u Bab w grupie jest rodzeństwo - Siostra i Brat. fajne dzieciaki, dziewczynka zawsze sobie ze mną gada jak odbieram Młode, chłopczyk też na pierwszy rzut oka przefajny, choć Baby opowiadają ze troche szaleje ale luz. często mijam się z ich mamą i za każdym razem dzieciak wyje a matka szkoda gadać. dziś odbierałam Anię i z Asią (chora) i chwilkę czekałyśmy bo Córka ksiażkę kleiła . rodzeństwo się przysiadło do mnie i ogladaliśmy razem jakiś katalog z zabawkami i materiałami plastycznymi. miło było do chwili kiedy wpadła mama, siłą wyciągnęła dzieciaki (dziewczynka poszła bez problemu a chłopiec chciał obejrzeć katalog - zostało może z pięć stron) i miałam "przyjemność" być światkiem wyzywania Synka przez mamę - jesteś okropny, tylko mam problem z Tobą, jesteś brzydalem, mam Ciebie dość, zaraz zostawię Cie tej pani (mi), jutro niech was ojciec odbiera bo ja mam Ciebie dość... itd. Młody wył wiec matka chcąc mu skonkretyzować powód płaczu wlepiła mu klapa w tyłek - nie widziałam tego bo już byłam prawie na dole ale słyszałam. potem tą ciszę i ryk bólu dziecka, trzymanie sie za pośladek jak schodzili. i ta satysfakcja w głosie matki ze WKOŃCU ma powód do płaczu. schodząc mijałam Przedszkolankę i myślałam że zareaguje, ale nie bo po co. ważniejsze było dac wierszyk dla córki do nauczenia na dzień matki.

nie zareagowałam a wiem, że powinnam. ścieło mnie totalnie i zmroziło. chcę pogadać z pania Przedszkolanką na temat agresji wobec dzieci. czy dałoby sie zorganizować jakieś spotkanie dla rodziców z psychologiem/pedagogiem. pewnie łatwo nie bedzie bo takowych w szkole niet. co o tym myślicie?

--------------------

to straszne , pewno w domu jest jeszcze gorzej , niestety czasem właśnie pod przedszkolem można się z takimi zachowaniami spotkać , że albo ktoś wleje dziecku bo marudzi albo się ubrudzi itp. , myślę ze alarmować przedszkolanki i dyrekcję , w końcu Twoje dzieci tez przebywają na terenie tej placówki i teoretycznie powinno tam być spokojnie a dzieci powinny mieć poczucie bezpieczeństwa a nie być świadkami agresji .

--------------------

bicie dzieci to słabość dorosłego..... bo jak sobie nie radzi to leje.....
nie chcę oskarżać mamy bo może kobieta ma problem z którym sobie nie radzi (zapracowana, zmęczona, wciąż gdzieś pędząca i pełna problemów bez jakiegokolwiek wsparcia) nie jest łatwo tak żyć .... i nie chodzi tu o klapsa ale sposób w jaki postępuje z dzieckiem, ktorego świat powinien być spokojny, stonowany i ciepły.... myślę że przedszkolanka to wlaściwa osoba ktora powinna zareagować i delikatnie zasugerować jej zmianę postawy...a jak to nie pomożt to wowczas trzeba twardo

zagadam jutro z Panią - dziś mnie czas i dzieci goniły. Baby mówią ze Młody generalnie "niegrzeczny" co mnie w sumie nie dziwi... kurcze no skąd to sie bierze weźcie mi powiedzcie. ja rozumiem zmęczenie materiału po 3 godzinach wycia dziecka, ale za nic nie jestem w stanie pojąć po 3 minutach. czy wychowanie ma polegać na ustanowieniu zasad i zero dyskusji na ten temat? wychodzimy z sali, więc rzucamy zabawki i lecimy do drzwi? bez dyskusji. w sumie to taka *****ółka nad którą można by z dzieckiem pogadać dać mu szansę zaargumentować dlaczego jeszcze chwilkę powinno zostać. a może właśnie nie. tak sie zastanawiam od wczoraj. bo ja oprócz ustalenia zasad z Babami czasami im ustępuję, pozwalam uzasadnic swoje stanowisko i jak mają dobre argumenty to i pół godziny z nimi dłuzej coś robię. chcę by sie nauczyły pertraktacji z Matką i Ojcem .

i gdzie się kończy działanie opiekuna z przedszkola? na ile moze się on wtrącać w takie sytuacje, bo w końcu rodzicem nie jest, dziecko JUŻ nie jest pod jego opieką. a ja? mogę zwrocić uwagę (i tak to zrobię, chyba ze mnie przekonacie że nie mogę. w co wątpię)

--------------------

Iza współczuję sytuacji...porozmawiaj z Paniami,może to coś da.. a jak wasza sytuacja ?zmieniło się cos na lepsze...

--------------------

i jak po rozmowie z paniami w przedszkolu?

my jeszcze przed rozmową, ale napewno do niej dojdzie. chcę tylko tak zrobić by nie było to przy dzieciakach. czy się zmieniło? troche chyba tak - dzieciaki wiecej robią, kleją coś z plasteliny, bibuły, nawet jakieś obrazki z gazet przyklejali (wycinała Pani). obserwuję moje Baby i pod tym względem też dobrze. pierwszy raz odkad chodzą obie do przedszkola Ania chciała by ją zaprowadzać mimo iż Asia była chora. wcześniej nie było mowy o czymś takim. rozpacz straszna za każdym razem. wiec chyba jednak lubi to przedszkole. Panią myśle że też bo ostatnio mi ogródek pustoszy z kwiatków dla niej. mnie chyba też te wszystkie nagatywne emocje opadają. powoli...

--------------------

no nieźle ,ale takich rodziców jest więcej , kiedy jestem w sklepie to często widze takie chore sytuacje, chociaż niewiem bo ja też wyzywam na mojego synka ale w domu, ,i też mógłby mi ktos coś powiedzieć, kiedy jesteśmy gdzieś na dworze to na niego niekrzycze i staram sie opanować , w domu nieraz m nerwy puszczają ,ale staram sie zwsze przetłumaczyć , jest różnie...

--------------------

ale ze co? w domu można a publicznie lepiej nie i wtedy jest okej?

--------------------

Ja tam do świętych nie należę i czasem krzyknę a nawet przeklnę (tutaj uwagę zwraca mi moj mąż, u niego przeklęstwa nie słyszę) ...tylko że moje laski to już zbuntowane nastolatki bo pokończyły 10 lat i zaczynają mnie tresować Natomiast zawsze po awanturze gdzie mi nerwy puszczą idę na rozmowę...przepraszam i tłumaczę co mi się w ich zachowaniu nie podobało a one mowią dlaczego postąpiły albo powiedziały coś co do tej sytuacji doprowadziło....Nigdy nie traktowałam dzieci przedmiotowo...wiem że ich sprawy też są ważne, ich miłostki albo sposób umierania ... mowię swoje zdanie czasem dość krytyczne np na dopasowanie ubrań do siebie ale pozwalam im się spażyć ... i zauważylam że pomału zaczynają się z tym zdaniem liczyć chociaż oficjalnie się do tego nie przyznały....

Bicie dzieci, szarpanie i lekceważenie ich uczuć jest dla mnie wielkim okrucieństwem.....

[post usunięty]

Moje dzieciaki są 100% diabłami z piekła rodem a ja 100% nerwusem więc wiele zachodu kosztuje mnie opanowanie sytuacji kryzysowych ale warto bo nie tak klapsy przemawiają do naszych dzieci co słowa o klapsie prędzej czy później zapomni a słowa często powtarzane ciężko zapadają w pamięć i kształtują później psychikę takie małego przedszkolaka

szkoda że czasami rodzice są bardziej ograniczeni niż dzieci

ja oczywiście święta nie jestem i nerwy mi też czasem puszczą ale używam wtedy słów które uczę dzieci aby wyrażały swoją złość np. zamiast szarpać dzieckiem nazywając go kretynem tłumaczę niejako samej sobie że jestem na ciebie zła bo postąpiłeś tak i tak i porozmawiamy o tym jak oboje będziemy już spokojni (dając sobie również czas no ostygnięcie emocji). Przyznam że nauczył mnie tego mój straszy sym wcześniej nie był mi tak łatwo

--------------------

Tak, z jednej strony szkoda, a z drugiej bardzo fajnie opisujesz, jak rodzic moze sam sie uczyc przy dziecku.
Mysle, ze dzieci ucza nas bardzo wiele o nas samych i szkoda by byo z tej nauki nie skorzystac.

--------------------

renek bardzo blisko mi do Twojego podejścia. ja też moje Małolaty staram sie nauczyć pewnej wolności i decydowania o sprawach które dla nich są ważne, dyskutowania dlaczego tak a nie inaczej (już to gdzieś na początku pisałam). wydaje mi sie że kazdy, nawet 4 lat, ma prawo do swoich błędów i ponoszenia konsekwencji za swoje decyzje - nie da sie dziecka uchronić i nauczyc życia na anszych osobistych błędach.

rosa, magda ja szczerze mówiąc jestem tą słowną bardziej przerażona niż fizyczną. bo o ile zaczerwienienie na tyłku w miare szybko zniknie, tak to co w duszy zostaje zawsze. oczywiście obie są dla mnie nie do przyjecia - piszę w kontekście krzywdy. ankiety nie czytałam (mam awersję) ale się przemogę.

--------------------

mie chodzi mi że w domu możnaq a na dworze nie ,tylko znam takie osoby które publicznie krzyczą mocno na dzieci i im się zwraca uwagę niektórych to bardzo drażni....a jeśli chodzi o wyzywanie dzieci od kretynów ,głupków, to ja tego nigdy nierobiłam i uważam że potem dziecko jest mało dowartościowane itp, a jak to słyszy drugie dziecko to potem powtarza i tak w kółko......Nie jestem święta ale nie daje dziecku klapsa z premedytacją, nawet pewnie przez pieluszkę nieczuj ,tylk po to żeby mnie słuchał ,albo gdy coś zrobi niedobrego...........

--------------------

,,,,,,,,,i nie robie tego często tylko w słusznych przypadkach.....

--------------------

Nie ma takich. To zawsze jest bezsilność rodzica, a nie "uzasadniony przypadek".
A posłuszeństwo osiąga się skuteczniej w inny sposób, niż klapsami, których dziecko rzekomo nie czuje. Skoro nie czuje, to po co to robisz?


--------------------

oj nierób ze mnie takej złej mamy ,poprostu staram się jako mogę wychowywać najlepiej ,nie mówie że to jest wspaniałe co robie ale staram sie wychowywać ,tak jak mnie mama wychowała ,od czasu do czasu klapsa dostawałam i wiedziałam że robie źle ,niektórym nie idzie inaczej wytłumaczyć, możecie sie ze mną niezgadzać ale każdy wychowuje według swojego uznania i ja napisałam to co myśle........

--------------------

To nie ja z Ciebie kogokolwiek robię.



Klasyczny argument tych, którzy biją dzieci, mam już na niego alergię.



Idzie, idzie. Tylko trzeba się postarać, masz rację, że klaps jest łatwiejszy.

--------------------

Każdy wychowuje dzieci tak jak uważa za słuszne, a co ty ty nigdy klapsa niedostałaś????
I nieuważam żebym się zaliczała do tych odsoób ,które biją dzieci, pooglądaj sobie telewizje , a co powiesz o tych dzieciach co lądują w szpitalu albo są katowane , jeśli ja dam klapsa raz na miesiąc czy jeszce rzadziej , to czepek mu z głowy nie spadnie ,a na psychice jeden klaps, napewno niewda się we znaki..........

--------------------