Bratersko na Dzień Myśli :)

To już dziś, kolejne urodziny Pierwszego Skauta

Z tej okazji życzę wszystkim harcerkom/harcerzom, instruktorkom/instruktorom, mamom/tatom zuchów i harcerzy żeby droga ku ideałom zazwyczaj była prosta, a w czasie wędrówki zawsze świeciło słońce

Harcerstwo to nie hobby, to sposĂłb na Ĺźycie

Rzeczywiście to dziś

Ja również przesyłam Wam wszystkim myśli braterskie. Przy innym ogniu, w inną noc do zobaczenia znów...

Moje greckie skautki tez maja dzies impreze z w/w powodu, w bibliotece dzieciecej
Czuwaj!

...

"Jeszcze plącze się w pamięci „Czas powrotu",
„Jesień w gĂłrach" i „Bieszczadzki trakt",
jeszcze budzisz się ze słoną łezką w oku
i wyruszyć chcesz z plecakiem gdzieś na szlak.
JuĹź nie twoje „buty całkiem przemoczone"
i nie tobie samby, bluesy świerszczyk gra.
Jeszcze łudzisz się nadzieją, że nie koniec,
Ĺźe tam wrĂłcisz, Ĺźe „Bieszczadzki koncert" trwa.

...
Tak mi się na wspomnienia zebrało...
Dla forumowych harcerek w stanie spoczynku , serdeczne pozdrowienia.
Czuwaj!

Dziękuję, również pozdrawiam jako mama zucha, zuchenka i harcerka w stanie spoczynku

ooj, ale mnie rozczuliłyście

więc ja wklejam wam po pierwsze swoje zdjęcie - bo kurcze, może się jednak znamy nie tylko z forum


A po drugie z życzeniami piosenkę nowego zespołu
https://www.youtube.com/watch?v=57BnGM88MO0
który to zespół trochę rockowo podchodzi do piosenek, które być może niektórzy uważają za święte i nienaruszalne (żeby nie było, uprzedzałam!)


a jutro, jeżeli pozwolicie, chętnie pociągnę wątek mamy - harcerki, bo to u mnie nieustannie gorący temat
np. jak poprowadzić kurs drużynowych z Helenką?

Aniukuleczko, dziś alarm mundurowy na FB, to ja się na maluchach też przyłączę, a co



Widzę, że mniej więcej na tym samym etapie harcerskiej drogi jesteśmy tyle, że ja pod Krzyżem mam jeszcze zielono

A z kursem to się da, na pewno się da ja w kwietniu mam hufcowy kurs przybocznych zuchowych. Florka była w sierpniu na pierwszym swoim obozie, miała 5 tyg.

Nie ma rzeczy niemożliwych! one wymagają tylko trochę więcej czasu i lepszej organizacji.


PS. Blair, uściskaj ode mnie mocno Zucha, Już-Nie-Zucha i Jeszcze-Nie-Zucha

A ja nie mam żadnego zdjęcia w mundurze w wersji cyfrowej, bo całe moje wspomnienia harcerskie zawarte są na kliszach.
Chciałam wstawić na FB zdjęcie z mojego kursu instruktorskiego - ze spotkania z "Orszą". Mam skan, ale nie potrafię go zmniejszyć

Agnieszko AZJ, jeśli chcesz to wyślij mi zdjęcie mailem, to coś poradzimy - adres prześlę Ci na PW

Chojnol,
widzisz, tylko ja zawsze sobie obiecywałam, że jak będe miała swoje dzieci, to przestane wychowywać cudze
i że moje dziecko nigdy nie będzie miało mniej mojej uwagi niż moi harcerze.

I nie wiem, czy potrafię dotrzymać danego sobie słowa

tzn w tym pierwszym aspekcie - nie zrezygnowałam z aktywnej działalności pomimo, że mój mąż by sobie tego życzył
a moĹźe dlatego
w drugim - staram się i mam wrażenie, że póki co mi wychodzi, że Helenka nie traci na rzecz harcerstwa niczego.
Ale ja jestem hardkorem w tym zakresie.
Zanim poznałam Adama to było całe moje życie.

Zrezygnowałam z wielu funkcji na rzecz rodziny. z większości właściwie. Zostało mi tylko kilka

Ostatnio jak szukałam pracy, to uznałam, że może warto kandydować na Naczelniczkę ZHP na zjeździe w grudniu, bo to jest jedyna rzecz, którą robię naprawdę dobrze
ale (pomijając kwestie demokratyczne i finansowe) największym NIE jest właśnie konieczność wielu wyrzeczeń na polu życia prywatnego.

Aniukuleczko, w punktach Ci odpowiem


Na tym etapie masz pracować z kadrą a nie z dziećmi - więc de facto nie ma tematu tylko musisz dorosnąć do pracy z kadrą (znam ten ból, bo ja też przechodzę tę fazę, plan na razie jest taki że Gromadę zostawiam w dobrych rękach po wakacjach, a już teraz zcedowałam większość obowiązków związanych z jednostką).


Tak jak już pisałam wyżej, harcerstwo to nie hobby, to sposób na życie. Nasze dzieci zobaczą mamy spełnione, zmęczone, ale szczęśliwe, pełne pasji, ciągle rozwijające się. Ja bym chciała przekazać córkom taki wzór kobiety, a nie matki polki sfrustrowanej przy garach i w pieluchach.


Pozwól Helence wejść w ten świat, przecież to harcerze, oni z natury lubią dzieci Mała pozna nowych ludzi, otworzy się na świat, może tylko zyskać.


Ostatnio rozmawialiśmy instruktorsko o argumentach, którymi można przyciągnąć młodych (chodziło o studentów). Na każdej rozmowie kwalifikacyjnej, na której byłam ZAWSZE rozmowa schodziła na harcerstwo (stały element w CV). Bycie instruktorem, (zwłaszcza hm), to umiejętność prowadzenia projektów, zarządzania ludźmi, rozwiązywania konfliktów, otwartość, współpraca = cechy idealnego pracownika To nie przypadek, że harcerze lepiej sobie radzą w życiu.

Widzisz, może ja nakreślę skalę
zanim poznałam Adama byłam JEDNOCZEŚNIE:
- drużynową
- komendantką szczepu
- kształceniowcem w hufcu
- członkiem KSI
- członkiem wydziału w GK
- zastępcą kom hufca ds programowych
- i pewnie cośtam jeszcze

teraz 'tylko'
- prowadzę szczep,
- jestem szefem kształcenia hufca
- członkiem KSI

pracuję wyłącznie z kadrą i głównie z doskoku
stara juĹź jestem przy okazji
Na warsztaty, gdy je prowadzę oczywiście zabieram Helenkę
na imprezy szczepu teĹź

Dzięki harcerskiemu doświadczeniu zdobyłam pierwszą pracę, dalej jakoś poszło

ja bardzo bardzo doceniam ten ruch i wszystko, co zrobiłam

boję się czasem o to, że nie mogę w zgodzie ze sobą pogodzić tych rzeczy.
bo spełniona i zmęczona mama to też jest mama, której nie było przez cały dzień
i mama, która mówi do innych dzieci podczas, gdy jej własne próbuje jej wejść w słowo i .. no trochę przeszkadza.

witam w klubie:
- zuchmistrz
- członkini KH
- namiestniczka zuchowa
- członek grupy zadaniowej Referatu Zuchowego Chorągwi

Ja się boję że się uduszę, jak to wszystko zostawię...


Poproś o jakieś wsparcie kadrowe, które zaopiekuje się Helenką na czas zajęć Florkę w wózku latem po lesie woził chyba każdy z mojej kadry kolonijnej, już nigdy później nie miałam tyle czasu dla siebie i zuchów No ale ja się tak wymądrzam, ale zobaczymy jak to będzie ze zbuntowanym dwulatkiem

Ale, żeby nie było, też miewam dni zwątpienia i załamania, wtedy mam ochotę rzucić to wszystko, bo przez tydzień dziecko (starsze) mnie nie ogląda, bo: w poniedziałek komenda, we wtorek zbiórka , w środę rada szczepu, w czwartek zbiórka kręgu instr., w weekend biwak... A potem wracam po tym biwaku, naładowana pozytywnie i jakoś nie myślę o tym wszystkim do następnego razu

Agnieszka AZJ z "Orszą"

Agnieszka AZJ - pierwsza w lewo od "Orszy"

To był mój kurs instruktorski w 1985 albo 1986 roku. "Orsza" nas odwiedził i wygłosił gawędę o Prawie Harcerskim.

Chojnol - dziekuję

Super dziewczyny. To bardzo fajny dzień i fajne miejsce na forum.

mój starszak był na 3 obozach dwutygodniowych plus 1 i zlot w Kielcach w brzuchu - w lesie, bez prądu, stałej infrastruktury, oczywiście pod namiotami w tym pierwszy głownie deszczowy a noce były strasznie zimne
młoda juz tylko dwukrotnie na 1 noc była
ja jak prowadziłam zajęcie a byłam z młodym to zawsze ktoś z kadry zabawiał, by mnie nie rozpraszać a tym bardziej kursantów

Napiszę tutaj,
bo bardzo potrzebuję się komuś wypłakać i wytłumaczyć a to taki chyba wątek dobry będzie.

Jakoś w marcu/kwietniu, podjęłam decyzję, że odchodzę z harcerstwa.
Wiem, ze pewnie dla wiekszości z was pierwsze pytanie brzmiałoby DOPIERO TERAZ?

więc tak, dopiero teraz. Po 21 latach (mam 32) nieustannej służby, pracy, rozwoju, zabawy, współpracy, działalności (cokolwiek wpiszę, będzie pasowało).
Teraz, gdy robiłam w harcerstwie już wszystko, zdobyłam co było do zdobycia, wychowałam kilkuset ludzi, zrobiłam rzeczy, o których nie śniłam. Nagle straciłam do tego zapał.

Bo Helenka, bo to duĹźo czasu kosztuje, a ja tego czasu nie mam,
Bo praca, która mnie mocno angażuje jak nigdy dotąd,
bo nagle coś się zmieniło i przestałam czuć, że to jest mi potrzebne i że ja jestem tam potrzebna.

Zawsze to poczucie bycia potrzebną mnie trzymało. I nagle zniknęło.
To dobry znak, bo to oznacza, że są ludzie, których wychowałam na swoje miejsce, którzy sobie dobrze radzą.

Decyzję podjęłam,
wdrażam ją w życie, bo chcę odejść ładnie, z pożegnaniem i posprzątaniem po sobie
i z każdym krokiem oblewam ją sowicie łzami.
Bo okazuje się, że to silniejsze ode mnie. To część mnie, która mnie ukształtowała, która stanowi to, kim jestem.
I jakiś żal za tym, że już nie jestem kimś tamtym, tylko kimś nowym.

Ot, tyle. chciałam komuś pomarudzić. Tradycyjnie

Aniu, my odchodzilismy z harcerstwa tuż przed ślubem - mieliśmy wtedy po 25 lat i w moim przypadku było to po 19 latach w harcerstwie (z roczną przerwą, po której wróciłam i prowadziłam druzynę). Potem jeszcze przez jakiś czas cos tam robiliśmy w hufcu, ale wszystko odbyło sie w sposób dośc naturalny.

Minęło 20 lat, co jakiś czas spotykamy się w gronie byłych harcerzy naszej druzyny i za każdym razem, kiedy stajemy w kręgu, żeby zaśpiewać to "Nie zgaśnie tej przyjaźni blask, co połączyła nas..." jestem wzruszona i czuję żal, że to se nevrati Ale równocześnie czuję, że ta więź między nami nadal jest szczególna, mimo że nasze drogi się rozeszły...

Coś się kończy, coś się zaczyna...

aniakuleczka- oj wiem co czujesz, sama kilka miesięcy temu podjęłam taka decyzję, to moje 19 lat życia - ale to w moim sercu zostanie: ogniska, obozy, przyjaźnie, przygody, wylane łzy bezsilności i radości, kursy, szkolenia, których pewni bym w większości nigdy nie zrobiła gdyby nie harcerstwo, miejsca które widziałam, te czuwaj druhno i uśmiech napotkanych ludzi, którzy już dawno nie są małymi dziećmi i sama bym na ulicy nie rozpoznała, setki zdjęć i pełno jakże cennych "drobiazgów" pochowanych po całym domu, z którymi póki co nie potrafię się rozstać.

Się wzruszyłam. Naprawdę.

Druhno Aniu, się tu druhna nie maże. Harcerzem i tak druhna będzie. I będzie druhna stawać na baczność przy niektórych piosenkach. I dzieci też będzie druhna wychowywać harcersko. I bardzo dobrze. A, ze bez konkretnego przydziału hufcowo-szczepowo-jakiegośtam? Aniu... "musimy siać". W mundurze czy bez. Czasem po drugiej stronie, tej rodzicielskiej, a nie instruktorskiej. Znajdziesz swoje miejsce. Zobaczysz. Trzymam kciuki.

oj Maciejka,
z tym "musimy siać" to pojechałaś czyżbyś spotkała kiedyś na swojej drodze Danutę Rosner, z jej misją krzewienia myśli Wincetego Pola?

Nie, mój mąż chodził do szkoły, gdzie ta piosenka była hymnem. Ale poza wszystkim bardzo mocno jakoś do mnie przemawiała ta piosenka śpiewana z naszymi instruktorami przy obozowych ogniskach. No i ja jestem tak trochę Stasia Bozowska w duszy.

Mam za sobą pożegnanie w hufcu.
teraz jeszcze tylko przekazanie szczepu i koniec.

Ja też uwielbiam te piosenkę, ale my chyba ją śpiewamy inaczej niż wszyscy

To juĹź jutro!!

Kolejny Dzień Mysli Braterskiej (siostranej )

W tym roku skorzystałam z pomocy harcerki Agnieszki_AZJ
miałam okazję poznać inną harc-Agnieszkę z forum

generalnie - super was znać dziewczyny

A żeby nie było tak kolorowo-
wrzucam zdjęcie w mundurze z taką refleksją - ależ ja się zestarzałam

Sklerozę mam chyba, bo nie pamiętam
To raczej ja Tobie zawdzięczam namiar na pomarańcze