acha, od miesiaca chodze na terapie do innej psycholozki jako kontynuacja, stosuje tez relaksacje i wizualizacje...

wychodzi na to ze co spotkanie placze a wczesniej tak nie mialam, tak potrafi dotrzec do mnie

--------------------

Malinka: to chyba dobrze, ze tak potrafi dotrzec do zrodla emocji, co nie?

A my po kolejnym seansie wspolnej terapii... i chyba cos sie ruszylo. Omowilismy wazne aspekty zwiazku, o ktorych trudno nam mowic na codzien. Dostalismy tez zadania domowe: randki i spotkania ( i tutaj poklon w kierunku Kasirybki). Randki polegaja na wspolnych wypadach bez Ewy, z powodow finansowo-logistycznych na razie zadnej nie zrealizowalismy. Natomiast zrobilismy pierwsze spotkanie. Polega to na tym, ze wyznaczamy sobie raz w tygodniu czas na rozmowe. Rozmowa moze byc przygotowana. I powiem wam, ze jestem zbulwersowana ogromem cierpienia Nicka. Nie przypuszczalam, ze jest z nim tak zle. Obydwoje plakalismy. On mowil o swoich oporach, o tym ,jak czuje sie uwieziony jak w klatce, kiedy probuje dotrzec do niego i jak reaguje kontratakiem na moje proby komunikacji i jak jest tego swiadomy i mu to ciazy. Psychoterapie musi przerwac ze wzgledow finansowych, ale natknal sie na spory problem i chcialby znalezc refundowanego terapeute, zeby sie z tym zmierzyc.

--------------------

Chaton to straszne ze wzgledy finansowe powoduja przerwanie terapii.Mam nadzieje ze uda Wam sie znalesc refundowanego psychoterapeute.

A mi dzis psycholozka powiedziala ze terapie bede moga uwazac za zakonczona kiedy zaczne jej ufac rozmawiac z nia jak np z moja tesciowa....i tak sie zastanawiam czy ten moment nastapi kiedys bo przeciez psycholozka to ktos obcy calkiem obcy...Dzis bylo takie male podsumowanie no i splakalam sie jak bobr jak to ja wrrrrr


pozdrawiam Was dziewczyny bardzo serdecznie pewnie zalatanie przed swietami jestescie.

Bianka: ja zdecydowanie bardziej ufam terapetce niz mojej tesciowej, a nawet wlasnej matce.

Nick znalazl refundowanego terapeute i ma spotkanie 3-go stycznia. Strasznie sie ciesze, mam nadzieje, ze bedzie mu odpowiadal.
Z finansami jest fatalnie, z tego powodu, ze w kamienicy, w ktorej mieszkamy zostaly zaakceptowane przez wiekszosc wlascicieli powazne roboty. Juz zmienili nam winde, co bardzo oslabilo nasz budzet, a teraz bede zmieniac podloze calego podworka. Kolejne dwa tysiace euro na glowke. W zwiazku z powyzszym juz od dwoch lat wydajemy wiecej, niz zarabiamy i regluarnie latam dziure we wspolnym koncie moimi oszczednosciami, ktore topnieja jak snieg na wiosne. Jemu to bardzo ciazy i udeza w jego meskie ego.

--------------------

Chaton ja zapomnialam dodac ze z tescowa sie przyjaznie to bardzo wazna osoba w moim zyciu.

Ciesze sie z udalo sie Nikowi znalesc refundowanego psychologa.
Moje spotkanie z psycholozka dopiero 4 stycznia.

Z finansami u nas tez coraz gorzej.

W sumie dobrze by bylo zeby ten rok juz sie zakonczyl.

Bianka: w sumlie niebawem rok sie konczy.

Ja tez chcialabym zobaczyc swiatelko w czarnym tunelu finansow, niestety to nie od razu.
Dobrze, ze widze swiatlo w moim zwiazku, to chyba najwazniejsze.
Zazdroszcze tesciowej moja to straszna zolza, cala rodzine Nicka z nami sklocila.


--------------------

Dziewczyny, jak samopoczucie po swietach?

--------------------

chaton,

a dziękuję, jakby nieco lepiej mimo że w Święta wszyscy chorzy byliśmy, na antybiotyku.
A u Was jak siÄ™ sprawy majÄ… ?


--------------------

Ja się dziwię, że wigilia spędzona z moją mamą obeszła się bez specjalnych nerwów. może trochę to przyczyna ojca, który zachorował i nie podtrzymał tradycji- nie napił się. Mama nie miała wiec powodu płakać i rozpaczać, ze z pijakiem musi się dzielić opłatkiem. Może to też dzięki temu, że ja się nie nakręcałam negatywnie przed świętami. Doszłam do wniosku, ze to tylko kilka godzin i muszę to potraktować niezbyt osobiście. Tak wiec udało mi się nie brać do serca zachowań mamy, które całe życie mnie denerwowały. Tylko raz zwróciłam jej uwagę żeby się tak wiecznie wszystkim nie narzucała bo to irytuje i pewnie dlatego są konflikty. Uciszyła się, nie rozpłakała (o dziwo ), nie komentowała...ale czy zrozumiała (?), nie jestem pewna .
Już dawno nie miałam tak spokojnie spędzonych świąt z moją mamą. A konkretnie wigilii i śniadania bożonarodzeniowego.

--------------------

Domi: to dobrze, ze tak sokojnie. Moze i dlatego, ze Ci juz nie zalezy?

Pcola: zdrowka zycze.

U nas ok, dzieki. Tym razem Swieta spedzilismy u przyjaciol, nie z rodzina i przyznam, ze ta opcja pasuje mi jak ulal. Zadnych dziwnych podtekstow, hipokryzji... Kapalismy razem dzieci, kladlismy spac i siedzielismy do poznej nocy rozmawiajac i pijac wino.

Z N. zaczelismy spotkania i ostatno mowilam mu o zalu, jaki mam do niego, ze niebyl w stanie mnie poslubic... Lzy lecialy mi same. Ale ciesze sie, ze to z siebie wyrzucilam, musialam cos z tym zrobic.

--------------------

Staram się dystansować. Nie wiem jak długo to potrwa bo wystarczy chwila zapomnienia i znów zacznę brać do siebie wszystko co związane z matką. W tej chwili bacznie sie pilnuję by traktować to co mama mówi jak zwykłe, czcze gadanie. Tylko wtedy jestem w stanie żyć własnym życiem a nie życiem mamy.

--------------------

No i jak tam w nowym roku, dziewczyny? Jakies mocne postanowienia?

My sie z N. wczoraj dowiedzielismy, ze to nasz ostatni seans terapii rodzinnej. Teraz on musi mnie "dogonic", poddajac sie wlasnej terapii i wracamy do wspolnego terapeuty we wrzesniu. W miedzyczasie mamy praktykowac spotkania (robimy) i randki (nie robimy).
W sumie bilans jest pozytywny, dobrze zrobilo mi stwirdzenie, ze N. jednak ma problem warty psychoterapii, a nie, ze ja sobie sama wymyslam, no i przede wszystki, ze on to zrozumial i cos z tym robi. Teraz, jak juz jestesy w tym pociag, to mam nadzieje, ze nie wysiadziemy po drodze, lecz dojdziemy do konca.
Sama kontynuuje wlasna terapie, ktora czasem "zywie" rzeczami, ktore zostaly powiedziane na wspolnej, lub podczas naszych spotkan, jak na przyklad dzisiejsze spotkanie, na ktorym zdalam sobie sprawe, ze nei pozwalam sobie na czerpanie przyjemnosci z zycia od czasu, kiedy jest z nami Ewa.
Generalnie mozna powiedziec, ze sa dobre perspektywy na rok 2011.

A u was?

--------------------

Ja nie robię nigdy noworocznych postanowień bo po pierwsze, rzadko ich dotrzymuję. Po drugie, postanawiam coś gdy czuję, że chcę i nadeszła pora (niekoniecznie Nowy Rok). Po trzecie i tak nie wiem co miałabym sobie postanowić .

--------------------

Hej Dziewczyny Niestety wracam do Was...

Od czerwca wydawało mi się, że wyzdrowiałam i tak było... czułam się świetnie ale we wrześniu zaczęły mi wracać lęki... Raz miałam taki napad, że wylądowałam w szpitalu bo myślałam, że mam zawał Na szczęście powrót choroby nie jest taki silny jak wcześniej, może dlatego, że już po części wiem, czego się mogę spodziewać..
Wróciłam do leczenia lekami, ale psychiatra dał mi lek doraźny, mam brac go tylko w momentach kiedy czuje, że nadchodzi napad lękowy. I tak też robie, staram się sama sobie radzić i jakoś mi idzie, ale tak chciałabym znów normalnie żyć..
W końcu psychiatra zalecił mi terapię u psychologa byłam pierwszy raz w zeszłym tygodniu - bardzo fajna kobieta dużo rozmawiałyśmy, opowiadała mi o moich objawach i trochę mnie uspokoiła..
Całe szczęście, że dostałam tego psychologa bo już zaczęłam się poddawać.

Powiedzcie mi coś - czy bierzecie tabletki antykoncepcyjne? Bo mi psycholog powiedziała, że nerwica, czy też napady lękowo-depresyjne mają wpływ także na hormony i że to że źle się czułam podczas brania tabletek to właśnie wina mojej choroby... też tak macie?? Bo dostałam tabletki od gina i chyba boje się je brać :-/

--------------------

eFcIa: to swietnie, ze znalazlas dobrego terapeute. Teraz wszystko przed Toba; Powodzenia zycze!



Bierzemy. Niestety nie powiem Ci, jaki wplyw maja tabletki na chorobe czy choroba na tabletki, bo bralam je juz dawno przed pierwszymi objawami, wiec trudno mi powiedziec, czy maja jakis wplyw.

--------------------

Ja słyszałam od mojego psychiatry, ze niektóre leki anty, wywołują stany depresyjne i stany obniżonego nastroju. Dlatego psych. powinien wiedzieć jakie to są pigułki aby wiedzieć czy mają one wpływ na chorobę czy też nie. Tak samo powinien wiedzieć gin, że sie leczymy na depresję bo powinien dobrać inne (niestety słabsze) pigułki, które nie mają działań ubocznych w stylu obniżania nastroju. niestety nie słyszałam nic o złym samopoczuciu ale to raczej wynik kolidowania ze sobą danych leków i oznacza , ze trzeba jakieś leki wymienić.

--------------------

W mojej rodzinie spore zmiany nadeszły. W poniedziałek mój ojciec zginął na ulicy potrącony przez samochód. Szok dla każdego. szybciej bym się spodziewała, ze zapije się na śmierć lub, ze rak go zje. A tu taka nagła śmierć. Mama nie ma się dobrze. Żarli się oboje jak pies z kotem, wręcz sie nienawidzili ale mama to strasznie przeżyła. w końcu była do niego przywiązana, przyzwyczajona ....no i współuzależniona od jego alkoholizmu. Nagle została sama. Nie będzie miała co ze sobą zrobić. Jej całe życie kręciło sie wokół ojca, gotowaniu dla niego, kupowaniu jemu, usługiwaniu by nie krzyczał, nie awanturował sie, nie robił plotek po osiedlu, ze jest głodny, zaniedbany a nawet bity . Jej życie to był on. Będzie jej ciężko...a przy tym i mnie. Do mnie to wszystko dotarło dopiero wczoraj po pogrzebie. Jak go zobaczyłam w tej trumnie z dziurą w głowie i zapadłym okiem . Ten widok mi towarzyszy gdy tylko zamknę oczy. Nie mogę spać drugą noc....a jutro muszę iść do pracy. Mam pracę umysłową, podpowiedzianą....jak sobie poradzę? schudłam 3 kg i jeśli nie odzyskam apetytu, to więcej schudnę.

--------------------

Domi, wspolczuje, kondolencje.
Boze, co to za okropny zwyczaj eksponowac zwloki. Jakbys nie mogla pamietac ojca zywego. No ciezko bedzie, matka na pewno latala pustke sprawami ojca, teraz mozliwe, ze zacznie uwieszac sie na Tobie. Pamietaj, ze dla Ciebie najwazniejsze jest dziecko, nie zyje sie dla mamy. Choc latwo mowic, nie wiem, co bym sama zrobila...
Rozumiem, ze trudno pracowac w takim kontekscie, nie mozesz jakiegos urlopuna ta okazje dostac? Moze powiedz wprost do kadr, co sie stalo, ze jestes w szoku i potrzebujesz sie pozbierac, praca praca, ale z kamienia chyba nie sa.
Trzymaj sie, duzo sily zycze.

--------------------

domi,

wyrazy współczucia Ten obraz martwej osoby z czasem blaknie we wspomnieniach.
W sierpniu zmarł mój dziadek. Nie byłyśmy z mamą na to zupełnie przygotowane, wieczorem
rozmawiałyśmy z nim w szpitalu, a rano kiedy weszłyśmy do pokoju leżał martwy
Najpierw widok ten mnie prześladował prawie non stop, teraz kiedy myślę o Dziadku przywołuję
z pamięci jego twarz za życia, i wypieram tamten wstrząsający widok.

Trzymaj siÄ™ i pisz.

--------------------

Współczuję Domi

--------------------