Słowa:
Wrześniowym deszczem ocieka port,

Wczorajsza wódka mocno ściska łeb,

WĂłr spakowany skamle u nĂłg,

Koniec sezonu gdzieś na cumach zległ.



Zmoknięty ranek - węgorzewski blues,

Autobus 5:40 - to do domu kurs.

Posezonowy dopadł mnie wiersz,

Ta na policzku kropla to na pewno deszcz.



Przebrzmiało słońce i przekwitł wiatr,

Zatęsknią szoty do Twoich rąk,

Wiatrem owianą żaglową miłość

Pan narzeczony właśnie zabrał stąd.



Zmoknięty ranek - węgorzewski blues...



Z błękitnej bieli, z czerwieni chmur,

Z granatu nieba, z roziskrzenia gwiazd,

Motylim sercem, cicho skuleni

Wracamy, hen, do Ĺźon, do miast.



Zmoknięty ranek - węgorzewski blues...



Jeszcze tylko myślenie: jak

Tu przetrwać zimy śnieżno-mroźny czas,

By znów zobaczyć skryty wśród fal,

Odbity na wodzie Twojej ręki ślad.



Zmoknięty ranek - węgorzewski blues...



Zmoknięty ranek - węgorzewski blues...