Słowa:
Ostatni raz z kolegami
przy stoliku w naszej sali usiedliśmy dziś,
wspominając czasy, gdy byliśmy mali
i za mamą płakał ciągle mały Krzyś.
Przez te lata nasza ukochana pani,
jak rodzona mama doglądała nas
i dlatego tak uwierzyć nam jest trudno,
że dziś właśnie pożegnania nadszedł czas.
Ĺťegnaj przedszkole nasze ukochane,
żegnajcie ławki i kochane panie.
Już odchodzimy, już nadszedł czas,
lecz przyrzekamy, Ĺźe nie zapomnimy Was.
Nadeszła dziś taka chwila,
ktĂłrej nie zapomni nigdy w Ĺźyciu Ĺźadne z nas.
Chwila zadumania, smutku i rozterki
bo dziś tu jesteśmy już ostatni raz.
Przez te lata nasza ukochana pani,
jak rodzona mama doglądała nas
i dlatego tak uwierzyć nam jest trudno,
że dziś właśnie pożegnania nadszedł czas.
Ĺťegnaj przedszkole nasze ukochane …