Drukowana wersja tematu

Napisany przez: pyzunia śro, 11 kwi 2012 - 19:09

Z przerażeniem odkryłam, że mój syn jest uzależniony od komputera. Skutecznie mnie oszukiwał w kwestii ilości czasu spędzanego na graniu na komputerze - wszystkie nasze ustalenia nie sprawdziły się. O tym fakcie dowiedziałam się od koleżanki, nasi synowie razem grali na nk, praktycznie codziennie do 19, czyli do czasu, kiedy ja wracałam z pracy. Na szczęście moje życie zawodowe wróciło do normy, łatwiej mi zatem syna dopilnować.
Na moje słowa, że może grać na komputerze tylko w weekendy, syn sobie z tego nic nie robi. Gra w ukryciu, gdy usłyszy że idę wyłącza komputer - założenie hasła nic nie dało, umie już utworzyć nowe konto i hasło do windowsa ominąć. To tak jak walka z wiatrakami - ja coś zrobię, to syn dąży do tego, by to ominąć. Myślałam, by w desperacji zabrać mu klawiaturę i mysz (bo komputera przecież nie wyniosę, nie mam gdzie)
Brak mi pomysłu, jak racjonalnie i efektywnie walczyć z tym nałogiem - na razie zapisałam Kubę do szkółki piłkarskiej, tak by więcej czasu spędzał na dworze i z innymi dziećmi. Zajęcia są dwa dni w tygodniu, co z pozostałym czasem wolnym - nie mam pojęcia.
Czekam na Wasze podpowiedzi.

Napisany przez: brzózka4 śro, 11 kwi 2012 - 19:13

A ile ma lat?
Uważam, że zapisanie Go na zajęcia sportowe to dobry krok.
Moi znajomi zabrali synowi klawiaturę i na wszelki wypadek kabel zasilający. Podziałało, choć brzmi brutalnie. Zaczął wykonywać swe obowiązki i wywiązywać się z obietnic, w czym komp bardzo mu przedtem przeszkadzał.

Napisany przez: Mariola*** śro, 11 kwi 2012 - 19:25

Ja tez uważam,że za łamanie zasad, oszukiwanie należy się kara. Zabranie klawiatury, myszy -ok. I na przykład tydzień przerwy, potem oddać wszystko i sprawdzić czy przez ustalony czas gra. Uprzedzić,ze jak nawali to następnym krokiem bedzie zakaz gry przez miesiąc. Na przykład korzysta z kompa wyłącznie do prac domowych i pod nazorem dorosłego.

Napisany przez: milutka śro, 11 kwi 2012 - 19:27

Też uważam, że wcale to nie będzie drastyczne zabrać klawiaturę. Niestety gry na necie uzależniają, wiem to po sobie, jak zaczynam grać na kurniku to przestać nie mogę.

Napisany przez: pyzunia śro, 11 kwi 2012 - 19:44

Kuba ma 10 lat, myślałam by zabrać mu część sprzętu by zaczął na poważnie brać moje słowa. Na razie gdy coś mówię to wszystko spływa jak po maśle, ja swoje - Kuba swoje. Stoję i zrzędzę a efektu nie widać. Efekt jest tylko w graniu na komputerze - sama widzę, jak mój syn robi się coraz cwańszy.

Napisany przez: moko. śro, 11 kwi 2012 - 19:44

Jeśli mój syn mnie okłamuje, to ma surową karę pt.;" ZERO PRZYJEMNOŚCI"
- zabieram psp,
- brak dostepu do komputera (zabietam blutucza),
- zabieram kabel od tv,
- zabieram telefon.

Generalnie nie ma zmiłuj, aha i samo zbaranie w/w rzeczy nie uratuje sytuacji, bo pewnie Twój syn pójdzie do kafejki, kolegi itp.
Ja oprócz zakazów i zabraniania nauczyłam starszaka spędzać czas aktywnie - codziennie spacer, w weekendy całodniowe wycieczki z RODZINĄ, kolegami.
Bardzo duzo czasu spędzamy wszyscy razem, w czwórkę, fajnie nam z tym.

Uważam, ze jeśli coś zabierasz, to musisz coś dać w zamian - np. pokazać, zachęcić do innej formy spędzania czasu, bo inaczej syn wpadnie w złość.

Napisany przez: pyzunia śro, 11 kwi 2012 - 20:01

Dziękuję Moko za trafne spostrzerzenia - nie mam pojęcia, co zaoferować synowi w zamian. Wiem, że może brzmieć to strasznie, ale myślałam o takim spędzaniu wspólnym wolnego czasu, by nie wiązało się to z wydatkami. Wiadomo, że większość przyjemności kosztuje, a takie niematerialne niektóre (jak spacer) już nie są atrakcyjne. Najgorsze jest to, że tu gdzie mieszkamy Kuba nie ma kolegów, jest to mała wieś, pięć domów na krzyż. Grać w monopol nie chce, w szachy nie chce, na rower z mamą nie bo to obciach - obawiam się, by Kuba nie zamienił komputera na tv. Co mu mogę zaproponować?

Napisany przez: Gośka z edziecka śro, 11 kwi 2012 - 20:05

Uzależnienie to mocne słowo. Może to jeszcze nie uzaleznienie. Uzależnienie nie zależy tylko od ilości czasu spędzanego przy komputerze. Chodzi o sposób korzystania.

jeśłi jest uzależniony, to znaczy ze reguluje sobie emocje graniem na kompie. Wtedy do psychologa, zabieranie komputera nie pomoze. A jak się uda, to syn zacznie inaczej regulowac emocje - niekoniecznie w dobry sposób.
przy uzaleznieniu trzewba nauczyć pracy nad emocjami, uporzadkowania.

Jesli nie jest uzależniony to tez raczej skłaniałabym sie do tłumaczeńi umów zamiast chowania. Bo łatwiej sie wrobić w zabawę. problemem nie tyle musi byc granie na kompie co brak zaufania do rodziców na przykład. Brak checi do współpracy z rodzicami. Większy autorytet u kolegów niz rodziców. Mozę tez byc nieumiejetność spedzania czasu inaczej. Może być tez i tak, ze Wy jako rodzice (przepraszam, nie wiem, czy masz męża) uważacie, że ważne sa w życiu przyjemności. Że człowiek MUSI sie odstresować na tego rodzaju przyjemnościach (seriale, TV) po pracy.

Ja bym b yła za tym, żeby rozpoznac probelm. I uderzyć w sedno, w przyczynę. Bo nie wyobrażam sobie latac po mieście z klawiaturą, zeby syn sie do niej nie dobrał.

Napisany przez: sammy śro, 11 kwi 2012 - 20:55

CYTAT(pyzunia @ Wed, 11 Apr 2012 - 20:01)

Napisany przez: pyzunia śro, 11 kwi 2012 - 21:25

Może Gosiu to jeszcze nie jest uzależnienie, ale na pewno dobry krok do. Gdy rozmawiałam z synem o moich wątpliwościach, faktycznie przyznała, że jak na razie granie to dla niego na razie największa atrakcja. O ile jeszcze niedawno korzystał z komputera by znaleźć coś w internecie, co go interesuje lub jest potrzebne w szkole, to teraz Kuba wyłącznie gra. I żyje życiem bohaterów z gier - złości się na nich, cieszy razem z nimi.
Nasza sytuacja rodzinna jest o tyle skomplikowana, że ja jestem rozwiedziona, od trzech lat mieszkamy z nowym partnerem i jego synem (na szczęście partnera Kuba lubi, jego syn zaś jest dorosły, już studiuje), Kuba też regularnie spotyka się z tatą. I o ile ze mną jest w miarę szczery - opowiada mi co go martwi, jakie ma kłopoty czy radości, to już z tatą i nm nie ma takich relacji. Nie chciałabym tej więzi zmarnować, zawsze dużo rozmawiamy, kar raczej nie stosuję - oprócz oczywiście ograniczania przyjemności.
Sammy, kiedyś graliśmy w osadników, niestety teraz to jest nudna gra (dla mnie super), w zasadzie wszystko jest nudne oprócz komputera i piłki nożnej. Uniwersytet dzieci jest nudny (syn nie cierpi wykładów), wycieczki krajoznawcze odpadają, gdyż zmieniłam pracę na taką bardziej normalną za dużo niższe pieniądze. Kiedyś sporo jeździliśmy - zobaczyć zamek czy jakąś fajną mazurską wieś, niestety aktualnie taka rozrywka odpada.
Przyszedł mi do głowy jeszcze jeden pomysł, jest już cieplej czas zatem sięgnąć po badbingtona, w co w zeszłym roku graliśmy bardzo często. Może jeszcze wspólne bieganie, chodzenie na ryby z dziadkiem i partnerem, fotografowanie - ale to może za jakiś czas, gdy Kuba odzyska klawiaturę bo jak będzie obrabiał zdjęcia w komputerze?
Czekam na dalsze Wasze wskazĂłwki

Napisany przez: użytkownik usunięty śro, 11 kwi 2012 - 21:31

[post usunięty]

Napisany przez: użytkownik usunięty śro, 11 kwi 2012 - 21:34

[post usunięty]

Napisany przez: Artola czw, 12 kwi 2012 - 12:58

CYTAT(pyzunia @ Wed, 11 Apr 2012 - 21:01)

Napisany przez: chaton czw, 12 kwi 2012 - 15:31

Osobiscie zanim zastosowalabym jakiekolwiek ograniczenia, zaczelabym na zastanowienie sie nad pytaniem, dlaczego syn tyle gra i skupilabym sie na szukaniu odpowiedzi na to pytanie. Skoro identyfikuje sie w ten sposob z bohaterami gry, co sprawia, ze preferuje swiat wirtualny od realnego? Moze to dziecko cierpi w ukryciu, nie banalizowala bym tego.

Napisany przez: justyna-1723 nie, 22 kwi 2012 - 19:36

odnośnie uzależnienia od kopmutera to aktualnie prowadzę badania nad aktywnościa dzieci przed komputerem,zamieściłąm na forum link do badań, w ramach przypomnienia: https://www.ebadania.pl/cac51972a89b206d.
sporo częśc pytań dotyczy właśnie uzależnienia, także zachęcam do wypełnienia i ewentualnej dyskucji.

Napisany przez: agama76 pon, 23 kwi 2012 - 08:25

Pamietam taki odcinek gdzie Dorota Zawadzka pomagala w takiej sytuacji (i nie jestem pewna, ale tam tez chyba mama byla po rozwodzie): chlopak ok. 10-12 lat nie mogl sie powstrzymac przed graniem na komputerze, zyl w swiecie gier. I tez juz bylo po zakazach (sprytnie obchodzonych) czy zabieraniu czesci do kompa (zawsze mozna pozyczyc od kolegi gdy rodzicow nie ma w domu czy grac z czyjegos sprzetu z domu kolegi). Diagnoza byla mniej wiecej taka: chlopak zyje we wlasnym swiecie, jest mu tam dobrze i sam, z wlasnej woli, ani przymuszany z niego nie zrezygnuje. Rodzice (opiekunowie) musza do tego swiata WEJSC i dziecko stamtad wyciagnac. W praktyce oznacza to ze trzeba zaczac grac RAZEM Z DZIECKIEM, oprocz tego pokazujac mu inne formy atrakcyjnego spedzania razem czasu. Czyli znalezc gre komputerowa/internetowa w ktora gra mama razem z synem i ktora jest dla obojga atrakcyjna (jest sporo naprawde fajnych gierek, nie wiem co lubi Twoj syn, zrecznosciowki czy np. strategie?) i w ktora gracie oboje naprawde dobrze sie bawiac, ustalacie kiedy i ile czasu. Oprocz tego robicie razem cos niezwiazanego z kompem - sport, spacery, gry (polecam np. Fasolki - tanie, ok. 20zl a naprawde swietna gra, ja z moimi chlopakami wiele zimowych wieczorow spedzilam przy tej grze ). Wtedy dziecko widzi ze Ci naprawde na nim zalezy, ze szukasz z nim kontaktu, ze z Toba tez moze sie fajnie bawic tak jak lubi (gry na kompie) wiec z checia bedzie podchodzil do proponownych przez Ciebie innych form aktywnosci.

A.

Napisany przez: Artola pon, 23 kwi 2012 - 08:54

CYTAT(agama76 @ Mon, 23 Apr 2012 - 09:25)

Napisany przez: Magda.Ko.Lena nie, 13 sty 2019 - 23:00

Napisany przez: Jenne wto, 15 sty 2019 - 14:25

CYTAT(Artola @ Thu, 12 Apr 2012 - 12:58)

Napisany przez: Evvka pią, 25 sty 2019 - 15:33

Zgadzam się, zakazy nic tutaj nie dadzą. Myślę, że warto porozmawiać z dzieckiem i wytłumaczyć mu pewne rzeczy.
Kolejna sprawa to to, że dzieci w tym początkowym stadium rozwoju naśladują swoich rodziców. Jeżeli widzą, że rodzice ciągle "siedzą na telefonie" to nie dziwmy się, że później nasze pociechy całymi dniami używają komputerów czy smartfonów.

Napisany przez: genja pon, 18 lut 2019 - 14:37

Moje dziecko też stosunkowo długo gra na komputerze i to praktycznie każdego kolejnego dnia... Też zastanawiam się, jak go tego oduczyć. Jakie są Wasze rady na ten temat, które skutecznie zdały egzamin?

Napisany przez: S0La009 pon, 29 kwi 2019 - 10:27

Weź jakiegoś studenta informatyki i niech zablokuje wszystkie strony, na które twój syn wchodzi Jak się założy hasło do komputera to nie jest takie proste aby to odblokować - tutaj to chyba coś kręcisz

Napisany przez: śrubka wto, 05 lis 2019 - 10:20

Gdzieś musiał zostać popełniony błąd w wychowaniu. Jeżeli odsyłało się dziecko przed ekran, dla świętego spokoju, to potem takie są skutki. Dziecku trzeba jakoś organizować czas, poza ekranem.

Napisany przez: Kuantaloopa śro, 13 lis 2019 - 14:21

Dokladnie, trzeba dziecku ograniczac czas spedzany przy komputerze.

Napisany przez: dominss śro, 08 sty 2020 - 15:30

Dzieci nie potrzebują tak bardzo komputera jeśli się da im jakąś inną alternatywę. Warto zarazić jakąś pasją swoje dziecko wtedy zajmie się na pewno czymś innym. Byle żeby to na pewno było dla niego ciekawe.

Napisany przez: Mięta śro, 20 kwi 2022 - 10:46

Ja mam ośmioletniego syna, ale od początku zadbałem o to, żeby miał różne zabawki, a przede wszystkim gry planszowe. Najważniejszy w tym wszystkim jest poświęcony dziecku czas. Mój syn oczywiście ma konsolę i tablet, bo trudno tego uniknąć jeśli w szkole panuje moda na Minecraft czy też Brawl Stars. Jednak trzeba dziecku pokazać, że poza tymi grami można fajniej spędzać czas. Mój syn uwielbia planszówki, ze względu na to, że gramy wszyscy razem. Do tego warto dziecko zapisać na jakieś zajęcia sportowe. Mój syn gra w piłkę. Ma tam kolegów, przyjaciół z którymi chce spędzać czas. Wracając do gier planszowych, to musisz wybadać, czym interesuje się chrześniak. Z mojej strony polecam zacząć od gier, które mają proste zasady zarówno dla niego, jak i pozostałych graczy: Azul, Reef, Splendor, Catan, Kakao, Wsiąść do pociągu. Potem można przejść do karcianek: Hero Realms, Brzdęk (najlepiej Raban w Próżni). Mój syn lubi jeszcze Luxor. Można rownież spróbować przekonać od komiksów https://egmont.pl/Komiksy/Komiksy-dla-dzieci,267287,k.html