Mój arystokrata też to przechodził. Teraz już ma prawie dwa lata i wyrósł na szczęście, ale niestety - o przytulaniu na rękach i wylegiwaniu się na naszych kolanach też mowy nie ma. . On jest jakimś fetyszystą. Podniecają go jedynie stopy. Stopami można go miziać godzinami. Dłonie to nie to samo...

U nas maleńka poprawa, Oliwer wybawia Milkę do upadłego. Wymysla najróżniejsze zabawy, łącznie z angazowaniem Milki do zabawy klockami lego (Oliwer buduje, Milka gania po pokoju), fajną sprawą są zabawki na wędce, chociaż dość mało wytrzymałe.
Dwa razy udało mi sie potrzymać kitkę na rękach i były głaski z mruczeniem, więc może jesteśmy na dobrej drodze?

Jeśli chodzi o szybkie i skuteczne "zmęczenie" sierściucha, żeby samemu się przy tym nie nabiegać, to najlepszym sposobem jest chyba wskaźnik laserowy... Na Bonifacego działa rewelacyjnie...

Też słyszałam.

W obecnej sytuacji udaje się jednak upiec dwie pieczenie na jednym ogniu - męczy się kot i Synuś

A jak się nie ma wskaźnika laserowego to wystarczy lusterko i puszczac zajączki na ścianie - tylko nie wiem, czy 4-latek umie puszczać zajączki

--------------------

ostatnio ten 4-latek sam łapał te, które puszczał tata

Rozważam usuniecie zasłon - spryskiwacz nie działa... Milka tez za bardzo interesuje się Lilą, bacznie obserwuje smoczek, który chodzi jej w buziaku, potrafi łapą trącic rączkę, płacz jej zupełnie nie przeszkadza, co wiecej - to ona jest pierwsza, gdy tylko Li zaczyna trzeszczeć... Chyba towarzystwo bedzie niezbędne, żeby odwrócić jej uwagę, ale boje sie troche grzybicznej przeszłości w naszym mieszkaniu. Przydałoby sie ewentualnego towarzysza zaszczepic i poczekac ze 2 tygodnie. Jak myslicie - czy to wystarczy?

Co do środków zapobiegawczych dla drugiego to nie wypowiem się, bo się nie znam, ale jesli chodzi o kontakt malucha z kotem, to oczywiscie przy małym świrze (mówię o kocie ) wskazana jest ostrożnośc, bo w zabawie mogłoby mu przyjsc do głowy skoczyc na przykład na ten ruszajcy się smoczek, ale myśle, że z czasem to juz będzie tylko lepiej, bo dziecko przestanie byc dla kota dziwnym obiektem do obserwacji - zwłaszcza, gdy zacznie sie kotu naprzykrzac

A to że kot przybiega pierwszy, gdy dzieciak zapłacze, to jest, jak by to powiedzieć, ...piękne jak się okazuje - zwykle to jest taki odruch obronny - w sensie kot czuje "skargę" w płaczu dziecka i przybiega mu z odsieczą serio serio. Moja kota czasem nawet asystowała mi przy przewijaniu Emi, gdy ta darła się w niebogłosy - i podgryzała mnie w rękę ze strachem w oczach, bo myslała, że robię jej krzywdę

--------------------

Od trzech dni jest z nami drugie kociątko, Milka łagodnieje i - uwaga - przychodzi się popieścić i nie drapie i nie gryzie!!!
Nie rzuca sie na nogi!


Za to Oliwer poszedł w odstawkę, Milka zajęta nowym domownikiem, pierwszego dnia były łapoczyny i groźnie to wyglądało, ale jest coraz lepiej, jedza obok siebie, jedna potrafi się położyć mniej niż 0,5 metra od drugiej, więc jestem dobrej mysli