, czyli o podawaniu lekarstw ;) Opcje

[Ciocia Magda]

Sunna, mówi się, że okazja czyni złodzieja - nie uważasz, że trochę ułatwiasz mu te kłamstwa? Podając leki przez rodzeństwo, itp. Witamina C wiadomo raczej nietoksyczna, czy weźmie, czy nie weźmie, nic wielkiego się nie stanie. Czemu po prostu nie podasz mu tego prosto do paszczy?

Mam podobny problem z Zosią, moim najsłodszym dzieckiem - za każdym razem jestem zdumiona, że skłamała. Radzę sobie z tym tak, że daję jej do zrozumienia, że kłamstwo ma krótkie nogi - po prostu widać po jej minie, że kłamie, i to właśnie jej komunikuję. Myślę, że najważniejsze to być czujnym, żeby dziecku za wiele się kłamstwem nie udało załatwić. Ale rozumiem, że jest to trudniejsze przy czwórce dziecku niż przy dwójce

[ognistaplama]

Sunna, a moze warto zapytac sie dziecka, dlaczego sklamalo? Dlaczego nie chce brac lekarstw? Oba przypadki maja cos wspolnego - moze usiadz z malym i porozmawiaj, ze widzisz ze ma jakis problem z lekarstwami i ze chcialabys mu pomoc. Pierwsza mysl, to ze moze mu nie smakowac, ale witamina C to w koncu nic obrzydliwego. Wiec moze cos innego? A jesli juz wiesz, ze branie lekarstw jest jakims problemem, to nastepnym razem usiadz z malym, niech wezmie lekarstwo pod Twoim okiem, pochwal, ze dzielny itd.

[ognistaplama]

Sun, mysle, ze dobrze byloby, jakbys starala sie tego nie brac tak osobiscie. Dzieci czasem klamia, tak po prostu jest. Postaraj sie podejsc bez emocji, w tym sensie, ze to nie jest akt skierowany przeciwko Tobie. Dziecko klamiac koncentruje sie na sytuacji, w ktorej przez klamstwo cos zyskuje, a nie na Tobie i jego relacji z Toba. Widzisz, mi sie wydaje, ze jak dziecko klamie, to odbieramy to bardzo osobiscie, ale to nie pozwala nam racjonalnie ocenic problemu.
Moja corka klamala, kupujac w szkole zamiast lunchu jakies swinstwa ze snack bar. Albo ja jej robilam jedzenie do szkoly, a ona przynosila je nietkniete i tlumaczyla mi, ze nie byla glodna. Zdenerwowalam sie, poczulam sie dotknieta, bo w koncu nie po to jej robie wartosciowe jedzenie, zeby dziecko jadlo jakies chipsy, a poza tym uwazalam, ze mamy dobry kontakt a tu cos takiego. Z poczatku zareagowalam zbyt emocjonalnie, bo wydawalo mi sie ze to zachowanie jest skierowane przeciwko mnie. Po jakims czasie sie opanowalam, porozmawialysmy i moje dziecko zaproponowalo, ze bedzie sobie kupowalo cos ze snack bar raz w tygodniu. Ja nie wnikam, co kupila, a one pilnuje, by to bylo raz w tygodniu.
Tak jak Magda, mysle, ze warto eliminowac sytuacje sklaniajace do klamstwa. Oczywiscie tu nie moglas tego przewidziec, jesli maly do tej pory zazywal lekarstwo. Ale teraz wiesz, co zrobic, byc przy nim i tyle. Wytlumaczyc, ze jesli bedzie klamal, nie bedziesz mu mogla ufac, bo nie bedziesz wiedziala, czy mowi prawde, czy nie.

[siłaczka]

Otrzymał tabletkę, którą na moją prośbę zaniósł mu Dwulat.

Dwulatek zanosi tabletkÄ™??
Czy tylko mnie to bulwersuje?
Sun, dwulatek jest nieobliczalny z natury a przecież to o nim piszesz, że Cię wykańcza. I ty jemu dajesz tabletkę do zaniesienia starszemu?? Przepraszm za brutalizm ale to jest nieodpowiedzialne.

[eve69]

Dwulatek zanosi tabletkÄ™??
Czy tylko mnie to bulwersuje?
Sun, dwulatek jest nieobliczalny z natury a przecież to o nim piszesz, że Cię wykańcza. I ty jemu dajesz tabletkę do zaniesienia starszemu?? Przepraszm za brutalizm ale to jest nieodpowiedzialne.

Nie, nie tylko Ciebie.

[parasolka]

Dwulatek zanosi tabletkÄ™??
Czy tylko mnie to bulwersuje?
Sun, dwulatek jest nieobliczalny z natury a przecież to o nim piszesz, że Cię wykańcza. I ty jemu dajesz tabletkę do zaniesienia starszemu?? Przepraszm za brutalizm ale to jest nieodpowiedzialne.

nie nie tylko Ciebie, mój wyczulony umysł głównie to wyłapał z wypowiedzi

[siłaczka]

W sumie dobrze, że mi przypomniałaś, iż w kwestii pisania o kłopotach należy być ostrożnym. Notorycznie zapominam, a myślałam, że już z tym lepiej. Ale właściwie świadomie się zdecydowałam, no to teraz nie będę się żalić. Natomiast nie wiedziałam, że wychodzę na aż taką idiotkę Nie, żebym uważała, że najmądrzej na świecie piszę i najjaśniej, ale jednakowoż musi mi to kiepsko wychodzić, skoro dostaję takie teksty w odpowiedzi. Daruję sobie tłumaczenia, bo myślę, że nie mają sensu. To tak, jakbym musiała tłumaczyć się z tego, że wypuszczam dzieciaka na jezdnię... od lat zamkniętą dla ruchu

Sun, naprawdÄ™ tego nie rozumiesz?
Wielokrotnie wypowiadałam się w Twoich wątkach i wiesz, że często Cię rozumiałam, może dlatego, że sama ma "trudne" dzieci. Ale na miłość boską, przecież nawet jak to jest wit. c to taki dwulatek może się nią po prostu udławić. Poza tym jakoś nie mieści mi się, że można dziecku dać leki, które gdzieś samo ma przyjąć, zwłaszcza przy młodszych dzieciach w domu. Lekarstwa podaję tylko do paszczy bezpośrednio, nawet witaminki.

To tak jakbyś Sun napisała: dałam dziecku zapałki do ręki żeby zaniosło a potem dziwiła się, że coś z tymi zapałkami po drodze zrobiło.
I proszę, nie próbuj martyrologizować, choć przy tak oczywistych zaniedbaniach to chyba jedyna Twoja obrona. No, mogłabyś się jeszcze przyznać do błędu..

[sylwia65]

Chcialam przypomniec ze watek jest o tym ze Tobiasz klamie, wiec nie robmy kolejnego polowania na czarownice, bo znow wyjdzie ze ktos szuka pomocy a sie dowiaduje ze jest prawdopodobnie najgorsza matka jaka Slonce widzialo.
Mnie bardzo interesuje kwestia klamania, jako ze moj pieciolatek wlasnie zaczal, i chetnie sie dowiem co Wy byscie zrobily.
Dziekuje za uwage

[Edi Zet :)]

Dwulatek zanosi tabletkÄ™??
Czy tylko mnie to bulwersuje?
Sun, dwulatek jest nieobliczalny z natury a przecież to o nim piszesz, że Cię wykańcza. I ty jemu dajesz tabletkę do zaniesienia starszemu?? Przepraszm za brutalizm ale to jest nieodpowiedzialne.

Rany, Sun, ciarki mi przeszły po plecach. Dwulatek - tabletka? Sześciolatek ma brac sam leki? Nawet jak to ma być syrop? Wg. mnie niedopuszczalne.
Dobra, powiedziałam co wiedziałam. Pass.

Ten post edytował Edi Zet :) pon, 23 mar 2009 - 13:45

[Fragosia]

To ja trochÄ™ na temat

Mam wrażenie że kłamanie jest naturalnie wpisane w rozwój dziecka.
Mojemu aktualnie 7,5 latkowi tez się zdażało jak był młodszy i za każdym razem
tłumaczyłam zeby więcej tego nie robił bo kłamstwo ma zawsze krótkie nogi i wczesniej
czy później wyda się, więc nie warto. Jezeli, kłamał ale przyznał się do tego zaraz,
to tylko wspominałam że będzie ciezko mi zaufac mu następnym razem.
Przy rozmowie, gdy coś mi obiecywał, dopytywałam się czy napewno
bo raz mnie juz okłamał i nie wiem czy mogę mu zaufać....

A ostatnio jak mam jakies wątpliwości co do jego prawdomówności to potwierdza to zdaniem:
mamusiu przecież wiesz że ja nie kłamię...
I ja mu wierzę, pomimo iż czasami gdzies kryje się we mnie iskierka niepewności...

Sun tłumacz, tłumacz o konsekwencji kłamania. A bajkę o pastuszku i wilku znasz??
To tak przy okazji kłamstwa i zaufania.

[Edi Zet :)]

edit: to dwulatek, ptasi móżdżek, nikogo nie obrażając, a 3 metry to szmat drogi, wszystko zdarzyć może, np. zachłyśnięcie, wsadzenie do nosa, ucha. Poza tym, jak się nauczy, że takich rzeczy wolno mu dotykać za chwilę znajdzie w Twojej torebce np. leki psychotropowe, nasercowe, rozwalniające i sobie połknie. To wszystko.

[Gosia z edziecka]

Moje jedno dziecko przeszło przez okres "zmyślania" jak ja to nazywałam. Dziecko tak bardzo chciało, żeby cośtam było prawdą, ze wierzyło, ze to co mówi jest prawdą.
To rozwojowe jest. Trzeba tłumaczyć (tak jak napisała GosiaF

będzie ciezko mi zaufac mu następnym razem.

) i spokojnie podchodzić, bo to rozwojowe jest.
No ja w tych opisach Twoich, Sun, nie widzÄ™ nic niepokojÄ…cego.