Słowa:
Płonie ognisko i szumią knieje, drużynowy jest wśród nas

Opowiada starodawne dzieje, bohaterski wskrzesza czas



O rycerstwie spod kresowych stanic, o obrońcach naszych polskich granic

A ponad nami wiatr szumi, wieje i dębowy huczy las.



Już do odwrotu głos trąbki wzywa, alarmują ze wszech stron

Wstaje wiara w ordynku szczęśliwa, serca biją w zgodny ton



Każda twarz się z uniesieniem płoni, każdy laskę krzepko dzierży w dłoni,

A w młodzieńczej się piersi wyrywa, pieśń potężna, pieśń jak dzwon.