Adopcja jest najbezpieczniejsza wówczas, jeśli bierzesz psa od wolontariusza z domu tymczasowego. Ktoś taki przystosowuje psa ze schroniska do życia w normalnych warunkach. Zna go dość dobrze, ponieważ się nim opiekuje i zależy mu, aby pies trafił w odpowiednie ręce, czyli żeby adopcja była udana i żeby pies nie trafił ponownie do schroniska.
W schronisku w moim mieście trudno jest dobrze poznać psa, którego się stamtąd bierze, ponieważ pracownicy niechętnie wyprowadzają psy z kojców. Przez to bierze się praktycznie kota w worku i wyłącznie na piękne oczy, a jak wiadomo, sam eksterier to za mało. Najważniejszy jest charakter psa, a ten można lepiej ocenić podczas dłuższego z nim kontaktu, a nie przez kraty.
Dlatego czytając różne wątki adopcyjne w Internecie można prędzej znaleźć psiaka dla siebie nie kierując się wyłącznie litością, ale przede wszystkim zdrowym rozsądkiem. Należy szukać psa zrównoważonego i pozbawionego agresji. Wiek, płeć, wielkość i inne cechy zależą już od Ciebie i reszty Twojej rodziny. W przypadku posiadania małego dziecka tym bardziej skorzystałabym z pomocy wolontariusza i unikałabym wątków adopcyjnych, w których można wyczytać, że ktoś na siłę stara się jak najszybciej wyadoptować psa i jest skłonny oddać go komukolwiek. Generalnie można powiedzieć, że psy bezproblemowe szybciej trafiają do nowych domów, ale będąc na Twoim miejscu, z małym rozbieganym dzieckiem, tylko takiego psa bym szukała. Może być pies, który już w poprzednim domu miał kontakt z dzieckiem, oczywiście pod warunkiem, że nie stracił domu z powodu agresji w stosunku do tego dziecka.
Warto wiedzieć, że zachowanie psa w nowym miejscu może być inne niż w poprzednim i zależy ono w dużej mierze od nowych właścicieli.
Poznałam kiedyś pewnego potwornie agresywnego sznaucera miniaturę, który został przyprowadzony do weta do uśpienia, gdyż jego dwie właścicielki z nim sobie nie radziły, były przez niego gryzione i zaczęły się go bać. Wet ulitował się, wziął psa do swojego domu, czworonóg mu się podporządkował i wszystko skończyło się happy endem. Po prostu weterynarz miał silniejszy charakter, a pies potrzebował oparcia w stabilnym psychicznie przewodniku. Wam oczywiście nie polecam takich eksperymentów, ale powyższy przykład pokazuje, że wszystko jest możliwe. Również w drugą stronę, niestety.
Jeśli biorąc pieska będziecie chcieli wynagrodzić mu wszystkie nieszczęścia jakie go spotkały, będziecie go rozpieszczać i faworyzować, istnieje duże prawdopodobieństwo, że psu w krótkim czasie wyrosną rogi i zaczną się kłopoty.
Pies przystosowuje się do nowego miejsca przez pierwsze dwa tygodnie. Jak to opisała kiedyś Jan Fennel w książce
Zapomniany język psów, pies w nowym miejscu jest jak nowy uczeń w szkole, który dowiaduje się, jakie są jego obowiązki i przystosowuje się do swojej klasy. Można powiedzieć, że przez pierwsze dwa tygodnie pies "się czai". Obserwuje nas i dostosowuje się do sytuacji. Jeśli przejmiemy inicjatywę i pokażemy zdecydowanie, pies się podporządkuje. Książka może trochę kontrowersyjna, ale dużo ciekawych informacji o włączaniu nowego psa do swojego ludzkiego stada.
Od pierwszego dnia trzeba mu pokazać granice oraz jakie są nasze oczekiwania względem niego i starać się traktować go jak zwykłego psa, a nie jak psa po przejściach. Najlepiej na początku zostawić go w spokoju i poczekać, aż sam się do nas zbliży. Powinien mieć zapewnione spacery, na początku wyłącznie na smyczy i długiej lince, żeby nie uciekł. Często się zdarza, że takie psy uciekają, a potem ludzie ich szukają przez Internet. Mając psa na długiej lince przyuczamy go do przychodzenia do nas na zawołanie. Obserwujemy na spacerach, jak reaguje na ludzi oraz inne czworonogi.
Niektóre osoby powiedzą, że ich psy nigdy nie przejmowały kontroli nad sytuacją i nie sprawiały problemów, mimo, że były rozpieszczane, rozpuszczane i sypiały w łózkach. Jasne, ale może po prostu te osoby miały szczęście trafić na psa łatwego w obsłudze
, z natury podporządkowanego i bez tendencji do dominacji. A niektórzy cierpliwie znoszą wyskoki swojego czworonoga, takie jak ciągnienie na smyczy, kradzieże ze stołu czy warczenie na wszystko, nie zdając sobie w ogóle sprawy, że coś jest nie tak.
Ten post edytował Ketmia sob, 07 kwi 2012 - 16:49