marghe kiedy mija?

--------------------

u mojej minęło tak koło 7 lat

--------------------

to może jeszcze wytrzymam jakoś


--------------------

A czy później przechodzi w fascynację fioletem? Kojarzę kuzynkę właśnie najpierw w różu i jej mamę utyskującą na ten kolor, a potem to samo tylko w wydaniu fioletowym

--------------------

Wiecie co roz jest mi , ze tak powiem swiatopogladowo obojetny.I przekonuje mnie teoria Marghe ,ze pod wplywem socjalizacji dziewczynki rozowieja;) natomiast nie kupuje w ogole ubierania malych dziewczynek ,ktore sile nabywcza maja zadna i wplyw srodowiska zaden w roze bo mamusia robi krolewny .W ogole chowanie "na krolewne " nie przekonuje mnie.I jak widze cale rozowe dziewuszki to gwalci to moja estetyke w stopniu porownywalnym z zielonym kombinezonikiem z czerwonymi wypustkami (Aluc to uklon w Twoja strone).b

--------------------

u mojej też- róż już niekoniecznie, chociaż jeszcze toleruje, ale zdecydowanie nie jest to kolor preferowany
czyli w sumie około 2-3 lat pink power


--------------------

Dziewczynkę można zawsze ubrać w czerwony, granatowy, a róż w odpowiednim odcieniu połączyć ze zgniłą zielenią, fiolet z brązem i już jest inaczej niż różowo. Czasem zaglądam na dział dziewczęcy (chyba z sentymentu) i wiem, że takie połączenia kolorów przy dzisiejszej modzie są możliwe (w sensie znalezienia odpowiednich ubrań w tych właśnie kolorach).

Moja Marysia z różu wyrosła dawno temu, więc generalnie zapomniałam już jak ubiera się dziewczynki. Za to prawdziwe pole do popisu mam przy Jaśku. Okazuje się, że ubierania chłopca w sposób odbiegający od szaro-buro-granatowo-brązowej normy to też prawdziwe wyzwanie, zwłaszcza dla matki, która ma bzika na punkcie ubrań.

--------------------

u nas ciut wcześniej.
Efekt różowiastego pokoju . Co za dużo to niezdrowo

Teraz preferuje zielenie i błękity. Ale przy żadnym kolorze się nie upiera. Czarny tez jest ok

róóóóżooowo

taaaaaaaaaaa, widziałam jeszcze kilka zdjęć tego pokoju. Z drugiej strony to mnie zastanawia, jak na dłuższą metę utrzymać taką nieskazitelną tonację pokoju. Bo wiecie, dziecko rośnie i ma różne gusta. Np. Jasiek pokój ma w zieleniach (po świętach zabieram się za poważne zmiany w jego pokoju, ale generalnie kolor zostaje), ale przecież dla zachowania nieskazitelności nie będę mu kupowała samochodów i innych zabawek w kolorach pasujących do zieleni. To by mi się dziecko dopiero zbuntowalo

--------------------

Dopóki dziecko nie mówi / nie buntuje się rodzice mogą robić co im się żywnie podoba. Niestety

A dla mnie ten pokój jest tak tandetny, że aż mi się podoba

O jessssuuuu przecież jako karmicielka stwora w takim pokoju to chyba bym kociokwiku dostała...jeszcze w nocy jak Cię mogę ale w dzień...
Popieram Ikea rzeczy "okołonoworodkowe", H&M, Mothercare-ubrania.

A też Ci, bryndzo, pastele przeszkadzają Ciesz się, że w ogóle masz co kupić, nie jak nasze babki. Nie mówiąc o pra...


Wysyp pasteli osobiście zaobserwowałam, ,kiedy polożna urodziła mi Kamilę. Trzy lata starsza Kinga miała moc ubrań i wszystkie sprzęty (choć faktycznie tych nie było dużo) w kolorach mocnych, intensywnych a nawet ostrych. Wózek - granatowo biały, wanienką czerwona, leżaczek do kąpieli żółty, rożki sztuk dwie w jakiś miśki czy coś też kolorowe, pastele się po nich poniewierały w celu stonowania całości. Pościel jasnozieloną, no dobra, moze i pastel ale mooocnaaa, w jakiś leśne stwory zdecydowanie nie pastelowe. Leżaczek intensywnie barwiony w całą gamę kolorów, butelki i smoczki uspokajacze też miały mocne akcenty i zero mdłości. Nie pamiętam, czy wówczas jasnych barw nie było czy były na tyle drogie, że nie mogłam sobie na nie pozwolić. Pewnie to drugie raczej, bo majaczy mi się w pamięciu mój szloch tak w okolicach końcówki ciąży, nad pistacjowymi śpiochami bez stóp i niemozność ich nabycia z racji ceny. A kilka tygodni później dzika radośc, bo dostałam ekstra kasę i nabyłam wymarzone (de facto założyłam je Kindze może ze trzy razy, bo takie były ślicne, że mi szkoda było zniszczyć , mam je do dziś dnia, nadal są ślicne ).

Pastele właściwie zaczęłam nabywać dopiero dla Kami, bo już mocnych barw nie było. W przypadku dziewczynki jeszcze do przełknięcia ale dwa lata później nadal królowały mdłości a trzecie moje dziecko okazało się mieć jądra. Pistacje i błękity na Filipie długi czas równoważył kolor wózka. O, pamietam z jaką dziką dziką radością nabyłam w szmateksie trzy rampersy, z których żaden nie wyglądał na wyblakły.


Moje poczucie estetyki nadzwyczaj mocno ranią dzieci w khako-beżach od stóp do głów. Błeeee...



--------------------

Generalnie dzieci w pastelach mnie nie drażnią, w beżach też nie, za to ubrane w zestaw jeansowe spodnie + jeansowa kurtka, zdecydowanie tak.
Co do kolorów jeszcze... Podobno małe dzieci właśnie te wyraźne kolory (nie mylić z jaskrawymi) najpierw widzą.
I coś w tym chyba jest. Np. firma Fisher Price produkuje zabawki w przeważającej części w zdecydowanych kolorach.

--------------------

A mnie najbardziej irytują dziewczynki ubrane od góry do dołu na różowo. No matko i córko gacie, rajstopy, podkoszulka, kurtka, czapka, szalik, rękawiczki i konik pony różowy w ręku. I to żeby jeden zetsaw był, gdzie tam ciągle tak chodzą. jakoś mi nie leży...

To moje dziecię właśnie takie khako bure, ale to dlatego, że dla rocznych chłopców to ja nic nie widuje żywszego, albo mi się nie podoba.

Jak byś musiała rano walczyć, żeby się w końcu ubrała, to też kupiłabyś te różowości. Zuzia odmawiała zakładania buro-granatowych ciuszków już przed 2 urodzinami. Wcześniej słyszałam, że "jak ja mogę tak brzydko dziewczynkę ubierać". Jak się nauczyła mówić, to sobie odbija te granaty.


--------------------

Być może az. Ale ie lubię i drażni mnie to, tylko tyle. Poza tym różowy nie należy do moich ulubionych kolorów Ale jednocześnie syna nie ubieram w błękity ale na szczęście nie protestuje. Jak będę miała córkę to zobaczymy, może mi się odmieni w związku z uporem kobietki małej.

spoko jully moje tez ,moze nie kahako bo tego akurat nie lubie ale w beże i ecru.b.



--------------------