nie, 11 gru 2005 - 20:41
Choroba sieroca – wystÄ™pujÄ…cy u dziecka zespół zaburzeÅ„ i opóźnieÅ„ w rozwoju fizycznym, ruchowym i psychicznym spowodowany dÅ‚ugotrwaÅ‚Ä… rozÅ‚Ä…kÄ… z osobami bliskimi (rodzicami, matkÄ…). Jest chorobÄ… braku miÅ‚oÅ›ci. Może dotyczyć także dzieci, które majÄ… dom i rodzinÄ™, ale wystÄ™pujÄ… tam nieprawidÅ‚owe relacje.
Fazy choroby sierocej:
1. Faza protestu – charakteryzuje siÄ™ tym, że dziecko sprzeciwia siÄ™ rozstaniu z matkÄ… krzy-kiem i pÅ‚aczem. U starszych dzieci protest ten przybiera formÄ™ agresji sÅ‚ownej i fizycznej ( agresja na zewnÄ…trz i autoagresja).
2. Faza rozpaczy – dziecko w dalszym ciÄ…gu odczuwa lÄ™k i zagrożenie, a ponieważ uznaÅ‚o, iż protest jest daremny zastÄ…piÅ‚o go rozpaczÄ…. Dziecko takie jest smutne, czÄ™sto pÅ‚acze, mniej ożywione, po jakimÅ› czasie obojÄ™tnieje.
3. Faza wyobcowania (zobojÄ™tnienia) – rozpoznawana jest gÅ‚ownie ze wzglÄ™du na dalsze obojÄ™tnienie dziecka, które pozornie jest pogodzone z losem i przystosowane. Aktywność ulega dalszemu zahamowaniu, pojawiajÄ… siÄ™ zachowania stereotypowe a także objawy zahamowania rozwoju umysÅ‚owego i emocjonalnego.
Charakterystyczne objawy:
Apatia, trudnoÅ›ci w nawiÄ…zywaniu kontaktu („pusty wzrok”), zwolnione tempo rozwoju fizycznego i umysÅ‚owego, obniżenie lub wzmożenie napiÄ™cia mięśniowego, obniżona odpor-ność na infekcje, niechęć do jedzenia, zaburzenia żoÅ‚Ä…dkowo – jelitowe, wymioty, pÅ‚acz, krzyk, protesty, regresja, zachowania stereotypowe( kiwanie siÄ™, bujanie, krÄ™cenie gÅ‚owÄ…, bezmyÅ›lne stukanie zabawkami, rzucanie przedmiotami), „lepkość uczuciowa’, przewlekÅ‚e stany apatyczno – depresyjne.
Następstwa choroby sierocej:
· DotyczÄ… gÅ‚ownie sfery emocjonalno – motywacyjnej oraz spoÅ‚ecznej.
Zahamowanie rozwoju uczuć wyższych ŢNiedojrzałość uczuciowa, brak umiejętności dawania i odbierania miłości, skoki uczuciowe, osamotnienie, lęk, poczucie niższości Ţ depresja
· Do głównych nastÄ™pstw należą (wg. Gessela)
1. Zmniejszenie aktywności i zainteresowania otoczeniem,
2. Brak integracji w całokształcie zachowań dziecka,
3. Ubóstwo inicjatyw,
4. Bezradność wobec nowych sytuacji społecznych lub stawianie przesadne-go oporu,
5. Brak wyróżniających objawów przywiązania w stosunku do opiekunów, nadmierne zainteresowanie obcymi.
Możliwości kompensacji:
v Zaburzenia są odwracalne, choć nie znikają całkowicie!
v Osierocone dziecko powinno jak najszybciej znaleźć się w środowisku rodzinnym!
v Nie ma gotowych rozwiÄ…zaÅ„ – efekty oddziaÅ‚ywaÅ„ zależne sÄ… od dÅ‚ugoÅ›ci pobytu dziecka w placówce, wieku dziecka, indywidualnych wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ci dziecka.
v Pomocne w łagodzeniu traumatycznych przeżyć dziecka są:
1. Akceptacja – przyjÄ™cie dziecka ze wszystkimi problemami, wadami, deficytami, trudnÄ… przeszÅ‚oÅ›ciÄ…;
2. WspółdziaÅ‚anie – zaangażowanie siÄ™ w rozpoznawanie i zaspokajanie potrzeb dziecka przy jego aktywnym udziale;
3. Dawanie dziecku swobody – stymulowanie rozwoju dziecka, nie ograni-czanie aktywnoÅ›ci i inicjatywy oraz dążenia do samodzielnoÅ›ci, respektowanie psychicznej niezależnoÅ›ci, odrÄ™b-nych przekonaÅ„ dziecka, przy jednoczesnej wymianie do-Å›wiadczeÅ„ i sÅ‚użeniu radÄ….
4. Uznanie praw dziecka – stosunek rodziców do dzieci i stosowane przez nich metody wychowawcze sÄ… adekwatne do poszczególnych etapów rozwoju.
Etapy terapii:
1. Stadium oswajania –życzliwa i peÅ‚na miÅ‚ość, bez narzucania siÄ™ dziecku. Bycie z dzieckiem, towarzyszenie, akceptacja, pozorna bierność.
2. Stadium nawiÄ…zywania porozumienia – dziecko, po okresie spokoju, zaczyna objawiać niepokój, agresjÄ™, nastÄ™puje aktywizacja przeżytych w przeszÅ‚oÅ›ci stanów frustracji.
3. Stadium normalnoÅ›ci – dziecko zaczyna „czuć” i dochodzi do równowagi emocjonalnej, przywiÄ…zuje siÄ™ do opiekunów.
choroba sieroca
