No wlasnie... temat zostal juz poruszony kilkakrotnie na innych watkach, ale nigdy nie bezposrednio. Mysle, ze wszystkie pytania, jakie nas glebia, z cyklu: "karac czy nagradzac", "jak oduczyc smoczka", "jak i kiedy odpieluchowac" kryja glebsza mysl. To znaczy: jak wychowac dziecko, zeby wyroslo na szczesliwego i spelnionego czlowieka? Jak nie popelnic bledow wlasnych rodzicow? Czy swojej epoki?
Osobiscie zadaje sobie to pytanie codziennie. Dzis, w przeciwienstwie do wczesniejszych epok, wiekszosc mam wybrala swiadomie ta sytuacje. Ja postanowilam zostac mama po trzydziestce, bo dopiero wtedy poczulam sie dojzala, nie mowiac o tym, ze pozno znalazlam odpowiedniego tatusia. Moje maciezynstwo jest swiadome i przemyslane. Staram sie przede wszystkim sluchac coreczki i rozmawiac z nia, od dnia narodzin. Zrozumiec, co chce, dac do zrozumieia, ze jest wazna i ma dla mnie znaczenia. Ale skad wziasc pewnosc, ze bedzie szczesliwa? Przeciez chyba wiekszosc rodzicow pragnie, zeby dziecko bylo szczesliwe, a prawie kazdy nastolatek nienawidzi rodzicow? Kiedy mysle o tym, ze moja corka, mowiaca teraz z uwielbieniem "mama", za 16 lat mnie zbluzga, mam lzy w oczach. Czy tego da sie uniknac?
Jakie sa wasze sposoby na to, zeby wasze dziecko bylo szczesliwa osoba? Podzielcie sie swoimi sposobami, jestem pewna, ze takie macie!
Zapraszam do dyskusji...

--------------------

https://www.medicon.pl/4156.html

https://wysylkowa.pl/ks233967.html

https://www.allegro.pl/item445302036_sekret...a_tom_i_ii.html

Polecam lekturÄ™

i:

https://www.cpp-metanoia.com/index.php?opti...4&Itemid=75

https://www.ogniskowiec.znp.edu.pl/publikac...i%20rodzice.htm

https://merlin.pl/Toksyczni-rodzice_Susan-F...CFRdatAodbEv04Q

Pozdrawiam

Dzieki, Sabina! Te pierwsze podreczniki wygladaja na super, znam teorie "wystarczajaco dobrych rodzicow" i zgadzam sie z nia calkowicie! Z pewnoscia przeczytam!
Toksycznych rodzicow czytalam i raczej odnosi sie ona do ofiar takich rodzicow.
Ale chcialabym rowniez, zeby dziewczyny sie podzielily swoimi wizjami "dobrego" rodzicielstwa, jesli takowe istnieje.

--------------------

Jasne, że istnieje. Trzeba je deko od idealizować i tadam większość jest takich

Myślę, że życie w miłości i w zgodzie z zasadami pozwala dawać szczęście. Uśmiech, radość...
Wyzbycie się nałogów i uleczenie zranień u rodziców, uwalnia dzieci z konieczności ponoszenia strat.

Czas=miłość=szczęście

a reszta smoczek, soczek, warkoczek... to już są technikalia

Hmmm.... wyzbycie sie nalogow i uleczenie zranien przerobilam (przerabiam) na psychoanalizie. Milosc jest, szczescie tez, ale gorzej z czasem. Pracuje, wprawdzie na niepelny etat, ale zawsze. Probuje wszystko pogodzic, choc nie jest latwo.
Czy myslicie, ze trzeba byc z dzieckiem caly czas, zeby bylo dobrze?
Slyszalam takie teorie, ze dziecko do trzeciego roku zycia MUSI byc z mama i mysle sobie, jakie to strasznie obwiniajace mamy, ktore musza pracowac. Tak jak to, ze TRZEBA karmic piersia... co na to mamy, ktore z powodu choroby, lub innych, nie karmia w ten sposob?


--------------------

Chyba nie mam siły na dyskusję.
Jak musisz, to mus jest silniejszy niż inne rzeczy, tak więc pozostały czas jaki masz dostosowujesz do potrzeb. Inaczej gdybyś nie musiała, a uciekała od dziecka w coś....
praca też może być nałogiem... moja mama była pracoholiczką - nadal jest...

Przecież nie zostawisz pracy, żeby być z dzieckiem, jak nie starczy Ci na życie na ten przykład. Dobra zabezpieczające potrzeby fizjologiczne (np. jedzenie, mieszkanie, ciepło) są w pierwszym rzędzie ważności, czyli szczęścia również.
Tak?

Bycie z dzieckiem to jest pewien komfort, luksus... choć nie zawsze miły i przyjemny dla rodzica

Z pracoholizmu wyleczylo mnie dziecko . Przeszlam na niepelny etat, teraz nawet odmowilam propozycje ewolucji (i zwiazanej z tym podwyzki), bo musialambym pracowac wiecej. Praca daje mi poczucie samodzielnosci i niezaleznosci, ze nie musze nikogo o nic prosic. Poza tym to praca z ludzmi, rozwijajaca i stymulujaca. Nigdy nie bralam pod uwage kwestii calkowitego porzucenia pracy. Przezyc bym przezyla, ale chyba bylabym sfrustrowana... to chyba gorzej dla dziecka?
Jakos da sie to godzic, pod warunkiem, ze nie wracasz do domu po 20-tej. Czasem sie zastanawiam, jak by bylo, gdybym nie pracowala? Czy wyzbycie sie wlasnych ambicji dla dziecka nie sprawialoby, ze czulabylm sie jak niewolnik?

--------------------

No fajnie, ale nie zawsze się da zostać z dzieckiem do ukończenia 3-go roku życia. I karmić piersią też.
Trzeba nabrać trochę dystansu do zaleceń lekarsko-naukowych.

Nwiasem mówiąc, dziecko, które byłoby z mamą przez powiedzmy 90% czasu na dobę dzień w dzień przez 3 lata... Bo tak trzeba... Mogłoby mu zaszkodzić ("spódnica mamusi"), wszystko w nadmiarze jest niezdrowe...

To, jakie dziecko będzie, w dużej mierze zależy od rodzica, ale jest też wrodzony temperament, doswiadczenia, jakie dziecko ma dzięki innym ludziom. Nie wszystko zależy od rodzica.

--------------------

Pewnie, nie dobrze jak matka jest sfrustrowana... na pewno nie dobrze. Ja momentami bywam, ale taki rodzaj życia wybrałam i teraz muszę się tego trzymać.
Chwilowo nie ma odwrotu. Bywają gorsze dni. Ostatnio czuję się zacofana i zdołowana. Dużo na to wpływa rzeczy. Wydaje mi się, że akurat ja dla słusznej sprawy się "poświęcam".
Na pewno tak. Wiele zależy od innych... nie mogę się o tym rozpisać. Ale na bank lepiej jest być nie sfrustrowanym niż sfrustrowanym.

LilySnape: to nie sa zalecenia lekarsko naukowe, raczej "ludowe" czy "spoleczne". Tak sie po prostu mowi, nie slyszalam o naukowym potwierdzeniu tego.




Nie wszystko, ale duzo. Czasem mnie przygniata to, jak pomysle, ile. No ale czesc jest wrodzona: temperament i takietam.

Sabina: skoro tak wybralas swiadomie, to jako dorosla, i z tego co widac madra kobieta, to chyba przemyslalas za i przeciw i wybralas to, co w danej sytacji dla wszystkich najlepsze. I musisz sie tego trzymac... no troche musisz, ale czlowiek tez ma prawo sie zmieniac i costam korygowac czasem. Skoro idea Ci pasuje, ale czujesz sie zbyt "zakopana" w domu, to moze mozna na jakis czas cos zorganizowac ne przekreslajac zupelnie sposobu zycia, jaki wybralas?



No, no! Lepiej byc pieknym mlodym i bogatym niz brzydkim starym glupcem!

Nie mozesz zmienic tego, co zalezy od innych, ale moze cos ze swojej strony mozesz poradzic?

--------------------

Toć właśnie kombinuję. Chyba zdołowałam się tym... jak szukałam pracy dorywczej, że złapałam się na tym, że poza gotowaniem, przewijaniem od lat, to chyba już nic nie umiem
Praktyk nie skończyłam po studiach, bo ciąża była zagrożona... a potem, uznałam, że mi to już nie potrzebne, chyba nie sądziłam, że życiem "domowym" aż tak się znudzę...
i chyba nadszedł czas, że się znudziłam trochę
wiem, że częściowo jest to przejściowe, dużo problemów, przez które przechodzę sama... wydaje mi się, że to deko chęć ucieczki. Toksyczna taka... nie nie koniecznie dobra.
Staram się rozgraniczać potrzeby z emocjami, a nie zawsze się da. Przygnębiło mnie poronienie... i sprawy o których nie mogę napisać... trudne bardzo sprawy.
Mam chęć oderwania się od tego wszystkiego. Bezludna wyspa...jakaś czy coś....
Ale nie miało być o mnie. Tak więc.
Mamy pływ jw. na nasze dzieci, więc do dzieła
Idę robić placki.
paa

Sabina: no co Ty, przeciez wiesz, ze zajmowanie sie dzieckiem to praca na 200% etatu! Umiesz i nauczylas sie full rzeczy! Co nie znaczy, ze bedzie latwo... ale tez nie znaczy, ze nie mozliwe, moze tylko trzeba bedzie sie bardziej postarac, niz na przyklad ktos, kto wlasnie skonczyl studia i nie ma dzieci...
Moze jakis zawod wlasnie zwiazany z dziecmi?
Wiesz, masz prawo byc znudzona... to odruch zdrowia psychicznego!
Mi tam nie przeszkadza, ze piszesz o sobie, wrecz przeciwnie: ciekawe. Jak chcesz, to mozesz mi napisac na PW o swoich problemach, ponoc potrafie sluchac.
Milych plackow. Bede trzymac kciuki za twoje "kombinowanie" &&&&&&&&&&

--------------------

Oj dzięki.
Obrałam ziemniaki. Robimy lekcje to kara za moje wagary
Ale nuudaaa..... kawy

zaraz pójdę do lasu chyba

ed. poprawka... dzieci obrały ziemniaki, ja wykroiłam czarne wstawki i umyłam

za dużo mam dziś nerwów, chyba nie będę dyskutować, jestem nie przy zdrowych zmysłach

a dziecko, to przepraszam, względem czego ma być spełnione?

Odpowiedziała bym Ci chętnie, ale co masz na myśli?

Aluc, wzgledem siebie najlepiej. No wiesz, zeby sie czulo zrealizowane w zyciu, na swoim miejscu i tak. Rozumiesz?

Sabina: spoko, spoko. Jak nie masz glowy to daj spokoj. Ale wroc na moj temat, jak sie poczujesz na silach, bo bardzo mi sie z toba fajnie dyskutuje, no!

--------------------

dziecko ma się tak czuć???? zrealizowane? ktoś postradał zmysły?

ja wyznaję zasadę Talki- dziecko sobie poradzi, lepiej zadbać o siebie





linków nie otwierałam, dyskusji nie czytałam, wypowiedziałam się tylko na zadany temat

--------------------

Grzalka: bardzo ciekawa teoria, mozna cos wiecej? Jakies referencje?

aluc: proponuje przeczytnaie tematu, i opisu tematu przy okazji.
Chodzi o to, czy macie jakies rady na to, zeby wychowac dziecko tak, aby jako dorosly czulo sie szczesliwe i zrealizowane.
Jesli nie masz, to nie ma problemu, jest wiele innych tematow.

--------------------

jasne, że mam
wystaczy samemu być spełnionym i szczęśliwym, co poniekąd idzie po linni grzałki

proponuję również zrezygnować z osaczania dziecka oczekiwaniami względem tego, jakie będzie
i nie mieć łez w oczach, to dużo pomaga