Drukowana wersja tematu

Napisany przez: bel pon, 06 lip 2015 - 02:11

Jestem w szpitalu. W trakcie biegania upadlam.mam silne złamanie łokcia i kości promieniowej. Jutro czeka mnie zabieg wstawienia protezy. Walczę dla Marysi. Czeka mnierehabilitacja. Proszę o kciuki.

Napisany przez: Honey* pon, 06 lip 2015 - 08:44

trzymam

Napisany przez: chyka pon, 06 lip 2015 - 08:44

trzymam&&&&&&

Napisany przez: ania.m pon, 06 lip 2015 - 14:53

A mogłoby się wydawać, że bieganie to taki bezpieczny sport...

Trzymam kciuki! Niech się szybko goi! &&&

Napisany przez: IzaS pon, 06 lip 2015 - 16:02

Trzymam

Napisany przez: maminka43 pon, 06 lip 2015 - 22:46

bel-daj znać co z Tobą.Trzymam kciuki!

Napisany przez: semi pon, 06 lip 2015 - 22:57

tzrymam. zdrowia!

Napisany przez: bel pią, 17 lip 2015 - 14:18

Dziewczyny bardzo mi ciężko. Jestem juz po zabiegu. Okazało się że mam wstawiona endoproteze. Nie będę mieć w 100% sprawnej dłoni.

Napisany przez: pati.n pią, 17 lip 2015 - 14:41

Napisany przez: ewela pią, 17 lip 2015 - 16:13

bel
Bądź dzielna i wytrwała.
Znajdź dobrą-właściwie to PROFESJONALNĄ rehabilitację.
Sama jestem po przejściach (z kolanem) i przy dobrej reha wraca się do formy.

WALCZ a ja myślami jestem z Tobą!!!!!!!!!!!!!

Pozdrawiam
Ewela

Napisany przez: aniakuleczka nie, 19 lip 2015 - 16:11

trzymaj się i koniecznie rehabilituj do skutku

Napisany przez: bel śro, 29 lip 2015 - 17:49

Dziewczyny jestem u rodziców. Dzisiaj zaczelam rehabilitacje. Boli mnie reka po zdjeciu szwow. Trudny to okres dla mojego zwiazku i rodziny. Mieszkanie u rodzicow mnie dobija. Duzo rzeczy sprawia mi trud. Rehabilitacja to moja cala nadzieja. Doradzcie mi jeszcze cos. Boje sie o ciaze. Czy dobrze jest teraz zabezpieczyc sie pigulkami? Niechce wpadki - chodzi o samodzielne mieszkanie bez moich rodziców oraz pracę. Doradzicie mi.

Napisany przez: bel pią, 31 lip 2015 - 10:39

Reka zaczyna się usprawniać. Alec idzie to bardzo powoli. Rehabilitantka mówi, ze dobre są rokowania. Jestem dobrej myśli. Zaciśnijcie kciuki za powrót reki do sprawności. Trochę sprawia mi to ból. Na weekend chce jechać do swojego domku. Marysia i mąż tęsknią za domem. Ja także. Na weekend chcemy byc w domku u siebie.

Napisany przez: bel pią, 31 lip 2015 - 10:45

Kochana jak długo się rehabilitowałaś? Widze, ze reka powolutku dochodzi do siebie. Rehabilitantka daje mi duze szanse. Troche boli rozciaganie i zginanie endoprotezy ale nie poddaje się. We wrześniu wracam do swojego domu.

Napisany przez: ewela nie, 09 sie 2015 - 21:23

bel- ćwicz, ćwicz i nie załamuj się...małymi krokami osiągniesz pełnosprawność. Jednak do tego potrzeba czasu i wytrwałości w ćwiczeniach.
A jak sobie popłaczesz...to Cię wzmocni!

U mnie powrót do "pełnosprawności" trwał 2 lata.

Są zmiany nieodwracalne- bo z "nową nogą" tez trzeb nauczyć sie żyć. Ale jest dobrze! Kręcę na rowerze, pływam żabką, nie kuleję, podskakuję itp itd. Owszem mam kłopoty z czuciem-ale to w wyniku uszkodzonych nerwów itp, nie uklęknę..ale zaczynam kucać!


3maj się dzielnie! Myślami jestem z Tobą i solidarnie ćwiczę!!!!!!!

Pozdrawiam
Ewela

Napisany przez: bel śro, 12 sie 2015 - 08:29

Kochana bardzo ci dziękuje za wsparcie i pomoc. Rehabilitantka mówi, ze czeka mnie długa rehabilitacja. Moja endoproteza ciężko chodzi. Im więcej słyszę o tym , tym mam coraz mniej nadziei na szybszy powrót do zdrowia. Do końca września jestem na zwolnieniu lekarskim. Chciałabym wrócić do pracy w październiku. Najgorsze, ze podczas rehabilitacji ręka mnie pobolewuje. Moj tytanowy łokieć idzie ciężko. Jutro mam wizytę u lekarza rehabilitanta, a 18-ego mam wizytę u mojego ortopedy, który mnie operował. Mam mieć RTG reki. Do tego Marysia jest chora na plamice - jestem uwieziona u rodzicow w domu. Nie możemy chodzić, bo zaraz młoda ma plamy na nogach. Dostaje juz w głowę od tego wszystkiego kochana. Byłyśmy w szpitalu parę dni temu. Młoda będzie mieć wizytę u hematologa. Na prawdę mam dość czasami i mam ochote wyc jak wol. Do tego mam rehabilitacje. Kochana povieszylas mnie, ale wszystko idzie na minus u mnie. Jestem cholernie bezradna.

Napisany przez: maminka43 śro, 12 sie 2015 - 21:22

Bel-trzymaj się moja droga,głowa do góry,jeszcze będzie dobrze!No i ćwicz.......

Napisany przez: bel sob, 15 sie 2015 - 16:59

Mialam wizytę u lekarza rehabilitacji. Rokowania są slabe. Ręka jest sztywna. Jeżeli nie ruszy to już tak zostanie. Cala nadzieja w rehabilitacji. Lekarz mnie dobił. Ponieważ miałam zerwane ścięgna czeka mnie ponad pól roku rehabilitacji. Masakra. 18 wizyta u ortopedy.Proszę o kciuki.

Napisany przez: Tuni sob, 15 sie 2015 - 17:21

Bel, trzymam mocno &&

Napisany przez: ewela nie, 16 sie 2015 - 17:44

Bel

Oprócz rehabilitacji masz fizjoterapię???
No niestety proces rehabilitacji jest bardzo długi i monotonny..................................

Ale to i duĹźo zaleĹźy od rehabilitantĂłw.
Ja trafiłam na "dzieciaki" z wiedzą studencką....i brakiem praktyki.Albo "starych" rehabilitantów...którzy ćwiczyli jak zwykle...każdemu to samo ćwiczenie.
Ale byłam prowadzona w LORO w Świebodzinie przez specjalistów w zakresie rahabilitacji. To tu mnie postawiono na nogi.
A rokowania były marne.....

WALCZ i ćwicz.....rycz i ćwicz!!!!!

3maj się dzielnie!!!!
Ewela

Napisany przez: bel pon, 17 sie 2015 - 22:03

ewela kochana nawet nie wiesz jak bardzo mnie pocieszyło to, ze nie jestem sama. Wiesz początkowo byłam w szoku z tym wszystkim. Jestem w trakcie walki, ale łokieć mnie boli w trackie wykonywania ćwiczeń. Szlag mnie trafia, ze mam słabe rokowania odnośnie mojej endoprotezy. Bardzo chce być sprawna. Zaczynam powolutku biegać. Ale czuje się czasem beznadziejnie. Mam świadomość, ze nigdy nie będę tak sprawna jak przed wypadkiem. Dają mi maksymalnie 90% szans. Będę nie do końca sprawna choć teraz przykładowo pisze na klawiaturze tą ręką z endoprotezą. Chciałabym wrócić pod koniec września do pracy. Jestem sekretarką. Jutro mam wizytę u ortopedy i bardzo boje się, czy mój lekarz da mi szanse na powrót do pracy. Mam mieć RTG łokcia. 26 sierpnia wracam do swojego domu. I dalsze rehabilitacje mam już prywatnie. Z córcią odnośnie plamicy idę na kontrolę do hematologa. Reka mnie boli. Szlag mnie trafia z tego powodu. Będę starała się o sanatorium.

Napisany przez: bel pon, 17 sie 2015 - 22:11

Ewela tu link dotyczacy osob z moim zlamaniem.
https://forum.gazeta.pl/forum/w,42231,96156610,,Endoproteza_glowy_kosci_promieniowej.html?v=2

Napisany przez: ewela pon, 17 sie 2015 - 23:15

Kochana!!!!!!
Cwicz i rycz!!!! ja tak robiłam i podziałało.
Owszem ja mam implanty- dzięki Niemieckiej Fundacji:-) ednoproteza mnie ominęła - ale to taki "szalony" lekarz wziął farbowaną rudą na stół....i zdziwienie- instrumenty dla dorosłych za duże....proszę o zestaw dziecięcy hihiihi

ale jako teoretyk ze studiów i praktyk -po wypadku- uczzłam się na nowo sama na sobie. Korzystałam z wiedzy, którą zdobyłam na studiach (AWF i gimn kokrekcyjna plus elementy reha).
To co sie dowiedziałam na studiach i nauczylam przez obserwację- przekładałam na ćwiczenia.
Ja miałam mozliwosc wypożyczenia szyny, która za mnie ćwiczyła 24h- bo ja nie mogłam...ale to była WALKA o kazdy milimetr zgięcia i wyprostu.

Co do bólu....Ty nawet nie myśł o tym!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Ja po 2 giej operacji....na 2 kulach i jednej nodze= sciągałam firanki z okna i myłam okna w duzym pokoju WARIACTWO!!!!!!! ale wspominam to do dziś plus 3 tyg na oddziale reha (ale okna byly czyste hihiihiih)

To było coś innego niż lezenie w maszynie, która " za mnie ćwiczy".

Tak więc ćwicz i RYCZ. Jak potrzebujesz to pisz na pw!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

3 mam mocno kciuki za Was obie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ps nie myśl ,ze to koniec....ja tez placiłam za reha i fizjo...ale WARTO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
no cóż podłogę myję mopem....a jak chcę dokładniej, to siedząc na dupie.....bo nie uklęknę....a co tam................

Napisany przez: bel czw, 20 sie 2015 - 19:17

Ewela dzisiaj znowu ból. Ale walczę ze sobą. Ortopeda stwierdził, ze mogłoby być lepiej. Mięśnie bolą mnie przy rehabilitacji. Chce się płakać. Endoproteza idzie ciężko i mozolnie. Jest walka o każdy centymetr. Lepiej się rozgina niż zgina się. Po rehabilitacji boli mnie cała ręka. Ćwiczę ale to bardzo wolno idzie. Czeka mnie pewnie rok rehabilitacji. Może we wrześniu wrócę do pracy. Ty kochana jak dajesz radę z dzieciakami? Marysia nadal ma plamice. Nie odpuszcza. Młoda nie może forsowac nóg, bo pojawia się jej obrzęk nóżek i plamy. 25ego many hematologa. Mam pytanie czy ty kochana zrezygnowalas z pracy z powodu rehabilitacji,? Ja pracuję i nie wiem co z tym zrobić?

Napisany przez: dorsim pią, 21 sie 2015 - 12:07

bel kochana jestem z Tobą i wspieram wirtualnie..... trzymaj się !!!


&&&&&&&&

Napisany przez: ewela pon, 24 sie 2015 - 17:10

Bel -po wypadku pomagała nam moja teściowa.
U mnie z pracą to trochę inaczej....miałam chorobowe i urlop... ja NIE chodziłam.
Uczyłam się na nowo.

WALCZ BEL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Zdrowia dla Ciebie i cĂłreczki.

Pozdrawiam

Napisany przez: bel pią, 04 wrz 2015 - 17:19

Jestem już u siebie w domu. Reha mam prywatnie. Ręka coraz mocniejsza. Już prawie drugi miesiąc po mojej operacji. Wszystko w domu robię. Sprzątam, gotuję, piore, zajmuje się córką. Młodej zaczyna plamica odpuszczac ale do końca miesiąca jest jeszcze w domu. Mój łokieć powoli się usprawnia. Mam masaże i ćwiczenia indywidualne. 22 września mam wizytę u ortopedy. Dostanę zaświadczenie o zdolności do pracy. Musze zrobić badania okresowe. I dostać zdolność do pracy. 29 powrót do pracy. Jestem samodzielna i chociaż ręka czasem boli to mir poddaje się. Walczę. Mój rehabilitant wyprowadzil wiele osób. Ma duże doświadczenie. Wierzę że będzie tylko lepiej. Czeka mnie ponad pół roku rehabilitacji.

Napisany przez: Mariola*** pią, 04 wrz 2015 - 21:48

bel nie przestawaj ćwiczyć, a wszystko będzie dobrze. Cierpliwości zyczę

Napisany przez: bel pią, 04 wrz 2015 - 22:08

Zaraz szlag mnie trafi. rehabilitant powiedział mi, że mam za slaby wyprost. Ze jest przykurcz i zrosty - stąd ręka nie chce się usprawnić. Próbuje Wszystkiego. Jeżeli będzie tak dalej to będzie grozić mi druga operacja. Czy mam iść do jeszcze jednego ortopedy i się skonsultować. Jak słyszę cos takiego to wszystko we mnie wzbiera.

Ewela odezwij się.

Napisany przez: ewela pią, 04 wrz 2015 - 23:36

Bel- poszło pw


Ćwicz, ćwicz i usprawniaj się !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


reszta na pw

Buziaki od Połamańca dla Połamańca!!!!!!!!!!!!!
EWela

Napisany przez: Mariola*** sob, 05 wrz 2015 - 16:46

czasami zdarza się, że zrosty trzeba zlikwidować. Ćwicz, ćwicz mocniej i wiecej niż mozesz

Napisany przez: bel czw, 10 wrz 2015 - 18:12

Ruszam dalej z reha. Boli mnie to czasem. Ale nie dokucza mi w życiu codziennym i pracy. Już nie długo wracam do pracy. Mam pietra. Młoda wraca do pkola. Październik to ciężki miesiąc oraz końcówka września. Proszę o kciuki. Robię dużo w domu. Praca jest dla mnie wybawieniem od myślenia o reha. Rehabilitant masuje mnie pobudzając moje mięśnie. Ćwicze i rycze.

Napisany przez: Ennie czw, 17 wrz 2015 - 01:00

Miałaś naprawdę dużego pecha, że aż tak źle skończył się zwykły upadek podczas biegania. Życzę dużo siły i szybkiego powrotu do zdrowia

Napisany przez: bel czw, 17 wrz 2015 - 15:32

Kochana idzie ku dobremu. Bylam na basenie. Mogę pływać tą ręką. Płaczę bo nie mogę uwierzyć w to. Ona się usprawnia mi. Bardzo się cieszę. Rehabilitant mówi, ze jest dobrze. Mam chodzić na basen. Młoda coraz lepiej. Wybroczyny z nóg ustapily. Plamica uspiona. Ja 22ego mam oortopede.Trzymaj kciuki za to bym dostała zdolność do pracy. Później lekarz medycyny pracy. Moja ręka ma większy zakres ruchów. Jestem spokojna.

Napisany przez: IzaS sob, 19 wrz 2015 - 17:06

bel - i oby tak dalej szło ku lepszemu, trzymam kciuki &

Napisany przez: bel sob, 19 wrz 2015 - 20:32

Witam. Dzisiaj mam gorszy dzień. Boli na zmianę pogody. Mięśnie dają mi w kość. Endoproteza też daje w kość. Zimno sprawia, że czuję ból. Ale nie poddaje się. Przed wizytą u ortpedy mam spore nerwy. Oby poszło dobrze. Trochę psychika siada. Czuję się zagubiona w tym wszystkim.

Napisany przez: bel wto, 22 wrz 2015 - 07:22

Jak to nazywam dzisiaj dla mnie sadny dzień. Wizyta u ortopedy. Oby okazała się ta z nadzieją. Obym dostała zdolność do pracy.

Napisany przez: IzaS pią, 02 paź 2015 - 21:12

I jak po wizycie?

Napisany przez: bel pon, 05 paĹş 2015 - 08:27

W trakcie wizyty u ortopedy dostałam zdolność do pracy. To jest jedyna pocieszająca sprawa w tym wszystkim. Chodzę na basen raz w tygodniu czasem dwa i trzy razy w tygodniu na reha. Reka jest ciężka do usprawnienia pomimo iż daje radę w pracy to jestem w takim biegu, ze czasami padam ze zmęczenia. Maz wspiera moje działania w kierunku usprawnienia reki. Córka czuje się już dobrze ale plamy pojedyncze co jakiś czas wychodzą jej na nogach. Odnośnie ortopedy to teraz był zastępca mojego operatora. Bardziej mnie zdołował niż pocieszył , ponieważ jego zdaniem ręka jest zbyt sztywna w łokciu i ma zbyt slaby wyprost. Ja tez robię tyle ile czas mi na to pozwala. Lekarz nastraszył ,ze jak ręka nie pójdzie to zagroził ,ze będzie druga operacja - na co ja chyba się nie zgodzę. Jest fakt, ze mogę pływać. Idzie to trochę ciężko ale jak na początek to to jest nieźle. Walczę jak lew o sprawność ale jest to droga przez ból i mękę. Ciężko mi jest czasami. Wiem ,ze im więcej ta ręką będę robić tym większa szansa na jej uruchomienie. i lepszą sprawność. Kiedy byłam u lekarki medycyny pracy ona sama powiedziała mi ćwiczyć i nic więcej. Tez podpisała mi zdolność. 17 listopada kolejna wizyta u ortopedy. Nadal walczę.

Ewela odezwij sie prosze.

Napisany przez: bel śro, 07 paź 2015 - 23:13

Znów dołek. Mam w następnym tygodniu iść do mojego operatora. Już mi słabo. Mam dostać stabilizator na rękę by szybciej poszedł wprost. Trochę mnie to przerasta. Rehabilitant który mnie prowadzi sam powiedział że pomoże mi to. Znowu rycze. Ogladalam stabilizatory. Płakać się chce. Proszę o forumowe kciuki i modlitwę.

Ewela odezwij się.

Napisany przez: IzaS pią, 09 paź 2015 - 10:08

trzymam kciuki

Napisany przez: grzałka pią, 09 paź 2015 - 17:50

Jaki masz zakres ruchu w stawie?

Napisany przez: bel pon, 12 paĹş 2015 - 07:48

grzałka moge tylko troche reke wyprostowac. nie mam pelnego wyprostu i zgiecia. Mam czesciowe ruchy obrortowe.

Napisany przez: grzałka pon, 12 paź 2015 - 10:24

Ale konkretnie ile Ci brakuje do pełnego zgięcia i pełnego wyprostu? Zapytaj swojego fizjoterapeuty.

Napisany przez: bel wto, 13 paĹş 2015 - 15:49

Byłam u ortopedy. Mam mieć stabilizator. Moj operator stwierdził, że daje szansę rehabilitacji. Jeżeli ona pomoże to nie będzie operacji. Jeżeli nie będzie poprawy to wtedy operacja. Jestem przerażona. Stabilizator ma za zadanie wyprostować mi bardziej tą rękę. Jest ciężko. Ryczec się chce. Te złe rokowania są najgorsze. Walka przez mękę. Mam 60% sprawności.

Napisany przez: bel pią, 23 paź 2015 - 12:11

We wtorek ide by wymierzono mi wymiary na stabilizator. Ma on silownik ktory bedzie ciagnac moj lokiec w dol. Pytanie czy to cos da.

Napisany przez: IzaS sob, 24 paĹş 2015 - 19:27

Trzeba się trzymać myśli, Ĺźe pomoĹźe... Trzymam kciuki cały czas 😊

Napisany przez: bel pią, 30 paź 2015 - 13:14

Reka ma coraz lepsze ruchy. Ale mam kryzys. Zaczęła się monotonna i zawiła walka o powrót do częściowej sprawności.
Łapie mnie dołek psychiczny z powodu doznanego szoku jaki przeżyłam podczas wypadku. Zycie daje mi do wiwatu. Chodzenie na rehabilitacje dobija mnie psychicznie - zle rokowania oraz ciągłe pretensje mojego lekarza o wyprost reki w łokciu spowodowały ze się załamałam -on sam ma genialny pomysł by w przyszłości znowu mnie operować . Czuje sie taka bezsilna w tym wszystkim. Rehabilitant ciągle wychwala się co on za sporty uprawia nie zdając sobie sprawy ze mi czy innym pacjentom w podobnej sytuacji jest ciężko i tak naprawdę nie łatwo - moze sprawić tym przykrość. W takiej atmosferze rehabilitacja przebiega ciężko. On wybiera sobie pacjentów, którym słodzi. Czyżby dyskryminacja. Niewiem. chodzę priv i ciężko mi walczyć ze sobą kiedy ciągle słyszę złe diagnozy. Stabilizator ma niby pomoc. Sorki musialam sie wypisac.

Napisany przez: bel pią, 13 lis 2015 - 08:35

Historii ciąg dalszy. Nadal czekam za stabilizatorem. We wtorek kojeny stres i kolejna wizyta u ortopedy. Kazda wizyta napawa mnie lękiem. Ma mmiec RTG lokcia i boje sie co teraz wyjdzie z tego. Moj szanowny operator wczesniej stwierdzil albo rehabilitacja pelną gębą albo stól operacyjny za niecaly rok i usuniecie zrostów. Operacja polega na przesuniecie torebki statwowej i naruszeniu znowu nerwow. Mam watpliwosci odnosnie tak inwazyjnych zabiegów.

Dziewczyny z calego serca prosze was o kciuki i modlitwę w koncu za dobre wiesci bo tych teraz brak. Prosze pomozcie mi chociaz w ten sposob. Moj lekarz ciagle zle rokuje. Ja przez to ciagle przybita chodzę. Proszę bo wiem jak duza sila jest forumowych kciukow i dobrych mysli. Pomodlcie za sie za dobry wynik zdjecia RTG.

Napisany przez: justyna-8 pią, 13 lis 2015 - 10:32

Trzymam kciuki.
A nie myślałaś aby zmienić rehabilitanta? Skoro i tak chodzisz prywatnie, to powinnaś móc sobie wybrać.

Napisany przez: ewela sob, 14 lis 2015 - 21:49

Bel weź się w garść!
Ćwicz, doczytaj jakie ćwiczenia możesz robić.....
Fizjoterapia i dobry rehabilitant- przy dobrze złożonym łokciu to gwarancja sukcesu!!!!!!!

Zrób usg łokcia......tu widać tkankę miękką...a rentgen to jedynie kości.

Pozdrawiam
Ewela

Napisany przez: bel pią, 20 lis 2015 - 16:38

no i całkowita załamka. Mam stabilizator, który jest bardzo ciężki. Kiedy go założyłam , to po pól godziny ból w łokciu był nie do wytrzymania jak zaraz po operacji. Musiałam wziąć lek przeciwbólowy. On ma siłownik i pcha mi rękę w łokciu. Jestem bardzo tym zmęczona. Teraz zdjęty bo ręka mnie boli. Miałam wizytę u ortopedy 17-ego. Zdjęcie RTG wyszło ok. Idzie ku dobremu . Rehabilitacja spowodowała, ze jest coraz lepiej. Mojego operatora nie było. Byl zastępca. Wyjaśnił mi ,ze przy mniejszych urazach łokcia tez mogą być zrosty. Ze operacja nie daje gwarancji na poprawę. Powiedział, ze przy urazach łokcia może być mniejsza sprawność. Musze walczyć dalej. Ta walka wysysa ze mnie energię. Mój operator zgodził się na stabilizator , który powoduje ból w łokciu. Poznałam panią , która była po operacji usunięcia zrostów w stawie łokciowym -operację robił mój operator. Miala odbudowany staw. Druga operacja nie pomogła jej. Po dwóch miesiącach od operacji ma nadal krzywa rekę i boli ona ją. Dla mnie to sygnał ,ze powinnam dwa razy zastanowić się nim podejmę ryzyko. Zastępca mojego lekarza sam przyznał ze nie dziwi mi się wcale, ze się boję takiego scenariusza. On sam miałby obawy. Dziewczyny jestem zmęczona tym wszystkim.

Napisany przez: bel pią, 20 lis 2015 - 16:40

Mi pomaga rehabilitacja i pływanie.

Napisany przez: bel śro, 09 gru 2015 - 15:55

hej. I mam kolejny problem. Tym razem jest to sanatorium poszpitalne. Nie pasuje mi termin wyjazdu, bo pierwsze w pracy mam spory kocioł i będzie problem jak bym wyjechała. Drugie moja córeczka jest w trakcie terapii logopedycznej - ma wadę wymowy i musimy ćwiczyć codziennie z nią. Akurat termin sanatorium przypada na wizytę u logopedy. Dodatkowo moje dziecko jak wiecie jest obciążone plamicą alergiczną - ma mieć jak byłabym w sanatorium - szczepienie obowiązkowe. Nie wiadomo jak zareaguje organizm córki na szczepienie. Jest obawa ze choroba może się ponownie ujawnić. Nie wiem jak ugryźć sprawę przesunięcia terminu sanatorium. Sa bardzo zawile przepisy. dziewczyny pomożecie. Nie chodzo mi o to ,ze nie pojechalabym, ale mam z tym problem jak to rozwiązać.

Napisany przez: maminka43 śro, 09 gru 2015 - 21:20

Bel-zawsze będzie jakieś ''ale'',w życiu nie zawsze układa się tak,że pasuje nam wtedy a nie wtedy....Jedź,nie przekładaj terminu.Marysia ma tatę,może babcia Wam dopomoże.Szanuj swoje zdrowie,ręka Ci będzie potrzebna:)Jedź!

Napisany przez: ania.m czw, 10 gru 2015 - 09:48

Termin szczepienia na pewno można przesunąć, może i wizytę u logopedy także?

Napisany przez: bel śro, 16 gru 2015 - 13:35

Hej i napisalam rezygnację z sanatorium. Zbyt wiele spraw zwalilo sie na leb. Praca gdzie jak mnie nie ma to juz jest problem, drugie mlodej terapia logopedyczna - mloda mowi nie wyraznie i trzecie szczepienia ochronne. Dodatkowo fakt, ze nie bardzo moglabym zoorganizowac dla dziecka opiekę. Dziadkowie - moi rodzice sa spoza naszego miasta a drudzy moi tesciowie pracują i juz pojawilby sie problem organizacji opieki nad córką. Mąż czesto ma nadgodziny w pracy i wiecej czasu jest w pracy niz w domu. Marysia miala juz dwa razy odroczone szczepienia i teraz juz czas goni nas by przeszla przez nie. Obciazenie plamicą mojej córeczki jest dla mojej rodziny dosyc trudne - bo istnieje spore ryzyko drugiego rzutu tej choroby po zaszczepieniu. Drugie maz z powodu braku czasu zapomina o cwiczeniach logopedycznych, wiec wiadomo dobro dziecka jest najwazniejsze. To wszystko sprawia, ze wydawaloby sie drobne klopoty - jednak kolidowaly mi z wyznaczonym przez NFZ wyjazdem. Konsultowlam info o wyjezdzie z moim rehabilitantem - on sam stwierdzil, ze niewiele to wniesie w leczenie lokcia. To co pisze Ewela - mocna reha daje rezultaty. Moj rehabilitant dobrze mnie prowadzi - niechce znowu miec bylejak zrobionej reha - bo grozi to pojawieniem sie zrostów. Tego obawialabym sie jak bylabym w sanatorium. Obecnie moja reka nie ma zrostow. Wiec reha idzie dobrze. Nosze tez stabilizator.

Napisany przez: bel śro, 23 gru 2015 - 08:30

Mam ostateczna rezygnacje z NFZ. Trochę kiepsko z tym wyszło. Ważne, ze się wyjaśniło.

Napisany przez: ewela śro, 23 gru 2015 - 21:45

ehhhhhhhhhhhh nie wiem co napisać...bo jak napiszę co mi leży....to się pogniewasz

uwaĹźam,Ĺźe....z mojego "punktu widzenia...Sprawna mama to 100% sukcesu w kaĹźdej dziedzinie i formie.

Ja poległam..mając 1% szans na chodzenie=WSZYSCY...rodzina...teściowa stanęła na wysokości zadania........

Mąż dał radę
lekarze i reha dali radę....wróciłam do formy,,,,.....................mniej lub bardziej (robię kolejne studia-może mniej wypadkowe..ale to kolejne studia "na moich nogach"). Dzieci...oglądaja zdjęcia i wówczas sobie przypominają o mojej niepełnosprawności... Chwała moim Dzieciom, mężowi i teściom!!!!!!!!!!!! Daliśmy WSZYSCY radę!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


ja REHABILITACJA i operacja nr 2.......
Dla nas MNIE celem była pełnosprawność...pełna...na maxa......

Bel nie wiem, czy dobrze zrobiłaś....rezygnując z reha w sanat.....ale jeżeli tak uważasz, ze to dobrze dla Was wszyskich to -Szanuję Twoją decyzję z całym sercem!!!!!!!!!!

Dbaj o siebie i ćwicz...niestety "kalekami jesteśmy do końca życia"..po takich urazach. Ale WARTO walczyć o siebie, dla siebie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Wesołych Świąt!!!
W Nowym Roku życzę Wam szczęscia miłości..wytrwałości w dążeniu do celów.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

E.

Napisany przez: bel pon, 28 gru 2015 - 12:13

Ewela cudowna moja maluszanko jest z Ciebie super babka. Szczerze trochę mi wszystko kiepsko wyszło. Gdzieś czuje niedosyt - ale faktycznie wszystko zwaliło się na jeden łeb. Decyzje o sanatorium podjęłam razem z mężem. W sumie oboje tak zdecydowaliśmy. Cudownie ,ze u ciebie rodzina wsparła Was całym sercem i silą. U nas trochę wygląda to inaczej. Gdy zaczęłam rozmawiać z rodzicami moimi to niezbyt chętni byli do pomocy. Maz tez miał sporo spraw w robocie. Gdybym miała trochę mniejszy kocioł w pracy i termin na luty być możne bym się zdecydowała na wyjazd. Byc może jakby rodzina bardziej nas wsparła miałabym większe szanse by wyjechać. A tak musimy w większości liczyć na samych siebie.

Ćwiczę nadal słońce i pływam coraz mocniej. Juz 12 razy przepłynęłam wzdłuż basen na około.

Tez kochana życzę Ci siły, szczęścia i wytrwałości w Nowym Roku. Dziękuję,ze jesteś ze mną. Po takich urazach sprawność nigdy nie jest taka sama.

Napisany przez: bel pon, 11 sty 2016 - 10:55

I jest postęp. Dwa razy byłam na basenie i pływam wzdłuż basenu ok. 13 razy. I tak jest to bardzo dobrze jak na połamańca. Wczoraj minęło pól roku od operacji z czego się cieszę. Sprawność wolno wraca mi. . Stabilizator tez używam choć sprawia mi to ból. Jestem szczęśliwa z moich postępów. Wydaje mi się ,ze będzie tylko lepiej.

Do przyjaciół mnie wspierających - za całego serca ciesze się, ze jesteście ze mną w trakcie walki o sprawność. Bardzo mi to pomaga. Bardzo dziękuję Wam, ze mnie rozumiecie.

Napisany przez: Ludek pon, 11 sty 2016 - 20:33

Super i oby tak dalej

Napisany przez: maminka43 pon, 11 sty 2016 - 23:09

bel-świetnie!Nie poddawaj się

Napisany przez: bel śro, 13 kwi 2016 - 14:44

Witam. Cały czas jestem w trakcie walki ale wolno wypala mnie to psychicznie. Przed każdą wizytą u ortopedy mam silny stres związany z ciągłym straszeniem mnie kolejną operacją - w końcu to powiem mam z tego powodu bardzo silne stresy. Moj lekarz nie wiedział o tym ,ze dobiło mnie to psychicznie. Każda kontrola nie napawa mnie optymizmem tylko lękiem. Dawno tak słabo się nie czułam. Od prawie roku zmagam się z tym. Moja rodzina znosi to dzielnie ale ja muszę być silniejsza niż maz i moja córka. Bardzo dołował mnie fakt ,ze straciłam częściową sprawność ręki. Pomimo tak długiej walki mam świadomość ,ze już nigdy nie wyprostuje reki w łokciu z powodu doznanego urazu. Chyba to jest powodem mojego bólu w psychice i to mnie tak załamało. Nie sadziłam ze za tak mały błąd zapłacę aż taką cenę. Szczerze jestem w szoku. Lekarz który opiekował się mną w szpitalu jako jedyny kiedy ze mną rozmawiał załamał głos wiedząc ,ze już nigdy nie będę do końca sprawna. nie zataił tego przede mną. Widziałam smutek w jego oczach i do dziś mam ten obraz przed oczami. On jako jedyny wiedział o tym. Moj operator za to nigdy się nie przyznał .ze może pójść coś nie tak. Uważał ,ze u mnie pójdzie to gładko gdzie ja teraz widzę ,ze jak dojdzie do 60% sprawności to będzie wielki mój i mojego rehabilitanta sukces. Częściowo ręka jest sprawna ale ból przy ranie w stawie odczuwam od czasu do czasu. Musze Wam dziewczyny powiedzieć ze najtrudniej jest pogodzić się z utrata całkowitej sprawności. Rehabilitant robi co może a ja muszę walczyć jeszcze z wadą wymowy córki oraz jej alergią na roztocza - byliśmy w święta w szpitalu na zapalenie płuc. ciężko jest bo cały czas chodzę 3 razy w tygodniu na reha - dla mnie to bardzo duzo. 17 maja znowu ortopeda - ciężko pewnie to przejdę. Tematy z łokciem prawie mnie załamały psychicznie. jeszcze straciliśmy ukochaną babcię ze strony męża. Obecnie próbuję się podnieść. przez alergię córki wszystko zaczyna sie walić na moich oczach. Chyba na prawdę mam dość.

Napisany przez: ^mis^ czw, 14 kwi 2016 - 02:19

Chyba nadszedł czas żeby się trochę podreperować psychicznie
Może psycholog lub po prostu tydzień urlopu, z dala od domu i problemów, w towarzystwie dobrej koleżanki. Wiem, pewnie nie bedzie łatwo to zorganizować ale skoro tyle jest na twoich barkach to musisz być silna i naładować baterie do dalszej walki. Wszystko się da jak się człowiek zaprze i pokombinuje. Rodzinie, w pracy przedstaw nie opcje twojego odpoczynku, tylko konieczność, która bedą musieli gdzieś upchać w swoich grafikach zajęć (dopust boży, cholera, zaraza, czarna ospa, koniec świata, matka/żona chora trzeba sobie samemu radzić . Przez parę dni bez ciebie, swiat się nie zawali.
Z doświadczenia wiem (praca) proces zdrowienia zaczyna sie w głowie i jak tam się dobrze nie bedzie działo to ciało też nie pociagnie.
"Bo w życiu trzeba być twardym nie miętkim" no!
Powodzenia, daj znać jak ci poszło.

Napisany przez: bel śro, 18 maj 2016 - 11:10

Jestem po wizycie u ortopedy. Istny jest z tym szał. Tym, razem nie wiem co robić bo leczenie mojej reki mnie przerosło. Okazało się, ze ten stabilizator muszę nosić co najmniej 12h dziennie. Mam z tym problem już piszę czemu. Od jakiegoś czasu wróciłam po operacji do pracy. Jestem sekretarką i mam wielką ortezę na mój łokieć. ona jest tak duza, ze utrudnia mi to wykonywanie mojej pracy zawodowej . Obawiam się, ze jak chodziłabym z tym do pracy to dostałabym wypowiedzenie umowy o pracę. Sytuacja finansowa z powodu leczenia jest krucha i bardzo duzo kosztuje. Walczyłam o to, by jak najszybciej wrócić do pracy. Mamy kredyt na mieszkanie i moja córeczka w dodatku jest alergiczką - leki na alergię tez kosztują, bo musi je brać na stałe. Moj lekarz ciśnie mnie bym nosiła stabilizator , gdzie kłoci to się z moją pracą. W pracy nikt nie wie o mojej sytuacji. Psychicznie jestem zupełnie załamana tą sytuacją i nie wiem jak sobie z tym poradzić. Maz nie rozumie mojego problemu jaki się utworzył. Musiałabym zrezygnować z pracy z powodu leczenia reki. Jestem bardzo załamana bo z taką reką nikt później nie przyjmie mnie do pracy. Dziewczyny pomóżcie mi, doradzicie co robić. Mam mieć kolejny rok reha. I jest kwestia mojego dziecka marysia za rok idzie do szkoły już później nie dam rady leczyć dalej mojego łokcia .

Napisany przez: bel wto, 21 cze 2016 - 11:44

Witam chyba teraz mogę przyznać, ze zaczynam oswajać się z myślą, ze mam implant tytanowy. Od jakiegoś czasu ciężko sobie z tym radziłam ale obecnie zaczynam akceptować mój stabilizator i mój sztuczny łokieć.. Musiałam udźwignąć wiele spraw naraz. Po roku czasu wraca mi chęć życia i radość. Maz i ja jesteśmy razem pomimo mojego łokcia, rehabilitacji i alergii Marysi. Uwielbiam fotografikę i najlepsze ze zdjęcia robię mając rękę w ortezie. Bardzo to kocham. Chodzę tez na kijki. Mam 50% sprawności. Bardzo się z tego powodu cieszę. Moj rehabilitant - był bardzo dla mnie restrykcyjny. Zaakceptowałam fakt, ze muszę walczyć. Fotografika będzie mi towarzyszyć w tej walce. Mój rehabilitant stracił zonę - w sumie to dobry z niego człowiek. Rozumiem jego tragedię. Wiem jak bardzo zależy mu na wyleczeniu mojego łokcia. Wcześniej nie umiałam tak patrzeć a teraz to dostrzegłam. W mojej walce cierpienie powierzyłam za zmarłą duszę - pomaga mi to przejść przez rehabilitację. Wiem ze kolejny etap przede mną. wierzę , ze jeszcze coś da się zrobić z moją sprawnością. Ewela miała rację tylko walcząc możemy osiągnąć sukces i to jest prawda. Nie ma już groźby kolejnej operacji - rehabilitacja dala dobre rezultaty. Teraz cieszy mnie to bardzo.

Napisany przez: IzaS śro, 22 cze 2016 - 10:36

bel - trzymałam kciuki za Ciebie cały czas, nie zawsze pisałam, ale bardzo się cieszę, że idzie ku lepszemu, że ten ostatni post jest pełen optymizmu. Trzymam kciuki nadal...

Napisany przez: bel śro, 07 wrz 2016 - 08:40

Mój łokieć jakby stanął. Chodzę bardzo smutna. Jestem jedyna z rodziny po takiej operacji. Szczerze próbowałam wytłumaczyć przyjaciołom, ze utrata całkowitej sprawności łokcia mnie zabolała. Ze nie radzę sobie z tym i wiecie co, oni tylko gadają o radości nie rozumiejąc moich uczuć. Wyjaśniłam ,ze w przyszłości będę mieć powikłania po tym wypadku i ze może czekać mnie druga operacja. Coraz bardziej jestem tego świadoma. Wśród pełnosprawnych czuje się jak "kaleka życiowa". Płaczę nieraz po nocach. Kiedy rozpoczęłam całkowite noszenie stabilizatora , to ciągle czuje na sobie wrogie spojrzenia niektórych ludzi i ten ich współczujący wzrok - czego wręcz nienawidzę. Sprawia mi to przykrość i ból. Na rehabilitacji inni pacjenci niby mi pomagają , ale są tam, osoby które ciągle żartują a ja w tej mojej niemocy już nie potrafię się śmiać. Są osoby które jak mnie widzą nie chcą rozmawiać. Inni śmieją się za plecami ze tak długo chodzę. czuje się tam samotna. Boli to coraz bardziej. Nie daje już z tym, rady. Walczę ale końcówką moich sił. Wypala mnie to psychicznie. Chce iść do mojego ortopedy po poradę.

Napisany przez: IzaS pią, 09 wrz 2016 - 10:20

bel - a jest opcja, że rehabilitacja przebiega skokowo? Może ten przestój jest chwilowy? A ludzie - pal ich sześć, niech się zajmą swoimi sprawami, musisz ich olać, bo nie są warci Twoich nerwów...

Napisany przez: bel pon, 21 lis 2016 - 08:46

Byłam u ortopedy. Nie mam dobrych wieści - mój ortopeda myśli o drugiej operacji usunięcia zrostów. Jestem załamana. W którymś momencie przestałam nosić stabilizator. I teraz maz ma do mnie zal o to i do siebie. Jest zly na mnie ,ze może czekać mnie druga operacja. Ona daje tylko 50% szans na większe uruchomienie. Moja walka jest już chyba przesądzona. I strach jak z tego wybrnąć. 7 grudnia mam mieć USG łokcia a 13 grudnia wizytę u ortopedy. Jest mi z tym ciężko. Odkąd jestem po wypadku stało się to dla mnie traumą. Brakuje mi już sil do całej walki.