Przypomniało mi się jak moja ciocia oduczyła palenia papierosów swojego 15-letniego wówczas syna.Przyłapany na paleniu z kolegami został zaprowadzony do domu,posadzony przy kuchennym stole,na którym ciocia położyła paczkę "Zefirów" i powiedziała "pal".Wypalił pół paczki na raz i jż nigdy więcej nie sięgnął po papierosa

--------------------

Wiecie chyba nie ma tu złotego środka.
Moi rodzice pozwalali mi i bratu na symboliczną lampke wina lub pół szklanki piwa po 16-tych urodzinach. Aż tak bardzo nas do alkoholu nie ciągnęło. Powiedzieli nam, że nie ma sensu żebyśmy pili po knajpach, z kolegami w ich domach jak nie ma rodziców, wiemy gdzie w domu jest barek i jak mamy ochotę oni się z nami napiją. I bardzo rzadko żeśmy pili. Przyzwolenie spowodowało chyba, że alkohol stracił smak "zakazanego owocu".
Aha jak byliśmy mali tak w wieku ok. 3 lat domagaliśmy sie tego co starsi mieli w kieliszkach. Na zasadzie przekory rodzice dali spróbować. Brat się zapluł, oczy mu z orbit wyszły i nie chciał więcej. Ja parę lat później po takim samym spróbowaniu też się zaplułam , oczy wyszły mi z orbit, odkaszlnęłam i powiedziałam "gorące, dobre, daj jeszcze" tak więc nie u każdego dziecka działa to tak samo.


Swoim dziewczynkom zamierzam tłumaczyć, tłumaczyć, tłumaczyć a jak będą miały odpowiedni wiek (dla mnie 16 lat) to dam przyzwolenie na wypicie czegoś tam z barku. Zobaczymy co z tego wyjdzie i nauk do łebka kładzionych.
Mam tylko nadzieję, że jak ja będą potrafiły na imprezie powiedzieć "nie" jak ktoś będzie nalegał.

To rzeczywiście musi oznaczać, że zrobiłaś dobrze. Zawsze, kiedy człowiek ma poczucie, ze zrobił dobrze, to znaczy, że zrobił dobrze.

Uważam, ze po prostu posłużyłaś się bardzo ryzykowną metodą. W pewnym sensie Twoja sprawa, chociaż nie tylko, bo gdyby coś się omskło, skrzywdzone byłoby raczej twoje dziecko, a nie Ty. I miałam nadzieję, że uda nam się podyskutować, bo Ty już zrobiłaś swoje, ale czytają to również dziewczyny, które jeszcze nie miały takiego problemu i może się zastanowią, zanim pójdą w Twoje ślady.

IMO tego typu działanie - czyli danie alkoholu, żeby się przekonał, że to niesmaczne - jest jak uczenie pływania przez wrzucenie na głęboką wodę. Część dzieci - pewnie większość - załapie, o co chodzi w pływaniu. A część nabawi się traumy, może na całe życie. Niektóre utoną. W przypadku częstowania alkoholem skutki raczej nie będą tak drastyczne, ale mechanizm jest identyczny. Każda matka, której dziecko nauczy się pływać w ten sposób, będzie twierdziło, że dobrze zrobiła. Ciekawe tylko, co powie ta, której dziecko się utopi?

Masz po prostu SZCZĘŚCIE, Sylwia, że Karim nie zasmakował w alkoholu. Szczęście. A nie skuteczną metodę. Wyskakiwanie z pierwszego piętra również nie jest skuteczną metodą na wychodzenie z domu, chociaż prawie na pewno nikt się w ten sposób nie zabije.


PS. Na wszelki wypadek podkreślam, dla tych literalnych - w podawanych przeze mnie przykładach chodzi o mechanizm, a nie o skalę skutków. nie porównuję polubienia przez dziecka smaku alkoholu do utopienia się. Comprende?

No i świetnie. Cieszyłaby się na pewno też, gdyby dostał zapaści i wylądował w szpitalu na przykład z niedotlenieniem mózgu albo inną atrakcją, prawda? Bo powód, dla którego dzieci nie powinny palić, jest... jaki? I dla piętnastolatka on już nie działa, prawda?

Ludzie, halo, hop hop, jest tam kto?

Jeżeli czterolatek powie, ze mu alkohol smakuje, można przynajmniej zakazać mu i tak. Natomiast namawianie dziecka, żeby wypaliło pół paczki papierosów to już jest naprawdę wypychanie go przez okno, na Boga. Papierosów dzieciom nie pozwala się palić, ponieważ im szkodzą! Im młodszy organizm, tym bardziej! Mogą spowodować nieodwracalne uszkodzenia pewnych mechanizmów przekazywania sygnałów w układzie nerwowym, nie mówiąc o tym, ze są po prostu trujące. Tak - trujące. Nie słyszeliście o tym, prawda? Czy Waszym zdaniem rak płuc to jedyny zły skutek palenia? Wypalenie pół paczki nijak nie odbije się na zdrowiu?

NB, są badania, sugerujące, że nikotyna ma wyjątkowo wredny wpływ na mózg, a zwłaszcza na układ nagrody. Nie wdając się w szczegóły - może powodować uzależnienie nawet po jednym papierosie, tyle, że uzależnienie bardzo rozciągnięte w czasie, dające się zaspokoić jednym papierosem na przykład raz na pół roku. jeśli tego papierosa nie będzie, skutki się będą kumulowały, dając w efekcie większą podatność na inne uzależnienia. Badania tego dotyczące do niedawna robiono głównie na szczurach, teraz już jest całkiem sensowna grupa na ludziach.

Zastanówcie się może, zanim podacie swoim nastolatkom paczkę papierosów. Może lepiej po prostu paczkę cyjanku? od biedy też się da wyleczyć, a może nie zostawić śladu na całe życie.

Grrrrr...

Berku drogi,a gdzie ja napisałam,że się z tym zgadzam lub że kiedyś tak zrobię?Ratunku...Opisałam tylko pewne zdarzenie!

--------------------

Na razie dzieci uciekają na samo powonienie alkoholu, więc nie mam chwilowo problemu, że bardzo chcą.
BYc może dam dzieciom spróbowac alkohol w domu około wieku 13-15 lat. Ale to się jeszcze zobaczy jakie mi egzemplarze wyrosną.
Bo może nie będę dawała wcale. MI nikt nie dawał próbowac. Moja mama nie pije wogóle, a tata umie się bardzo kontrolowac z alkoholem i tego byłam nauczona niejako w domu. Alkohol jest dla ludzi, ale trzeba wiedziec kiedy przestac pic i sądzę, że takie samo podejście będę chciała przekazac swoim gwiazdom w rozmowach edukacyjnych i poprzez własne zachowanie , gdyż u nas w domu alkohol się pije ale zawsze z umiarem.

Mnie jeszcze dodatkowo rodzice załatwili przeprowadzką poza Warszawę i aby gdziekolwiek wyjsc z domu i spotkac się ze znajomymi musiałam jeździc samochodem tatulka, więc jako trzeźwo myśląca i odpowiedzialna istota nie piłam alkoholu w takich sytuacjach wcale.

jestem zdecydowanie zwolenniczką domowej nauki kulturalnego picia alkoholu w postaci "kieliszek wina do obiadu" od wieku wspomnianego przez Berka, nie widzę niczego zdrożnego w podaniu piętnastolatkowi do obiadu szprycera

natomiast w kwestii uwalania się na imprezach... no cóż, u mnie w domu nie było nałożonego żadnego tabu na alkohol, dostawałam kieliszek "do umoczenia ust" zgodnie z zasadą powyżej, natomiast alkohol na imprezach piłam, w dużych ilościach i z upodobaniem, mniej więcej od siedemnastego roku życia (znaczy i tak późno zaczęłam he he), bo mi smakował oraz czułam się w społecznym obowiązku zbuntowania przeciwko rodzicom, chociaż w zasadzie nie miałam przeciwko komu i czemu się buntować moje rozmachowe imprezowanie było zawsze przyjmowane krytycznie (acz bardziej z troską) przez rodziców, ale przypadło w większości na okres, kiedy formalnie byłam już pełnoletnia, chociaż jeszcze z nimi mieszkałam

w zasadzie więc trudno mi ocenić, czy wychowanie domowe nie odniosło żadnego skutku (w dodatku w moich zamierzchłych czasach na imprezach pod koniec podstawówki nie było alkoholu, przynajmniej na tych, na których ja bywałam), czy też przyniosło skutek w postaci opóźnienia wieku alkoholowej inicjacji typu ciężkiego

póki co, młodych wychowuję w takim duchu, że alkohol bywa przyjemny w używaniu, ale dla młodego, rozwijającego się organizmu jest szkodliwy w każdej ilości i dlatego nie bo nie

"nauka" przez doprowadzenie do zatrucia organizmu alkoholem czy nikotyną to dla mnie horror, a nie nauka

Tak, opisałaś pewne zdarzenie ale jako konkretny argument, z ikonką na końcu sugerujacą jednoznacznie jakie jest Twoje zdanie na ten temat. Jeśli Twoje zdanie jest inne to chyba warto by było to jakoś zaznaczyć. Ja nie umiem czytać w myślach, umiem za to czytać przekaz znaków.

Uff, dzięki, bo myślałam, że nie rozumiem, co czytam.

Ja jestem z rodziny pijacej teraz tylko okazyjnie i to po lampce koniaku (tato nawet i koniaku nie lubi). Gdy byli mlodsi czesto urzadzali tzw. wieczory brydzowe i byly one umiarkowanie alkoholowe. W dalszej i najblizszej rodzinie nie ma alkoholikow. Rodzice nie pozwalali mi ani palic ani pic (tzn. probowac) ale specjalnych poganek na ten temat nie pamietam. na imprezy pozwalali mi chodzic kiedy bylam juz w stosownym wieku (ok. 16 r.z.) ale wtedy jakos nikt sie nie upjal; przynajmniej nie zauwazylam wtedy tego. moj brat pije okazjonalnie. bylismy w dziecinstwie jakos malo wplywowi. Choc z pijacymi dzieciakami z podstawowki mial do czynienia moj brat (za moich czasow bylo to niespotykane) nigdy nie skorzystal i sie nie upil (moze sprobowal, tego nie wiem). alkoholowe imprezy zaczely pociagac mnie dopiero na studiach, dwa razy potwornie sie upilam i bylo mi tak wstyd przed soba, ze przysieglam sobie, ze juz nigdy wiecej nie doprowadze sie do takiego stanu . alkohol pije i lubie, zawsze kiedy gdzies wychodze i mam do wyboru sok, kawe czy piwo, wybieram piwo, ktore uwielbiam. W domu nie pije wcale, ani ja ani moj maz. jesli wychodzimy w trojke my bierzemy piwo maly dostaje sok. na razie sie nie zainteresowal, wie tylko, ze ten napoj sie nazywa piwo. nie pozwolilabym mu sprobowac.

--------------------

Tu artykuł na zbliżony temat, chociaż szukałam innego o badaniach wśród studentów. Może jeszcze znajdę.

No, znalazłam Polecam lekturę. Chciałam coś zacytować, ale musiałabym wkleić kilka sążnistych akapitów.



--------------------

Berek, nigdzie nikogo nie namawialam do pojscia w moje slady, ani tez nigdzie nie napisalam ze zrobilam dobrze. W naszym przypadku zadzialalo. Tyle. Prosze sie niczego wiecej nie doszukiwac w moim poscie, a foremki czytajace to forum sa jak mniemam dorosle, i wyobrazam sobie, ze co by kto nie napisal, to POMYSLA ZANIM COS TAKIEGO ZASTOSUJA U SWOJEGO DZIECKA.
A co do plywania, to Karim plywa zupelnie dobrze jak na swoj wiek, wlasnie dzieki skakaniu na gleboka wode. Co nie znaczy ze inne dzieci powinny probowac. Zalezy od dziecka i rodzicow.

--------------------

Ja wyznaję zasadę zbieżną z Berkową - czyli dziecko do lat powiedzmy 14-15 alkoholu nie próbuje. Kategorycznie.
Nawet po to, żeby się przekonało, że to niesmaczne.
Nie dam takiemu dziecku nawet do twarzy przyłożyć papierosa - a alkohol to to samo dla mnie.
Od wieku lat około 15-16 dopuszczam SPORADYCZNE wspólne spożywanie alkoholu.


--------------------

ja się nie doszukuję, Sylwia. To tak działa po prostu. Jeśli piszesz, że coś tam zrobiłaś i podziałało, to musisz się liczyć z tym, że ktoś pójdzie w Twoje ślady. A ponieważ ja uważam, ze zrobiłaś źle, to piszę o tym, żeby w razie czego kogoś przed pójściem w Twoje ślady uchronić.

I jestes pewna ze do 15rz Twoje dziecko nie sprobuje??? W szkole, na imprezie, wycieczce..? Jezeli tak, to ja Ci zazdroszcze tej pewnosci


--------------------

Nigdzie nie napisałam, że jestem pewna.
Napisałam, że do tego wieku ja mu na to próbowanie nie pozwolę.
I mam nadzieję, że moja edukacja będzie na tyle skuteczna, że się będzie potrafił przed namowami ewentualnymi 'obronić'.

--------------------

ta ta to sa pieknie historie ale moj maz w analogicznym wieku wlasnie nauczyl sie palic, a moja osobista mama zmusszona do wypalenia paczki papierosow oczywiscie jej nie wypalila tylko sie porzygala, ale jak juz doszla do siebie to palila dalej, a na awantury babci odpowiadala- no co- przeciez mi pozwolilas.

Ja nigdy w zyciu nie mialam papierosa w ustach i nigdy w zyciu miec nie bede zapewne bo totalnie mnie to nie rusza. Dla rownowagi powiem ze dosc lubie byc biernym palaczem- znaczy dym mi nie przeszkadza a nawet lubie

Moje dzieci wiedza ze dzieciom nie wolno bo alkohol jest nie dla dzieci. Najstarsza dostala alkohol w 2 gimnazjum, jak zauwazylam ze sie zaczynaja imprezki z alkoholem. Wtedy akcent z "nie wolno" przesunal mi sie na "wszystko mozna byle z wolna i z ostrozna". Jak na stole ladawalo wino to mowilam ze pycha i czy moze by chciala odrobinke, z piwem bylo to samo.

--------------------

A skąd, takiej pewności nigdy nie ma. Ale wolę, żeby ode mnie dziecko dostawało jasny sygnał, ze to jest szkodliwe, niż żeby słyszało w jednym zdaniu "alkohol ci szkodzi" i "masz, spróbuj". Poza tym zakładam, że poza zakazem normalny rodzic coś dziecku tłumaczy. Na przykład, DLACZEGO nie pozwala mu pić alkoholu.

W naszym domu pije się raczej niewiele - wino, szampan na szczególne okazje. Mój Mąż pija piwo - ja nie uzywam. Pijanej osoby w domu nasze dzieci nie widziały.

Każda z nich jako maluch, kiedy wyraziła zainteresowanie zawartościa naszych kieliszków, mogła spróbować, ale... z zastrzeżeniem, że tylko troszeczkę, bo rzecz nie jest dla dzieci. Żadna nie chciała więcej, a nie uwierzę, ze pół łyczka wina moze wyrządzić spustoszenie w organiźmie dziecka.

Teraz wchodzimy w kolejny etap, bo Ania ma juz prawie 16 lat i jej rówieśnicy zaczynają siegać po alkohol. Ją to raczej w ich wykonaniu śmieszy. W domu pozwolilibyśmy jej na lamkę wina czy szampana, ale ona nie chce. W Sylwestra też piła dziecięcego szampana. Co będzie dalej - zobaczymy.
Na razie odmówiła wyjazdu na klasową wycieczkę - własnie z powodu, ze na pewno koleżenstwo będzie piło, a ona nie chce - ani pić, ani tłumaczyć się - dlaczego nie chce, ani świecić oczami przed wychowawczynią.

Wydaje mi się, że dla wychowania osoby o rozsądnym stosunku do alkoholu potrzebnych jest kilka czynników - po pierwsze: ogólne zaufanie i dobry kontakt z dzieckiem, po drugie: wlasny rozsądny stosunek do alkoholu, po trzecie: znalezienie dziecku fajnego srodowiska (w naszym przypadku było to fantastyczne harcerstwo, w przypadku moich córek najpierw harcerstwo, a teraz Warsztatowa Akademia Musicalowa), po czwarte i najważniejsze - dużo szczęścia.
Dochodzą do tego jeszcze cechy osobnicze. Ja "upijam się na smutno" i w związku z tym nie mam żadnej (nawet krótkotrwałej) frajdy z nadużycia alkoholu Żadnego szmpańskiego humoru Nadużywszy popadam w stupor. To byl tez jeden z czynnikow, które mnie do prób z alkoholem znichęcały. Mam nadzieję, ze moje córki po mnie ten gen odziedziczyły

--------------------