Spanie z mamą

Witam.

Chiałem zapytac czy spanie z mama dzień w dzień w wieku 4,4 lat oraz zakładanie pieluch na noc jest zgodne z prawidłowym rozwojem dzieck. Dzięki .

Dzień dobry,

u dzieci od 8 miesięcy do 2 roku życia występuje lęk separacyjny. Polega on przede wszystkim na tym, iż dziecko odczuwa potrzebę bycia zawsze blisko swojego opiekuna. Dziecko, u którego występuje ten rodzaj lęku chce np. spać ze swoim opiekunem oraz nie chce go opuszczać, nawet na krótki okres czasu. Lęk separacyjny powinien maleć po 2 roku życia, jednak bywają dzieci, u których lęk ten utrzymuje się znacznie dłużej. Uważam, iż u Pana dziecka nadal występuje lęk separacyjny, dlatego też Pana dziecko odczuwa silną potrzebę spania z mamą. Zgodnie z prawidłowym rozwojem Pana dziecko powinno spać samo, jednak jego mama (lub inny opiekun) może być przy nim podczas zasypiania. Chcąc ułatwić dziecku zasypianie możecie Państwo czytać dziecku przed snem książki do tego przeznaczone np. "O króliku, który chce zasnąć", którą napisał Forssen Ehrlin Carl-Johan. Dziecko po zaśnięciu powinno spać samo w łóżku, jeżeli dziecko się obudzi, wyjdzie ze swojego łóżka, a następnie będzie chciało położyć się spać razem z rodzicami to należy mu tego odmówić. W takiej sytuacji opiekunowie powinni zaprowadzić je do jego łóżka i być przy nim do momentu jego zaśnięcia (nie dłużej). Na początku tych działań dziecko będzie wstawało w nocy kilkukrotnie, jednak z każdym dniem będzie coraz rzadziej wstawało, aż pewnego dnia dziecko prześpi sam całą noc. Jednak, jeżeli takie działania nie przyniosą rezultatów zalecam umówienie się na wizytę z psychologiem.
Odniosę się teraz do drugiej części Pana zapytania. Dziecko w wieku 4,4 lat powinno załatwiać się do nocnika zarówno w dzień, jak i w nocy. Proponowałabym nie zakładać dziecku pieluchy na noc, jeżeli dziecko np. odda mocz, obudzi się i odczuje dyskomfort należy posadzić je na nocnik na chwilę, a następnie przebrać je w czystą odzież (nie wolno podnosić głosu na dziecko oraz denerwować się na nie, jeżeli się osikało). Taką czynność należy wykonywać kilkukrotnie, gdyż prawdopodobnie przyniesie ona oczekiwane rezultaty i dziecko przestanie się moczyć. W sytuacji, kiedy takie działania nie przyniosą oczekiwanych efektów, można podejrzewać, iż u Państwa dziecka występuje nocne moczenie się. Występuje ono u wielu 4 - latków, jednak po pewnym czasie powinno ustąpić. Natomiast jeżeli będzie się ono nadal utrzymywało po 5 roku życia radziłabym skontaktować się z lekarzem.
Mam nadzieję, że Panu pomogłam, jeżeli ma Pan jeszcze jakieś pytania proszę napisać.
Pozdrawiam

spanie z mamą nie jest dziwne choć z każdym miesiącem może się robić uciążliwe dla obu stron mamy taty i malucha. Wydaje mi się, że jest to pewien problem zachęty dla dziecka aby poszedł na "swoje". Oczywiście dziecko może czuć się odsunięte choć nie powinno mu się dać tego odczuć. Z tego powodu należy sprawić mu jakąś przyjemność np. kupić pościel dla dzieci z postaciami z bajek! Brzmi dziwnie? Nie. Jest to może lekka forma przekupstwa dziecka ale wydaje mi się, że nie trzeba mu tego uświadamiać w ten sposób. Można mu wytłumaczyć, że rośnie robi się coraz to bardziej odpowiedzialne i dlatego pójdzie teraz do swojego łóżeczka z piękną pościelą itd. Ja tak robiłam ii generalnie nie było problemu. Trzeba poprostu sposobem.

edit: moderacja

U nas był płacz, zgrzytanie zębów i wszelkie prośby, bo synek chciał spać ze mną i mąż też, wiadomo. Oj ciężko było, ciężko, dlatego przy kolejnym dziecku zamierzam od razu kłaść małą do jej łóżeczka.

Odpowiednim momentem w życiu dziecka na spanie we własnym łóżku jest wiek miedzy pierwszym a drugim rokiem życia, wtedy najlepiej jest uczyć dziecka spania we własnym łóżku czy pokoju. Jeśli chodzi o pieluchę, dobrym czasem na wyeliminowanie jej w nocy jest czas, gdy dziecko nauczy się korzystania z nocnika i przestanie nosić pieluchę w dzień. Jeśli twoje dziecko skończyło 4 lata to zdecydowanie najwyższy czas żeby spało samo i nie korzystało z pieluchy w nocy. Twoje dziecko jest na tyle duże, że ciężko będzie ci w tej chwili oduczyć go tych nawyków, których już nabrał. Jednak myślę, że warto spróbować. Ważne żebyś razem z Mamą dziecka ustalił jeden plan działania, żeby wasze czyny nie były rozbieżne. Powinniście zacząć od przygotowania dziecka do spania bez pieluchy np. poprzez tłumaczenie, że jest już duży, więc nie będzie nosił pieluchy w nocy, można robić to podczas wieczornej toalety, gdy wysadzacie go na nocnik należy zaznaczyć, że będzie spał bez pieluszki, dlatego musi zrobić siku teraz żeby nie zmoczyć łóżka. Dziecku na początku mogą przydarzyć się drobne wpadki, nie warto wtedy na nie krzyczeć, dziecku samemu będzie wstyd i to on będzie motywował go do powstrzymywania. Jeśli chodzi o samodzielne spanie, również musisz odpowiednio zmotywować swoje dziecko do samodzielnego spania, należy wytłumaczyć, że jest już bardzo duże, dlatego będzie spać we własnym łóżku i od tego dnia kłaść je do własnego łóżka. Na pewno na początku dziecko będzie w nocy pojawiać się w waszym łóżku, na początku można poczekać aż uśnie i odnieść je z powrotem do swojego pokoju i łóżka. Jeśli sytuacja będzie się powtarzać należy świadomie zakomunikować dziecku, że ma swoje łóżko, w którym jest bezpiecznie i od razu odnieść do jego pokoju, na początku możesz przez chwile zostać, ale nie na długo (najwyżej 10 minut) żeby dziecko zdążyło zasnąć, ale to nie może stać się regułą. Przyzwyczajenie dziecka do nowego stanu rzeczy na pewno będzie trudne, a praca nad tym będzie żmudna, ale jeśli będziecie konsekwentnie i dążyć do wyznaczonego celu dziecko w końcu przywyknie do nowych ustaleń.
Poniżej zamieściłam link do krótkiego artykułu miesięcznika "Dziecko" w którym znajduje się kilka pożytecznych porad dotyczących przyzwyczajenia dziecka do spania we własnym pokoju. Zachęcam do przeczytania, na pewno znajdziesz tam coś dla siebie.

[edit: moderacja]

Trzymam kciuki,
Powodzenia

Witam!
Zdecydowanie spanie z mamą w jednym łóżku nie jest dobre ani dla dziecka ani dla mamy ani dla taty.
Dziecko od razu po urodzeniu powinno mieć swoje łóżeczko. Radziłabym aby dziecko jak najszybciej zaczęło sypiać w swoim łóżeczku. Na pewno na początku nie będzie to łatwe ale z wiekiem będzie tylko coraz trudniej.
Dziecko od urodzenia uczy się hierarchii panującej w rodzinie. Jeśli Państwo nie widzą nic złego we wspólnym sypianiu to dziecko też nie będzie zauważało w tym niczego niepokojącego.
Jeśli dziecko będzie spało we własnym łóżeczku łatwiej też będzie aby korzystało w nocy ze specjalnych podkładów zamiast pieluszki.
Życzę powodzenia

Witam! zdecydowanie nie jest to zgodne z prawidłowym rozwojem. Powinniście odzwyczaić je od tego między 1 a 2 rokiem życia. W tej sytuacji trzeba to zrobić jak najszybciej ponieważ z dnia na dzień ono się do tego przyzwyczaja, a Wam będzie coraz trudniej. Należy z dzieckiem porozmawiać i wytłumaczyć mu, że dzieci w jego wieku nie śpią już z rodzicami i powiedzieć, że od dziś to się zmieni. Każdego wieczoru kładźcie je w swoim łóżku, możecie mu poczytać i posiedzieć dopóki nie zaśnie, jeśli się boi. Gdy będzie nadal do Was przychodziło należy konsekwentnie zaprowadzać go z powrotem. Ani płacz, ani złość dziecka nie powinna przeszkodzić Wam.
Jeżeli chodzi o zakładanie pieluch na noc również nie jest to zgodne z rozwojem państwa dziecka. Trzeba je jak najszybciej od tego odzwyczaić. Proponuję rozmowę z dzieckiem, a następnie nie zakładanie pieluchy. Jeżeli dziecko kładzie się spać ok. godziny 20:00 to zanim Wy się położycie spać 23:00-24:00 zaprowadźcie dziecko do łazienki, nawet jeśli jest śpiące to je zanieście. Po pewnym czasie powinno przynieść to efekty, a dziecko poczuje się bardziej komfortowo.
pozdrawiam i bądźcie państwo konsekwentni!