*Sierpień 2006*< cz.III, Nie takie już KRUSZYNKI :)
