Dom Tkacza - ekspozycja zewnętrzna Muzeum w Bielsku-Białej - położony jest na terenie historycznego Górnego Przedmieścia, istniejącego od pierwszej połowy XV wieku i zamieszkiwanego przez sukienników bielskich. Tradycje domu, w którym znajduje się Muzeum, sięgają XVIII wieku.
Celem ekspozycji w Domu Tkacza jest próba zrekonstruowania wnętrza jako domu i warsztatu sukienniczego należącego do mistrza cechowego. Aranżacja ukazuje funkcjonowanie domu na przełomie XIX i XX wieku, czyli w okresie schyłkowym dla ręcznej wytwórczości, od drugiej połowy XIX wieku w bardzo szybkim tempie wypieranej przez warsztaty mechaniczne.
Budynek przedzielony jest sienią na dwie zasadnicze części - warsztatową i mieszkalną. Największe z pomieszczeń to warsztat, gdzie znajdują się przedmioty bezpośrednio związane z pracą tkacza, takie jak potężne krosno nicielnicowe, a także przedmioty związane z przygotowywaniem i snuciem osnowy. Część tego pomieszczenia przeznaczona jest do pracy biurowej, polegającej na załatwianiu spraw organizacyjnych cechu. Pomieszczenie to stanowiło także sypialnię i mieszkanie czeladnika.
Z warsztatu przez frontową część sieni prowadzi droga do kuchni. W pomieszczeniu tym znajdują się eksponaty dwojakiego rodzaju - obok naczyń i sprzętów kuchennych są tu także przedmioty związane z tkactwem, ale używane do czynności pomocniczych, wykonywanych przez kobiety i dzieci.
Obok kuchni znajduje się sypialnia i w pewnym sensie pokój reprezentacyjny gospodarzy, w ciągu dnia używany właściwie tylko od święta, wybielony, z fornirowanymi meblami z przełomu XIX i XX wieku.
Uzupełnienie ekspozycji stanowią umieszczone w sieni drzeworyty Jana Wałacha o tematyce tkackiej.
Dom Tkacza to oryginalny przykład dawnego drewnianego budownictwa miejskiego nie tylko na terenie naszego miasta, ale i w skali ogólnokrajowej. Jest to jedyna w swoim rodzaju próba zobrazowania pracy rzemieślnika miejskiego, w pełni ukształtowanego przez mocną organizację cechową.
|