Drukowana wersja tematu

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 09:38

Witam,
jak w tytule, czy spotkaliście się z tą chorobą? interesują mnie indywidualne objawy. Mogę podać mnóstwo takich nietypowych zachowań u dziecka.Nie wiem jak to napisać,ale może jak coś się ruszy na forum to dam radę, na razie jestem tym zdołowana i nie wiem co myśleć. Piszcie coś to może się rozkręcę.
pozdrawiam

Napisany przez: Maciejka pią, 13 wrz 2013 - 10:12

Syn mojej siostry ma ZA. Teraz ma 17 lat, da się z tym żyć przy odpowiednim prowadzeniu. Chłopak niezwykle inteligentny, ale nawiązywanie kontaktów społecznych szło mu opornie. Apogeum było, kiedy poszedł do Collegu (nie mieszkają w Polsce). To niestety zaowowcowalo jakimiś atakami paniki i ze dwa lata chodził na specjalne zajęcia w szpitalu i szkole z programem dla dzieci z deficytami uwagi. Teraz już wrócił do zwykłej szkoły (początkowo na kilka dni i jest to wydłużane), ale dalej chodzi na jakieś zajęcia teatralne w szpitalu. Bez paniki. Da się to ogarnąć.

Napisany przez: grzałka pią, 13 wrz 2013 - 10:25

Temat jak dla mnie bardzo na czasie- mój syn jest właśnie diagnozowany w kierunku ZA. Niepokoił mnie właściwie od zawsze, byłam kilkakrotnie u psychologa, chodził na zajęcia z SI (z mojej inicjatywy), ale generalnie wszyscy mnie uspokajali, a ja wierzyłam. Zdekompensował się w szkole. Polecam https://forum.gazeta.pl/forum/f,10034,Inny_Swiat.html, kopalnia wiedzy i porad. My dopiero zaczynamy terapie i wciąż jesteśmy w trakcie diagnozy

Napisany przez: green pią, 13 wrz 2013 - 10:29

Bozena1973, ale to są tylko twoje podejrzenia. Nie zamartwiaj się na zapas, uderz do dobrego specjalisty, zespołu specjalistów, niech oni się wypowiedzą.
Przerabiałam to z moim starszym synem. Też stawialiśmy na Apsergera. Jak poczytałam w internecie różne publikacje, to dosłownia byłam przekonana, że moje dziecko ma ten zespół. Dużo zachowań mi do tego pasowało, ale były też takie, które nie pasowały. Lekarze nie potwierdzili jednak mojej diagnozy. Filip ma pojedyncze cechy pasujace go ZA, ale nie ma całego zespołu cech.
Warto więc to skonsultować. Powodzenia.

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 10:30

tak,i tu z tym nawiązywaniem znajomości syn nie ma żadnych problemów,sam podchodzi do dzieci i je zaczepia ale w grupie nie wiem jak to wygląda do końca,w przedszkolu nie potrafił bawić się "ze wszystkimi"chadzał jak kot własnymi drogami,w szkole 1 klasa strasznie,w 2 trafił na taką nauczycielkę(wielki szacunek dla tej kobiety)która potrafiła do niego trafić i chłopak ponoć już potrafi się "znaleść".Teraz jest w czwartej klasie nie wiem jeszcze co na lekcjach się dzieje.

Napisany przez: Dorotka25 pią, 13 wrz 2013 - 10:30

Dasz radę. Mój siostrzeniec ma ZA. To niezwykłe dziecko - inteligentne, wrażliwe, kochające. Po ponad rocznej terapii i wsparciu rodziny, przyjaciół praktycznie wiele cech ZA jest niezauważalnych. Tzn. terapię ma nadal, ale widać niesamowitą zmianę na plus.
Jedno co jest b. ważne z moich spostrzeżeń - nauczyciele w szkole, których trzeba uświadomić odnośnie ZA naszego dziecka. Jak nauczyciel "nie ogrania" tematu, może dziecko skrzywdzić nieświadomie (nigdy nie zakładam świadomego działania w tym przypadku, choć różnie jest...) - tak było u nas, ale na szczęście dobry terapeuta i wyjazd terapeutyczny na wakacje zniwelowały negatywny efekt wpływu wychowawcy.
I jeszcze raz - dasz radę, bo Twoje dziecko wbrew Twoim obawom Tobie pomoże, nieraz będzie Ciebie zachwycać i rozbawiać swoim zachowaniem Bo ZA to nie tylko te złe nietypowe, skrajne zachowania, ale też cala gama zabawnych sytuacji, bardzo uczuciowych i wzruszających.
Tylko znajdź dobrą placówkę, która Ciebie wspomoże w terapii. Bo terapia jest potrzebna nie tylko na zewnątrz z terapeutą ale i w domu, poprzez Wasze zachowanie, reakcje.

O, dopisałaś się w międzyczasie - Bożenko, porozmawiaj z nauczycielami, to trochę ułatwi pracę w szkole z synkiem i przede wszystkim unikniecie różnych przykrych sytuacji.

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 10:40

greendziękuję,syn ma 10 lat,ale od urodzenia mnie coś nie pasowało, przede wszystkim jest głośny,krzyczy w zabawie przy oglądaniu,jedzeniu odrabianiu lekcji,myciu itp.są to pojedyńcze krzyki,odgłosy ,szczekanie ,piski,słowa wymyślone( badziu),
jak więcej przykładów to moge podać

Napisany przez: Kitka* pią, 13 wrz 2013 - 10:58

Dominik też się tak zachowuje... Ględzi coś , jakieś wymyślone słowa, piszczy, gada do młodszej siostry byle co (wkurza ją tym gadaniem). Czasem mam wrażenie, jakby się cofnął w rozwoju pod względem zachowania.Nie zawsze tak było, dopiero gdzieś tak od 3 lat.

Napisany przez: Kitka* pią, 13 wrz 2013 - 11:33

Możesz napisać, grzałko, co to znaczy?

Ja też jeżdżę z synem do psychologa, bo niepokoi mnie głównie jego problem z nawiązywaniem i utrzymywaniem kontaktów. Wspomniałam na tych spotkaniach jednym zdaniem, że on cechy ZA, ale nie chciałam niczego narzucać, że oto naczytałam się w necie i teraz będę panią psycholog pouczać. Jednak, kiedy przeglądam forum zalinkowane przez grzałkę, ogarnia mnie niepokój. Czy powinnam otwarcie powiedzieć o swoich podejrzeniach w poradni? Myślałam, że po kilku spotkaniach z Dominikiem psycholog sama wysnuje podobne wnioski, ale ona skupia się na uspołecznieniu Dominika, o żadnym zespole nie było mowy...

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 11:49

kitkaojej nie jestem sama ,u syna i basi jest to samo,on tak robi również do mnie i do kolegów co ich strasznie denerwuje i naśmewają się z niego a to najgorzej go boli te wyśmiewanie aż płacze z tego powodu.


Na początku września byłam u pani psycholog prywatnie(w naszej przychodni gdy syn miał7 lat pani stwierdziła u niego ADHD z czym absolutnie się nie zgodziłam,pani dała mi testy do rozwiązania dziecko widziała ok 1 min,)która rozmawiała tylko z synem całą godzinę.Ze mną umówiła się w pażdzierniku(wcześniej nie mogę ze względu na kasę),nic nie chciała przy dziecku mówić,ale odniosłam wrzenie że coś jest na rzeczy.


Syn nie może usiedziec w jednym miejscu,ręce cały czas muszą coś robić.

Zawsze mnie zastanowiało jedno:nauczyciele zarzucali mi że za mało syn bawił się manualnie ale to nieprawda,bardzo dużo było plasteliny,modeliny,wycinania,rwania,malowania,darcia papieru itp. a teraz słysze:za mało bo brzydko pisze.

Napisany przez: minka. pią, 13 wrz 2013 - 11:55

Osobiscie znam osobe zdiagnozowana na ADHD i Aspergera jednoczesnie. Spektrum autyzmu jest szerokie.

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 11:59

kitkatakich mamy psychologĂłw w poradniach.
napiszę więcej o spotkaniu u pierwszej pani psycholog.
Kobieta dała mi listę jak powinnam traktować no postępować z synem.Przeczytałam sobie i powiedziałam pani że ja tak robię od 7 lat ale dziecko jest bardzo odporne na zasady normy obowiązujące w społeczeństwie.Pani stwierdziła że dziecko jest rozpuszczone i sama powinnam się leczyć,skończyło się to awanturą,a w papierach pani napisała "terapia zakończona".Byliśmy 2 razy,pani dziecko w sumie widziała ok 10 min.TO NIE JEST PSYCHOLOG.

Napisany przez: Kitka* pią, 13 wrz 2013 - 12:19

Nie, no ja póki co nie chcę narzekać na psycholożkę do którj chodzimy. Tylko zastanawiam się czy powinnam jednak sama zasugerować, że Dominik może ma ZA czy coś podobnego, skoro ona nie widzi tego, co ja. Waham się, bo to jest chyba, jak narzucanie lekarzowi diagnozy i przyjście do niego jedynie po receptę... Czy nie mam racji?

Napisany przez: rysa154 pią, 13 wrz 2013 - 12:26

generalnie diagnozowanie ZA to nie tylko spotkania z psychologiem,a na pewno już nie jeden raz. sami przez to przechodziliśmy i mimo, wykluczenia tego, ja miała caly czas wątpliwości, jednak ostatnio nowa p. psycholog stwierdziła jedynie zaburzenia SI.


mnie to forum inny swiat tylko dołowało, jednak w takiej sprawie opinii należy zasięgnać u psychologa, najlepiej znającego się na rzeczy.

moje dziecko tez ma pojedyncze cechy i problem z relacjami społecznymi...według psychologa nie ma ze spektrum autystycznego nic, może poza nie patrzenie w oczy, woli bawic się sam, ale z drugiej strony czy wszyscy sa tacy uspołecznieni? ludzie są różni i nie wszyscy muszą być towarzyscy.

Napisany przez: rysa154 pią, 13 wrz 2013 - 12:30

mi się wydaje,ze możesz zapytać,ale skoro pani nic nie mówi to pewnie synek nie ma ZA,a ty masz prawo rozwiać swoje wątpliwości. przeciez po to tam chodzicie,zeby uzyskac odpowiedz i pomoc dotyczaca spraw które was nurtują.

u nas tez mnie to meczyło aż w końcu zapytałam na którymś spotkaniu,i pani powiedziała,ze skoro do tej pory nic nie mówiła to nie było nic nie pokojącego, na wszselki wypadek posprawdzała w notatkach i się upewniła.

Napisany przez: Kitka* pią, 13 wrz 2013 - 12:51

Dzięki, rysa. Masz rację, po prostu zapytam wprost, bo już mam dość tej huśtawki-czasem myślę, że Dominik ma po prostu taką, nieco odstającą od normy osobowość i sposób bycia, a czasem, że to zespół deficytów, które należy zdiagnozować i wyrównywać. Zwariuję od tego myślenia...

Przeprszam, Bozena, że tak się rozpycham w Twoim wątku, zamiast założyć swój.

Napisany przez: grzałka pią, 13 wrz 2013 - 13:20

Kitka, zdekompensował to znaczy, że jego zachowanie przestało być wytłumaczalne indywidualizmem i nadwrazliwością. Pani przestała sobie radzić, zupełnie nie rozumiała jego reakcji, poprosiła mnie o zbadanie go w PPP- na początku nie bardzo chciałam, bo w końcu juz byłam z nim u psychologa kilka razy i teoretycznie miałam zalecenia jak z nim postępować. Ale poszlismy- no i w badaniach wyszło źle. Teraz o tej "dekompensacji"- brak kontaktów społecznych, izolowanie się, przerwy spędzane w klasie z książką mimo prób właczania do zabawy (i przez panią i przez dzieci), bardzo duża naiwność w kontaktach z dziećmi (on kompletnie nie ogarnia, że ktoś może nie mówić prawdy, chcieć go oszukać), sztywność w stosowaniu zasad (pisałam kiedyś o jego "doskonałości"), praktycznie brak bliższych kolegów (chociaż bardzo by chciał- ale nie wie jak). Fatalnie odczytuje własne emocje, widać, że się męczy, ale nie potrafi tego nazwać. Nie ma typowych obsesyjnych zainteresowań- ale pani psycholog twierdzi, że jego maniakalne wręcz czytanie i rysowanie komiksów da się podciągnąć. On nie jest taki ZA, że to widać na pierwszy rzut oka- gdyby tak było, to pewnie ani ja, ani ci psycholodzy, co go widzieli pewnie nie mieliby wątpliwości. Ale problem jest i pomóc mu trzeba

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 13:38

grzałka manią mojego syna jest słuchanie książek,jak od 5 do 8 roku życia na topie był Harry Potter,książki zna na pamięć ,w przedszkolu i 1 klasie opowiadał kolegom o tym chłopcu,ale dzieci nie widziały o co mu chodzi,a w domu był tylko Harry Potter,pisanie, rysowanie ,malowanie ,mówienie ,opowiadanie,wyklejanie... Otwieram lodówkę a tam Harry Potter!!!!!!!! teraz słucha innych opowiadań bardziej zróżnicowanych.


Za dwa tygodnie jestem też zapisana do tej naszej przychodni tylko poprosiłam o inną panią psycholog, i też się zastanawiam czy zasugerować tej pani swoje podejrzenia.

Napisany przez: rysa154 pią, 13 wrz 2013 - 13:46

kitka ja poczułam wielką ulge, po usłyszeniu odpowiedzi na moje pytanie, nie dlatego, ze odpowiedz była negatywna, tylko dlatego ze przestało mnie to męczyć w końcu!troche mnie to do pionu postawiło!



bożena a nie masz możliwości,żeby iść do psychologa zajmującego się spektrum autystycznym...?

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 13:59

spektrum autystycznym nie do końca wiem co to znaczy. W naszym mieście wojewódzkim jest Centrum diagnostyki autyzmu,dzwoniłam pytałam się trzeba mieć skierowanie i n początku listopada mają rejestrować na przyszły rok, jak się uda.Nie do końca wiem co mam robić,może więcej dowiem się od tej prywatnej pani psycholog,ona zaproponowała mi 6-cio tygodniową terapię ale nie wiem czy dam radę finansowo.

Napisany przez: Leni pią, 13 wrz 2013 - 14:06

Centrum diagnostyki autyzmu to to. Ja bym sie zarejstowala i czekala na termin, a w miedzyczasie jak uwazasz za sluszne pojsc do tej psycholog co planujesz.
Jeli podejrzewany jest asperger to lepiej to kogos , kto w tym siedzi. A ta psycholog prywatna prowadzi terapie dla dzieci z ZA?

Bozena uwazam by nic nie sugerowac psycholog tylko opisywac same fakty, zachowania i ich czestotliwosc, opisz je bez interpretacji a nie co Ci sie wydaje, a nie masz pewnosci. Sama niech diagnozuje.

Napisany przez: rysa154 pią, 13 wrz 2013 - 14:14

bożena, ale jaką terapie?dla ciebie? dla syna?szczerze powiedziawszy to dla mnie co najmnie dziwnie brzmi konkretne określenie,ze 6 tygodni.
i centrum diagnostyki autyzmu to jest b.dobry pomysl. można tez tam zadzwonić i ewentualnie zapytać o psychologa pracującego z takimi dzieci i pojsc prywwtanie


chodziło mi o psychologa zajmującego się ludżmi z zaburzeniami autystycznymi i zespołem aspergera.

Napisany przez: Leni pią, 13 wrz 2013 - 14:20

Bozena gdzie mieszkasz jesli wolno spytac? Moze jest wiecej poradni specjalizujacych sie autyzmie.

Rysa dobry pomysl, tam szukac namiarow na odpowiedniego psychologa.

A co ta prywatna mowi, ze zaproponowala te 6 tyg terapie? na co ta terapia konkretnie i co konkretnie ma robic procz brania pieniedzy

Masz ograniczony budzet to dobrze poszukaj, zanim zaplacisz.

Napisany przez: green pią, 13 wrz 2013 - 14:24

Mój ma 9,5 roku, podobne zachowania do Twojego synka. Wydaje odgłosy w różnych sytuacjach, upominam go i proszę aby tego nie robił, po chwili znów to robi. Pytam "dlaczego" a on odpowiada "nie wiem". Jakby nie kontrolował tego. W szkole na lekcjach też potrafi podśpiewywać, chodzić po klasie -to silniejsze od niego. Najczęściej dzieje się to wtedy, gdy mają inne lekcje niż prowadzone przez ich Panią, czyli religię, angielski, lekcje z praktykantką. Nie panuje nad emocjami itp. Na szczęście trafił na rewelacyjną wychowawczynię. Współpracujemy i jest lepiej. Ale inne osoby ze szkoły kompletnie nie potrafią z nim się dogadać. Panie w świetlicy to totalna porażka, jedna jest tylko taka, która potrafi z nim nawiązać kontakt. Pedagog szkolny do luftu - moje dziecko powiedziało, "ta Pani mi i tak nie pomoże, więc nie będę do niej chodził". To były słowa dziecka z 2 klasy. Nasza wędrówka po psychologach, neurologach, neuropsychologach, psychiatrach rozpoczęła się jak miał 2,5 roku i trwa do teraz. Chodził na terapię do neuropsychologa, na zajęcia "Akademia Emocji" (porażka, pani psycholog go wyprowadziła i powiedziała, że kompletnie nie słucha i mamy go zabrać). Wiecie co... mam dość tułaczki po pseudo-specjalistach, którzy nie potrafią pomóc. Wszystkie wizyty były prywatne, osoby polecane, autorytety itp. Ale nic z tego nie wyszło :/

Koleżanka (sama jest lekarzem) poleciła nam zespół 3 lekarzy: psycholog, psychiatra i pedagog. Trzy panie, które w tym samym czasie obserwowały Filipa, robiły z nim testy itp. Wyszło, że ma zachowania opozycyjno-buntownicze i że jest konieczność dalszego diagnozowania pod kątem ADHD, ale to to nie wiem... hmmm...wg mnie ADHD nie ma, ZA wykluczyły, ma tylko pojedyncze cechy.


Dzisiaj akurat idę z synem zapisać go na zajęcia socjo-terapeutyczne. Idziemy na wywiad.

Czytam to co napisałyście jak mnie nie było i jestem w szoku. Sporo nas jest.

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 14:27

Pani psycholog(ta prywatna) zaproponowała terapię dla syna.Nie wiem co zdiagnozowała bo przy dziecku nie chciała mówić.Umówiła się teraz tylko ze mną aby mi powiedzieć co ja mam robić(chyba),skończył się czas po prostu.Muszę jednak przyznać że z synem bardzo fajnie rozmawiała ,bardzo dużo jej powiedział,czuł się bardzo swobodnie więc zachowywał się "po swojemu"a ja jestem bardzo szczęśliwa że pani nie zwróciła mu uwagi by siedział spokojnie by nie jadł jak mówi,by nie drapał się,by nie wiercił się,by nie dłubał w nosie,by siedział prosto,by na nią patrzył,by nie rozglądał sie,itp.

Ja o tym zespole usłyszałam dopiero wczoraj.

Napisany przez: rysa154 pią, 13 wrz 2013 - 14:29

bożena a ja ma wyglądac ta terapia?

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 14:32

geen ja teĹź jestem w szoku ale cieszy mnie to bo jednak, jak zawsze wszystkim powtarzam,mam grzeczne dziecko

Napisany przez: green pią, 13 wrz 2013 - 14:36

Bozena1973, dla mnie to troszkę dziwne, że Pani od razu proponuje terapię, skoro nie wie co jest dziecku.
Nie daj się, tak od razu w to wmanewrować, bo można dziecku zaszkodzić.

Zanim się udasz na spotkanie ze specjalistą, spisz wszystko na kartce o swoim dziecku (od ciąży zaczynając, bo mnie to nawet o ciążę i leki pytali), wszystkie zachowania (mój np. nie lubi zmian, do tego stopnia, że zawsze ma problem nawet np. ze skarpetkami - po lecie jak ma zakładać dłuższe, to nie chce, a po zimie, jak ma zakładać takie krótkie, przed kostkę, to znów jest problem, poza tym wszystko go uwiera, do szału mnie to doprowadza). Poproś też wychowawcę o opinię o dziecku. Nagraj krótkie filmiki nawet komórką, tych zachować, które Ciebie niepokoją. Im więcej tym lepiej. Mój syn podczas spotkać 1:1 radzi sobie świetnie, gorzej jest jak jest w większej grupie. Wtedy wychodzą problemy. Często podczas spotkań z psychologiem, nie dało się zaprezentować jego "dziwnych zachowań". A taki filmik wiele wyjaśniał.
Przynieś jego zeszyty, brudnopisy itp. My zanosiliśmy nawet jego rysunki (uwielbiał tylko czarny i zielony kolor).

edit: doczytałam, że pani psycholog, widziała syna i diagnozę postawiła, OK, to pierwsze zdanie cofam.

Napisany przez: Leni pią, 13 wrz 2013 - 14:41

Bozena to nie powinien byc powod do cieszenia sie, bo to tak powinno wygladac. Jak jakis specjalista zacznie dziecku zwracac uwage na to co wymieniasz powyzej to nie jest wart by kontynuowac u niego terapie.

Napisany przez: rysa154 pią, 13 wrz 2013 - 15:02

jeśli któraś z was ma potrzebe to na głównej stronie jest zamknięty watek dotyczacy takich problemów.trudne rodzicielstwo.

Napisany przez: Kitka* pią, 13 wrz 2013 - 15:27

Dzięki za odpowiedź. Właściwie wszystko to pasuje do Dominika, tylko pasje ma inne, nie raz juz zresztą o tym pisałam.
Chociaż ostatnio jakby towarzysko jest lepiej, mówi, że bawi się na przerwach, czasem koledzy do niego przyjeżdżają i jadą sobie rowerami-on strasznie się wtedy cieszy, ale sam do kolegi nie pójdzie. "bo co, jak kolegi nie będzie albo otworzy jego mama?". No i pani nie zgłasza większych problemów, oprócz tego, że poprawia innych i śmieje się np., jak ktoś czegoś nie wie, a "przecież to takie łatwe!". On nie rozumie co to znaczy, że komuś jest przykro itd. itd. Ale będzie niedługo zebranie, to z nią porozmawiam czy rzeczywiście jest lepiej.

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 16:07

leni może chaotycznie napisałam ale ta prywatna psycholog właśnie NIE zwróciła mu uwagi tylko spokojnie z nim rozmawiała .
Zwróciłam się do niej z takimi problemami jak:
-dziecko nieszczęśliwe
-bardzo dużo złych emocji
-dużo złośći
-płacz o wszystko( dosłownie mówię zjedz obiad a on się wścieka,na słowo NIE reaguje jakby ktoś zabierał mu jego klocki)
Pani psycholog nie postawiła diagnozy tylko umówiła się ze mną na następną wizytę i ma mi powiedzieć jak mam z nim postępować,tak zrozumiałam.
A ta terapia to może na tą złość.

Czy Wasze dzieci jak się tak porządnie zdenerwują to wymiotują??

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 16:21

leni mieszkam niedaleko Olsztyna

Napisany przez: Dorotka25 pią, 13 wrz 2013 - 16:54

Bozenka, mój siostrzeniec potrafił zwrócić z nerwów.

Napisany przez: Litka pią, 13 wrz 2013 - 17:15

Mój Piotrek ( 13 lat) miał być diagnozowany, ale psycholog powiedziała mi, że koniecznie chcę znaleźć dziecku chorobę. Spisałam wszystko, opowiedziałam w wywiadzie, ale psycholog po rozmowie z nim stwierdziła, że nie ma konkretnej cechy autyzmu i nie możemy mówić o ZA. Byłam w fundacji Synapsis, sądziłam, że to dobre miejsce. Ja go znam 13 lat, poczytałam gdzie się da. Wiem, że zachowuje się inaczej. Kolegów nie miał nigdy, nie ma do tej pory; poszedł teraz do gimnazjum i nie rozmawiał z nikim od początku roku. Nie potrafi nazwać uczuć, nie rozumie ich, jest bardzo dziecinny, tak jak napisała grzałka nie rozumie, że ktoś może kłamać albo go nabierać. Uwielbia wszystko związane z tramwajami, zna trasy WSZYSTKICH tramwajów i autobusów w Poznaniu; teraz w wakacje wpadła mu w ręce ksiązka o Janie Pawle II zaowocowało to tym, że zaczął przetrzepywać strony internetowe, gdzie może znaleźć informacje o papieżach. W ciągu miesiąca wie już mnóstwo o nich, kto, kiedy, jakie obrał imię, w którym roku itd. Zapisaliśmy go do klubu, który ma mu pomóc w otwarciu się na grupę, ale czy to coś da? Skoro on zachowuje się tak nie dlatego, że robi komuś na złość, tylko inaczej nie umie, nie potrafi. Piter nie ogarnia rzeczywistości.

Napisany przez: Leni pią, 13 wrz 2013 - 17:17

Bozena , chcialam napisac , ze do psycholog przychodza dzieci z problemami. Psycholog, ktora zwraca dziecku uwage by sie nie np wiercilo to nie jest psycholog :- ) Bo dziecko moze sie wiercic wlasnie z powodu zaburzen, z ktorym przyszlo. Ona ma obserwowac , robic testy, rozmawiac i diagnozowac, tak w skrocie.
Jesli dziecko sie wierci to ma sie starac go zainteresowac, by sie skupilo na rozmowie/zadaniu uzywajac swojego doswiadczenia i wiedzy psychologicznej, a nie upominac.

Takze to , ze go nie upomniala, to tak ma byc. Moze Cie to ucieszylo, bo mialas wczesniej zle doswiadczenia, chce tylko zaznaczyc, ze to dobrze, ze z nim spokojnie rozmawiala, ale nie swiadczy to jeszcze o niczym, powiedzmy, robi pozytywne wrazenie jak na poczatek .
W kazdym razie wymagaj od niej jasnych odpowiedzi, nie znaczy od razu diagnozy, bo na te trezba nieraz dlugo poczekac, ale jasnosci sytuacji, co widzi, co chce z dzieckiem osiagnac i jakimi metodami.

Zapisywanie roznych niepokojacych sytuacji i zachowan to dobry pomysl, od urodzenia co pamietasz. Ja tak robilam i tez zostawialam specjalistom kopie by siobie jeszcze rz przejrzeli, bo w trakcie rozmowy moze cos tam umknac. NAgrywanie tez bardzo dobry pomysl.


Uporzadkujesz sobie powoli wiedze na ten temat, nie stresuj sie za bardzo, choc bardzo rozumiem co mozesz czuc.

Napisany przez: ATeFKa pią, 13 wrz 2013 - 17:57

Czy dziecko chore na tę chorobę mówi " nudzi mi się" ?

Napisany przez: Litka pią, 13 wrz 2013 - 18:10

Atefka, nudzi Ci się? Każdemu się kiedyś nudzi, co nie ma związku z chorobą.

Napisany przez: ATeFKa pią, 13 wrz 2013 - 18:18

czemu na mnie skaczesz? Ja się serio pytam czy takie dzieci często tak mówią. Czytam że potrafią się godzinami zająć swoją pasją więc takie pojęcie raczej powinno być im obce. Chyba ze się mylę. Moje starsze nigdy nie mówiło " nudzi mi się"

Napisany przez: alcia pią, 13 wrz 2013 - 18:24

Moja Oliwia miała podejrzenie ZA. Tez strach. Ja jednak trafiłam do fajnego ośrodka i tam co mi powiedziano to, że ZA najlepiej zdiagnozuje psychiatra dziecięcy. Bardzo mało jest specjalistów. My czekaliśmy 3 miesiące na wizytę, która trwała ok 1,5 godziny i w pełni wykluczyła ZA. Ja miała do czynienia z dwoma róznymi psychologami i kazdy zalecał konsultację.

Napisany przez: rysa154 pią, 13 wrz 2013 - 19:13

Żadna z wypowiadajacych sie forumek nie ma dziecka ze zdiagnozowanym ZA to skąd możemy wiedzieć?
Poza tym nie wiem jaki to ma związek z wątkiem.

alcia tez dobrze mówi,że psychiatra dziecięcy to tez dobry pomysł,tez swego czasu bylismy

Napisany przez: green pią, 13 wrz 2013 - 19:33

Litka - gdzie się zapisaliście? Fi od najbliższego wtorku będzie chodził na zajęcia socjoterapeutyczne do Centrum Wspierania Rozwoju Dzieci i Młodzieży "Klub" (jest na Sienkiewicza, a my idziemy do filii na Zwycięstwa). Dzisiaj byłam na wywiadzie. Mam nadzieję, że nauczy się radzić sobie w grupie.

Napisany przez: Leni pią, 13 wrz 2013 - 19:39

Jesli chodzi Ci to, ze znasz jakies dziecko, ktore ma objawy autyzmu, a mowi "nudzi mi sie" i poprzez odpowiedz, ze osoby z autyzmem nigdy nie uzywaja takiego sformuowania chcesz wykluczyc autyzm/ZA , to nie da sie tak.

Napisany przez: minka. pią, 13 wrz 2013 - 19:40

Pracuje z ludzmi ze zdiagnozowanym Aspergerem i nigdy nie slyszalam" nudzi mi sie". Zreszta Zespol Aspergera nie bedzie juz diagnozowany, teraz bedzie to podpiete pod wysoko funkcjonujacy autyzm.
Wg MOJEGO doswiadczenia wielu dzieciom mozna przypisac cechy autystyczne i jesli nie przeszkadzaja one w normalnym funkcjonowaniu to mozna je potraktowac jako swoiste dziwadla ktore w wiekszym i mniejszym stopniu mamy. Tak nas przynajmniej informuja na szkoleniach;)

Napisany przez: green pią, 13 wrz 2013 - 19:43

Coś w tym jest, dlatego my byliśmy ostatnio u 3 specjalistów w jednym czasie - psycholog, psychiatra, pedagog. W nich była nadzieja.

Inna sprawa - jak Filip miał 6 lat poszliśmy do naszego lokalnego autorytetu w psychiatrii dziecięcej, prof. dr hab., szefa Kliniki Psychiatrii Wieku Rozwojowego AM w Poznaniu i co ... i nic. Dziecko psychiatrycznie zdrowe. I odesłał nas do psychologa. Psycholog też nic konkretnego nie powiedział. Więc już myśleliśmy, że to my świrujemy i szukamy dziury w całym. Dopiero wychowawca w szkole potwierdziła, że coś jest jednak na rzeczy i powinniśmy dalej temat drążyć.

Napisany przez: grzałka pią, 13 wrz 2013 - 19:47

Litka- no właśnie, nie rozumie rzeczywistości, to jest dokładnie to.

Bożena- ja jestem z Olsztyna, idziemy do Centrum Diagnostyki i Terapii Autyzmu w przyszły poniedziałek, mogę dać Ci znać jak to wygląda

Napisany przez: Litka pią, 13 wrz 2013 - 20:27

Green tez bedziemy chodzic do Klubu.

Napisany przez: Litka pią, 13 wrz 2013 - 20:33

Green mam tez namiary po znajomosci do psychiatrow, jakbys chciala moge Ci podac.

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 20:34

grzałka jasne daj znać,wcześniej pisałam że tam dzwoniłam zapisy będą na przyszły rok w listopadzie,powiedziano mi też że trzeba skierowanie przynajmniej od lekarza prowadzącego,a jak Ty się tam dostałaś?

Napisany przez: green pią, 13 wrz 2013 - 20:34

Litka - poproszę, mogą się przydać. Na PW podeślij proszę.

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 20:41

green dzięki za zimny prysznic,jestem zachwycona tą psycholożką ponieważ dziecko potraktowała inaczej niż wszyscy.

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 20:44

Minka mój syn właśnie ma swoje dziwactwa a one czasami tak wnerwjają .Czasami brak mi sił ręce opadają poszła bym na koniec świata.

Napisany przez: grzałka pią, 13 wrz 2013 - 22:02

Tylnymi drzwiami. A skierowanie wystarczy od rodzinnego. To są trzy wizyty- psychiatra, neurolog i psycholog, my neurologa robimy prywatnie, bo zależy mi na czasie, mam wrażenie, że jesteśmy o kilka lat spóźnieni.

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 22:25

grzałka to normalnie naszemu lekarzowi mam powiedzieć co podejrzewam i że chcę skierowanie,mówiłam mu czasami o zachowaniach Grzesia jak nie miałam już siły ale on zwalał to na "taki wiek dziecka"

Teraz to sobie tak myślę 8lat zmarnowane,pewne sytuacje by się nie wydarzyły,a on zamykał się w swoim świecie a wszyscy naokoło go naruszali,a tak to by postępowało się inaczej,od jakiegoś czasu "pukam"do jego "świata" i jest całkiem fajnie.proszę o więcej siły

Napisany przez: bozena1973 pią, 13 wrz 2013 - 22:27

Od jego narodzin coś mi nie pasowało

Napisany przez: dasza sob, 14 wrz 2013 - 08:33

Ze swojego doświadczenia tylko napiszę, ze o dobrego specjalistę z tym zakresie niezwykle trudno. Ogólnie dzisiaj ZA to taki wór, do którego rzucane są określone niestandardowe zachowania. Za 20 lat może się okazać, że psycholodzy skatalogowali to jeszcze inaczej. Ja bez względu na diagnozę skupiłabym się na konkretnych deficytach i nad nimi pracowała. Nazwa zaburzenia nie ma znaczenia. Ważne jet, by pomóc dziecku. Zapisz go koniecznie na judo, taniec towarzyski, basen (zajęcia z pływania a nie pluskanie się). tego typu zajęcia stymulują określone obszary w mózgu. Niezwykle ważny jest taniec towarzyski, bo melodie są spokojniejsze niż w tańcu nowoczesnym. Ale trzeba trafić na dobrego instruktora. ważna jest terapia integracji sensorycznej. ZA to nic strasznego.

Napisany przez: bozena1973 sob, 14 wrz 2013 - 10:48

Dasza dzięki,a co to znaczy terapia integracji sensorycznej? syn chodzi na aikido(3 lata)od instruktora nigdy nie słyszałam słów skargi. Dziecko czasami nie chce chodzić bo dzieci sie z niego śmieją ale trener jakoś potrafi go zmobilizować.Teraz też nie chciał chodzić ale umówiliśmy że do końca września będzie chodził a potem zobaczymy... Po wczorajszym treningu stwierdził że jak mu kupię taki kij którym tam ćwiczą to będzie jeszcze chodził 2 miesiące.Potem znowu pewnie będziemy się umawiali...
Syn jest taki bojażliwy lubi wodę ale pływać boi się uczyć(zresztą to ciężko o basen)nie jeżdzi na rowerze bo się boi że się przewróci,na huśtawkę wszedł jak miał 4 lata,a na ślizgawkę jak 5,to był sukces.
Nawet jak synek nie ma tej choroby to zaczynam przynajmniej rozumieć jego zachowania że nie jest to specjalnie,złośliwie, że on nie panuje nad tym.


Ostatnio była u mnie moja babcia(rzadko ją widzę)pyta się Grześ czy ty musisz tak krzyczeć? a on -musze bo inaczej umrę

Napisany przez: Leni sob, 14 wrz 2013 - 10:53

Bozena przeczytaj sobie tutaj na poczatek
https://www.integracjasensoryczna.org.pl/pl/co-to-jest-si

Napisany przez: bozena1973 sob, 14 wrz 2013 - 11:25

no fajnie zaczynam to wszystko ogarniać

ale zanim trafie do specjalistów czy dalej mam wymagac? każde wymuszenie obowiązku kończy się awanturą,krzykiem rykiem, zrobi ale trwa to potwornie długo dnia brakuje
Z podstawowymi jest problem:mycie,jedzenie,odrabianie lekcji(!!!),ubieranie,wychodzenie do szkoły...

Bardzo proszę napiszcie jak sobie radzicie
Leni przeczytałam będę analizować ale na pierwszy rzut oka syn ma takie problemy.


I co dalej??

Napisany przez: grzałka sob, 14 wrz 2013 - 11:29

Nie da się zapisać na taniec i aikido/judo dziecka, które nie chce. Próbuję od kilku lat i nic z tego, w tym roku mieliśmy kolejne podejście i znowu klapa.

Bożena- zajęć z integracji sensorycznej w Olsztynie jest multum, ale głównie prywatnie, na NFZ prowadzi Szpital Dziecięcy, ale kolejka jest masakryczna. Z tego co wiem są jeszcze na Turowskiego, tam też są zajęcia z umiejętności społecznych, ale trzeba mieć diagnozę.

Napisany przez: bozena1973 sob, 14 wrz 2013 - 11:40

nie mogę wejść na ten zamknięty temat :trudne rodzicielstwo: bo bym sobie poczytała, pomóżcie

Napisany przez: rysa154 sob, 14 wrz 2013 - 12:46

Masz za mało postow zeby wejść na ten temat.

ZA to nie choroba.

SI w pewnym zakresie mozna ćwiczyć samemu jak sie ma diagnozę od terapeuty.

Napisany przez: gravida sob, 14 wrz 2013 - 15:32

Dasza dobrze napisala, ze niewazna diagnoza, istotne jest indywidualne podejscie.
Nie wiem, jak to w Polsce wyglada, ale ogolna swiatowa tendencja (nasladujca Stany) przez ostatnie kilkanascie lat to "przesadyzm diagnostyczny". Jest duza grupa dzieci, ktore owszem, maja zaburzenia rozwojowe, ale nie powinny dostawac diagnozy autyzmu (nie wazne, klasyczny, ZA, czy PDD NOS). W USA daje sie czesto diagnoze, zeby dziecko dostalo pomoc, bo (tak, jak piszecie i o polskich realiach) bez diagnozy kupa terapii jest niedostepna, a nie kazdy ma gore kasy na serwisy prywatne.

Z czym sie nie zgadzam w poscie Daszy, to z generalizowaniem, ze judo, ze taniec towarzyski, ze plywanie. Owszem, to moze byc klucz do sukcesu, ale znowu - indywidualne podejscie. Kazde dziecko jest inne. Mozg da sie stymulowac na milion sposobow. Mozg jest plastyczny. Nie ma dziecka, ktore nie zrobi postepow, to kwestia odpowiedniego podejscia. Jak daleko (dlugoterminowo) dane dziecko zajdzie, to inna bajka, ale postep zawsze mozna wypracowac.

Ja lubie podejscie rozwojowe - co dziecko powinno na danym etapie robic, czego nie robi. Co "typowym" dzieciom daje podstawe do tego, ze "to" robia? I tak po nitce do klebka -> pracowac nad powolnym budowaniem umiejetnosci, ale opierajac sie na tym, co dziecko UMIE. Owszem, pierwszy etap to rozpoznanie brakow, ale potem eliminacja tych brakow przez bazowanie na tym, co dziecko umie, lubie, co dziecko interesuje.

Napisany przez: grzałka sob, 14 wrz 2013 - 16:19

no i my właśnie po to wchodzimy w maszynę diagnostyczną, żeby mieć dostęp do terapii, do tego potrzebny jest papier
to co mogłam zrobić sama już zrobiłam, okazało się, że to nie wystarczy

Napisany przez: Leni sob, 14 wrz 2013 - 17:01

Bozena , oczywiscie nie wiem czy u Twojego dziecka sa problemy z SI, ale jesli syn ma to moze to sie przekladac na takie zachowania jak napisalas wyzej.
Zastanawiam sie czy moze nie warto by bylo zainwestowac w dobrego terapeute SI, by zdiagnozowal i bedziesz wiedziala czy isc w tym kierunku z terapia. Uczciwego, ktory nie wynajdzie jakis miniproblemow tylko po to, bys kontynuowala u niego terapie.

U mojego syna, terapia SI spowodowala ogromna poprawe, np mycie twarzy bylo koszmarem ze wzgledu na nadwrazliwosc na dotyk.

Napisany przez: bozena1973 sob, 14 wrz 2013 - 19:15

Gdzie mam się na początek udać? czy tej prywatnej psycholog coś powiedzieć mam wizytę 2 października. Do PPP u nas jesteśmy zapisani 26 września,ale tam to nie wiem czemu się zapisałam,nie ufam tej przychodni,chociaż logopedę mają fajnego.

Napisany przez: bozena1973 sob, 14 wrz 2013 - 19:25

grzełka oczyiście lub ktoś inny ;mam pytanie o tego neurologa,czy to musi być typowo dziecięcy i czy pod tym kątem badany.Mam taką dalszą znajomą,nasze dzieci bawiły się razem w piaskownicy,ona jest neurologiem,tylko że dla dorosłych,ludzie ją bardzo chwalą,niejednego na nogi postawiła.

Napisany przez: grzałka sob, 14 wrz 2013 - 19:46

Bożena- neurolog musi być dziecięcy. W Ol. do polecenia wg mnie tylko jedna pani doktor, nazwisko mogę na priv. A z któej poradni PP korzystacie?

Napisany przez: Leni sob, 14 wrz 2013 - 21:40

Bozena trudno powiedziec gdzie na poczatek. Jakos to sobie musisz poukladac w calosc. Wiesz juz jakich specjalistow szukac, teraz trzeba znalezc dobrych. Nie boj sie zmienic jak masz jakies watpliwosci. Troche to trwa zanim trafisz na zaufanych, ale moze bedziesz miec szczescie i od razu. Z kolei za czeste zmiany tez niedobre, bo na efekty trezba czekac.

Dlaczego nie ufasz tej przychodni?

Jak ktos ma duze mozliwosci finansowe to moze poprobowac odwazniej, ale skoro Ty sie liczysz z kasa to jednak ostrozniej. Bo nie chodzi o to by wywalic mase pieniedzy tylko by pomoc dziecku.

Moze na razie idz wg tego gdzie sie zapisalas. Dobrze bys sie zorientowala jak wygladaja takie wizyty , wtedy nabierzesz wlasnego wyczucia co i jak.

Napisany przez: bozena1973 nie, 15 wrz 2013 - 18:43

Leni nie ufam bo już raz byłam,pisałam o tym wcześniej,a do tego spotykałam się z rodzicami którzy byli tak samo potraktowani jak my.
Oczywiście pójdę,dzisiejszy dzień też dał mi dużo do myślenia,ale nie mam już siły,ani fizycznej ani tym bardziej psychicznej,oboje jesteśmy już nieźle zdenerwowani,a czeka nas jeszcze przeprawa przez mycie i położenie się spać.
Czasami sobie myślę że moje życie to walka z wiatrakami,czyli moim synem.Dzisiaj skończę walkę a jutro od rana znowu to samo.
Marzę:synek idz spać już czas,s synek odpowiada:dobrze idę pa.

Napisany przez: Leni nie, 15 wrz 2013 - 19:34

Ok, przeczytam sobie jeszcze raz Twoje posty.


Mozesz napisac dokladnie co stanowi problem z myciem (Woda, wycieranie sie, piana z mydla,prysznic czy kapiel,?) i kladzeniem sie spac? Krok po kroku? Moze tymczasowo cos poradzimy.
I od kiedy obserwujesz taki problem, napisz.

Napisany przez: bozena1973 nie, 15 wrz 2013 - 22:10

Usypiałam basi i analizowałam 10 lat.
Mycie od początku było z płaczem krzykami i wszystkim oby nie.Jak był młodszy i go myłam robiłam to tak;nie mam wanny więc woda w brodzik,musiała być chłodna(do tej pory zostało)bo inna za gorąca,trochę się bawił,pluskał,jak zaczełam myć to starałam się robić to jak najszybciej,najgorsza to woda na buzi,samo jechanie po ciele gąbką.Przy myciu włosów ryk na całe miasto,zawsze dostawał ręcznik na twarz.Z czasem jak mu tłumaczyłam i tłumaczyłam... Ok 4 roku dawał się myć z zaciśniętymi zębami,ale już było lepiej.
Mycie włosów,obcnanie włosów:synek jak obetniemy włosy to będzie miej mycia włosów-z czasem zrozumiał,zostały zaciśnięte zęby i ręcznik.
Od 7 roku myje się sam,odwleka to mycie,(na dzień dzisiejszy uważa że to kara) nie chce i już ,dyskutuje,kłóci się on musi coś innego zrobić,czasami wkraczam by po swojemu umyć mu głowę,to jest ryk ,krzyk, płacz,gonienie go do łazienki trwa ok.1 godz.w tym czasie musi podskakiwać,stoczyć jakieś walki,pokrzyczeć,kilka razy iść do łazienki i wrócić by zapytać czy aby na pewno musi się myć.Dzisiaj np. usiadł na kibelku i płakał bo mu dałam kare na wszystko(a dostał tylko jedną bo za późno przyszedł od kolegi)i nikt go nie kocha(codziennie mu mówię że go kocham)i że jest przeze mnie wykorzystywany bo musi sprzątać w swoim pokoju(jest to też pokój basi).No nie wie co jeszcze napisać.
Idziemy spać_ale ja nie chce spać.
Syn od urodzenia był ostatni do spania(jedynie w nocy spał bardzo dobrze)w dzień nie spał bo musiał się drzeć,spał niewiele(dopóki nie poszedł na nogi wiecznie mu nic nie pasowało). W dzień przestał sypiać regularnie jak miał ok. 1,5 roku.Do 4 roku usypiałam go kładac się koło niego lubił i lubi się przytulać,te zasypianie jakoś szło.Jak skończył 4lata kładłam go puszczałam piosenki i jeszcze z godzinę przychodził aż zasnął.było jako tako.
Teraz nie wiem on musi posłuchać książki jak mu zabraniam to ryk,płacz,bo on nie zaśnie,czasami chce spać na podłodze,no nie wiem teraz to już nic nie mogę sobie przypomieć.


A jak to czytam to mnie się wydaje że może on jest tylko nieposłuszny,a ja nie umiem być stanowcza,bo jak mówię nie to jakby się świat walił.

Napisany przez: Leni pon, 16 wrz 2013 - 07:51

Bozena on nie jest nieposluszny, jemu cos przeszkadza by spokojnie sie umyl czy zasnal ( moj syn mial tak samo ). Z opisu stawiam , ze jest bardzo duze prawdopodobienstwo, ze ma zaburzenia integracji sensorycznej.
Probowalas sie go pytac wprost na spokojnie co czuje , jak ma sie polozyc spac , a nie chce , albo jak sie myje? Jesli ma nadwrazliwosc na dotyk to nawet miekka gabka moze mu sprawiac nie wiem czy bol, ale bardzo nieprzyjemne uczucie .
Z czasem sie troche przyzwyczail i wiecej rozumie, ale jak widac problem dalej jest. Wiele dzieci nie lubi sie myc, myc glowy, ale wyrastaja z tego.

Wieczorem Ci podesle taki szczegolowy , konkretny test , musze go znalezc najpierw.

Napisany przez: bozena1973 pon, 16 wrz 2013 - 08:19

Dzięki Leni Czasami pytam,mówi że nie jest zmęczony,że nie umie zasnąć bez sluchania książek,jak mu pozwalam to przeważnie się bawi (a umie sam bawić się niesamowicie,pisanie na karteczkach różnych słów, gier,rysunków,ma niesamowitą wyobraznie)czasami chce po 21 robić pożądki w pokoju,oczywiśćie mu nie pozwalam,to jest chodzenie po wodę,jedzenie,wszelkie dyskusje dlaczego muszę spać,krzyki,grożenie bo obudzę basi itp dużo by wymieniać,kończy się płaczem i moim wkurzeniem.
A co do dotyku syn nawet jak się lekko uderzy to jest płacz jakby nogę złamał(a to nie mam pojęcia jakby zniósł,odpukać)lubi bawić się w zapasy i czasami jak za mocno(mnie się wydaje że lekko,takie szturchnięcie poklepanie) go przycisnę jest wielki płacz że go biję ,jest ryk trzaskanie drzwiami.Łagodzę ,rozmową kojącą przeprosinami,masażem ,ale mimo wszystko płacze jakby go ktoś mocno pobił.
Dziś ran,codzienne pytanie:czy ja muszę myć zeby? ja mu tłumaczę.Jutro też będzie to pytanie.


Jak ktoś to czyta to napiszcie jak u was wyglądają wieczorne rytuay z myciem.

Napisany przez: rysa154 pon, 16 wrz 2013 - 08:32

A sprobuj go myc bez gabki.u nas gabka pojawila sie dopiero w czasie ze tak powiem "odczulania "na dotyk.

A czemu syn nie moze sluchac tych bajek co wieczor?u nas bajki czytane przeze mnie sa codziennoscia na dobranoc,I dzieki temu wiadomo,ze po przeczytaniu bajki sie spi.nawet jak sa goscie to po czytaniu nie robia problemow ze spaniem.

Napisany przez: Leni pon, 16 wrz 2013 - 08:48

Bozena, moje dzieci znacznie mlodsze, ale te starsze w wieku szkoly podstawowej, ktore znam to nie maja jakis szczegolnych rytualow. Buntuja sie czasem jak to dzieci, ale raczej z powodu tego, ze im sie nie chce , wola sie bawic czy ogladac film. Jakas tam pora jest ustalona, a potem mycie, ma byc dokladnie, czasem rodzice sprawdza czasem nie zalezy od dziecka. Ale 10 latek nie potrezbuje juz jakiejs szczegolnej rutyny.

Ty kontynujesz rutyne, bo macie problem, ale Twoje dziecko sie buntuje z innego powodu. Jesli ( a wynika , ze raczej tak) mycie jest dla niego bardzo nieprzyjemne /bolesne to syn probuje tego uniknac wyszukujac inne zajecia. Oczywiscia na to moga sie nakladac normalne zachowania 10 latka.

Scisla rutyna moze w Waszym przypadku nie pomoc, bo glowny problem lezy gdzie indziej.

Z zasypianiem tez problem mi znany.

Na pocieche Ci powiem, ze jesli trop jest dobry czyli sa zaburzenia SI, to terapia bardzo pomaga wielu dzieciom.
U nas pol roku zajec zalatwilo problem spania , zredukowalo znacznie problemy z myciem i ogolna wrazliwoscia na dotyk.
A to sie przelozylo na poprawe zachowania, bo automatycznie w ciagu dnia zmniejszyla sie ilosc nieprzyjemnych doznan ( bol, dyskomfort).


Moj syn zawsze zasypia albo przy muzyce albo bajkach. Jak mu to pomaga sie wyciszyc to czemu nie?

Napisany przez: bozena1973 czw, 19 wrz 2013 - 16:27

Rozmawiałam dzisiaj z nauczycielką (byłą)okazało się że na temat ZA wie bardzo dużo u i nas w szkole jest 3 takich z diagnozą.Na moje podejrzenia nie mogła sobie darować że nic nie zauważyła ale po swojej analizie zaczeło jej pasować.Kilka zachowań jak najbardziej może dziecku przypisać.Będę miała od niej wsparcie(już mam)ma porozmawiać z nauczycielami by bardziej się chłopakowi przyglądali.
Zadowolona jestem że mnie nie "olała". Grzałka jak znajdziesz czas odezwij się.

Napisany przez: zachwycona pon, 27 kwi 2015 - 07:00

Witam
Długo to wszystko trawa ale już mój syn uczęszcza na terapię SI. Zostało jeszcze 5 spotkań i raczej więcej nie będzie. Terapełtka stwierdziła zaburzenia równowagi a reszta jest ok. W czerwcu jest zapisany na konsultacje na zespół Aspergera.
Z zachowaniem nic się nie poprawiło i ciągle jak coś chcę zmienić to krzyczy ale zawsze było inaczej.Do tego jeszcze kłopoty rodzinne,ojciec dzieci znalaz sobie nową rodzinę i dla dzieci nie ma czasu. Szkoda mi ich. Robie co mogę ale mi też jest ciężko.
Pozdrawiam.

Napisany przez: MamaMarysia śro, 12 kwi 2017 - 18:10

[size="1"][size="2"][size=5][font=Comic Sans MS]Według mnie warto skonsultować się z doświadczonymi lekarzami, wtedy są większe szanse na dobrą diagnozę. W Warszawie znajduję się Gabinet Promyk, który zajmuje się zdiagnozowaniem autyzmu i zespołu Aspergera, i nie tylko. Promyk działa 6 dni w tygodniu, jakby ktoś był zainteresowany podaję stronę [url=https://www.gabinetpromyk.eu/

Napisany przez: katusia123 pon, 22 maj 2017 - 12:29

Współczuję! Ale z zespołem Aspergera da się żyć i to całkiem nieźle. To nie to samo, co autyzm. Nie martw się i diagnozuj.

Napisany przez: isabelle pią, 26 maj 2017 - 13:48

Mamy w rodzinie jedną osobę wydaje mi się z ZA, to już dorosły facet, bardzo inteligentny ale totalnie nietowarzyski, nigdy nie wie jak się zachować, co wypada co nie wypada, w szkole zawsze był samotnikiem, teraz też raczej ludzi unika, jest informatykiem i do szcześcia tylko komputera potrzebuje, ale ogólnie radzi sobie dobrze.

Napisany przez: violka333 śro, 15 lis 2017 - 21:48

A próbował ktoś może metody Krakowskiej na Aspergera? Tutaj https://juniora.pl/metoda-krakowska-inf-27.html jest ona opisana. Twórcą tej metody jest prof. Jagoda Cieszyńska. Praca z dzieckiem polega na pracy z dzieckiem, aby osiągać kolejne etapy funkcji poznawczych, tak samo jak zdrowe dziecko.

Napisany przez: mall czw, 08 lut 2018 - 10:49

U mojego syna też został stwierdzony zespół Aspergera i pamiętam jak bardzo przerażona byłam na początku. Wcześniej nie miałam styczności z tą chorobą, nie wiedziałam jak pomóc swojemu dziecku. Na szczęście z polecenia znajomej trafiliśmy pod opiekę specjalistów z ośrodka LOGOS DTR w Warszawie ( na Targówku ). Konsultacje, terapie a teraz punkt przedszkolny. Układamy życie na nowo i wszystko idzie już w dobrym kierunku.

Napisany przez: Stella25 czw, 15 lut 2018 - 18:31

metoda krakowska, wydaje się bardzo ciekawym podejściem do tematu. Muszę podrążyć tematy. dzięki !

Napisany przez: Evelona śro, 03 paź 2018 - 00:02

Mam w rodzinie już pełnoletniego chłopaka, który jest bardzo inteligentny, egocentryczny ale też ma ataki agresji, jest nerwowy i ma problemy zdrowotne. Szczególnie ze wzrokiem i z nerkami.