Strach przed ciemnością

Maks nigdy wcześniej nie przejawiał takich lęków... le od mnw. pół roku jest na tym tle prawdziwy dramat... Nie zaśnie sam w pokoju, nawet przy lampce włączonej, bo przecież w każdej chwili może się spalić żarówka... nie wejdzie sam wieczorem do łazienki z tego samego powodu.. klatka schodowa, garaż, przedpokój - są nie do przejścia.
Nie wiem co go wystraszyło - nie moge dociec, chociaż próbuję z nim rozmawiać na ten temat.
Usiłuję jakoś oswoić ten jego strach - np. kąpiel przy kilku świeczkach (!) przejdzie, bo przecież naraz się wszystkie nie wypalą... Spacerujemy po zmroku, bawimy się po ciemku ( choć tu bez wielkeigo entuzjazmu z Maksa strony )...

Co mogę zrobić? jak mu pomóc? żal mi go, bo się męczy biedak z tym strachem... miał jechać na 4 dni ze szkoła karate na zimowisko ( kilkanaście km. od domu, tak testowo bardziej z takimi maluchami ) le sam się zaczął z tego wycofywać.. nie chciał powiedzieć czemu, coś tam wymyślał, ale wiem, że o te ciemności chodziło... że wieczorami będzie sie bał ,do łazienki sam nie pójdzie ....

Nie mam pomysłu.. Są jakieś bajki terapeutyczne na ten temat...?

Może coś Go wystraszyło, albo przyśniło się. Jak byłam dzieckiem często śniła mi się baba jaga (niedawno szwagier mi mówił, że też miał taki same sny, też baba jaga) bałam się tak strasznie ciemności, że jak w nocy chciałam siku, a mama nie słyszała jak wołam, albo może nie wołałam, to sikałam do łóżka

edit: pierwsza znaleziona bajeczka, dobre tam rozwiązanie: latarka

https://bajki-zasypianki.pl/dziecko-boi-sie-ciemnosci

U mnie Julek tak ma, wynik bogatej wyobraźni. Nie lubi np.jak są otwrte drzwi do ciemnego przedpokoju, zaraz je zamyka. Nie pójdzie sam do swojego pokoju jeśli jest tam ciemno. U mnie zarówno W. jak i J. usypiają z zapaloną lampką. Jako dziecko też tak miałam. Różne przedmioty w ciemnym pokoju przybierały ludzko podobne postaci. Ja czasami po dziś dzień odczuwam niepokój wchodząc do ciemnego mieszkania więc nie dziwię się Maksowi.

No i ja się przyłączę... choć mój Michał ma prawie 8 lat.
Ze strachem przed ciemnością "walczymy" już ok. 2-3 lat. Spanie tylko przy zapalonej lampce. To jeszcze mi nie przeszkadza. Sama nie lubię mega ciemności... a u mnie na wsi, jak pogasi się światła w domu, to naprawdę zapada ciemność.
Ale problemem staje się przejście przez przedpokój w półmroku, gdzie światło w pokoju świeci się i generalnie ciemno nie jest...

Niby przez moment już było lepiej i ... pani od religii dowaliła swoje wywody na temat ciemności.

Teraz znĂłw mam nawrĂłt strachu.

Szukam właśnie jakichś bajek terapeutycznych.

Chętnie poczytam jak Wy sobie radzicie / lub poradziliście z takim problemem.

Znalazłam książkę "Bajki, ktĂłre leczą", gdzie pojawia się temat: Lęk przed ciemnością – jak się z nim uporać

Czy ktoś z Was ma tę książkę? Czy to warto kupić.
Pytam, bo nie chcę następnej książki, która będzie mi się kurzyć na półce, jako mało wartościowa.

bajek terapeutycznych nie znam, ale tak myśle, że może spróbuj oprócz włączonej lampki nocnej zostawić latarkę, żeby leżała koło tej lampki + do tego jakieś fluorescencyjne lampki?
Też się bałam ciemności jako dziecko. Nawet zwykła bluzka zostawiona na krześle zostawiała przerażający cień, a spod szaf wydawało mi się, że wyjdą potwory. Wszystkiemu były winne baśnie braci Grimm, którymi się zaczytywałam. Może warto przyjrzeć się bajkom jakie syn ogląda i czyta i te potencjalnie straszące wyeliminować?
No i nie pocieszę, bo mi strach przed ciemnością przeszedł dopiero w wieku późno - nastoletnim i bez latarki do kibelka w nocy nie ruszyłam się nawet w wieku lat 15.

Polecam:

https://www.empik.com/bajki-terapeutyczne-m...35208,ksiazka-p

https://www.empik.com/bajki-terapeutyczne-c...,7063,ksiazka-p

https://www.weltbild.pl/wiersze-ze-az-strac....html#longDescr

Myślę, że w każdej bibliotece znajdziesz te dwie pierwsze. Ja oswajałam nocne lęki córki czytając wierszyki, bajki na ten temat. Zrobiłyśmy też pięknego motyla,którego zawiesiłyśmy w oknie, by odstraszał strachy, bawiłyśmy się w cienie, w zabawy pod kocem, żeby oswoić ciemność.

EDIT:


Gaja w książce, o której mówisz ( polecam obie części tej książki) jest poruszony temat lęku przed ciemnością, jak dobrze pamiętam znajdziesz tam bajkę/opowiadanie na ten temat. Poruszone są też inne problemy, zajrzyj np. tu: https://www.pedagogika.com.pl/product/228.html

aisha - pomysł z latarką też dobry; dzięki. Bo zapalona lampka u Misia w nocy to u nas standard.

Do tego jeszcze jedna mała (najsłabsza chyba z możliwych) pali się w przedpokoju, w razie gdyby Michał szedł do nas w nocy. A że na dywanie często wyleguje się pies, to żeby w niego nie wejść.

Jeśli chodzi o bajki to staram się mu czytać łagodne, bez jakichś strasznych rzeczy.
A fakt... bajki Braci Grimm potrafią nawet dorosłego wystraszyć.

Z gier, to głównie gra w Minecrafta. I niby tam nie ma strasznych rzeczy.

Joanna - dziękuję bardzo. Poszukam tych pozycji.

No właśnie to wynalazłam w sieci. Tylko zastanawiałam się, czy warto kupić.
Bo jak wiadomo na rynku książek są różne pozycje i niektóre mało wartościowe.

Dzięki za opinię.


No rzeczywiście mało pocieszające.


Mój syn, jak staram mu się tłumaczyć, że ciemność nie jest straszna, odpowiada mi:
"mamo, każdy się czegoś boi. Boisz się pająków, no? No widzisz... ja się boję ciemności"
(a fakt... boję się strasznie pająków)

i jak ze strachem u Maksia?pomogło coś? ja kupiłam Dla S latarkę taka mała ma ją ze sobą+ma swoje 2 ukochane misie , czytałam też kilka razy tę bajkę o misiu i jakoś na chwilkę przeszło....

Gaja idź do najbliższej biblioteki lub księgarni, przejrzyj na miejscu czy na spokojnie w domu te pozycje, o których pisałam i wtedy będziesz mogła sama zdecydować na ile są wartościowe dla Ciebie i czy będą przydatne. Moim zdaniem są fajną bazą do rozmowy i oswajania różnego rodzaju lęków.

Niestety moja najbliższa biblioteka jest słabo wyposażona

Może uda mi się podjechać w Warszawie do empiku lub innej ksiegarni.

Dziękuję za podane książki. Zawsze łatniej szukać w natłoku tytułów.

Przeczytałam Michałowi bajkę i bardzo mu się podobała.

Ma swojego wielkiego misia, który siedzi z nim w łóżku jak śpi. I od dziś ten miś dostał imię Leopold.

Lęk przed ciemnością jest jednym z najczęstszych i najdłuĹźej utrzymujących się lękĂłw u dzieci. Maluchy mają bardzo bujną wyobraĹşnię, ktĂłra jest pobudzana przez wiele bodĹşcĂłw dzięki czemu wyobraĹźają sobie, Ĺźe pod łóżkiem, na ktĂłrym śpią schował się jakiś straszny potwĂłr a cienie, ktĂłre pojawiają się na ścianach to duchy. Rodzice nie wiedzą w jaki sposĂłb sobie z tym radzić i często zamiast pomagać dzieciom, nieświadomie potęgują w nich ten strach, np. poprzez to, Ĺźe zabraniają dziecku samemu wchodzić do pokoju czy spiĹźarni, bo tam jest ciemno albo po prostu bagatelizują lęki i obawy swojej pociechy. Często rodzice uwaĹźają, Ĺźe dzieci wyolbrzymiają swĂłj strach przed ciemnością i zamiast pomĂłc gaszą im całkowicie światło. W ten sposĂłb wywołują tylko dodatkowy i niepotrzebny strach oraz pogłębiają ten lęk. A w takiej sytuacji waĹźne jest , aby pokazać maluchom, Ĺźe rozumiemy ich strach. Dzieci, ktĂłre czują wsparcie od rodzicĂłw potrafią szybciej pokonać swoje słabości, dlatego naleĹźy pamiętać, aby podchodzić do tych lękĂłw ze współczuciem. Na szczęście istnieje wiele sposobĂłw oswajania maluchĂłw z ich własnymi lękami, ktĂłre stopniowo mogą pomĂłc całkowicie się ich pozbyć. Profesjonalna metoda leczenia lęku przed ciemnością polega na tym, Ĺźe powinniśmy dziecko powoli przyzwyczajać do tego lęku. Nie tak, Ĺźe od razu zostawiamy dziecko samo w ciemnym pomieszczeniu, ale stopniowo, zostając z nim w takim pokoju aĹź jego oczy przyzwyczają się do ciemności i wyjść kiedy juĹź będzie w stanie zauwaĹźyć konkretne przedmioty. Wtedy dziecko zaczyna się oswajać z ciemnością i strach się zmniejsza. Innym polecanym sposobem jest zostawienie na noc zapalonego światła w pokoju obok albo zwykłej lampki, ktĂłra utrzymuje półmrok w pokoiku dziecka lub w pomieszczeniu, do ktĂłrego chce pĂłjść, ale jeĹźeli dziecko boi się, Ĺźe przepalą się ĹźarĂłwki to moĹźe dobrym sposobem będzie pozwolenie maluchowi na trzymanie pod poduszką lub w kieszeni latarki, ktĂłrą będzie mĂłgł zapalić w kaĹźdej chwili z zapasem baterii, gdyby bał się, Ĺźe przestanie świecić. JeĹźeli dziecko obudzi się w nocy, samo w ciemnym pokoju to wtedy musimy dać dziecku jak najwięcej czułości i bliskości jako miernik poczucia bezpieczeństwa. W takim przypadku lepiej nie zabierać dziecka do swojego łóżka, chyba Ĺźe juĹź nic innego nie pomaga i nie mamy innego wyjścia, ale najlepiej jest być z nim w tym pokoiku i poczekać aĹź zaśnie. Dziecko czuje się wtedy bezpiecznie i zacznie powoli oswajać się z ciemnością. Maluch, ktĂłry czuje, Ĺźe rodzice troszczą się o niego na pewno szybciej i łatwiej poradzi sobie z trudnościami. Dobrą metodą oswajania z tym lękiem moĹźe być teĹź zabawa w ciemności, np. rozpoznawanie przedmiotĂłw. WaĹźne jest abyśmy byli wtedy razem z dzieckiem. U dzieci naleĹźy zwrĂłcić uwagę na to czy to jest zwykły lęk przemijający, ktĂłry minie po pewnym czasie czy moĹźe juĹź zaburzenie lękowe, ktĂłre wymaga leczenia i konsultacji specjalisty. JeĹźeli widzimy, Ĺźe dziecko mimo wielu sposobĂłw oswajania z lękiem cały czas chodzi za nami i mĂłwi: „Mamo, boję się. Ja tam nie pĂłjdę.” i ciągle się to powtarza to naleĹźy skonsultować jak postępować z dzieckiem i jak mu wtedy pomĂłc. Nasze samodzielne działanie moĹźe wtedy tylko wzmacniać ten lęk.
Pojawia się teraz coraz więcej bajek terapeutycznych dotyczących róşnych problemĂłw i lękĂłw z jakimi zmagają się maluchy. Takie bajki pozwolą dziecku poczuć, Ĺźe nie jest odosobnione ze swoimi problemami. Mogą być one przykładem dla naszych pociech, jak radzić sobie w trudnych sytuacjach. Książki, w ktĂłrych moĹźna znaleźć bajki terapeutyczne związane z lękiem przed ciemnością to m.in. „Bajki terapeutyczne” Marii Molickiej i „Bajki, ktĂłre leczą” Doriss Brett.
JeĹźeli chciałaby Pani dowiedzieć się czegoś więcej na temat lęku przed ciemnością polecam książkę „RozwĂłj psychiczny dziecka od 0 do 10 lat” F. L. Ilg, L.B. Ames, S. M. Baker. Rozdział o strachu przed ciemnością znajduje się na stronie 174. O sposobach radzenia sobie z tym lękiem moĹźna dokładniej przeczytać na stronach 105-107 w tej samej książce.

Ja do dzisiaj boje się ciemności. Myślę, że to efekt wybujałej wyobraźni. Być może przypadkiem wpadł na jakiś wyjątkowo zapadający w pamięć obraz, który go wystraszył. Niestety czasem horrory w telewizji są nadawane o porach w których dzieci często nie śpią. Nie rozumiem dlaczego ludzie lubią się tak bać: https://www.kobiety.pl/lifestyle/dlaczego-t...-lubimy-sie-bac. Ja po obejrzeniu horroru mam w sobie jedynie uczucie niepokoju i niepewności. Nie czuje się zrelaksowana inie wyładowuje emocji. Jedynie je mnożę.

Coś w tym jest, ta wyobraźnia faktycznie potrafi płatać nawet nam dorosłym niezłe figle. Ja co prawda nie boję się ciemności, ale nasz mała miała z tym problem, a my z nią i to duzy. Bajki pomagały ale jednak słabo, dopiero jak mama podpowiedziała nam o lampce nocnej dopiero problem się rozwiązał. Kupilismy jej w jagodowymkocie taką fajną dziewczęcą, bardzo kolorową lampkę, którą świeciłam jej wieczorem i po kłopocie. Teraz sporadycznie chce żeby ją jej włączyć. Możecie spróbową jak u nas pomogło to i może u was się sprawdzi.

ja to rozwiązałam tak, że kładę taką małą lampkę w kształcie księżyca na szafce nocnej. ona daje takie przytłumione światło.

Też to miałam, chyba wszystkie dzieci miały podobnie, ale to mija, dziecko trzeba przyzwyczajać do zasypiania samodzielnego krok po kroku, żeby nie było żadnego wielkiego przeskoku