Jak u was wygląda informowanie o dziecku, jego postępach, problemach, niedociągnięciach i sukcesach? Czy trzeba o to specjalnie pytać? A jeśli tak, to czy wystarczą pytania ogólne, czy raczej trzeba drążyć?

--------------------

Ja za dużo nie pytam,bo mam wrażenie ,że nasza Pani K. jest już wykończona byciem w pojedynkę z nienajłatwiejszą chyba grupą. Zadaję tylko od czasu do czasu jakieś zdawkowe pytania.Marta należy do tej spokojniejszej części grupy,więc (jak na razie) nikt się na nią nie skarży.A plusy swego dziecka znam(i te Pani potwierdza). Za to bardzo dużo do powiedzenia miała na temat mojej Tuśki Pani Dyrektor,mimo iż widzi ją średnio raz na miesiąc przez godzinę

--------------------

nie wiem jak z innymi rodzicami ale mnie osobiście układa się dobrze
albo ja sama zgłaszam problem i prośbę o pomoc albo pani daje sygnały na co mamy zwrócić uwagę
widać postępy po Jaśku znaczy ja słucham wskazówek pań,a one moich
zawsze panie przychodzÄ… i rozmawiajÄ…
bez pytania i ciągnięcia za język

--------------------

No cóż, ponieważ moja córcia nie należy do najgrzeczniejszych ja co dzień jak ją odbieram pytam się jak było i dostaję całą relację na talerzu, łącznie z informacją ile jadła na który posiłek i jak pracowała na zajęciach danego dnia.
Panie czasami wręcz nie chcą skarżyć i niektórych "kwiatków" jak narozrabiała dowiaduję się od niej w domu.

--------------------

To tylko się cieszyć, że nie dostajesz, "pracy domowej" typu proszę coś zrobić z dzieckiem, bo ... i tu jest oczekiwane zachowanie

U nas panie krótko relacjonują: jest oki, nie spał, nie zjadł szczawiowej albo nie miał ochoty malować, ale kleił, nie jadł kaszy itp.
Zapytane - chętnie relacjonują.
Na zebraniu sporo o postępach i zachowaniu dzieci - ogólnie, słucha sie tego miło, bo pani z powołania się nam trafiła

--------------------

wiem tyle, ile potrzebujÄ™
przy czym rzeczy typu jedzenie nie interesują mnie zupełnie, interesuje mnie natomiast, jak się dogaduje z grupą i jak mu idzie realizacja programu zerówkowego

starszaków już nikt do szatni nie sprowadza, więc rozmawiam z panią, jak się nadarzy okazja

jak wyżej

na ew. dłuższe rozmowy miałam czas raz w miesiacu
na krótsze teoretycznie codziennie. Ale jakoś nie było potrzeby

Pytam codziennie co i jak.
Panie opowiadają bez problemu i ciągnięcia za język. Czasami, jak AJA, też mam wrażenie, że nie chcą do końca skarżyć i narzekać, ale jak przycisnę i powiem, że chcę kawę na ławę to się dowiaduję "kwiatków". A mam synka małego manipulanta i czasami rozrabiakę.

Do tego mamy w przedszkolu panią psycholog, którą już poznałam. Obserwuje dzieciaczki i ewentualnie jak jest problem są spotkania z rodzicami.

--------------------

Przez 3,5 roku ani razu nikt nie chciał mi z własnej woli powiedzieć niczego o moim dziecku. Jak zapytałam to słyszałam "wszystko dobrze" " nie sprawia kłopotu" "nie ma problemów". Musiałam bardzo drążyć, żeby się dowiedzieć konkretniej. Też mnie nie interesuje spanie, jedzenie itp- takie informacje owszem, były na początku regularne, dopóki wprost nie powiedziałam, że to akurat nie ma dla mnie znaczenia. No i informacje się urwały. Nic na temat postępów, nic na temat kontaktów w grupie, nic na temat ewentualnych niedociągnięć.

Asiamarta, o Pani Kasi nie piszę, chociaż tu też mam pewien niedosyt, bo jak nie zapytam, to się nie dowiem. Ale jak zapytam to się dowiem dokładnie. No i rozumiem, że czas przy odbieraniu i odprowadzaniu jest obustronnie ograniczony (ale innych możliwości w zasadzie nie ma). Co innego u Ani- tam ciągle jakieś spotkania, okazja jest.



--------------------

W maluchach pani była bardziej wylewna, sama zgłaszała problemy i komunikowała sukcesy. Gdy Domcia przeszła do starszaków nie wiedziałąbym kompletnie nic gdyby mi sama nie mówiła . Jeszcze nie pytałąm pani o nic bo o co mogę ja zapytać? Sama wiem, że moje dziecko ma zamiłowanie do muzyki, tańca i grania w przedstawieniach. Wiem, że rwie się do pomocy, że lubi być grzeczne i doceniane, że nie lubi zwracać na seibie uwagi, ze jest wrażliwa i płaczliwa. Wiem to wszystko od niej samej i z własnych spostrzeżeń. Nie wiem co pani mogłaby mi wiecej powiedzieć. Gorzej ma moja koleżanka, której syn nie chce wykrzesać z siebie sowa o przedszkolu, o zachoaniu swoim i innych. Ona co chwilę "molestuje" pania. "Molestuje" bo tak to wygląda, ona wypytuje a pani nie wie co ma mówić, ona ciągnie za język a pani mówi co ona chce wiedzieć. W dodatku wyglada jakby była znudzona takim wypytywaniem.

--------------------

W nowym przedszkolu byłam zdziwiona tym, że nie dostaję żadnych informacji nt dziecka, w poprzednim panie wszystko przekazywały. Zapytałam więc i dostałam odpowiedź: nie sprawia większych trudności. To chyba jest ok, nie?

Jak coÅ› mnie interesuje to pytam.
Dzieci w grupie jest sporo, więc rozumiem, że panie nie mają czasu zdawać rodzicom relacji z każdego dnia.

U nas oprócz codziennego kontaktu przy odbieraniu dzieci ( bo rano to raczej nie ma okazji do porozmawiania ), są tez konsultacje z nauczycielami raz w miesiącu.

U nas jest tak, że panie mówią na bierząco jak coś się dzieje niepokojącego, np. rozrabiał, nie jadł, uderzył się, itp.

Co do postępów, nauczycielka prowadzi zapiski, bardzo dokładne, które rodzice dostają na zebraniach do poczytania o każdym z dzieci. Jest tam wszystko: W czym dziecko uczestniczy, jakiem umiejętności zyskuje, jak sobie radzi w codziennych czynnościach, jaki ma kontakt z grupą. I takim sposobem sie dowiedziałam, ze na początku niechętny do śpiewania Bartek, teraz aż się rwie Albo, że jak nie umiał wydmuchac nosa, tak nie umie nadal (co akurat wiem bardzo dobrze). Uważam, że taki system jest świetny.

--------------------

Takie "karty postępu" powinny (wg. przepisów) być w każdym przedszkolu (u nas są) i w każdej chwili rodzic może prosić o wgląd do nich.

--------------------

U nas konsultacje oficjalnie są raz w miesiącu (napisane na tablicy ogłoszeń; zresztą podobnie zajęcia otwarte, kiedy rodzice mogą przyjść), nieformalnie raz w tygodniu, bo wszyscy, którzy chcą wiedzieć (np. bywają na zebraniach dla rodziców), wiedzą, że pani wtedy siedzi dłużej, bo wypełnia stosy papierów i jest prawie do 17, i rozmawia z każdym chętnym.
Na poziom informacji nie narzekałam nigdy, bo jak był problem, to mnie wyhaczyły w szatni, żeby porozmawiać i przekazać uwagi, jak ja miałam problem ngdy się nie zdarzyło, żebym nie miała z kim porozmawiać (znaczy z kimś kompetentnym).

Poza tym, panie, które pomagają (w opiece nad dziećmi) przekazują mi zawsze mniej ważne problemy lub rzeczy bardziej miłe np. w formie uwag "a po tej chorobie to coś Weronika apetyt straciła, prawie nic nie je, a zawsze jadła wszystko", albo "pan Tomek (od tańców) bardzo ją chwali, pamięta wszystkie kroki i jest bardzo aktywna".

--------------------

Grzałko - u nas jak u Ciebi, jak zapytam to Pani mówi - czasem mniej czasem bardziej wylewnie
chciałbym żeby były kart postępu, a może sa

--------------------

ja raz widziałam, chyba w październiku, to może jednak są


--------------------

U nas karty są na pewno-do wglądu rodziców

--------------------

ano zobacz, pierwsze słyszę
czy to nie świadczy o jednak marnym przepływie informacji?


--------------------

Też myślę,że w naszym przedszkolu informacje są "skąpe" i dotyczą głównie strefy organizacyjnej(tyle zjadł,to zrobił...).Wydaje mi się,że powód jest jeden-większość rodziców jest bardziej zainteresowana tym,czy dziecko zjadło i spało niż tym czy np.jest poprawa w relacjach z rówieśnikami itp.Myślę,że jeśli "włączymy" Paniom światełko na konkretną rzecz,która nas interesuje to uzyskamy odpowiedź.

--------------------