Drukowana wersja tematu

Napisany przez: malinowa i Malina wto, 15 lis 2005 - 22:50

Chodzi mi o wasze doświadczenia z pobytu z dziećmi na wszelkich oddziałach szpitalnych.
Jak wyglądał sposób informowania was przez lekarzy o diagnozie, sposobie leczenia, postepach w leczeniu itd. Jak przebiegała rozmowa, na ile wyczerpujące były to informacje, czy były ustalone przez lekarzy godziny udzielania informacji itd.

Napisany przez: Ciotka Manuela wto, 15 lis 2005 - 23:09

Podczas ostatniego naszego pobytu w szpitalu nie było ustalonych godzin udzielania informacji. A własciwie nawet nie tak, godziny ustalone były, jednakze zastać pania ordynator w jej gabinecie podczas tych godzin było nader trudno. W celu uzyskania info należało na nią polować na korytarzu. Najlepiej koło windy. Kiedy juz została upolowana była bardzo pomocna. Informowała dokładnie aczkolwiek sama od siebie niewiele. Odpowidała wyczerujaco na wszytskie pytania, uspokajała, była naprawdę pomocna. W przeciwieństwie do pozostałego personelu.

Lekarzem prowadzącym Fila była inna p. doktor. Wyjątkowo oszczędna w udzielaniu informacji. I wyjątkowo oszczędna w zadawaniu pytań n.t. dziecka.

Napisany przez: malinowa i Malina wto, 15 lis 2005 - 23:10

Dobrze byłoby, gdybyście podały nazwę szpitala i miejscowośc.

Napisany przez: agnieszkabryndza wto, 15 lis 2005 - 23:12

Trzykrotnie lezelismy w szpitalu klinicznym na oddz.Chirugii i kardochirurgii,Warszawa-Działdowska, lekarze udzielali wyczerpujacych informacji , sami z siebie , nike bylo potrzeby lapania nikogo na korytarzu.b.

Napisany przez: Ciotka Manuela wto, 15 lis 2005 - 23:14

Szpital Dziecięcy im. Langego w Ki-cach. Oddział zakaźny B.

Napisany przez: asia2108 wto, 15 lis 2005 - 23:38

Szpital Miejski w Ostrowcu Św. Oddział Noworodkowy. Marcin spędził tam 3 tygodnie. Miał okołoporodowe zakażenie krwi bakterią szpitalną. Informacje były wyczerpujące, jasne, zawsze po obchodzie porannym, ale też w ciągu dnia, gdy robione były pilne badania, wiedzieliśmy natychmiast o wynikach, podawanych lekach, rokowaniach. Oprócz pierwszej doby, gdy na dyżurze został lekarz, który nie potrafił nam nic powiedzieć i kazał czekać do rana, dalszy pobyt był bez zarzutu.

Ten sam szpital oddział ortopedyczny - blisko 13-letni Hubert. Informacje skąpe, właściwie wyciągane z lekarza, którego trzeba było złapać, gdzieś na korytarzu, miałam chwilami wrażenie, że jakiekolwiek działania lekarzy są wymuszane naszą obecnością i stałym nagabywaniem.

Napisany przez: Ola Fisia śro, 16 lis 2005 - 08:09

Wrocław Szpital na ul. Traugutta, oddział chirurgii dziecięcej.

Brak informacji ze strony lekarzy, lekarka bez identyfikatora, nie przedstawiła się, bezimienna...Zapytana o sposób postępowania z moim dzieckiem odwraca się na pięcie, prychając i robiąc obraźliwe miny, drugi lekarz na obchodzie nawet nie spojrzał na kartę, po prostu zajrzał do sali rozglądnął się i tyle go widzieli. Z przerażeniem patrzę jak rodzice miotają się w niewiedzy (głównie chodzi tu o urazy), ja szukam w internecie, dzwonię do znajmych, kolejne pytanie zadane lekarce - agresja z jej strony, pielęgniarka krzyczy na matkę dziecka przed operacją, że pozwoliła mu coś zjeść, tylko... że wcześniej nikt tej biednej kobieciny nie uprzedzał, że nie wolno podawać niczego do picia i jedzenia. Na łóżeczku obok non stop wyje dziecko z domu dziecka, karmią je salowe ( świetne kobiety!), pielęgniarki oglądają TV. Rodzice wypisują dzieci na własne żądanie przekonani, ze pobyt w szpitalu jest bezcelowy, my także nabieramy takiej pewności. Wypisujemy dziecko i konsultujemy się z lekarzami prywatnie, okazuje się, że nie ma podstaw do obserwacji szpitalnej bo dziecko przyjęte było nieuszkodzone po porstu lekarz na izbie przyjęć nie potrafił odczytac zdjęcia rentgenowskiego...a przez te 4 dni w szpitalu nikt nawet do niego nie zajrzał. Piszemy skargę do ordynatora - czujemy się lekceważeni i niedoinformowani przez lekarkę ( podobno prowadzącą ).

Dostajemy odpowiedź - przecież napisaliśmy w formularzu, że obydwoje z mężem mamy wyższe wykształcenie i to pokrewne medycynie ( uwaga: mąż jest socjologiem! ) powinniśmy sami wiedzieć, albo się domyśleć ale ponieważ my "się czepiamy" wprowadza ankietę dla rodziców czy są zadowoleni z opieki szpitalnej.

Tyle.

Napisany przez: addera śro, 16 lis 2005 - 08:48

Ola

Napisany przez: Doruśka śro, 16 lis 2005 - 08:59

Szpital im Korczaka na ul kasprowicza we wrocławiu.
Nefrologia,lekarz prowadząca laryngolog a drugom był starzysta albo praktykant.. ciążko sie czegoś dowedzić,badanie usg dla dzieci małych było poóźniej niż dla starszych,np kalina miała na 11,30 a chłopiec 15 lat na 8,nie mogłam oczywiście dac kalinie pić ani jesć ,płakala,,,brak informacji jakie badania nas czekają,co oznaczają wyniki... beznadzieja.
natomiast oddziała w tym samym szpitalu gdzie ordynatorem jest Dr Gruszecki-rewelacja, bardzo otwarty i o wszystkim informował,nawet w niezdziele przyjeżdzała badac dzieci,wszystkie badał równiez on ,pomimo badań przez klaek.prowadzącego

Napisany przez: ms.mez śro, 16 lis 2005 - 09:17

Łódź, Szpital Kliniczny nr 4 przy ul. Spornej, Oddział Kardiologii
Już na wstępie siostra oddziałowa zrobiła mi obchód oddziału, gdzie ubikacja, łazienka dla rodziców, gdzie w kuchni mogę trzymać jedzenie, gdzie świetlica (mimo że Zosia miała 4m-ce i raczej nie korzystała ) - ogólnie co, jak, gdzie i kiedy. Dostęp do lekarzy możliwy, informacje wyczerpujące. To najlepszy oddział, na jakim byłam.

Łódź, ICZMP, Oddział Kardiochirurgii
Lekarza prowadzącego trudno było złapać, ale wszyscy byli w miarę poinformowani. Nie mam dobrych wspomnień z tego szpitala, ale może to po prostu okoliczności były niesprzyjające.

Poznań, Szpital Dziecięcy SZOZ przy ul. Nowowiejskiego, Oddział Wewnętrzny
Na czas obchodu rodzice byli wypraszani z sali, co było trochę denerwujące, bo na pytania lekarzy odpowiadały dzieci, a moje nie zawsze są szczere . Obchody były dwa (poranne), najpierw lekarz prowadzący, potem wszyscy lekarze razem. Wreszcie po zakończeniu obchodu można się było ustawić w kolejkę pod gabinetem lekarzy i zapytać o wszystko. Trochę to karkołomne, ale informacje były dostępne i wyczerpujące. Niestety, zasad funkcjonowania oddziału nikt nie wyjaśniał - np. że rodzicom nie wolno wstępować do kuchni, czy zrobić sobie herbaty, że w ogóle nie wolno mieć nic gorącego przy łóżku dziecka, że nie wolno spać na karimacie (te dwa ostatnie zakazy niby były, a nie przestrzegane tak na 100%). No ale była dobra wola i super opieka sióstr nad dziećmi.

Napisany przez: agama76 śro, 16 lis 2005 - 09:30

Wroclaw, szpital im. Korczaka na Kasprowicza, oddzial IV i III: rewelacyjny kontakt lekarz-rodzic, dostaje sie obszerne informacje na temat stanu dziecka, planowanych badan i leczenia lacznie z wytlumaczeniem co, jak i dlaczego. Klinika gastroenterologii dzieciecej - pod tym wzgledem kompletna kastastrofa, nie moglam sie dopytac o badania, za lekarka bieglam korytarzem, po czym ta weszla do dyzurki lekarskiej z ktorej mnie wyprosila . Tak to wygladalo przez caly pobyt, na 'wizycie' lekarze nie odpowiadali na pytania rodzicow. Ale diagnostyka przeprowadzona chyba niezle.
Szpital na Kamienskiego,oddzial dzieciecy - wszystko bylo ok, pielegniarki sympatyczne, lekarka co prawda bardzo oschla ale rzeczowo odpowiadala na pytania rodzica.
Szpital na 1 maja, oddzial pediatryczny - KOSZMAR. Ucieklismy stamtad z powodu zle postawionej diagnozy i upierania sie przy niej.
Aga

Napisany przez: Silije śro, 16 lis 2005 - 10:40

Poznań szpital na Nowowiejskiego listopad 2002 zapalenie płuc: przepełniony, po prostu napchany dziećmi i gośćmi, stąd rotawirus rozprzestrzeniał się jak pożar, na 4 dzień wypisałam dziecko na własne żądanie, by zdążyć uciec przed rotawirusem (udało się). Spanie tylko na twardych krzesłach. Na czas obchodów rodzice wypraszani i zero informacji. Sama musiałam się domagać oklepywania pleców córki, bo została przegapiona. Pielęgniarki delikatne dla dzieci. Julka kończyła dożylne leczenie w domu pod okiem babci doświadczonej pielęgniarki (z powodu ucieczki przed rotawirusem), umożliwiono nam "nielegalną ucieczkę" z wenflonem w żyle i bardzo to był ludzki gest, bo wenflon wytrzymał do końca i nie trzeba było drugi raz wkłuwać.

Poznań klinika na Szpitalnej oddział neurologii i chorób zakaźnych październik 2005:
warunki bardzo dobre, pokoje pojedyncze, dla rodziców materace, można też spać z dzieckiem na dużym łóżku, łazienka w każdym pokoju, czysto. Ale dziecko nie jest traktowane całościowo tylko wycinkowo, stąd o wszystkie dodatkowe badania trzeba walczyć samemu. Musiałam się narzucać lekarzom, by interesowało ich co złego dzieje się z dzieckiem poza wycinkową diagnozą, którą sobie postawili. Obchód wygląda tak, że do nas przychodziła rano tylko lekarka prowadząca i ją dręczyłam pytaniami i infermacjami, natomiast na obchodzie właściwym lekarze pokazują palcem dziecko przez szybkę z korytarza i coś tam o nim gadają, zapadają decyzje nieprzekazywane mi, nikt nie powie ani dzień dobry ani kukuryku i jest to dla mnie obraźliwa metoda. W szpitalu tym kawał dobrej roboty wykonują fantastyczne nauczycielki i przedszkolanki.

Napisany przez: reszka śro, 16 lis 2005 - 10:41

Kraków oddział chirurgii dziecięcej szpitala im. Żeromskiego, rok 2001. Michał trafia na planową operację plastyki kanału pachwinowego. Matki moga być z dziećmi całą dobę, opłaty nie pamiętam czy była. Lekarze różni - anestezjolog - beton, chirurdzy mało komunikatywni (jak to chirurdzy), informacje trzeba było wołami wyciągać. Rutynowe postepowanie, dogadać się jednak dało. Może dlatego że jestem upierdliwa i wiem o co pytać.
Potem trafiłam tam na ostry dyżur z Magdy zwichniętą ręką i przyjmował nas przemiły młody doktor - ze świetnym podjeściem do dzieci, potrafił w kilku słowach wyjaśnic i uspokoić (Magda po nastawieniu nadal nie ruszała ręką, okazało sie że ma tzw. długą pamięć bólu i rzeczywiście tak było). Mam nadzieje że ten lekarz jeszcze tam pracuje i dobrze mu się wiedzie, tym bardziej że kontrast pomiędzy nim a pania doktor która pierwsza magde ogladała był szalony (na jego korzyść)..

Kraków, oddział chirurgi jednego dnia Scanmed, 2002 rok. Michał ma plastykę kanału pachwinowego po drugiej stronie. Totalna bomba, przemiły doktor Ł., wszytsko wyjaśnia, bardzo pomocny. Anestezjolożka - super - babka, tez wwzystko opowiada. Michał był usypiany przez maseczkę na rękach taty(weszliśmy z nim na salę operacyjną), co jest tam standartem, a nie wyjątkiem, jesli sie oczywiście chce. Wszystkie dalsze zabiegi (rozebranie, podkłucie) odbyły sie już po uspieniu. Nie zapomnieli nawet o czopku przeciwbólowym! Misiek obudził sie sam, nie było brutalnego wybudzania, poszliśmy do domu tego samego dnia. Potem kontrola - też wszystko w porządku. Dodam, że tutaj równiez wszystko odbywało się w ramach NFZ i nie płaciłam ani złotówki.

Magda, szpital im. Narutowicza, Kraków, rok 2003. Trafiła z obturacyjnym zapaleniem oskrzeli, które leczyło sie bardzo opornie, jak na lekarskie dziecko przystało. Oddział przystosowany do przebywania matek z dziecmi - łóżka lub dostawki, za popbyt wykupywało się cegiełki, osoby w trudnej sytuacji finansowej były zwolnione, wówczas świezo wyremontowana łazienka, dostęp do czajnika, mozliwość zapkupienia obiadów w stołówce szpitalnej. Pielęgniarki - raczej większość miłe, jedna arcymiła, jedna arcyzmora, generalnie na plusie. Obecność rodzica przy zabiegach - mozliwa, choć niezbyt mile widziana. Lekarze - zależy. Magdy prowadząca - słabo komunikatywna, informacje wydzierałam, natomiast dr J. prowadząca dziewczynkę z tej samej sali - super - babka.

Napisany przez: addera śro, 16 lis 2005 - 11:20

Koszalin, Oddział Dzieci Starszych - 1998 rok
Dominika trafiła z wysoką gorączką (nie do zbiacia przez 5 dni) i ostarym kaszlem. Diagnoza - zapalenie płuc. Przebywała na oddziale 2 tygodnie. Dwie sale przeznaczone dla rodziców z dziećmi (za dodatkową opłatą), poza tymi salami rodzice na noc wypraszani z oddziału. Informacje wyciągane od lekarzy na siłe i tylko dzięki temu , że byłam tam 23 godziny na dobę (na godzinę jechałam do domu, żeby sie wykąpac i zjeść obiad - wtedy zastępował mnie mąż) to mogłam się cokolwiek dowiedzieć.
Ubikacja dla rodziców jedna na całe cztery piętra szpitala dziecięcego. Prysznica brak. Kuchnia dostępna. W pokoju dla matki z dzieckiem - umywalka. Toaleta i łązienka dla dzieci wspólna dla całego oddziału.
Tak było 7 lat temu. Jak jest dziś - nie wiem.

Koszalin, Oddział Laryngologii - 1998 rok.
Dominika trafiła na oddział w celu nacięcia ropienia, który utworzył się w okolicy węzłą chłonnego na podbródku. Jedna sala dziecięca wydzielona na oddziale dla dorosłych. Przebywała na oddziale 7 dni. Zabieg wykonany w drugiej dobie pobytu. Na salę operacyjną mogłam ją odprowadzić tylko do drzwi. Rodzice mogli przebywac z dziećmi od 7 rano do 22. Na noc .wypraszano rodziców z oddziału. Łazienka i toaleta bezpośrednio przy pokoju dziecięcym. Opieka pielęgniarek i lekarzy fantastyczna. Pełna informacja, lekarze odpowiadali na wszystkie zadane (nawet najgłupsze) pytania. Dzień po zabiegu Dominika dostała przepustkę i pozwolono nam dwa razy dziennie przyjeźdżać na płukanie i zmianę opatrunku.
To też było 7 lat temu. Jak jest dziś - wiem tylko, że nadal nie ma osobnego oddziału dla dzieci.

Napisany przez: malinowa i Malina śro, 16 lis 2005 - 12:40

Dziękuję za dotychczasowe wpisy. Wyjasniam, po co mi to wszystko. Chcemy - narazie w jednym miejscu - doprowadzić do realizacji prawa rodziców do informacji o diagnozie, stanie zdrowia i leczeniu dziecka.
Piszcie dalej.

Napisany przez: amania śro, 16 lis 2005 - 12:46

1999 rok, oddział noworodkowy w szpitalu położniczo-ginekologicznym przy ul. polnej 33 w poznaniu
brak informacj o stanie zdrowia (może dlatego, że sami nie wiedzieli co jej jest ), zero wywiadu nt dziecka, pielęgniarki nieżyczliwe, lelarze podobnie, traktowano mnie lekceważąco, bo sporo płakałam ("matką się trzeba zająć a nie dzieckiem"), wypisali ją zaraz po polepszeniu się wyników - chwilowym jak się okazało, nie dostałam żadnych wskazówek, jak postępować z nią w domu

5 dni później, szpital dziecięcy przy ul Krysiewicza w p-niu, oddział niemowlęcy
wywiad trwał 1,5 godziny, zrobiono jej wszystkie możliwe badania, postawiono diagnozę, informowano mnie na bieżąco, a stan Marysi poprawiał się z dnia na dzień
jedynie warunki b. kiepskie, oddział b. przepełniony, a inkubator pamiętał chyba czasy mojego dzieciństwa


2005, czerwiec, szpital przy ul. Nowowiejskiego, oddział zakaźny (chyba I-szy) tym razem trzymiesięczna Matylda
maleńki pokoik, ale poza tym warunki dobre, czysto, personel miły, informacja dobra, zrobili całą serię badań, żeby wylkuczyć podejrzewane zapalenie opon mózgowych (po czym okazało się, że to początek ospy ) - w każdym razie nie miałam zastrzeżeń

Napisany przez: blaire śro, 16 lis 2005 - 12:51

Rok 2002, Specjalistyczny Szpital Dziecięcy chorób płuc i alergii- Instytut Opieki nad Matką i Dzieckiem, Gdańsk, ul. Polanki. Kuba trafia z obturacyjnym zapaleniem płuc i oskrzeli. Opieka fantastyczna. Informacje otrzymywałam zarówno od lekarzy jak i pielęgniarek-jaki lek ma właśnie podawany, na co i dlaczego, w jakiej dawce, ew skutki uboczne. Lekarz prowadzący dzwonił nawet w środku nocy do pielęgniarek, żeby dowiedzieć się o stan Kuby. Ordynator- wspaniała kobieta, która zmieniła w ciągu kilku dni o 180 stopni moją opinię o lekarzach. Zaraz po założeniu wenflonu oprowadzono mnie po oddziale- pokazano wszystko, zabiegowy, pomieszczenie gdzie inhalowano dzieci i robiono drenaże, toaleta dla dzieci (Kuba miał 6 miesięcy ) i dla rodziców (z prysznicem), świetlica, pokój socjalny dla rodziców (lodówka, czajnik bezprzewodowy, stół i krzesła, szaka na pieczywo, płyn do mycia naczyć, sztućce, kubki). Do dyspozycji rodziców kuchenka mikrofalowa w kuchni oddziałowej.
Salowe fantastyczne, pomagały jak tylko mogły. Bez problemu można było zanieść dziecko do dyżurki jeśli nie spało a rodzic chciał wziąć prysznic. Matki karmiące pobyt bezpłatny, dzieci pozostałych 7 zł/dobę. Dostałam łóżko polowe i pościel. W każdej sali max 3 dzieci, w każdej na parapecie zabawki. Mozna było przynieść też swoje z domu.
Kuba był tam w sumie 6 razy na przełomie 2002-2003.Zawsze na tym samym- VII oddziale. Zawsze prowadziła go ta sama lekarka. Ordynator po przyjściu do pracy robiła indywidualny "obchód". Badając starsze dzieci, tzn mówiące NIGDY nie zadawała pytań na temat ich samopoczucia rodzicom lecz bezpośrednio maluchom. Rodziców w razie potrzeby wołała do siebie i tam rozmawiali. Nie robiła problemów, jeśli rodzic chciał zabrać ze sobą dziecko. Lekarz przypisany do pacjenta-zmiana sali nie ciągnęła za sobą zmiany lekarza prowadzącego. Do dziś jest rozpoznawany przez personel oddziału-podobnie jak ja. Pamiętano nas, gdy po ponad rocznej nieobecności na oddziale byłam tam odwiedzić pacjenta- od drzwi powitano mnie sympatycznie, zwracając się po nazwisku i z obawą w głosie pytając gdzie Kuba...

2002. Szpital Morski im. PCK w Gdyni Redłowie, oddzial pediatryczny. Lekarz prowadzący przypisany do sali, a nie do pacjenta. Po 2 dniach Kubę przeniesiono na inną salę, więc automatycznie zmienił się lekarz.
Pielęgniarki niechętnie udzielały odpowiedzi na nasze pytania, z lekarzy odpowiedzi wyciągaliśmy niemal na siłę. Mimo, iż Kuba karmiony był tylko piersią nie mogłam zostać na noc, mogłam ściągnąć pokarm, podpisać butelkę i zostawić w lodówce. Oddział musiałam opuścić przed 23, a ponieważ do domu jeździłam kolejką i autobusem wychodziłam jednak wcześniej. Dziecka nie karmiono moim pokarmem. Na noc dostał mleko zagęszczone zupką jarzynową.

2003. Akademia Medyczna w Gdańsku, oddział obserwacyjno-zakaźny. Silna duszność, szmery w płucach i oskrzelach. Niedobór przeciwciał, miał mieć je podawane. Przyjęto nas po ponad dwugodzinnym oczekiwaniu na izbie przyjęć oddziału. Podczas mojej 4-rogodzinnej nieobecności (mały na oddział trafił prosto z poradni immunologii dziecięcej, nie mieliśmy przy sobie kompletnie nic. więc musiałam pojechać do domu) podano Kubie 2 dawki antybiotyku, na który jest uczulony. Lekarz dyżurny nie chciał odpowiedzieć na żadne z moich pytań, dopiero po ostrym nacisku dowiedzieliśmy się o tym czym leczą nasze dziecko.
Inhalację, którą miał mieć zrobioną o konkretnej porze zrobiono mu ponad godzinę wcześniej nie widząc w tym nic złego. Mogłam nocować, opłata 25 zł/dobę z posiłkiem. Nocleg w innym budynku, "a jak dziecko będzie mocno płakać to po panią zadzwonimy". Przeciwciał nie podano. Na drugi dzień rano Kuba leżał w łóżeczku z przywiązaną rączką, w której miał wenflon do szczebelek. Miał odparzoną pupę (kupa, przesikany totalnie pampers). Bez mojej wiedzy podano mu zupełnie inne mleko niż to, które wtedy mu podawałam- również zagęszczone zupką. Nie chciał jeść więc butelkę z tą papką postawiono na stoliku przy łóżeczku. Pielęgniarka oznajmiła mi, że on poprostu nie chciał jeść, więc mu zostawiły, żeby sobie wziął jak zgłodnieje. Miał wtedy niecałe 10 miesięcy... Zabrałam go na własne żądanie. Oczywiście wysłuchałam wywodu pana ordynatora, jaka ze mnie nieodpowiedzialna matka, że wypisuję dziecko z silną dusznością. Ale ja już wiedziałam (rozmowa tel w środku nocy z personelem szpitala specjalistycznego), że cekają już na nas na Polankach.
Aha, najlepszy był tekst pana ordynatora: Pani nie podała, że on jest na dalacin uczulony, więc o co ma pani pretensje? Może je mieć pani tylko do siebie.
Kazałam mu sprawdzić dokładnie kartę. Było obok tabelki, w tabelce miejsca zabrakło... A on na to: Lekarz i pielęgniarki nie mają obowiązku czytania tego, co jest gdzieś maczkiem na marginesie napisane!

Napisany przez: Ola Fisia śro, 16 lis 2005 - 14:05

Było by super bo brak informacji jest tutaj najgorszy

Napisany przez: dumiczowa śro, 16 lis 2005 - 14:07

Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej nad Matka i Dzieckiem
Wałbrzych oddział obserwacyjno zakaźny

kwiecien 2002

lezeliśmy tam podejżani o odczyn poszczepienny , który w efeckie okazał się zapaleniem płuc.

Informacje na temat stanu zdrowia dziecka- żadna, jedyną kompetentną osoba była ordynator tego oddziału, pozostali lekarze, naprawde aż żal pisac , żenada. Jedna pani doktor nakazała mi młodego wykąpać w krochmalu bo dostał wysypki jak to nazwała "pewnie pokarmowej"(sugerowałam ze wysypka wystąpiła bezpośrednio po podaniu leku przez pompę), gdyby nie zmiana antybiotyku przez ordynator nie wiem jak dalej potoczyło by się wszystko.
Jęsli chodzi o sam pobyt - cały czas mogłam przebywać z Kacperkiem na sali on miał łóżeczkoo mnie przydzielono osobne łóżko ( wiem jednak ze w tej chwili rodzice którzy chcą nocować w szpitalu mogą nocować jedynie na krześle na korytarzu)
Jeśli chodzi o sposób traktowania dzieci- raczej bez zarzutu jednak była tam jedna taka pani doktor która była oburzona ze zrywam ją w nocy bo dziecku pękła żyła. takimi rzeczami zajmują się pielęgniarki, której niestety wóczas nie mogłam uraczyc na oddziale.
Jeszcze jedno co mnie oburzało to to że na odziale zakaźnym gdzie leżały różne dzieci i te z ospą i z zapaleniem płuc tylko ordynator przy obchodzie myła ręce wchodzac do kolejnego pokoju. Innym zdarzało się to sporadycznie.

pozdr.

Napisany przez: Ciotka Manuela śro, 16 lis 2005 - 21:11

Reszka, czy twój cudowny doktor Ł. ma imię na P? Mniemam, ze tak. I jestem dziwnie pewna, ze to nasz cudony Ł. z którym spotkamy sie w przyszłym tygodniu. No, kocham go miłością nadziemską

Napisany przez: Ciotka Manuela śro, 16 lis 2005 - 21:12

Aha, Kinga w Scanmedzie też w 2002 drugim operowana była

Napisany przez: reszka śro, 16 lis 2005 - 21:34

Nie pomnę (niestety) imienia doktora Ł - skiego, w każdym razie jego żona też jest chirurgiem dziecięcym.
A, jesli Kinga była operowana w sierpniu, to może się na korytarzu minęłyśmy...

Napisany przez: Ciotka Manuela śro, 16 lis 2005 - 21:48

To chiba jednak nie ten Nasz nie Ł-ski, choć też ma żonę lekarza. Niestety, nie pomnę specjalności.

Kinga była operowana w lutym. Buuu, nie minęłyśmy się

Napisany przez: Asiula czw, 17 lis 2005 - 10:01

Lublin, Szpital dziecięcy na ul. Chodźki:

Oddział Chirurgii - 2003rpodejrzenie złamania czaszki. KOSZMAR!!!
Problem z zostaniem na noc przy dziecku (karniłam piersią). żeby dostać pozwolenie na zostanie na noc musiałam za każdym razem błagać lekarzy aby podpisali przepustkę. Kiedyś trafiłam na takiego, któremu nie odpowiadało, że powiedziałam "pozwolenie na pobyt w nocy" a nie "przepustka"- stwierdził, że powinnam nauczyc sie mowić po polsku. Rodziców traktowanom strasznie, szczególnie tych spod Lublina. Zeby dowiedzieć się czegoś od lekarzy należało za nimi ganiać i żebrać o informację. Pielęgniarki trochę sympatyczniejsze. Ale w nocy nie szczegónie przejmowały sie pacjentami
Gdy były tzw. Obchody poranne i wieczorne wszystkich Rodziców ze wszystkich salek wyrzucano na hol przed oddział (wyobraźcie sobie jak płakały młodsze dzieci).
A rekordy bił sam szef oddziału - prof. OSEMLAK. Kiedyś zrobił obchód o godz. 24 !!!. Dowiedzieć się czegoś - cud.
Przetrzymywał nas Oddziale mimo, że synek był zdrowy - podejrzewał że chodziło mu o kasę z KCh. Warunkiem wyjścia po 10 dniach było zrobienie USG główki, musiałam dać łapówke lekarzowi, który opiekował sie "naszą" salką, żeby zrobili badanie szybko nie w terminie za tydzień.
Tak było w w 2003r. ponoć sie zmieniło.

rok 2005 - ten sam szpitalkilka pięter niżej Oddział Niemowlaków - młodszy synek trafił tam z bardzo wysoką gorączką - zupełnie inne podejście do dzieci i Rodziców. Pielęgniarki bardzo sympatycznie i śpieszące z pomocą. Lekarze sami informowali o stanie pacjentów, nie było problemów z zostawaniem przy dziecku. Lekarze badali/wizytowali dzieciaczki przy rodzicach. Nawetodkładali badanie, gdy Maluchy właśnie spały.

Napisany przez: Rafaelka pią, 18 lis 2005 - 20:51

Sierpień 2003 Oddział Chirurgii Dziecięcej DSK Lublin ul. Chodźki

Oddział wyjątkowo nieprzyjazny dzieciom i ich rodzicom. Mam bardzo podobne odczucia jak Asiula.
Z dziećmi można było zostać na noc tylko po otrzymaniu wyproszonej przepustki. Choć i ta ponoć wcale nie gwarantowała tego , ze nie zostanie sie "wyproszonym" z oddziału. Zalezało to od widzimisię jednego z lekarzy dyżurujących. Gdy ten miał dyżur nocny, rodzice delikatnie mówiąc starali się nie rzucać w oczy i byc przezroczyści. Czasami sytuacje z jakim sie tam zetknęłam były tak absurdalne, że nie wiedziałam, czy śmiać sie czy płakać. Dla rodziców czuwających przy dzieciach były drewniane krzesełka. NIe przewidziano żadnej "infrastruktury" związanej z pobytem rodziców na oddziale. Faktycznie, zgodnie z załozeniem ordynatora nie powinno ich tam w ogóle być.

Rafał był niepotrzebnie przetrzymany przez ponad tydzień, choć jak sie dowiedziałam już po fakcie od jednego lekarza robiącego opatrunki, dziecko mogło być wypisane już na trzeci dzień.

Informacja bardzo ograniczona. Podczas obchodu wszyscy rodzice byli po prostu wyganiani z oddziału. Ptrzy tym wszystkim płacz i histeria maluchów. Już po obchodzie nikt nie uznawał za stosowne nas o tym poinformować. Trzeba było sie ukradkiem dowiadywać, czy już wolno wejść. Przez to wszystko dwuletni wówczas Rafał, który już wtedy od dwóch miesiecy obywał sie bez pieluchy, wrócił do pampersów.

Zabroniono mi być przy dziecku podczas zmiany opatrunków, co też było dla niego dodatkowym stresem.


Wojewódzki Szpital im. S. Wyszyńskiego al. Kraśnicka
paĹşdziernik 2003 Zapalenie krtani
grudzień 2004 Zapalenie krtanie; obturacyjne zapalenie oskrzeli i płuc

Dużo lepsza i przyjaźniejsza atmosfera. Bardzo miłe pielęgniarki. Za drugim razem już nas rozpoznały, mimo że minąl rok od ostatniego pobytu.
Rodzic może wykupić sobie łóżko i przebywać bez problemu razem z dzieckiem. Jest oddzielny prysznic i toaleta dla opiekunów. Można korzystać z kuchenki, czajnika.

NIe ma problemu z zostawaniem przy dziecku w gabinecie zabiegowym, np. przy zakładaniu wenflonu.

Jedynym zastrzeżeniem jakie miałabym do tego oddziału, to utrudniona komunikacja pomiedzy lekarzami a rodzicami. Informacje udzielane były dość oszczędnie. Trochę też trwało zanim sie połapałam,kto tak naprawdę jest lekarzem prowadzącym Rafała.

Napisany przez: Dalia pią, 18 lis 2005 - 22:55

Listopad 2005: Szpital Szczecin-Zdroje ul.Mączna I Oddział Pediatrii, Alergologii i Pulmonologii.

Lekarze fantastyczni, badania dzieci bardzo dokładne, codzienne informacje o stanie zdrowia dziecka, o wszelkich badaniach.
Miłek trafił tam z zapaleniem płuc i obturacyjnym zapaleniem oskrzeli-zajęto sie nim natychmiast, w ciągu nocy dyżurna pani doktor zachodziła kilkakrotnie do nas, aby sprawdzić czy wszystko w porządku. "Nasza" pani doktor przemiła, przychodziła nawet kilka razy w ciągu dnia żeby sprawdzić czy wszystko ok, informowała o wszystkim i o wszystko można się było wypytać.

Pielęgniarki-no tu różnie: jedne pomocne, miłe, inne wyraźnie dawały do zrozumienia, żeby im nie przeszkadzać.

Można być z dzieckiem w szpitalu-dostaje się łóżko obok łóżeczka malca. Łazienka, kuchnia z mikrofalówką i lodówką. Świetlica. Cena 30 zł/doba.

Napisany przez: Użytkownik usunięty wto, 22 lis 2005 - 09:37

Sierpień 2003 r. Szpital Dziecięcy w Warszawie, ul. Niekłańska. Oddział Patologii Noworodka i Niemowlaka.

Ośmiotygodniowa Julia z wirusowym zapaleniem płuc. Na wejściu zaproponowano mi prywatną salę. Płaciłam 35 zł za dobę z wyżywieniem. Miałam własne łóżko, Julcia miała łóżeczko. W salach bezpłatnych ciasnota okrutna. No i zakaz otwierania okien Przy trzydziestostopniowych upałach to było... Ja wywalczyłam klucz ampułowy do mojego okna. Wszak Julka miała zapalenie płuc... Informacja dobra. Cudowna, ciepła ordynator oddziału. Bardzo miła i kochana doktor prowadząca (no nie, Berek?). Poza dwoma pielęgniarkami - zołzami - wszystko bez zarzutu.

Rok 2004, Szpital AM przy ul. Litewskiej w Warszawie, oddział Kardiologii i Kardiochirurgii. Warunki - opłakane. Maleńka salka, odrapane łóżeczka, na 4 dzieci i ew. mam JEDNO małe, drewniane krzesełko Nie zamieniłabym tego na pięciogwiazdkowy hotel! CUDOWNY, WSPANIAŁY personel! Od salowej po lekarza, wszyscy naprawdę ŻYCZLIWI, CIEPLI. Byłam naprawdę super miło zaskoczona. W szpitalu ogólnie dostępna kuchnia, w której można było sobie zrobić herbatę, ew. posiłek, można było pożyczyć kubek, a nawet kawę W tejże kuchni na nocnym dyżurze natykałam się na lekarzy, od których NIGDY nie usłyszałam jednego złego słowa. Zero dostępu do prysznica. Łazienka - wspólna z dziećmi Informacja o stanie zdrowia - naprawdę bardzo, bardzo wyczerpująca. Na moją prośbę został mi objaśniony KAŻDY termin z podpisywanych przeze mnie dokumentów (typu koagulacja wielkich naczyń tętniczych). Lekarz prowadzący nie należał do ekstrawertyków, niemniej nie mam do niego najmniejszych zastrzeżeń. Pozwolił mi wejść na salę operacyjną (JEDYNA lekko zołzowata pielęgniarka przyszła z takim przezroczystym wózeczkiem na noworodka po niemal półtoraroczną Julkę Na moje "proszę..." lekarz powiedział "dobrze, niech Pani ją utuli i idzie za mną"), za co do końca moich dni będę Mu wdzięczna! Anastazjolog uśpiła moją Córeczkę na moich rękach i dopiero wtedy położyłam Małą na stole operacyjnym i wyszłam (powiedzmy...). Przed zabiegiem odbyłam rozmowę z ordynator szpitala. Rzeczowo, po ludzku, zrozumiale wytłumaczono mi co, po co, jak, dlaczego i z jakim zagrożeniem. Dzięki atmosferze, dla Julki to były wakacje. Kiedy wychodziliśmy wszystkim szczebiotała "pa pa siosiu" Pielęgniarki nam machały, jak wsiadałyśmy do windy. Naprawdę... nie mam CIENIA ZARZUTU. Rewelacja, nie szpital!

Napisany przez: gemma wto, 22 lis 2005 - 14:42

Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka i Matki w Katowicach, oddział chirurgii, grudzień 2001 roku
Byłam z Zuzką na planowanym zabiegu, który odbywał się w ramach tzw. chirurgii jednego dnia, więc w zasadzie nie był to pobyt w szpitalu, ale opiszę to na zasadzie porównania z leczeniem w tym samym szpitalu, tyle że na laryngologii.
Po przyjęciu do szpitala Zuza dostała łóżko, piżamę i wyraźny zakaz jedzenia. Przyszła do nas pani doktor, powiedziała, ile mniej więcej będzie trwał zabieg i wybudzanie. Potem Zuzka dostała ogłupiający syrop i mogliśmy ją odprowadzić do sali operacyjnej - tam razem z pielęgniarką zniknęła za wahadłowymi drzwiami. Była zupełnie spokojna i wyglądało, że jej wszystko jedno. Po wybudzeniu została przywieziona na oddział. Po godzinie czy dwóch przyszła pani dietetyk (!) i pozwoliła na wypicie herbaty (którą przyniosła). Po następnej godzinie bez sensacji żołądkowych pani przyniosła zupkę słoiczkową, którą mogliśmy dac Zuzi. Nie musiałam nikogo pytać, czy mogę podac jej coś do picia czy jedzenia - wszystkie informacje dostawałam na bieżąco.
Najważniejsze jednak jest to, że po jakimś czasie pani doktor, która operowała Zuzkę, przyszła na oddział i podchodziła do rodziców wszystkich dzieci, które tego dnia miały zabieg. Każdemu w skrócie opowiedziała, jak przebiegała operacja, odpowiedziała na ewentualne pytania i podała zalecenia (plus recepty). Zajęło jej to góra 10 minut na jednego pacjenta, a wszyscy byli zadowoleni - i ona, bo nikt jej pewnie potem nie zawracał głowy na korytarzu, i rodzice, bo wszystko od razu wiedzieli.

Skądinąd wiem, że takie podejście do pacjenta to nie jest reguła na tym oddziale - moja znajoma przez trzy tygodnie prosiła ordynatora o wypis ze szpitala, ale pan dr nie miał czasu. Widać miałysmy z Zuzą szczęście, trafiając na dr O.

Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka i Matki w Katowicach, oddział laryngologii, sierpień 2005
Byliśmy tam przez trzy dni na planowym zabiegu drenażu ucha.
Warunki, jak w całym szpitalu, niezłe: można spać na dostawce.
Pielęgniarki bardzo miłe z wyjątkiem oddziałowej - wszystko jej przeszkadzało i wszystkiego musiała się czepić. Na dzień dobry nakrzyczała na mnie, że nie mam obuwia zamiennego - a kiedy powiedziałam, że klapki, które mam na nogach, to jest właśnie moje obuwie zamienne, kazała mi wyjąć sandały za torby i pokazać - bo mi nie wierzyła. Poczułam się jak w szkole, słowo daję... Do matek mówiła per 'ty, mama' (np. "mama, gdzie masz buty?), co też mnie drażniło... Po prostu nie polubiłyśmy się z siostrą oddziałową, no.

Wojtek, podobnie jak Zuza kilka lat wcześniej, dostał cudny syropek, który jednak zadziałał jakoś marnie, bo pod salą operacyjną nie chciał mnie puścić i strasznie krzyczał. Potem, ponieważ czekałam na anestezjologa, stałam pod tą salą i słuchałam jego rozpaczliwego płaczu i wołania "mama, mama, ja chcę do mamy" - co niestety nie wpłynęło dobrze na moje samopoczucie tego dnia... Do dziś nie wiem, po co go wzięli na tą salę, skoro do operacji było jeszcze ileś czasu (ile dokładnie minęło od zabrania mi go do zabiegu - nie wiem, bo poszłam stamtąd jak najszybciej wychodząc z założenia, że i tak mu nie pomogę, jak sama zacznę beczeć).
Kiedy go przywieźli, miał straszną chrypkę - tego, że jest to skutek intubacji, dowiedziałam sie od pielęgniarek, bo żaden lekarz nie raczył mnie zaszczycić swoją obecnością. Żeby było śmieszniej, do dziś nie wiem, kto wykonywał zabieg. Chyba naoglądałam się za dużo seriali amerykańskich, gdzie do pacjenta przychodzą lekarze i mówią: "Jestem pan X, będę pana operował, a to pan Y, będzie znieczulał".
Po zabiegu, kiedy już domyśliłam się, że nikt nie przyjdzie mnie poinformować, co dalej, postanowiłam sama się dowiedzieć. W związku z tym z Wojtkiem na rękach zapukałam do pokoju lekarskiego. Tam pani doktor "przyjęła" mnie, racząc obrócić głowę w moją stronę (reszta ciała została zwrócona w stronę koleżanki lekarki, z którą właśnie rozmawiała ). Nie zaproponowała krzesełka, no więc stałam z Wojtkiem w przeciągu w drzwiach, czując się jak intruz, który przerwał paniom jakieś ważne narady. Na moje pytania pani odpowiadała, to fakt, ale z jakimś takim wyraźnym zniecierpliwieniem (nie sądzę, żeby to była kwestia mojej nadinterpretacji, bo idąc tam jeszcze byłam bardzo pozytywnie nastawiona).
Ogólnie wszystkie lekarki, które tam spotkaliśmy, są bardzo miłe (zwłaszcza w sprzyjających okolicznościach ), ale niestety z informowaniem rodziców jest tam marnie. Wynika to pewnie z tego, że to taki szpital - moloch, więc pacjenci lecą taśmowo...

Chorzowskie Centrum Pediatrii i Onkologii, Chorzów, oddział neurologii, listopad 2005
Tu spędziłam z Zuzką trzy dni na badaniach. Miłe pielęgniarki, bardzo fajna pani ordynator i "nasza" pani doktor. Trzecia pani doktor taka sobie. Zuza miała rezonans w znieczuleniu ogólnym, pozwolono mi być z nią do samego położenia jej na stole - zasypiała praktycznie na moich rękach, co z pewnością oszczędziło jej stresu.
W porządku również było badanie EEG - o ile w GCZDiM w Katowicach pan technik denerwował się, że Zuzka nie zasnęła w ciągu 15 minut, o tyle tutaj mogła zasypiać i godzinę - nikt niczego nie poganiał. Panie robiące badanie zdawały sobie sprawę, że dziecko to nie maszyna i nie zaśnie na pstryknięcie palcami.

Aha, i w Chorzowie w czasie obchodu lekarki myły ręce przed podejściem do KAŻDEGO pacjenta.

W naszym przypadku trudno mówić o konieczności informowania o stanie zdrowia, bo w zasadzie poszłam do ordynator tylko odebrać wyniki. Ale kobieta, której córka leżała z nami na sali, kilkakrotnie była proszona do pani ordynator na rozmowę o stanie zdrowia dziecka. A ponieważ miała już sporo szpitalnych doświadczeń, była pozytywnie zaskoczona takim podejściem.

Tyle moich wywodów - jak zwykle wyszło mi przydługie, ale widać inaczej nie umiem.
W sumie wydaje mi się, że trzeba naprawdę niewiele, żeby i lekarze, i pacjenci byli zadowoleni. Przykład pozytywny to dr O., o której napisałam na samym początku. Poświęciła każdemu tylko kilka minut, a głowę dam, że potem miała już święty spokój. A i rodzice pacjentów nie czuli się jak banda rozhisteryzowanych intruzów.

Napisany przez: KM nie, 27 lis 2005 - 17:38

Kacper dwa razy leżał w Samodzielnym Publiczny Szpitalu Kliniczny im. prof. Wł. Szenajcha Akademii Medycznej w Warszawie ul. Działdowska 1.
W obydwu przypadkach inny lekarz przyjmował dziecko na oddział, inny opiekował się nim do zmiany dyżuru lub dłużej oraz inny do końca leczenia. Podczas pierwszego przyjęcia-Kacper miał 8 tygodni-lekarka przyjmująca stanowczo przeciwstawiała się mojemu pozostaniu z dzieckiem na noc. Mówiła, że pielęgniarki go nakarmią itd.
Podczas obydwu pobytów mieliśmy przemiłe panie dr, które wyczerpująco udzielały informacji, nawet podczas nocnych dyżurów przychodziły co kilka godzin i pytały o samopoczucie dziecka i mamy Jednym słowem informacja na 6+, za to warunki pozostawiały wiele do życzenia
Aha, gdy podczas ostatniego pobytu przed ukłuciem(pobranie krwi, wenflon) chciałam posmarować rączkę emlą nigdy nie było czasu Zawsze dowiadywaliśmy się, że trzeba już i nie można ani chwili dłuzej czekać, bo potem jeszcze inne dzieci a po dzieciach pielęgniarki mają coś pilnego itp.

Napisany przez: Graz pon, 28 lis 2005 - 00:02

Warszawa, szital ul. Niekłańska listopad 2005 (jeszcze dzis tam bylismy)
Wojtus trafił po drgawka gorączkowych. Byłam pewna, że niebawem nas wypuszczą, ale bylismy prawie tydzień. Okazuje się, że nie tak łatwo wyjść ze szpitala - jak juz przyjmą, to muszą przebada na wszystkie strony - i chwała im za to.
Oddział pediatryczny, leżelismy w separatce (płatne 25 zł/doba). Pielegniarki miłe, sympatyczne, przestrzegały przed spacerami po korytarzu, przypominały o częstym myciu rąk. Lekarze na oddziale - również ok, ale trzeba wyciagac informacje, jak nie zapytasz - nie dowiesz się. Denerwowało mnie, gdy np. spotykałam lekarza na korytarzu, pytałam o coś - a ten sie nawet nie zatryzmywał, tylko sobie szedł dlaej odpowiadając zdawkowo przez ramię. Szacunek, prosze pana, elementarna doza szacunku do mnie jako człowieka i pacjenta... ech....
Lekarze, u których mieliśmy konsultacje - laryngolog i okulista, przyjmujący w przyszpitalnej przychodni - tragedia. Bardzo niemili, bez podejścia do dziecka, bez cienia usmiechu.... "Proszę trzymac mocno to dziecko. Proszę sie położyc na dziecku. Niech to dziecko mnie nie kopie...."
Ogólnie - oddział dość ludzki, przjazny.
Słowo o szpitalnym wystroju:
Oddział pediatryczny - owszem są jakies malunki na ścianach, na szybach obrazki witrazowe. Przepieknie odmalowany jest natomiast oddział okulistyczny - kolorowy, tęczowy, bajkowy - drzewa, chmurki, ziwerzatka. Dziecko od razu inaczej sie tam czuje.

Napisany przez: Magdula wto, 29 lis 2005 - 23:23

Szpital Dziecięcy - Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem Oddział Obserwacyjno Zakaźny, Gdańsk, ul. Polanki
Ewa miała 2 mc i przedłurzającą się żółtaczkę. Dostała skierowanie w celu zdiagnozowania przyczyny żółtaczki. Na dzień dobry spędzam z małą pół dnia w sali wypisów bo był akurat nawał rotawirusów. Fakt dostałyśmy izolatkę za którą musiałam płacić ale obok same rota, salmonelle i tym podobne wirusy. Pytam czy napewno konieczny jest pobyt w szpitalu. Jest konieczny. Nie miałam pojęcia kto jest ordynatorem kto lekarzem prowadzącym. Nikt się nie przedstawia i o niczym nie informuje. Pielęgniarki i salowe super miłe. Ewie robią badania. Na zabiegowy rodzice nie mają wstępu, więc ryczę pod drzwiami słuchając jak mała płacze. O wynikach nikt mnie nie informuje. Lekarza trzeba upolować na korytarzu, ale i tak nie ma właśnie czasu. Drugiego i trzeciego dnia pobytu obchód do nas nie przychodzi... Jest dużo chorych dzieci a to jest zdrowe W piątek pytam czy nie można na weekend do domu. Nie można chyba że sama chcę wziąć odpowiedzialność za życie dziecka - zmroziło mnie - czegoś nie wiem? Przez weekend mała nie ma robionych żadnych badań. Nie dostaje jak dotąd żadnych leków poza cebionem i debridad'em (ciekawe po co). Proszę moją siostrę która jest lekarzem aby zadzwoniła i dowiedziała się co Ewie właściwie jest. Następniego dnia nie dość że pojawia się u nas obchód to do tego poznaje lekarza prowadzącego (przedstawił się!). Po 10 dniach pobytu wypis. W wypisie teks że dziecko przyjęto odwodnione z powodu m.in. niskiego przyrostu masy (1100na mc to mało?). Po miesiącu kontrola umówiona na godzinę 8 rano. Dziecko na czczo. Niestety badanie zaczęlo się o 11! Mała ryczała z głodu . Nigdy więcej tam nie wrócimy! Znalazłam odpowiednią przychodnie specjalistyczną i odpowiedniego lekarza. Wiem w końcu co dolegało mojemu dziecku, szkoda tylko, że tyle nerwów straciliśmy na ten szpital.

Napisany przez: Berek czw, 01 gru 2005 - 21:06

Warszawa, szpital zakaĹşny, ul. Sienna
Dwa pobyty z Anią - kiedy miała 5 miesięcy (2002 rok) i 2 lata (2004)
lekarze dostępni byli w czasie obchodu i do upolowania poza nim. Szczegółowość informacji zależała od osoby - byli lekarze, którzy mówili, byli tacy, którzy milczeli

Warszawa, szpital dziecięcy, ul. Niekłańska, oddział patologii noworodków i niemowląt, 2005 (z Dasią)
Byłam osłupiona tym, że właściwie do żadnego lekarza nie miałam zastrzeżeń - byli uprzejmi, pomocni, informowali sami z siebie, pytani odpowiadali, przychodzili na dyżury w sensownych godzinach, jak dziecko spało, to nie budzili na siłę i tak dalej.
poza tym przy następnej chorobie Dasi dzwoniłam do nich i pani doktor, która poprzednio się nami zajmowała, telefonicznie udzielała nam porad, wykazywała szczerą troskę i bardzo nam pomogła.

Napisany przez: ruda_kasia pią, 02 gru 2005 - 08:54

Wiosna 2003 KrakĂłw, szpital narutowicza (dziecko ma 2 l i 8 mies.)
W poniedziałek rano baśka opuchła nagle - wargi, uszy, paluszki. SZybko w samochód i do lekarza, lekarz - skieorwanie do szpitala, choć po dawce antychistaminy opuchlizna zaczęła schodzić. Podobno tylko na zastrzyk, czekamy w podziemiu na wpis ok 1,5 godz. potem oddział, dziecko już nieopuchnięte (tylko ja opowiadam, że miało buzię jak gluś), lekarka na dole dopatrzyła się w dwóch miejscach pokrzywki. NA oddziale lekarz prowadzący nie obejrzał dziecka. Nikt nic nie chciał mówić, kazali zostać w szpitalu, choć baśka już czuła się dobrze. Tłumaczyli, że musi wziąć ileś kroplówek. P. Ordynator na moje pytania, czy nie można dziecku w domu dać zastrzyku lub przyjechać na kroplówkę jutro - że chyba jestem niepoważna, lekarz widział dziecko i całe w pokrzywce. Byłam zdenerwowana, wiec mnie zacmiło, że lekarka dziecka nie widziała przecież, ale trudno. Po interwencji znajomego teściowej z innego szpitala przyszła z nami porozmawiać p. Ordynator właśnie, bo lekarz prowadzący nas olał, a na jej widok przy ohcodzie baśka wyła. Ogólnie miałam wrażenie, że nikt dziecka nie zbadał, nikt nie wiedział, co to jest, a mała musiała spędzić 3 dni w szpitalu, choć z opowieści różnych znajomych wiem, że duszące się dzieci po zastrzyku hudrokortyzonu wychodziły do domu, a Baśka, któej opuchlizna po clemastinum zeszła musiała dostać ze 2 litry kroplówki. A zostać na 3 dobe po to, by dostać dawkę 25 ml (choć mówiłam, że moja teściowa pracuje w szpitalu na oddziale alergologii i chorób immunologicznych, to może tam jej zrobią zastrzyk...), ech
Dobrze, że nic dzieku nie było, bo by mnie to olewanie dobiło.
Inna sprawa, że chyba chore dziecko trudniej utrzymać w szpitalu?

Napisany przez: ruda_kasia pią, 02 gru 2005 - 08:55

miało być - łatwiej, bo właśnie zdrowe chce się bawić, chore może by leżalo

Napisany przez: Becix pią, 02 gru 2005 - 22:51

Ja jestem na świeżo. Wszystko zaczęło się 20.11.

Szpital Wojewódzki Gdańsk

Monika ma 40 st gorączki i biegunkę. Przyjmują nas na oddział. Mam sobie skombinować łóżko polowe. Po 2 godzinach do naszej salki (8 m kw.) dokoptowują dzieczynkę z matką. Na drugi dzień po południu, po zabawie obu dziewczynek przychodzi info, że Monika nie ma rotawirusa, a ta druga dziewczynka ma. Przenoszą nas do innej salki (tej samej wielkości), gdzie leży już chłopczyk z biegunką. Za godzinkę do tej samej salki dochodzi 4 miesięczna dziewczynka z matką, której mówią, że trzecie łóżko polowe się nie zmieści, więc niech sobie przyniesie leżak ogrodowy.
Poza tym - niemiłe pielęgniarki, opryskliwe lekarki, toaleta i prysznic porażka - brak ciepłej wody, ręczniki papierowe przy umywalce w sali "tylko dla personelu", o wodę przegotowaną trzeba sie prosić, bo jest zakaz wstępu do kuchni.
Wypisujemy się na własne żądanie po wielkiej aferze z panią doktor, która twierdzi że nie ma czasu zrobić wypisu, bo nie ma czasu zajmować się naszym "zdrowym" dzieckiem. Monika po tym pobycie zasypia o 19 w samochodzie i śpi do 10 nastepnego dnia.

Szpital na Zaspie

Trafiamy dokładnie 3 dni po wyjściu z Wojewódzkiego. Diagnoza -OCZYWIŚCIE ROTAWIRUS.
Dostaję osobną, przestronną salę, miła opieka, super lekarki, łóżko polowe i pościel (bezpłatnie), ręczniki papierowe do ogólnego użytku, mleko bez ograniczeń, cisza na oddziale, pielęgniarki mówią szeptem i nie trzaskają drzwiami, ładna toaleta, pod prysznicem ciepła woda, kuchnia do dyspozycji rodziców - czajnik, mikrofala, lodówka, zabawki dla dzieci, przewijak, fotel (bardzo sie przydał).

Napisany przez: AISA śro, 04 sty 2006 - 15:55

Maj 2005 Szpital im. Kamieńskiego we Wrocławiu - opieka rewelacyjna, sposób udzielania informacji można powiedzieć w porządku, lekarze i pielęgniarki sympatyczni. Jedyne co mi się tu nie podobało to, to że wyżywienie mojemu Dziecku musiałam zapewnić sama ( miał 5 m-cy i pił jeszcze wtedy tylko i wyłącznie Nutramigen ) kiedy inne Dzieci dostawały 4 posiłki i to całkiem spore. Uważam, że to troche niesprawiedliwe.
Czerwiec 2005 - szpital im. Korczaka we Wrocławiu. Chciałabym o ty koszmarze zapomnieć. Dziecko bardzo płakało. Coś nie dawało mu spać ani jeść. Pojechaliśmy na izbę przyjęć ( była to niedziela godz 24.00 ) do Korczaka. Pani doktor była obrażona że musiała do nas zejść. Przebadała Dziecko i napisała w karcie rozpoznanie - nie uwierzycie jakie- napisała: NIEPOKÓJ. Dwa dni później ( we wtorek ) okazało się, że Dziecko miało zapalenie płuc i powinno w tym szpitalu zostać. Całe szczęście że obyło się bez szpitala. Pod czujnym okiem naszej Pani Pediatry dziecko wyleczyliśmy w domu. Aż mnie ręce świerzbią aby napisać nazwisko Pani doktor od NIEPOKOJU.

Napisany przez: Kulkaprzemulka sob, 07 sty 2006 - 20:05

Szpital Wojewódzki w Legnicy, Przemek miał cztery doby, gdy stwierdzono u niego skręcenie jąder i podjęto decyzję o natychmiastowej operacji, ja zdołowana , żadnych informacji kto i gdzie go będzie operował, kazali nam tylko podpisać zgodę na operację w znieczuleniu ogólnym i zabrali nawet nie powiedzieli gdzie :"na blok" jaki? gdzie? 6 godzin trwało jak nam udzielili informację na temat przebiegu operacji, a na R wpuścili nas dopiero wieczorem, bo wypłakałam. Drugiego dnia też chodziłam od lekarza do lekarza aby dowiedzieć się o jego stan, w końcu oddali mi go pomimo żółtaczki, ze względu, na to że miałam pokój rodzinny i mozna było bez przeszkód podłączyć do kroplówki, bo wtedty to mój stan był już chyba gorszy od jego. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło w trakcie operacji wyszło że to nie skręcenie jąder a przepuklina mosznowa, ale tego dowiedziałam się z wypisu

Napisany przez: Catalabamaa nie, 22 sty 2006 - 12:48

SZPITAL ZAKAŹNY WARSZAWA UL. WOLSKA- tydzień z synkiem chorym na ospę jak miał 8miesięcy- luty 2004...

no cóż mieszane odczucia... pierwsze co mnie odepchneło od niego to podejście wielu osób... Pierwsze chwile, pytałam sie jak by było jakby dziecko samo było, i np by płakało - odp: "Jeśli Pani myśli, ze będziemy do każdego dziecka chodzić by uspokając to sie Pani myli". ech niestety tydzień na materacu koło łózeczka synka, nie dostarczali mleka BEBILON PEPTI na którym syn był wtedy, samemu trzeba było sie troszczyć o nie, co powinno być obowiązkiem szpitala, pozostałe jedzenie zapewnione... Jeszcze kilka narzekań by sie wypisało na temat przyjmowania matek z dziećmi czy ojców- Pan obok spał kilkanaście dni na leżaku ja na materacu z dzieckiem 8 miesięcznym, a jeszcze obok Pan nocował z synem, który był 8 letni i zajmowali cały pokój i dwa łóżka, mimo iz przyszli po nas. Niestety pozostały miły personel nie wszystko wynagrodzą...

SZPITAL DZIECIĘCY W DZIEKANOWIE LEŚNYM koło WARSZAWY- 3 DNI ŁĄCZNIE na ROTA WIRUSA - oddział zamknięty, zakaźny... WIELKANOC 2005

Akurat nam sie trafil mily personel, bez konfliktów, z podejściem do dzieci przy badaniach, przy których obecny rodzic. jakoś ja brak zastrzeżeń... Mielismy swój pokój, łazienkę, jedzonko szpitalne.

Napisany przez: malu nie, 26 lut 2006 - 22:39

-doslownie nic dodac nic ujac.

Moja Zuza niedawno byla w szptalu (bylam z nia )-przewlekla biegunka i przypetal sie jej mieczak zakaznu .Horror.Dla dziecka szpital to miejsce obce i ludzie pracujacy tez,wiec maluch kurczowo trzymala sie mnie.Miala wysoka goraczke. Zadzwonilam po tesciowa i starsza corke by przyszly do malej. Ja musialam jechac do domu po rzeczy dla nas,butelke, herbatke itp.Nie bylo mnie ok 2 godz. Zuzia na sile dostala lek przeciwgoraczkowy, gdzie w domu dawalam jej bez krzyku normalnie lyzeczka. Zwymiotowala to.Nawet nic do picia nie dostala. Dopiero corka poszla do obcych mam po troche herbatki i jej zrobila. Ja wzielam ze soba mala buleleczke z harbatka ale na izbie przyjec ja wypila.
Jeszcze dostalam ochszantus za to ze poszlam z dzieckiem na reku do kuchni by zrobic jej herbatke.W pokoju nie mialam przeciez czajnika.Dopiero na nastepny dzien czlowiek przelozona pielegniarek przyniosla mi czajnik elektryczny i bylo juz spoko.Powiedzilam jej , ze malej nie zostawie samej w pokoju lub w lozeczku , bo ona potrafi z takiego lozeczka sama wyjsc.Nie uwierzyla.
Mieczaka wyduszano jej -uwaga-o 20.10-prawie mi spala juz. A przez caly dzien nie mial kto jej tego zrobic. Za to usyszalam ze sa min. niedofinansowani itp.
Do tej pory denerwuje sie na sama mysl o tym szpitalu....

Napisany przez: IzaS wto, 14 mar 2006 - 16:39

OstrĂłw Wlkp
Oddział chirurgii dziecięcej - byliśmy tam w zeszłym tygodniu po upadku Arka na główkę. Pielęgniarki b. miłe, starające się pomóc. Pani ordynator miała określone godziny udzielania informacji i rzeczywiście ich udzielała. Za łóżko płaciłam 15 zł/doba. Duża świetlica i sporo tam zabawek. Arek miał konsultację neurologiczną, pani doktor zrobiła badanie w formie zabawy. Dwie rzeczy mnie zdegustowały - "motylek" w przegubie na łokciu - jak Arek zgiął rączkę to kroplówka nie schodziła, na drugi dzień się zatkał (motylek, nie Arek) i cogodzinne pomiary tętna - fikcja. Były zrobione tylko parę razy.
Ale lekarz w chwili przyjęcia informował o wszystkim, szybko obejrzał zdjęcia, uspokoił mnie.
Arek traumy nie ma.
Pozdrawiam serdecznie i oby nigdy więcej.

Napisany przez: Kitka* pią, 01 wrz 2006 - 15:31

Nie wiem czy jeszcze ktoś tu zagląda, ale może moje informacje na coś się przydadzą.
Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie
Luty i czerwiec 2005, oddział okulistyki.
Dominik miał 2 operacje zaćmy (miał wtedy 3 i 7 mc-y). Mogłam przebywać z nim na oddziale całą dobę. Rodzice spali na karimatach i materacach przy łóżkach swoich dzieci. Mieliśmy dostęp do prysznica,oddzielnej ubikacji i specjalnej kuchni (lodówka, czajnik, szafki, podgrzewacz z ciepłą wodą i herbatką dla maluchów). Jeśli chodzi o jedzenie, są tam co najmniej 2 niezłe stołówki (ceny przystępne). Jest nawet automat z kawą na oddziale. Tak więc warunki pobytu niezłe.
Najważniejsza jest jednak opieka medyczna. Pielęgniarki-cudowne, opiekuńcze i ciepłe. Jeśli któraś mama nie mogła zostać ze swoim dzieckiem, zajmowały się nim naprawdę troskliwie (płaczące w nocy niemowlę zabierały do swojego pokoju). Lekarze raczej mili, ale bardzo niedostępni. Najbardziej nam, rodzicom doskwierał brak informacji i możliwości zadawania pytań. Nie wynika to ze złej woli lekarzy, ale z braku czasu. Są bardzo zabiegani. Podczas obchodów nie zawsze wypraszano nas z sali, ale lekarze raczej konsultowali się tylko między sobą w sobie tylko znanym dialekcie. Codzienna wizyta w ciemni była krótka, bo pod drzwiami kolejka. Wsłuchiwałam się w każdziutkie słowo, które mówił do mnie lekarz, a potem konsultacja z innymi rodzicami, porównania itp.
Z tego co słyszałam na każdym oddziale jest inaczej. W zależności od ordynatora, przełożonej pielęgniarek itd.
Pozdrawiam.

Napisany przez: Użytkownik usunięty czw, 21 wrz 2006 - 07:49

Dziewczyny, poczytajcie to... Ja jestem PORAŻONA! Całkowicie w temacie..

https://www.dlaczego.org.pl/nh24.htm

Napisany przez: GosiaF śro, 11 paź 2006 - 08:38

Popłakalam się

Dlaczego tacy ludzie pracuja z dziecmi???

Łączę się w bólu z wszystkimi którzy doświadczyli lub doświadcvzają takich tragedi.

Napisany przez: magdamian wto, 05 gru 2006 - 22:04

Odział Chirurgii i Traumatologii Dziecięcej w Grudziądzu Maciuś mając nie spełna pol - tora roczku trafil na oddzial , diagnoza guz na jaderku .Nie moge nazekac lek przyszedl przed operacja i po informował na czym będzie polegac operacja , a dzien wczeniej byl anestezjolog , który wyjaśnił w jaki sposob bedzie dziecko usypiane i budzone po narkozie. Mamy dostaly lozka polowe do spania i koce , mogly spac na sali z dzieckiem. Pielegniarki byly bardzo mile i zawsze służyły po mocą

Napisany przez: malgog śro, 17 sty 2007 - 14:44

lipiec 2006 IMiDz w W-wie na ul. Kasprzaka, wydział pediatrii - 2 dniowy pobyt na obserwacji po wypiciu przez Maciulca kokosalu
dostała nam się izolatka bo mały był najbardziej zdrowym pacjentem - większośc dzieci z zapaleniem płuc więc zależało na uniknięciu zarażenia czymś poważniejszym
warunki średnie, dostęp do kuchenki z czajnikiem, spałam na rozkładanym materacu przy łóżeczku małego, płatne 20 zł/dzień
łazienka i wc - obraz raczej nędzny, brak prysznica, jest wanna w której raczej strach się kąpać, w salach straszne zagęszczenie
pielegniarki same zachęcają do pozostania z dzieckiem na oddziale, ograniczona ilośc odwiedzających co jest akurat zrozumiałe ze względu na ciastnotę w salach
w nocy pielęgniarki wchodząc do pokoju starają się nie budzić mamy,
byłam wyczerpująco informowana o stanie małego i podawanych lekach (kroplówki, syropy) i wynikach badań, lekarki i pielęgniarki miłe - mały był znany na oddziale jako ten "od kokosalu"

styczeń 2007 r. pobyt dzienny na hematologii/onkologii w szpitalu dziecięcym na ul. Litewskiej w W-wie - diagnostyka Maciulca podczas wypuchnięcia węzłów chłonnych
warunki na oddziale świetne, sala kolorowa, mnóstwo zabawek dla dzieci, czysto, personel ŚWIETNY, bardzo miły, byłam informowana jakie badania mały ma zlecone, byłam w szoku bo wiem, że nie wszystkie oddziały w tym szpitalu wyglądają tak "kolorowo"
przeraża jedynie widok izby przyjęć i tłoku tam panującego a szczególnie mizernej organizacji pracy rankiem, podczas przyjmowania dzieci na planowane pobyty do szpitala - dzieci najczęściej na czczo czekają w tasiemcowych kolejkach na przyjęcie na oddział, rodzice poddenerwowani co widać w panujących dyskusjach z pomysłami na "uzdrowienie" tej sytuacji

Napisany przez: NikodemaMama sob, 27 sty 2007 - 11:33

19 styczeń 2005r.
Szpital we WŁOCŁAWKU. Nikodem zawiziony do szpitala przy silnych wymiotach. Trafił na oddział z noworodkami i niemowlętami. Niestety tylko dwa pokoje prywatne szpital przepełniony. Dzieci chore na zapalenie płuc i oskrzeli.
Personel najzwyczajniej bezczelny. Panie opowiadające o prywatnych wrażeniach na całe gardło w środku nocy, zmiana pościeli o 6.30, bo później Pani ma inne zajęcia w planach. Dziecko wybudzane ze snu po to aby zmienić pościel!!!
Możliwość za opłatą kupienia połamanych leżaków (7PLN) za dobę. Łazienka jedna duża dla dzieci, wcześnie rano niestety zajęta przez pielęgniarki, które kończą dyżur. Dziecko miało dietę lekko strawną, zakaz białka. Na śniadanie - porcja białego sera podana, na podwieczorek jogurt.
Totalna znieczulica, pielęgniarki pracujące za karę. Lekarze-uśmiechnięci, ale bez indywidualnego podejścia do dziecka. Podczas obchodu dziecka wyłącznie osłuchane - przy chorym brzuszku. Łaska przy udzielaniu odpowiedzi. Jak stwierdziła jedna z pilęgniarek. Tu ma być reżim i bez dyskusji!!!!!!!!!!
Nikosia wzięliśmy po dwóch dobach. Dzisiaj jest sobota 26 stycznia Nikodem silnie kaszle - przepisany ma antybiotyk.
Brak mi słów !!!!!!!!!11

Napisany przez: Peedle sob, 27 sty 2007 - 18:06

Lipiec 2006 - oddział patologii noworodka i niemowlecy w szpitalu dziecięcym w Dziekanowie Leśnym pod Warszawą.
Przebywaliśmy tam 10 dni

Opieka pielęgniarska rewelacyjna. Gdy tylko dziecko zaczynało płakać natychmiast peilęgniarki pojawiały się w sali. (Czego np. nie mogę powiedzieć o opiece poporodowej w innym szpitalu, gdzie dziecko mogło płakać całą noc i nikt się nie zainteresował ). Opieka pediatrów bez zarzutu. Nie budzono dzieci do badań, gdy spały, tylko przychodzono w innym terminie, szczegółowo informowano o stanie dziecka.

Sale głównie pojedyńcze, chyba jedna była podwójna, każda sala z łazienką. Przy łóżeczku dziecka łóżko dla matki z pościelą. Z dzieckiem można przebywać więc 24 godziny na dobę - ta możliwość przebywania z dzieckiem w pojedyńczej sali kosztowała 7,50 zł za dobę.

Oprócz tego była też jedna sala, gdzie było kilka łóżeczek dla dzieci bez łóżek dla opiekuna, ale podczas mojego pobytu nikt tam nie lezał.

Możliwość trzymania w szatni szpitala wózka i możliwość spacerów z dzieckiem dookoła szpitala, szpital położony jest w lesie (Dla mnie rewelacja, bo przy lipcowych upałach ciężko było wysiedzieć w sali)

Mam nadzieję, że moje dziecko już nigdy nie będzie musiało trafić do szpitala, ale jeśli tak, to tylko Dziekanów

Napisany przez: polanka czw, 08 mar 2007 - 14:29

ja równiez slyszalam ze szpital ten jest super. opiekuja sie dzieckiem i mama moja kolezanka tam lezala i powiedziala ze w porownaniu z Kasprzaka to w Dziekanowie Leśnym jest rewelacja, i zaprzyjaznila sie z wieloma pielegniarkami

Napisany przez: Ena pon, 02 kwi 2007 - 10:07

Szpital dziecięcy w Prokocimiu (VII Oddział)

Personel (od pielęgniarek po lekarzy) oceniam bardzo pozytywnie . Informacji (moim zdaniem wyczerpujących) udziela lekarz podczas obchodu przy łóżku pacjenta.
Natomiast trochę zszokowały mnie warunki (a raczej ich brak) dla rodziców, którzy zostawali na oddziale razem z dzieckiem.

Napisany przez: Tissaia czw, 05 kwi 2007 - 22:02

grudzień 2006 - Specjalistyczny Szpital Dziecięcy im.św.Ludwika w Krakowie, ul. Strzelecka
Spędziliśmy w szpitalu 8 dni - Maks miał zakażenie dróg moczowych i bakterie w przewodzie pokarmowym, dodatkowo złapał w szpitalu rotawirusa.

Lekarze- rewelacja! Obchód do potęgi en-tej dokładny, moje dziecko podczas jednego obchodu zawsze było badane przez 2 lekarzy. Ordynatorka- dostępna bez żadnego "ale" w wyznaczonych godzinach, poza tym -uchwytna przez prawie całą dobę. Poza tym sztab młodych lekarzy, którzy naprawdę chętnie i cierpliwie wszystko tłumaczyli. Z tym,że ja to z tych upierdliwych jestem, i nogą za próg nie stanęłam, póki nie dowiedziałam się wszystkiego i jeszcze ciut więcej Ale nikt nie miał nic przeciwko.
Siostry - generalnie OK, pomocne. Warunki dla rodziców nieco siermiężne ale w ramach protestu przeciwko wyklepanym materacom szpitalnym miałam swój materac dmuchany z wbudowaną pompką Trochę dziwnie na mnie salowe patrzyły, ale wysypialiśmy się z Maksiem bezproblemowo

Napisany przez: marcela31 wto, 19 lut 2008 - 18:06

hej dziewczyny,
mysle ,ze to dobre miejsce, aby prosic Was o wsparcie dla tej akcji. kolezanki podeslala mi link do aukcji na allegro. chodzi o zakup malutkich, specjalnych wenflonow dla dzieci. takie duze dla doroslych sprawiaja im straszny bol.

licytuje sie ksiazeczki nagrane przez aktorow - bajki andersena. sliczne. takie do posluchania.
ja licytowac nie moge, bo nie mam konta na allegro i obiecalam znajomej ,ze przesle dalej. Was prosze o to samo...

to jest najtanszy https://allegro.pl/item315..._wenflonow.html
a tu wszystkie: https://allegro.pl/my_page.php?uid=5353751

pozdrawiam,
marcela

Napisany przez: marcela31 śro, 20 lut 2008 - 14:44

kurcze, chyba zle miejsce wybralam ;/

Napisany przez: wydrusia pią, 05 gru 2008 - 19:26

Szpital w Jarocinie,oddział dziecięcy.Rozmowa z lekarzem podczas obchodu,dość wystarczające informacje,natomiast opieka pielęgniarek nad dziećmi okropna.Na zadane pytanie odpowiadały opryskliwie,wielki problem przy zmianie pościeli.Ja na szczęście leżałam z moim dzieckiem i wszystko robiłam przy niej sama,ale obok w pokoju leżało 1,5 roczne dziecko i gdy długo płakało np. w nocy to żadzna z pielęgniarek się nie ruszyła choć chodziły po korytarzu,dopiero ja lub druga mama która też leżała ze swoim dzieckiem.

Napisany przez: KIKI20 wto, 27 sty 2009 - 20:42

Niestety w/w temat nie wzbudza we mnie pozytywnych emocji.
nasz ostatni pobyt to zakrztuszenie się 2 tygodniowego synka mlekiem. Dziecko sie dusiło sine, 24 w nocy. ledwo ubłagałam pogotowie zeby przyjechali. Rura do nosa do gardła. Odratowali mi dziecko tydzien w szpitalu na antybiotyku- zachłystowe zapalenie płuc.

Na dzien dobry dostałam opieprzkę ze co ja dziecka nie umiem karmic. Potem nikt mnie nie informował co dokładnie podają , nikt mi nie pomógł jak nie mialam pokarmu tylko na siłe kazali mi karmic . boże to był horror. Informację otrzymywałam od lekarzy których złapałam na korytarzu.

Brak mi słów co ja tam przeszłam. Eh...

Napisany przez: misia27 sob, 31 sty 2009 - 15:58

wrocław szpital na traugutta-otolaryngologia-koszmar pomylone terminy zabiegu przez ordynator dziecko zamiast znieczulenia ogólnego dostało miejscowe,pani ordynator bardzo nie miła ciągle tylko krzyczała że dziecko się wyrywa że kopie ją po nogach,dziecko wystraszone jak i ja.Zero jakiego kolwiek zainteresowania ze strony pielęgniarek lekarza to tylko raz widziałam jak wpadł i wypadł,zabieg wycięcia trzeciego migdałka żle przeprowadzony nie do końca wycięty co czeka nas drugi raz niestety ale nigdy nie w tym szpitalu...

Napisany przez: mama_do_kwadratu sob, 31 sty 2009 - 16:27

Śląskie Centrum Pediatrii Zabrze (ul. 3 maja)
Oddział Nefrologii Dziecięcej
Plusy:
konkretna, bardzo profesjonalna Pani Ordynator Morawiec- Knysak
informacja o stanie dziecka- bez problemu
jedzenie- OK
pielęgniarki bardzo miłe i pomocne
pobieranie krwi w rękawiczkach (co nie jest takie oczywiste)
rodzic może bez dopłaty zostać z dzieckiem, ale nie ma łóżek (można kimać z dzieckiem, albo na karimacie)
czysto (podłogi, bo okna- dramat...)
można korzystać z kuchni oddziałowej
Minusy:
fatalne warunki (sale, okna, łazienki, świetlica)
pobudka na temperaturkę wrrrr nawet o 5 rano
niby nie można w butach i okryciu wierzchnim, a goście łażą bezkarnie wrrrrr

Napisany przez: asiaad2 pią, 13 lut 2009 - 22:06

Gubin, każda mama jest przy dziecku za darmo !!!!, mleko, cherbatka, marchwianka przygotowane, jedzenie dla dzieci przygotowane, pościel dają i same przebieramy jak trzeba,pani doktor przytula i każe się nie martwić, o wsztskim informują , jest naprawde dobrze

Napisany przez: perła pon, 16 lut 2009 - 19:42

oddział dziecięcy w szpitalu w Kole

leżeliśmy tam przez kilka dni. Ordynator tego oddziału przychodził na wizytę sam: jakieś 20 min. później przychodziły dwie pielęgniarki z kartami dzieci, rozglądały się po sali i wychodziły.
Wizyta ordynatora polegała na tym, że wbiegał (dosłownie) na salę, od drzwi krzyczał, zeby rozbierać dzieciaki, szybko osłuchał każdego pacjenta i pędził dalej. Kiedy raz udało mi się dopaść go przy drzwiach sali, jak już miał z niej wyjść i zapytałam o stan mojego dziecka to w odpowiedzi usłyszałam, ze nie może nic w tej chwili stwierdzić, bo nie zapoznał się jeszcze z jego karta. I tak było przy każdej jego wizycie.
Inne lekarki... hmmm no cóż... może były bardziej skoncentrowane na tym, co robią, ale jesli chodzi o zorientowanie w sytuacji to też marniutkie. Pielęgniarki to porażka. Nie dość, ze nie można było od żadnej wyciągnąć, co tam małemu wstrzykuje to jeszcze urażone wielce, ze ktoś śmie je o cokolwiek pytać. Przy pobieraniu krwi Wiktorkowi - nie dość, że wyglądało to niczym rzeź, to jeszcze mi się "opiernicz" dostał, że "sykam" na widok tego, co one robią, ponieważ w ogóle nie powinno mnie tam ich zdaniem być.

Natomiast kiedy wyszliśmy na tzw. "przepustkę", czyli nie mieliśmy jeszcze wypisu ale nie leżeliśmy już na oddziale tylko dwa razy dziennie przyjeżdżaliśmy na zastrzyki i kroplówki - wówczas sytuacja przedstawiała się całkiem inaczej. Zarówno lekarki, jak i ordynator udzielali wyczerpujących informacji, Pan ordynator zawsze dokładnie osłuchał małego, pielęgniarki były nawet miłe (zdecydowana większość z nich)
i ogólne podejście do pacjenta było całkiem całkiem.
Co jeszcze moim zdaniem nie było właściwe to to, że rodzice z dziećmi przychodzącymi na zastrzyki i kroplówki (z przepustek) chodziły po całym oddziale, bo badania na początku oddziału, a kroplówki na samym koncu. Niby na oddziale panował zakaz odwiedzin, zeby nie wnosić bakterii i wirusów ale tak naprawde to nikt o to nie dbał.

Napisany przez: perła pon, 16 lut 2009 - 19:45

aha, dodam jeszcze, że sale straszne a mamusie muszą płacić 30 zł za pobyt z dzieckiem.
Na dowodzie wpłaty napisano, że jest to opłata za wynajem pokoju-

Napisany przez: malgog pią, 03 kwi 2009 - 20:35

luty 2009 oddział chirurgii szpital na ul. Działdowskiej w Warszawie, zabieg nagły wylądowaliśmy późnym wieczorem, po pól godzinie odbył się zabieg, wyszliśmy na drugi dzień
warunki doskonałe, oddział po remoncie, byliśmy w pokoju 3 os. z łazienką, wszystkie pokoje 2, 3 os. z łazienkami, personel miły, lekarz informował o wszystkim, opieka troskliwa, jedzenie smaczne co wywołało moje zdziwienie
dla mamy spanie na rozkładanym leżaku, niestety ilość leżaków ograniczona, dla mnie akurat zabrakło, spałam na karimacie na podłodze

kwiecień 2009 oddział chirurgii szpital w Dziekanowie Leśnym, pobyt - jedna doba z noclegiem
budynek szpitala stary, położony w Kampinosie co nieco rekompensuje mizerię szpitalną, oddział wymagający remontu, ściany, drzwi odrapane, łóżka także stare, każde w pokoju inne, pokoje duże chociaż w każdym zazwyczaj po jednym pacjencie, nam akurat trafił się pokój 5 osobowy, spanie na łóżku z dzieckiem lub na własnym leżaku, lekarze życzliwi, pielęgniarki miłe i uśmiechnięte, wyczerpująco informują o wszystkim i odpowiadają na pytania, można mieć nieco wątpliwości co do czystości w pokojach, kiedy nas przyjmowano wieczorem podłoga była w stanie tragicznym, koty z kurzu, paprochy, generalnie brudno co rzucało się mocno w oczy, na drugi dzień salowa myła...ale co to było za mycie
łazienki dla dzieci i rodziców - tragedia
ogólnie pod względem warunków chirurgia na działdowskiej na duży plus, w Dziekanowie na duży minus, personel w obu szpitalach OK

ten sam szpital (Dziekanów Leśny) oddział obserwacyjno-zakaźny - kilka pobytów dziennych w różnym czasie - odnowiony oddział, korytarz i pokoje kolorowe, wygląd zgoła odmienny od chirurgii, mieliśmy kontakt z jednym lekarzem - ok, pielęgniarki sympatyczne, pobierają krew rewelacyjnie, dzieci się nie stresują pobytem, przy oddziale jest spora świetlica

Napisany przez: artemizja czw, 30 kwi 2009 - 13:54

październik 2007, szpital dziecięcy w Łodzi przy ulicy Spornej.

Przyjechaliśmy z przedłużającą się żółtaczką. Byliśmy tam prawie 2 tygodnie, a jak tam trafiliśmy to Szymek miał właśnie 2 tygodnie. Na miejscu okazało się, że Szymek ma dość wysoki poziom bilirubiny - naświetlanie. Wyszło zapalenie płuc i powiększona grasica. Dwa razy były robione rtg (zupełnie niepotrzebnie), chcieli jeszcze raz, ale nie pozwoliłam (potem okazało się, że bardzo dobrze). W ciągu tych dwóch tygodni Szymkowi znaleziono jeszcze kilka chorób - uszkodzenie wątroby (bzdura!), niedokrwistość (to akurat ok), bakteria w kupce (to też się zgadza). Ze względu na żółtaczkę Szymek był naświetlany. Zalecono nam tez karmienie mieszane - pierś na zmianę z butelką. Potem okazało się to zupełnie bezcelowe i bezsensowne. Lekarz prowadzący zalecił podawanie żelaza ze względu na niedokrwistość. Przepisana dawka była tak duża i miała być podawana tak długo, że w grudniu trafiliśmy z Szymkiem do drugiego szpitala.


grudzień 2007, szpital Korczaka w Łodzi przy ul. Piłsudskiego

Przywiozło nas pogotowie, bo Szymek miał krew w kupce. Okazało się, że podawana Szymkowi dawka żelaza (10 kropli) była końska dawką i mieliśmy szczęście, że Szymek miał tylko nitki krwi w kupce i nie dostał krwotoku. W szpitalu zweryfikowano wszystkie diagnozy z poprzedniego szpitala. Okazało się, że wątroba wcale nie jest uszkodzona. Grasica może być powiększona jeśli dziecko chorowało, a Szymek miał zapalenie płuc. Żółtaczka nie była aż tak poważna, żeby robić karmienie mieszane. W wypisie z "Korczaka" zalecono mi karmienie piersią (na Spornej dano mi odczuć, że lepiej byłoby dla dziecka, żebym przestawiła go tylko na butelkę. Wielu matkom tak tak zalecono i się niestety posłuchały. Ja w tym względzie byłam uparta.). Żelaza było tak dużo we krwi, że zabroniono mi już podawanie go. Pochwalono mnie też, że nie zgodziłam się na 3 rtg klatki piersiowej.

Co do warunków w obu szpitalach, to nie były one najlepsze.
Sporna - miałam szczęście dostać (za pieniądze) łóżko, bo na innych oddziałach były tylko małe kozetki. Nie było łazienki, tylko zlewy w kształcie wanienek dla niemowlaków. Musiałam jeździć do domu kąpać się. Lekarze dość mili, choć jak się przekonałam niekompetentni. Pielęgniarki - różnie. Na początku pobytu w moim pokoju był inkubator z wcześniakiem urodzonym w 27 lub 28 tygodniu. Oczywiście miał podłączoną ogromną aparaturę, która utrzymywała go przy życiu. Kacperek, bo tak miał na imię, cierpiał na bezdech i miał podłączony sprzęt mierzący ten bezdech. Nie pamiętam już dokładnie, ale ok. 100-120 było ok, a poniżej włączał się alarm. Którejś nocy włączył się (nie pierwszy raz) alarm. Zerknęłam na aparaturę, a cyferki zmieniały się w zastraszającym tempie. Nikt nie przychodził. Jak było ok 50, to pobiegłam do pielęgniarek (na końcu korytarza). W pokoju była tylko jedna, siedziała i piła sobie herbatkę. Jak powiedziałam, że alarm wyje, to powiedziała, że zaraz przyjdzie. Jak się wreszcie łaskawie ruszyła i dotarłyśmy do mojego pokoju, to sprzęt pokazywał już ok 20. Jak dojdzie do 0, to zostaje już tylko reanimacja. Jak pielęgniarka to zobaczyła, to tak się przestraszyła... Wyciągnęła rurę z tlenem i bezpośrednio przystawiła ją Kacperkowi do ust. Udało się, zaczął oddychać. Niestety, jego stan się pogorszył i na następny dzień zawieźli go na intensywną terapię. A wszystko przez tą głupią kwokę. Dobrze, że chociaż udało mi się wyciągnąć ją z pokoju.

Korczak - miałam już darmowe łóżko (ale to akurat na tym oddziale, bo na innych podobno dobrze, jak jest leżak). Była łazienka, więc wreszcie mogłam się wykąpać. Lekarze o***rzali równo rodziców za różne zaniedbania, ale chociaż nie ma zastrzeżeń co do kompetencji. Pani ordynator stwierdziła nawet, że spotka się z lekarzami ze Spornej i pogada z nimi o tych naszych błędnych diagnozach. Pielęgniarki ok.

Napisany przez: mamusiaagusia wto, 16 cze 2009 - 11:49

szpital miejski Kwidzyn.
Jest o tyle dobrze że dziecko może być z rodzicem, rodzic śpi w łóżku z dzieckiem, ale jeżeli jest to małe dziecko i śpi w łóżeczku rodzicowi pozostaje jedynie krzesełko lub jak jest wolne to łóżko za 5 zł. Ale co ważne rodzic może być non stop. Informacje o stanie dziecka minimalne, o wszystko trzeba pytać samemu, ale po zadaniu pytania otrzymuje się odpowiedż. Zarówno lekarze jak i pielegniarki bardzo mili, tylko inni rodzice nadużywają warunków pobytu w szpitalu. Bywa tak że przychodzi po 4 osoby do dziecka i jest tłok i duszno w salach, przychodzą też chorzy goście i kichają, gdyby lekarz nie zwracał na to uwagi byłoby bardzo żle. Rodzice kładą się w łóżkach dzieci i ogladają telewizje, jakby zapomieli po co są w tym szpitalu. Byłam na sali 7 osobowej, i przeżyłam szok. Z leczeniem ok, ale postawa rodziców dzieci przerażająca. Telewizja od rana wykupiona na 12 godż, bo wtedy taniej (masakra), tolerowanie nie jedzenia szpitalnych posiłków (bardzo dobrych) ale w sali za to karmienie dzieci słodyczami, chipsami i róznymi świństwami.

specjalistyczny zakład opieki zdrowotnej nad matką i dzieckiem Gdańsk Polanki.
lekarze udzielaja wyczerpujących odpowiedzi na wszelkie pytania informuja o leczeniu i stanie zdrowia dziecka. Wystarczy pójść do gabinetu lekarskiego po obiedzie i wszystko się wie. Informacje udzielane są z uśmiechem na twarzy, także zdołowana matka wychodzi też usmiechnięta. Pielęgniarki bardzo miłe. Niestety w tym szpitalu nie pozwalają rodzicom być na noc, Rodzic moze być od 8 do 19. Problem maja ci co mieszkaja dalej. Mam 100 km do szpitala i znalazłam nocleg w Trójmieście przez koleżankę i dojezdzałam do syna codziennie na całe dnie. Nie wyobrażam sobie bym mogła zostawić dziecko na tyle dni samo. Warunki sanitarne i place zabaw dla dzieci są w fatalnym stanie ale to juz nie wina personelu oddziału a dyrekcji obiektu.

Napisany przez: oluśia czw, 16 lip 2009 - 22:12

Lipiec 2009
II Katedra i Klinika Pediatrii,
Gastroenterologii i Ĺťywienia
Akademii Medycznej we Wrocławiu
ul. M. Skłodowskiej-Curie 50/52, 50-369 Wrocław

Tygodniowy pobyt w tym szpitalu bardzo mile mnie zaskoczył. Zaczne od tego że na koniec tamtego roku mialam przyjemność leżeć z Kacperkiem w swoim głogowskim szpitalu na oddziele dzieciecym .Synek bardzo wymiotował lekarka skierowała nas wtedy do szpitala na kroplówke z powodu odwodnienia .Lekarka która miała dyżur potraktowała mnie przedmiotowo wogóle nie odpowiadając na moje pytania .Pielęgniarki nie lepsze .Nakrzyczała na mojego męża który chodził po korytarzu z dzieckiem podłączonym do kroplówki drugą ręką pchał stojak do kroplówki. Bo nowy stojak i zepsuje itp. o zgrozo . Bo stojak ważniejszy niż dziecko które poprostu miało dosyć leżenia .Nie wspominając że wtedy Kapi na bezglutenowej i bezmlecznej i to już przerosło szpital bo wogóle nie przygotowany na taką ewentualność .

We Wrocławiu lekarze bardzo konkretni mieliśmy przydzieloną Panią Doktor która nabieżąco informowała nas o wszystkim .Pielęgniarki miłe sympatyczne wszysto byle dziecku było jak najlepiej .Popołudniu zachęcały nas do spacerów .Poinformowały gdzie najbliżej jest plac zabaw .Na koniec nawet dostaliśmy pozwolenie na wycieczke do ZOO Poprostu super .

Napisany przez: mari_mz sob, 22 maj 2010 - 00:01

Tak samo jak DALIA napisała (str.2), Szpital Szczecin-Zdroje ul.Mączna I Oddział Pediatrii, Alergologii i Pulmonologii, maj 2010.

Izba Przyjęć, 3 maj, poniedziałek:
Katastrofa! Pani doktor wściekła, że "ściągają" ją do "zwykłej" gorączki. A dziecko miało drugi dzień 40st! Nie jadło, nie piło, nie spało. Synek płakał, pokazywał na brzuszek, że "bolało" - tzn. boli. Kupka - sama woda. P.Dr mówi, żeby dawać dużo płynów, bo się odwodni (co ty nie powiesz...). Badanie krwi i moczu zrobione, dokładnie obadane, osłuchane - do tego zastrzeżeń nie mam. Wyniki nie najlepsze, ale do domu możemy iść - no to idziemy.

5 maj, środa:
Dziecko coraz słabsze, nadal nie chce jeść, i co gorsze - pić. Natychmiast do lekarza rodzinnego, skierowanie do szpitala. Tam inna sytuacja: od razu na oddział, przebadany z góry na dół, wywiad przeprowadzony szczegółowo. Dr prowadząca przyszła, przedstawiła się, przywitała (Dr Gazdowska - musiałam!), powiedziała co i jak (a nie było dokładnie wiadomo, co dziecku jest). Co chwilę przychodziła i informowała o wynikach, jakie dostała. Pierwsza kroplówka podana na noc nie udana - pękła żyła, ale połowa zleciała do żyły. Dali małemu spokój. Następnego dnia rano obchód, szczegółowe odpowiedzi na każde pytanie (szczerze mówiąc wiele pytań nie było, bo sama P.Dr wszystko mówiła). Niestety o 23 w dniu przyjęcia musieliśmy się przenieść na inną salę, ponieważ nie mieli gdzie położyć mamy z noworodkiem (pod tym względem od razu powinni wiekowo i chorobowo dzieci rozmieszczać), w związku z tym obudziliśmy mamę z dzieckiem, do której dołączyliśmy.

6 maj, czwartek:
Kolejne badania, USG brzuszka, wymaz kału, badania krwi ... Na szczęście cały czas jestem przy dziecku, co zmniejsza jego stres.

7maj, piątek:
Podejrzenie "jelitówki", na wyniki badań musimy czekać do soboty. Kolejne kroplówki.

8 maj, sobota:
Wyniki dobre. Żadnej salmonelli, rotawirusów i innych paskudztw. Dostajemy przepustkę do poniedziałku.

10 maj, poniedziałek:
Kontrola w szpitalu, wyniki krwi złe. Grozi nam powrót na oddział. Dostajemy szansę na poprawę do środy. Pani Dr osobiście zadzwoniła i poinformowała o wynikach, i kolejnej wizycie w środę, dzięki czemu nie musieliśmy z dzieckiem siedzieć kilka godzin w świetlicy i czekać na "wyrok".

12 maj, środa:
Wyniki krwi dalej nie są rewelacyjne. Za 2 tygodnie kontrola. Ale wypis dostaliśmy.

Pielęgniarki bywały różne. Na szczęście było więcej tych "dobrych cioć". Szczególnie jedna była mega fantastyczna! W nocy cichusieńko wchodziła na salę (w piątek wypisali naszych "współlokatorów" więc byliśmy sami), i sprawdzała jak temperatura dziecka, czy z kroplówką wszystko dobrze. Co najlepsze, Jakub nie chciał spać w łóżeczku, więc spał ze mną. Wyobraźcie sobie, jak cicha i delikatna musiała być, skoro oboje nie słyszeliśmy?! Dopiero jak zamykała drzwi to się budziłam.

Wrażenia ogólnie pozytywne! Przy każdym badaniu byłam z synkiem, gdy spał a przyszła "pani od uszka", to przełożono badania na porę, kiedy się obudzi. A ciężko z tym było, bo prawie cały czas spał. Nawet salowe były rewelacyjne.
Cena pobytu z dzieckiem, w miarę w ludzkich warunkach - 30zł/doba.

Ależ się rozpisałam ...

Napisany przez: Ada25 wto, 15 cze 2010 - 21:55

Podbiję

Szpital, Warszawa ulica Wołoska szpita MSWiA, pediatria...
Trafiliśmy z 7 tygodniowym Michałem-zapalenie płuc. RTG w ciągu 5 sekund, pierwsza noc na taborecie, druga i kolejne miałam łóżko i pościel - wywalczone prawie walką z p.orydynatorem- chyba trzymał łóżko dla "swojego" pacjenta, spałam z dzieckiem w pokoju z inną panią. Pielęgniarki niezbyt, warunki fatalne-rotawirus rządził

Lekarze świetni-zwłaszcza młode lekarki, takie po studiach. Pełne wiedzy i baaaardzo miłe i ciepłe, wszystko mówiły, tłumaczyły skróty lekarzy na obchodzie.

Po 3-ch dniach synek tej Pani z sali złapał rota...nie przenieśli nas, więc się ostro wykisiliśmy w biegunkach

No ale koniec choć trauma zostaje:(

Napisany przez: ulinkaa śro, 16 cze 2010 - 20:10

Piotruś w ciągu roku w szpitalu był 5 razy

3 razy byliśmy w szpitalu miejskim w Gdyni. Rodzice mogą być tam z dzieckiem całą dobę, w kwietniu 2009 musiałam spać na karimacie, ale w grudniu już mieli łóżka dla rodziców i bezpłatny telewizor w każdej sali. Lekarze są w porządku, pielęgniarki super, od lekarza prowadzącego zawsze można się wszystkiego dokładnie dowiedzieć, raz trafiliśmy na weekend z ogromną dusznością, leki podali mu od razu zanim przydzielili salę.

2 razy byliśmy na Polankach w Gdańsku. Rodzice również mogą być całą dobę, są łóżka dla rodziców. Lekarze są beznadziejni, pani dr prowadząca nawet nie raczyła się przedstawić, pojechaliśmy ze skierowaniem na którym były wypisane badania jakie 3 miesięczny Piotruś powinien mieć zrobione, pani ordynator popatrzyła na niego i powiedziała, że nie widzi potrzeby robienia takich badań, skoro ulewa to znaczy że ma refluks, nie zastosowano żadnego leczenia a przyjechaliśmy ze straszną chrypką, posiedzieliśmy kilka dni na oddziale dopóki chrypka sama nie przeszła i nas wypisano. Zaletą jest to że można chodzić z dzieckiem na spacery po terenie szpitala i nawet wózek można wypożyczyć.

Napisany przez: katiM czw, 16 wrz 2010 - 14:29

Listopad 2009
Klinika Chorób Płuc i Gruzlicy
Odział pulmonologii i Mukowizcydozy
Rabka -ZdrĂłj

Pobyt z córka na diagnostyce (przewlekły kaszel, stan po krztuśćcu). Byłam razem z 5 letnia córka przez 5 dni w tym szpitalu. Warunki jak to w szpitalu nie najlepsze, ale opieka super. Pielegniarki rzeczowe i bardzo miłe. Po przyjeżdzie dostłysmy dwa łózka w sali 6 osobowej ( mama + dziecko). Ogromny park w poblizu szpitala i terenie szpitala z placami zabaw. Mogłysmy wychodzic nawet nam zalecono spacery. Rano każdy dostawał karteczkę z badaniami które trzeba zrobic wraz z nr pawilonu do którego trzreba sie udac. Rano pielegniarki mierząc temperaturę , robiły to bardzo cichutko , pobudka o 8- 8,30. O 9 badanie kazdego dziecka w gabinecie lekarskim (bardzo sprawnie szło i rzeczowo). Pani Doktor bardzo wyczerpująco odpowiadała na każde pytanie.

Sierpień 2010
CZD Ligota Katowice
ul. MedykĂłw
Odział gastroenterologi i gastrologii

Pobyt 2 dwudniowy ph metria przełyku. Pani Doktor bardzo młoda , chyba dopiero po studiach, bardzo przyjemna , przychodzac na wywiad przedstawiła się (heh....jak na w filmie w Lesnej Górze) nazywam się...... będę prowadzic Pani dziecko....przyznam bardzo miłe to było. Pielegniarki naprawdę z sercem, od razu po imieniu do kazdego dziecka jakby go znały od ho ho...., Pani ze swietlicy sama przychodziła po dzieci, co by nie szlifowały korytarzy, wypozyczała gry i ksiązeczki do sal. Sala dwu osobowa z łazienką. Dostałysmy duże łózko jako , że ja nie byłam przygotowana pod wzgledem spaniowym (czyt. materac, leżak itp.) MOja córa nawet nie wiedziała kiedy założono jej sondę - szybko, bezbolesnie z wyczuciem i humorem. Pani Doktor wyczerpujaco na obchodzie informowała, ba nawet skierowała od razu do kardiologa w tej samej klinice , bo przy badaniu ogólnym młodej słyszała jakies szmery w okolicy serduszka. (heh....przez 5 lat tylu lekarzy ja badało i żaden nic nie słyszał), okazało sie słusznie bo młodej faktycznie cos tam wyszło (na szczeście rozwojowe, więc tylko ma byc pod kontrolą kardiologa). Ogólnie wrażenia bardzo pozytwne.

Napisany przez: gosiagosia czw, 21 kwi 2011 - 20:44

ICZMP Łódź

O/neonatologii - informacje raczej ciężko uzyskać było, chyba że od pielęgniarek
O/anestezjologii - POP - godziny odwiedzin były zapisane na drzwiach, do lekarzy dzwoniło się domofonem, raczej od razu ktoś wychodził z informacją. Te z kolei były różne tzn. im więcej rodzic chciał wiedzieć i dopytywał, tym bardziej był nielubiany i "źle" traktowany. ale wszystko było jakoś na miejscu, jak trzeba.
O/anestezjologii - OIOM - w sumie to samo, co na pop'ie
O/kardiochirurgii - 4 dni czekaliśmy na lekarza. Nawet nie wiedziałam, że lekarz prowadzący to ten, który przeprowadzał operację ;/ Ale ten z kolei był całkiem konkretny i fajny i sam przychodził, więc nie musiałam za nim latać. nie miałam już w sumie tyle pytań, co wcześniej. Na koniec przyszedł lekarz z wypisem, powiedział wszystko, dał do siebie nr.

Nie spałam z dzieckiem, bo nie było takiej mozliwości. Siedziałam jak mogłam, czyli na pop'ie na chwilę, bo albo badanie albo kogoś z operacji przywieźli - wiadomo. Na OIOM'ie niby od rana do wieczora mozna było, ale w praktyce dopiero po obchodzie wpuszczali, wiec od 12"30 do 22 można było być. Na kardiochirurgii od 7 do 22, ale przychodziłam trochę wcześniej i wychodziłam trochę później.

Po tym wszystkim wiem, że w szpitalach jest jak jest, czyli trzeba o wszystko zabiegać, pytać, chodzić, szukać itd. Oni maja tylu pacjentów, że nie szukają rodziców, żeby im informację przekazać. No i mam jeden wniosek - w życie szpitalne trzeba się wciągnać, bo jak wszystko trwa dłużej, to nie ma innego wyjścia. Ja pierwszy tydzień miałam wielkiego doła, bo daleko od domu, męża, dziecka, drugie dziecko nie wiadomo w jakim stanie, co będzie, czy z tego wyjdzie itd. w hotelu dla matek nie było miejsc, więc mieszkałam w internacie na szczęście parę min drogi od szpitala.

Napisany przez: maribela czw, 16 cze 2011 - 21:30

Wrzesień 2009
Szpital MSWiA ul Galla
KrakĂłw

Ja była z małym na Galla, dla mnie totalna masakra. Pojechałam do lekarza, bo malego krostki obsypaly, a ten nas do szpitala wysyła. Mały miał ledwo miesiac! Nie wiem kto byl bardziej przerazony ja, mąż czy dziecko. Mielismy skierowanie, obyło sie bez SORU. Pani pediatra ordynator nas przyjela, ale niestety kazala zostac.
Dostalismy izolatke, jak zobaczylam lozeczko w ktorym mialo spac moje dziecko to sie rozplakalam. Efekt byl taki ze spalismy razem, na taki lozeczku dla dziecko 150 dlugosci, ale przynajmniej nie w tym obdrapany, ktore wygladalo jak z glebokiego PRLu.
Jezeli chodzi o opieke, pielegniarki raczej uspokajaly, dalo sie porozmawiac. Lekarza widoczni tylko n obchodzie. W sumie nie dostalam nawet wypisu i karty informacyjnej. Szczerze wspolczuje i podziwiam mamy, ktore sa ze swoimi dziecmi w szpitalach. Wiem co sie dzieje np. u nas w Prokocimiu. Na dobra sprawe nie ma nawet gdzie sie polozyc! Na galla tez nie dostalismy nic, nawet wanienke musialam z domu przywiesc! Pobyt w szpitalu z dzieckiem to dla mnie koszmar!

Napisany przez: gosiagosia sob, 30 lip 2011 - 12:24

lipiec 2011

szpital dzieciecy w olsztynie

dopiero co wyszlismy, wiec chce sie na swiezo podzielic wrazeniami.

szpital jak szpital - masakra, warunki zadne. sale male, ciasne, brudne i stare jak swiat, niby odmalowane ale to w sumie nic nie daje. lozka o dziwo niektore byly nowsze i nam sie takie trafilo, nawet nie skrzypialo tak bardzo, nie to co moja lezanka, masakra, materac w polowie byl zgiety i jedna trona byla z 5cm wyzsza niz druga, wiec raczej srednio sie spalo, ale to nic.

opieka ok, nie moge chyba nic zazucic, badan mase zrobili od razu, prowadzaca przychodzila codziennie po kilka razy i na biezaco informowala o wynikach itd, widac ze dbala o pacjenta, w ogole inni lekarze tez byli czesto u swoich pacjentow.
jedyny inus, to ze nie dali nic oslonowo do antybiotyku, no i inna kwestia - opieka pielegniarska i jedzenie. nie wyobrazam sobie, zeby dziecko tam zostalo same, bo pielgniarki przychodzily tylko albo na czas podania antybiotyku albo na czas jedzenia, do dzieci ktore byly same, przez reszte czasu plakaly i nikt sie nimi nie interesowal, trzeba bylo isc i powiedziec, ze dziecko placze, to przyszly przewinely, daly moze pic i odchodzily a dziecko dalej plakalo, to chyba bylo najgorsze...
a jedzenie - pory posilkow to jakies widmo. przy przyjeciu dokladnie mowilam o ktorej godzinie co je, a dostawal mleko o 6, 8, 12, 15, 18, 20 - jakbym go tak karmila, to by wazyl ze 20kg juz. poza tym dawali tez zupki raz o 12 raz o 15, czasem razem z mlekiem, ajkby dziecko mialo zoladek jak balon... no i czystosc butelek tez pozostawiala wiele do zyczenia ;/ ogolnie brudno bylo

Napisany przez: Gundi nie, 02 paĹş 2011 - 21:18

Wrocław szpital na Korczaka


Oddział Pulmonologiczny

Jest kilku lekarzy każdy lekarz ma około 3-4 przypadki. prawie codziennie jest na wizycie porannej wówczas można wszystkiego na spokojnie się dowiedzieć.

Dla każdego pacjenta lekarz ma sporo czasu i wizyta poranna może nawet trwać około 30 minut. i można spokojnie dowiedzieć się wszystkiego.
Każdy lekarz opisuje chorobę pani ordynator i ona decyduje o wszystkim.
KaĹźdy pacjent jest na spokojnie informowany o badaniach wynikach i dalszym leczeniu.

Ząbkowice Śląskie

oddział pediatryczny


Informacje można się na spokojnie dowiedzieć oddział jest mały i można spokojnie porozmawiać z lekarzami.

Napisany przez: Nadulina nie, 16 mar 2014 - 18:51

Ech, to była masakra... O wszystko musiałam się dowiadywać, pytać po 10 razy. Lekarz po badaniu synka wyszedł bez słowa, potem wrócił, coś szeptał koło mnie, znów wyszedł, potem dopiero wrócił i powiedział o diagnozie (chodziło o wadliwe serduszko). Żadnych konkretów, nic, ma Pani tu listę, idź se Pani do któregoś kardiologa za miesiąc na badanie. Do widzenia...

Napisany przez: ana84 pią, 21 mar 2014 - 17:35

to ja zupełnie odmiennie....

kwiecień 2007, styczeń 2012 - Paryż - Clinique Jovenet
Sala jednoosobowa, Paula na swoim łóżku, ja na swoim. W pokoju telewizor, własna łazienka.
Pielęgniarki bardzo miłe i rzeczowe, anestazjolog przed zabiegiem wszystko tłumaczył. Przy drugim pobycie Paula była dużo starsza więc przed operacją jeszcze w pokoju dostała "głupiego jasia" więc na luzaku pojechała na zabieg.
Po zabiegu opieka super.
My co prawda byliśmy prywatnie, ale wszystkich pacjentów traktowano tam tak samo.


kwiecień 2011 - STOCER oddział urazowo - ortopedyczny
Udało nam się być samym na sali. 1 łazienka na 2 pokoje więc spoko. Można sobie zrobić samemu picie, do dyspozycji jest mikrofalówka. Salowe i pielęgniarki bardzo miłe. Lekarze też w porządku.
W salach bardzo czysto, nowe łóżka, ja mam swoje, Paula swoje.
Przed operacją młoda też na "głupim jasiu". Pani dr zabierając ją trzyma ją za rękę i opowiada coś, młoda wraca wybudzona, nie płacze.

ale było też tak:

czerwiec 2007 - szpital dziecięcy w Dziekanowie Leśnym.
Paula ma 7 miesięcy. Przyjeżdżamy na turnus rehabilitacyjny, dostajemy zimną i zacienioną salę w dodatku dzielimy ją z kilkunastolatką więc fakt, że małe dziecko szybciej zasypia etc. nikogo jakoś specjalnie nie interesuje.
Wchodzę, oglądam to wszystko, zabieram dziecko i wracam do domu.


Generalnie dużo zależy od podejścia personelu i od ich chciejstwa bądź niechciejstwa.

Napisany przez: EdytaRola pią, 02 maj 2014 - 07:25

na samo wspomnienie szeciodniowego pobytu w szpitalu po cesarskim cięciu aż mnie wzdryga, przekonałam się, że można spędzić niemal tydzień bez ani minuty snu, za to z wiedzą tak duża, że można napisać ksiązkę "Co tam słychać u położnych".

Napisany przez: Ma. pią, 09 maj 2014 - 09:09

Szpital Dziecięcy w Kielcach, ul.Langiewicz

Pobyt kilkukrotny, więc opiszę ogólnie. Można zostać z dzieckiem, za darmo, z tym, że spanie na karimacie,kocu,materacu etc. Warunki sanitarne, wg mnie fatalne.Plusem są łazienki w każdej sali. Najgorsze dla mnie jest jednak to, że kontakt na linii lekarz-rodzic, fatalny. Lekarze się nie przedstawiają, nie udzielaja informacji o stanie zdrowia, wynikach badań, planowanej dalszej diagnostyce, no o niczym Wszystko trzeba wyciągać siłą,a nawet wtedy wiadomości są mało konkretne.
W kwietniu byliśmy tam dwa razy.Pierwszy pobyt spowodowany pierwszym napadem padaczkowym. Był to okres przedświąteczny, więc nawet nie wykonano EEG, bo podobno nie miał kto Kolejny powrót na oddział dokładnie tydzień później. Wtedy wykonano badanie, na cito właściwie...Diagnoza - padaczka. Wdrożono leki. Oczywiście o tym by lekarz ze mną porozmawiał i wytłumaczył jak z tym żyć, co wolno, a czego nie, nie było. Przecież to nie grypa, a ja wcześniej nie miałam zielonego pojęcia o tej chorobie, a szczerz mówiąc wciąż mam mało wiedzy na ten temat.
Panie pielęgniarki dość życzliwe w stosunku do matek oraz dzieci.
Obchód wieczorny - porażka! Wyglądał tak, że pani doktor lewo uchylając drzwi pytała czy wszystko dobrze, po czym uciekała :/

CZD Warszawa, o.patologia noworodka

Tam wylądowaliśmy gdy Filip był malutki. Warunki sanitarne b.dobre. Oddzielny pokój socjalny dla matek, co prawda spanie też na materacach itp, ale gdy dziecko budziło się do karmienia, pielęgniarki budziły mamy. Osobna łazienka, dostęp do prysznica.
Kontakt z lekarzem świetny, Pani Doktor zapraszała na rozmowę do swojego gabinetu i tłumaczyła wszystko bardzo dokładnie.

Napisany przez: Lanzarotka pią, 31 paź 2014 - 10:41

Świetny tekst, w temacie. Wszystko co warto wiedzieć, zanim zostawcie swojego malucha na szpitalnym oddziale. Szkoda, ze ja trafiłam na to dopiero po powrocie ze szpitala, bo czułabym się pewniej, gdybym wiedziała do czego tak naprawdę mam prawo.... [edit. Moderacja: reklama; tutaj nie polecamy alternatywnych stron, każdy może je sobie sam znaleźć]

Napisany przez: Miszka33 nie, 04 sty 2015 - 17:27

Ja nie podam nazwy szpitala bo juz na szczeście go zamknełi, ale bedąc z moją w tym czasie roczna coreczką w szpitalu z powodu duzej gorączki, która wcale nie chciała spadać w szpitalu w którym przebywałam na oddziale koło grzejników staly trutki na myszy, stary szpital to stary, ale przecież to był oddział dzieciecy...teraz mieszkam w innym miescie i tu jak trafiła z zatruciem to zupełnie inaczej bylo, nowoczesny szpital, sama dla dzieci z zabawkami, fajne pielegniarki. Moja corka nie chciala wracać do domu

Napisany przez: Seba76 śro, 25 lut 2015 - 15:07

Polecam osobom, które mieszkają na Śląsku klinikę https://www.sanivitas.pl/ w Bytomiu. Bardzo dobra obsługa i nowoczesny sprzęt.

Napisany przez: Monikag2006 czw, 19 mar 2015 - 21:34

Szpital na Niekłańskiej w Warszawie - oddział patologii noworodków i niemowląt
otóş jestem niezadowolona
moja córka była tam z powodu słabego przyrostu masy ciała - zrobiono jej tylko badanie krwi, moczu (w tym posiew) i usg brzucha - pomimo, że w karcie wypisowej było również przez pomyłkę wpisane a później usunięte z tej karty usg przezcięmiączkowe (którego wcale przez pomyłkę nie było - no i później pomimo mojej wyraźnej chęci, aby zrobić to badanie, nie można już było go zrobić
ponadto prosiłam o konsultację z alergologiem - też nie można było jej zrobić, pomimo tego, że oddział alergologiczny też jest w tym pediatrycznym szpitalu moja prośba o skierowanie do alergologa, gdzieś w przychodni - oczywiście też nie mogą tego wystawić
wypisali mi ze szpitala dziecko pomimo tego, że przez okres 3 dni nie przybrało na wadze, wręcz nastąpił spadek wagi

Napisany przez: Lanzarotka czw, 07 maj 2015 - 12:20

Bo rodzice niestety nie znają swoich praw w szpitalu!! Warto poczytać sobie przed wybraniem się z maluszkiem na oddział. Mamy prawo znać wszelkie szczegóły dotyczące tego, co dzieje się z naszym dzieckiem! [edit. Moderacja; można poczytać w wielu miejscach bez linków do konkurencyjnych forów]

Napisany przez: Karomama wto, 26 kwi 2016 - 16:03

Jak czytam to wszytsko, to cieszę że jest kilak miejsc, gdzie oiekują się dzieckiem dobrze. My byliśmy raz z córą w szpitalu na Niekłańskiej, zajmowała się nami Pani dr Górska-Kot, wszytko było tak jak trzeba. Tylko ten szpital jest po prostu starszy, teraz są już bardziej nowoczesne.

Napisany przez: juliana pon, 12 gru 2016 - 21:29

Ja wiem, Ĺźe najprościej leczyć dziecko na nfz… Ale moĹźe lepiej zmienić stare przyzwyczajenia i skorzystać z prywatnej placĂłwki? Np. szpital Medicover ma bardzo fajną ofertę swojego oddziału dziecięcego. Dotychczas korzystaliśmy z pomocy ich dwĂłch specjalistĂłw- pediatry i alergologa. I rewelacja! Komfortowo, szybko, dokładnie.

Napisany przez: Maggdaa nie, 15 sty 2017 - 12:31

Ja też jestem zdania, że te prywatne placówki sa lepsze od publicznych, które działają na pół gwizdka

Napisany przez: Agatka1 wto, 04 kwi 2017 - 10:25

Naszym dzieckiem opiekowali się dość dobrze w szpitalu wojewódzki w Gdańsku.

Napisany przez: Migra wto, 25 kwi 2017 - 20:10

a moje dzisiejsze doświadczenie szpitalne opisuje tylko jedno zdanie: wszędzie trzeba czekać... wrrrr ;/
pomijam fakt, że byłam dziś 54 w kolejce do rejestracji...
będąc na oddziale w odwiedzinach u mamy, leżąca obok 95 letnia staruszka nie mogła się doprosić nikogo z personelu. Gdy łaskawie ktoś zajrzał (pielegniarka/ salowa?) to na grzeczną i pokorną prośbę staruszki o basen powiedziała: "oj, tyle czekała, że jeszcze 5 minut wytrzyma..." i poszła!
Gdy owy basen dostała (w końcu), to czekała kolejne kilka minut, aż ktoś jej pomoże i go zabierze...
Kurde, na wszystko trzeba czekać, nawet jeśli chcesz się kurde wysikać!

Napisany przez: mall wto, 05 wrz 2017 - 08:52

Juliana ja też mam same pozytywne doświadczenia związane ze szpitalem Medicover. W razie nagłej biegunki czy innych infekcji zawsze można podjechać i dziecko zostanie przebadane przez lekarzy. Osobiście nie wróciłabym już za żadne skarby do przychodni nfz. No i plus za to, że można liczyć na fachową pomoc także w nocy i w święta.

Napisany przez: Tamira wto, 12 wrz 2017 - 09:46

Ja nic nie wiedziałam. Jakieś skrawki informacji. Dopiero jak zmienił sie lekarz dostałam pełne informacje.

Napisany przez: ddudekk czw, 05 kwi 2018 - 14:25

Ja mogę z własnego doświadczenia powiedzieć jak mnie traktowali, gdy jako dziecko jeździłam po szpitalach - najgorszy SP ZOZ Szpital Wielospecjalistyczny w Jaworznie, pielęgniarki na oddziale pediatrii strasznie traktują dzieci, przynajmniej za moich pobytów (może tak były uczone "nie dać sobie wejść na głowę"), co do oddziału chirurgii dziecięcej było podobnie, lepsze był na pewno Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach na oddziale pediatrii i neurologii wieku rozwojowego, bardzo miło pobyt tam wspominam, jak na przedział tak chorych dzieci i nastolatków wg tego nie kojarzę jako czas choroby a raczej zabawy, mimo że wcale nie chcieli pomóc jak powinni, dali tylko trafną diagnozę; najlepiej było w szpitalu Górniczym w Sosnowcu (Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 5 im. św. Barbary) - co prawda różną chwałą cieszy się ten szpital, ale nie można powiedzieć, że na neurochirurgi jest źle, bo ratują życie tym, którym inni nie widzą ratunku. Tzn, najlepszy czas to dla mnie nie był, ale sądzę że w tak trudnym przypadku opieka na prawdę była dobra, mimo, że wtedy oddział ten był jeszcze na 5 piętrze i wyglądał jak "za komuny". Teraz jest tam inaczej. Mówię wam jak wspominam te pobyty, gdy miałam 12-15 lat, teraz mogło się pozmieniać

Napisany przez: Mama_Stasia czw, 04 kwi 2019 - 09:14

Ja wam powiem, że akurat u mnie to był dramat na nie piękny poród.. Wiadomo boli jak ...., ale pielęgniarki i lekarz na których trafiłam. Nikomu nie polecam takiego naburmuszenia.

Napisany przez: zofialipska wto, 21 maj 2019 - 12:44

Ja do dziś pamiętam jak mój mąż zrobił awanturę, że nie dostanę dziecka po CC dopóki miejsce na sali się dla mnie znajdzie (leżałam na sali z kobietami po poronieniach. Potem szeptały na ten temat wszystkie położne, ale afera była taka, że miejsce znalazło się w 20 minut, następna po mnie mama, która wyjechała z sali operacyjnej czekała na swojego malucha dobę. To jest nie do pomyślenia! Zapisują kobiet na CC po korek, do tego dochodza nagłe porody i inne operacje, a potem się okazuje, że nie mają gdzie położyc pacjentek...

Napisany przez: Maria Magdalena pią, 10 sty 2020 - 20:20

Cześć Wszystkim Jestem studentką III roku położnictwa i bardzo proszę o wypełnienie krótkiej ankiety na temat kangurowania noworodka. Ankieta jest dobrowolna oraz anonimowa. Dziękuję za poświęcony czas!

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdLfMJNwYXzKolG10beQL5-e3yJ0-L3NaIHtYICYn5fVaV1yw/viewform

Napisany przez: ewwa2122222 pon, 20 sty 2020 - 11:42

W sumie to wszystko zależy od danego szpitala i obecnego w nim danym dniu personelu. Wiadomo nie każdy dzień jest idealny. Mi informacji udzielano kiedy tylko znaleźli czas. Teraz wszystkie szpitale są mega przepełnione i brak w nim ludzi do pracy. Lekarze i pielęgniarki muszą brać dodatkowe zmiany, więc zawsze staram się ich zrozumieć i nie denerwować. To są tylko ludzie

Napisany przez: Kotelka wto, 07 kwi 2020 - 07:39

Doświadczenia szpitalne jak widzę w tym temacie są bardzo różne Niektóre kobiety maja lepsze wspomnienia, niektóre gorsze. Cieszy mnie jednak osobiście,ze tak wiele szpital coraz bardziej zaczyna popierać akcje rodzić po ludzku, która wspiera dobre traktowania kobiety w trakcie porodu jak również potem leczenie dziecka. Odpowiedni nastrój w trakcie porodu nie prowadzi do powstania traumy u kobiety.

Dziecko, szczególnie jeśli jest wcześniakiem, powinno mieć kontakt z lekarzem neonatologiem.Jest to lekarz, który jest wyspecjalizowany właśnie w najmniejszych pacjentach oraz wie jaka jest ich specyfika. https://depilacjalaserem.info.pl/nielatwo-byc-lekarzem-neonatologiem/