mimo wszystko nie polecam, nie wiem po co ludzie robiÄ… takie filmy

--------------------

Po tym, co czytałam o tym filmie (brutalny, naturalistyczny, pełen gwałtów i przemocy), nie mam zamiaru go oglądać. Czy ktoś chciałby mnie przekonać, że nie mam racji?

Dlaczego?

Wybierałam się, nie czytając oczywiście recenzji, bo nie lubię. Teraz mnie jednak zaintrygowałaś.

--------------------

bo dokładnie- jest bardzo brutalny, naturalistyczny, sadystyczny wręcz- ja mam traumę po obejrzeniu
przez cały film mialam takie poczucie jakby mnie reżyser z przyjemnością dręczył psychicznie
ale może ktoś tak lubi....

--------------------

grzałka, ja nie mam wrażenia dręczenia, ja mam wrażenie opowiedzianej prawdy, dobitnie, dosadnie, boleśnie
ale taka własnie była prawda
pamiętam jak wychodziłam z premiery i jedna Pani przede mną powiedziała, że za dużo przemocy
ale co to znaczy za dużo- było tyle ile było
to tak jak robić film o 2 wojnie i nie wiem nie filmować łapanek i egzekucji, film o obozach koncentracyjnych bez okrucieństw
no taki ludzie ludziom zgotowali wtedy los
a jak poczytasz wywiady z reżyserem to on mówi, że zrobił film o miłości, trudnej miłości w trudnych czasach
choć jeśli oglądałas inne jego filmy wiesz, że mówi mocne słowa
a już zapeniam Cię ( a wiem co mówię), że zamiarem twórców tego filmu nie było dręczenie nikogokolwiek

jesteśmy różni, więc odbiór będzie różny
a dla mnie fakt, że film wywołuje emocje i dyskusje już świadczy na jego plus

cyd

A w porównaniu z poprzednimi filmami Smarzowskiego, to tej brutalności jest znacznie więcej? Bo on chyba w ogóle lubi epatować brzydotą, brutalnością, niskimi instynktami. I nie zgadzam się, Cydorka, że on pokazuje świat taki jest - np. Dom zły opowiada o PRL, ja też żyłam w tych czasach, a zupełnie inaczej je pamiętam. Nie mówię, że nie było takich miejsc, takich zdarzeń - ale to jest jednak wybrany wycinek rzeczywistości. I ja np. nie wiem, czy coś dobrego wynika dla mnie z obcowania z taką wizją świata? Czy to jest edukacyjne? Ubogacające?

Nie mówię, że wszystko ma być piękne i wysmakowane jak w amerykańskim filmie - ale można by mieć nieco litości dla widza, co nie? Mamy wszak te neurony lustrzane i kiedy oglądamy sceny to gwałtu, to do pewnego stopnia je przeżywamy.

Nie widziałam jeszcze Róży i zastanawiam się, czy iść.

--------------------

Mój mąż poszedł sam. Ja nie mogę oglądać filmów ze scenami gwałtu. Spieraliśmy się o sens takiego, a nie innego sposobu przedstawiania historii. Ja twierdzę, że człowiek ma wyobraźnię, i pewne rzeczy można jej pozostawić. Mąż twierdzi, że taka jest nasza historia. Należy ją przedstawiać zgodnie z rzeczywistością.
Moim zdaniem nie po to człowiek ma mechanizmy chroniące psychikę, dzięki którym potrafi wypierać traumatyczne przeżycia, bronić swój umysł przed obciążeniami, które mogą być ponad jego siły, by gwałcić je w kinie.
Złośliwie odpowiedziałam mężowi: Idź sam, moja inteligencja pozwala mi pojąć pewne sprawy bez łopatologii. Na swoją obronę mogę jedynie dodać, że inne argumenty zbytnio go nie przekonały ...

--------------------

Różę już widziałam i nie żałuję. dla mnie to dobrze pokazany kawałek historii. fakt, że dużo w nim brutalności ale tak widocznie wtedy było.

--------------------

o bardzo dobrze powiedziane
ja połowy filmu nie oglądałam, bo zamykałam oczy i zatykałam uszy, od pewnego momentu chciałam tylko wyjść, a teraz jak najszybciej chcę zapomnieć - nie wiem czy takie było założenie reżysera, refleksji na temat wiodący, czyli fatalnej sytuacji Mazurów po wojnie we mnie nie wzbudził, bo sam film jest taki, a nie inny- tzn. nie chcę o nim więcej myśleć




--------------------

grzałka,
jeszcze wczoraj w nocy sprzeczałam się z mężem na ten temat. On twierdzi, że sporo młodszych osób (20-30 lat) nie ma zielonego pojęcia o losach mniejszości w przedwojennej do powojennej Polsce, nie ma świadomości o brutalności wojny, i to dla nich jest ten film. Moim zdaniem, jak ktoś ma naszą historię w odwłoku, to i tak na taki film nie pójdzie. Być może jako absolwentka studiów humanistycznych, dziecko z domu o długim rodowodzie "politycznym" przeceniam świadomość historyczną przeciętnego młodego Polaka ? Mój pradziadek ze strony ojca pobił niemiecką zakonnicę prowadzącą dom dziecka w jego miasteczku za znęcanie się nad polskimi wychowankami - było to grubo przed wojną. Później został za to zesłany do Dachau (Niemcy byli do tej wojny doskonale przygotowani, trzeba im przyznać). Z kolei rodzina mojej mamy była po wojnie szykanowana za bardzo bliskie pokrewieństwo z polskim premierem. Ta wiedza jaką posiadam z książek i rodzinnych opowieści w zupełności mi wystarcza by wyrobić sobie zdanie na temat okrucieństwa wojny.

Mąż stwierdził też, że gwałt jest w naszym społeczeństwie tabu silniejszym niż zabijanie, stąd ten opór. Odparłam mu, że gwałt jest gorszy niż śmierć, bo jego ofiara musi z tym cierpieniem żyć. Martwy człowiek już cierpieć nie musi.

--------------------

Widziałam tylko zajawkę i też wiem, że nie obejrzę.

Nie wiem, może coś ze mną nie tak- ale nawet jak czytam ten wątek to jakoś mi tak nieswojo (ad agresji, brutalności, gwałtów).

Ale co to dla Ciebie oznacza lubi, bo prawdę powiedziawszy z tego określenia jawi się zupełnie inny człowiek, niż ten którym on jest dla mnie. Zupełnie inaczej widzimy tą samą osobę i ja i Ty i grzałka i zastanawia mnie to z czego wynika takie Wasze jego widzenie jako osoby, która lubi dręczyć.
I według mnie pokazuje ułamek świata/ rzeczywistości jaki jest/ był - ja nie mówię, że wszędzie, on nie wyciąga średniej ze świata miksując dobro ze złym. No taką ma wrażliwość ( przynajmniej dla mnie), że decyduje się opowiadać, to o czym inni opowiadać nie chcą.
Wesele, Dom Zły, teraz Róża
No nie powiesz mi Magdo, że nigdzie w Polsce takie sytuacje miejsca nie miały i jest to całkowita fikcja literacka. To, że Ty ich tak nie pamiętasz, to znie znaczy, że ich nie było, są ludzie, którzy je tak pamiętają. W końcu jakieś wydarzenia powodują, że w głowie autora powstaje pomysł na film. A tu dodać trzeba, że scenariusza nie napisał Smarzowski (w przeciwieństwie do poprzednich filmów) więc tym bardziej nie w jednej głowie ta historia powstała)


cyd

[post usunięty]

Cydorka, przecież napisałam dokładnie to samo:




Zgadzam się z Rosą, że to jest raczej kwestia gustów artystycznych - jednemu będzie odpowiadać cios prosto między oczy, drugiemu aluzje. Different strokes for different folks.
Zastanawia mnie tylko coś takiego, że kiedyś nie cofnęłabym się przed kontrowersyjnym filmem - raczej wręcz szukałam wrażeń - a teraz, nie wiem skąd, mam taką potrzebę chronienia siebie. Są ograniczenia wiekowe, film od lat 12, 18 - a nie ma ograniczenia "nie dla pań w okolicy 40-tki". Żartuję oczywiście


--------------------

Magda EZ,
może ma to związek z posiadaniem dzieci ? Na myśl o tym, że moje dziecko mogło by być świadkiem okrucieństw wojny zimny pot mnie oblewa.

--------------------

pcola coś w tym jest co piszesz. Świadkiem, obiektem- niekoniecznie wojennych okrucieństw. Najgorsza myśl- jaka mnie dopada- że będzie cierpieć, o mnie myśleć, a mnie nie będzie tam. Co lepsze- dotyczy to dziewczynki, o chłopca jakby "mniej" się boję. Pewnie wynika to z tego, że jako trzynastolatka byłam obiektem nazwijmy to napaści i myślałam cały czas o mamie.
W każdym razie- nawet za bardzo czytać nie mogę- że na przykład napadnięto dziewczynkę, Ona wołała mamę i nikt Jej nie pomógł (niedawna sprawa).

No dobra, ale to już duży OT pozafilmowy całkiem.

[post usunięty]

Na Różę się wybierałam, ale nie pójdę z powodów o których pisałyście...
Wiem, że wtedy tak było.
Ale chyba nie chcę tego przeżywać.




--------------------

Dodałabym jeszcze, że o ile ludzie mniej więcej mają świadomość okrucieństw drugiej wojny światowej, o tyle dla wielu symbolem tego, co działo się na Ziemiach Odzyskanych są raczej "Sami swoi", a koniec wojny oznaczał "i żyli długo i szczęśliwie".
Wydaje mi się, że to, co działo się wtedy, przekracza granice wyobraźni ludzi za młodu pasionych Jankiem Kosem i jego załogą. A jest to jednak ważny i nie do przemilczenia kawałek historii. I szczerze mówiąc bardziej uzasadnione dla mnie jest nakręcenie Róży niż Domu złego, który choć jest obiektywnie dobrym filmem, to jest jednocześnoe niepotrzebnie brutalny.
Ale może ja po prostu za mało wrażliwa jestem, bo obejrzałam Różę z zapartym tchem, a oczy zamknęłam raz.

--------------------

Ostatnio wpadla mi w rece ksiazka opisujaca rzyczywistosc powojenna- jak to Polak Polakowi potrafil wbic noz w plecy, by ukrasc buty, kurtke; jak ludzie ryglowali sie w domach przeciwdzialajac napadom szabrownikow i jak Polacy traktowali Niemki i ich dzieci, ktore pozostaly w swoich domach na zdobycznych, zachodnich terenach... Do tej pory "place" za to, co czytalam bezsennoscia i z tego tez powodu, nie pojde na ten film... nie potrafie przyjac tego okrucienstwa...

--------------------