No to spróbuj teraz zasnąć, już wpół do pierwszej, niech wam sen da wytchnienie.
Już się zaczął dzień zmartwychwstania. Nadal będziemy z Wami myślami.

--------------------

Dziękuję Wam bardzo.
Sen nie przychodzi łatwo. Pierwszą noc nic nie spałam, choć po narkozie. Ja tak reaguję na traumy.
Po wypadku samochodowym nie spałam 2 noce nawet minuty. Potem padłam w dzień.

papapa

Nie jesteś histeryczką. I nie musisz być silna.
Jesteś w żałobie i daj sobie do tego prawo.

--------------------

Sabina, powtórzę za monte i innymi dziewczynami -pozwól sobie na przeżycie żałoby po stracie Waszego dziecka i nie traktuj tego jako przejaw histerii.
Jeszcze raz bardzo współczuję i przytulam.
Niech dzisiejsze Święto Zmartwychwstania Pańskiego przyniesie Ci ukojenie

Dzięki raz jeszcze.

Sabina, Bóg pokonał śmierć dla Ciebie.
Teraz niesie Cię na rękach nie musisz być silna...

--------------------

Sabino, wiem jak ogromny to ból i żadne słowo tego nie ukoji, choć każdy to pewnie przeżywa inaczej. Ja nie byłam w stanie z nikim o tym rozmawiać, bardzo długo, dusiło mnie to a mimo to nie mogłam, wydawało mi się że tylko ja cierpię, że tylko mnie to najbardziej dotknęło, nie wiem, może się nad sobą rozczulałam, było mi wszystko jedno.
Jeszcze na zlocie pamiętam jak podeszła do mnie Kasia i zapytała jak się czuję. Miałam ochotę uciec, tak bardzo nie chciałam o tym rozmawiać, więc wciąż powtrzałam że wszystko ok, czuję się świetnie. A w środku pustka i ten okropny żal, z którym nie mogłam sobie poradzić. Z czasem jakoś się uspokoiłam chyba tylko po to żeby wszystko na powrót wróciło w listopadzie, kiedy nadszedł "mój" termin. Rodziłam w każdym śnie i za każdym razem to były koszmary.
Chcę Ci powiedzieć że najważniejsze to to wszystko z siebie wydusić, choćbys miała w kółko gadać to samo i choćby nie wiem jak trudne to się zdawało.
Jeśli będziesz chciała to wiedz że ja zawsze chętnie Cię wysłucham.

Ściskam mocno
Eta

--------------------

Sabina, płacz za każdym razem kiedy czujesz, że tego potrzebujesz. To pomaga, tak się wypłakać.
Wiem, że pewnie trochę trudno, bo są dzieci i patrzą i się martwią, ale jeśli masz możliwość popłakać sobie w odosobnieniu, to po prostu to rób.
Ja się wstydziłam płakać, wydawało mi się, że muszę być dzielna, że może przesadzam.
Dopiero na pogrzebie tak naprawdę, w głos się wypłakałam. I było mi wszystko jedno, że mnie wszyscy widzą w takim stanie.
Teraz płaczę prawie za każdym razem na cmentarzu, już bez najmniejszego wstydu.

Trzymaj się...



--------------------

Sabina . I tylko tyle bo nie znam słów...nie wiem co powiedzieć. Chciałam tylko powiedzieć, że jestem z Wami myślami, czytam na bieżąco i nie chcę się narzucać ale jestem, rozumiem i bardzo współczuję.

--------------------

Sabina, smutno mi

--------------------

Eta. Amania
Bardzo bardzo Wam dziękuję.

Wszystkim Wam.
Piszcie, piszcie ile macie ochotę.... siłę... czas... nie wiem co.
To mi strasznie dodaje siły i otuchy.
Wiecie wydaje mi się czasem, że to jakiś sen, że to się nie dzieje na prawdę.
Są sekundy, minuty, że zapominam i ze zdwojoną siłą wszytko mi wraca i staje przed oczami
Ten fotel, diagnoza na usg, anestezjolog i żartujące pielęgniarki... łzy i ból....
Te palpitacje i walkę, żeby się obudzić w innym świecie... wszędzie byle nie tu i teraz....
A dziś do Frania powiedziałam Michasiu.... nie pojęte. Wcześniej nie mówiłam tak do nikogo.... do Michasia też nie
W uszach brzmi mi piosenka Claptona... i huczą KTG....
A już za chwilę wtorek i będę musiała pojechać do szpitala ach.... ciężkie ACH...

serce mi wali jak młotem...
Wykrzyczałam mojemu ojcu (nie wiedział, że byłam w ciąży) żeby się przestał na mnie wytrząsać i drzeć...
Zmuszać mnie, że mam z nim jechać do sklepu, bo właśnie umarło mi dziecko, nie mam głowy, po narkozie źle się czuję....
i nie chcę do żadnego cholernego sklepu, po żaden zakichany okap wyrodna córka jestem
Mam ochotę wrzeszczeć, coś walnąć.... mam wrażenie, że mnie rozsadzi od środka. Koszmar!!!!
Było mi wszytko jedno, czy mi robią zastrzyki i na co..
I nie mam czarnych ubrań... a nie chcę za nic ubrać się na czerwono

I mąż. Mąż mój jest niesamowicie cierpliwy... mam szczerą nadzieję, że wystarczy mu do mnie cierpliwości, bo nie wiem....
co bym bez Niego zrobiła... A gadam o tym na okrągło. Mamę moją bolał widok trumny... oglądałam jakąś przez internet.
A mnie bolało, że ona się tak zachowuje. Staję się jakąś egoistką? Święta... nie czuję ich, że są...
Że są ważne. Wokół jest tyle dobrych osób. Dostałam chyba ze 100 życzeń i ciągle Ktoś dzwoni, pisze. Są przy mnie moje
przyjaciółki... rodzina. Wszyscy znajdują właściwe słowa. Jak ONI to robią?
Jestem Im i Wam wdzięczna bardzo.
Mojemu Mężowi!

To wielki dar mieć wokół tyle osób, kochających, współczujących i cierpliwych.
Modlą się za nas dwie wielkie Wspólnoty Akademickie i Zakonnice (jedna dzwoniła do mnie) z naszej Parafii i Księża.
Pisał do mnie Proboszcz. A kolega jedzie za dwa dni do grobu Papieża JP II i zawiezie moje intencje.
Jak za tyle miłości dziękować... nie umiem, nie znam takich słów, które wyrażą co czuję.

Dziękuję!
Dziękuję!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

O BOŻE ja to brałam

https://www.poronienie.pl/gr_leki.html

co najlepszego zrobiłam

jak z tym żyć?

Bolały mnie bardzo zatoki, ja nie wyrabiam i żrę ten nurofen
W ulotce jest że w razie konieczności można, byle nie 2-3 trymestr

BOŹE!!!!!!!!!!! Zwariuję

Sabina nie obwiniaj siebie o nic!!
Nie masz rozległej wiedzy medycznej, nie jesteś nieomylna!
Przyczyna mogła być zupełnie inna!
Robiłaś wszystko, żeby Michałek żył!

Nie jesteś wyrodną córką, żoną, matką!
Ty po prostu cierpisz!
Masz do tego pełne prawo!
I masz prawo przeżywać to na swój sposób!


Ja temat chyba przewałkowałam na wszystkie sposoby.
Boję się zastanawiać "dlaczego?".
Obwiniam się, że nie cieszyłam się tym dzieckiem od początku, że radość przyszła za późno.
Teraz najchętniej bym spała. Nie mam ochoty na nic. Nawet ciężko jest mi zajmować się Kingą.
Boję się powrotu męża do pracy, bo wtedy zostanę z tym wszystkim sama.
I boję się "czasu rozwiązania" końcem października, zwłaszcza że moja siostra ma termin na tydzień przede mną.

--------------------

Sabinko proszę Cię o jedno. Przestań szukać w internecie. Będziesz sobie zadawać jeszcze większy ból, będziesz bardziej cierpieć.

--------------------

Sabina, zapamiętaj: to NIE JEST Twoja wina !
Boże, gdybym umiała Ci jakoś pomóc...



--------------------

Sabina, przestań robić, to co robisz,
nie szukaj w necie odpowiedzi dlaczego, nie znajdziesz jej tam, znajdziesz kolejny ból i cierpienie, po co, jest Ci ciężko, wystarczająco, po co szukać kolejnych cierniowych kolców, to już nic nie zmieni.

Zdecydowana większość kobiet do 4-nawet 6 tygodnia nie wie, ze jest w ciąży łyka leki, pije alkohol, ma badania RTG i znajdują się w miliardach innych sytuacji, które nie sprzyjają (w teorii) rozwijającej się ciąży.

Ale na tak wczesnym etapie (już nie będę tego lekarsko opisywać bo nie miejsce tu) najczęściej okazuja się one bez wpływu.

Sabina, jeżeli przeszukujesz net to wiesz również, ze większość wczesnych ( do 12 tyg) poronień nigdy nie znajduje konkretnej przyczyny.
Nie szukaj jej, nie szukaj jej w sobie, to nie przyniesie Ci ukojenia.

Każda z nas w inny sposób przeżywa swoją stratę, historii poronień jest na tym forum bardzo wiele, myślę, ze dobre drugie tyle nieujawnionych co ujawnionych. Niektóre wola to z siebie wywalić, inne nie napisały o tym do dziś itd i to jest zrozumiałe
Kazdy przeżywa, potrzebuje czegoś innego, ale jednego nie wolno, nie wolno niszczyć siebie samego.

Jesteście obydwoje z Plombiuszem ludźmi wierzącymi, Chrystus Zmartwychwstały nadał swojemu cierpieniu wielkie znaczenie, obrócił je w dobro dla innych nadał sens, nie unicestwiał się.

Nie rób tego Ty, nie dręcz się, nie doszukuj się winy, swojej winy, jakiejkolwiek winy. Bo nie ma jej






cyd

Sabina tak. Ja jestem na winklu od jakiegoś czasu. Tak w kwestii wyjaśnienia...

Niestety Sabina ma taki "styl". Chce zgłębić zagadnienie. To się tyczy nie tylko tego strasznego wydarzenia. Nie mogę Jej tego zabronić. Staram się mówić, to, co Wy. Musimy przez to przejść. Mam nadzieję, że pogrzeb pozwoli zwłaszcza Sabinie zakończyć pewien etap.

Dzięki Wam, że jesteście i piszecie. Sabinie to bardzo pomaga. Mi też, ale Sabina jest kobietą. Jest wrażliwsza. To Ona nosiła Michasia, to Ona Go czuła, zżywała się z Nim. Dla mnie - faceta - to była lekka abstrakcja. Nie było jeszcze czuć ruchów. Niby wiem, ale nie czuję. Nie ta sama więź. Też to przeżywam, ale wiem, że Sabina przechodzi prawdziwy horror. Mam nadzieję, że starczy mi oleju, gdzie trzeba, aby Ją odpowiednio wspierać. Tak łatwo jest zranić Ją w tym stanie - nawet z pozoru drobiazgiem. Trzymajcie kciuki. Będę się cały czas starać.

--------------------

Sabina ja w pierszej ciazy jak jeszcze nie wiedzialam, ze w niej jestem mialam straszna migrene i jednego dnia wzielam 5 tabletek ibuprofenu i nic sie nie stalo. To na pewno nie twoja wina i tego, ze braalas ibuprofen.

--------------------

NIe wiem czy da się tak poprostu przestać. Sabina wiele z nas się obwinia, nie wiem może to jakas taka idiotyczna kolej rzeczy w głowie kobiety, ze musi sobie jeszcze dowalić jakby mało było. W ciąży z Olimpią brałam ibuprom, urodziłam zdrowe dziecko. Nie ma zasady. Sabina przezyj swoje cierpienie, przegadaj i cokolwiek nie pomyslisz wiedz jedno. To nie była Twoja wina. Żadna, nawet minimalna. Płacz, ale nie daj się zwariować bo będzie Ci coraz ciężej.

--------------------