, czyli, czy kobieta musi gotować? Opcje

[wiesiołek]

Dziś ugotowałam przepyszną chińszczyznę - smakowała tylko mi.

Inanna, jakoś bardziej mnie to robawiło niż zozpaczyło. Mnie też się tak przytrafia. Zrobię coś, co w mojej ocenie jest rewelacja , i... zostaję w tym przekonaniu sama. Przyjemne to nie jest, ale z drugiej strony dla mnie zostaje więcej A na domownikach świat sienie kończy.
Takie wygrzebywanie dotyczy u mnie np. apple crumble. które mam wrażenie smakuje całemu światu oprócz moich domowników (w najlepszym wypadku wygrzebują- jedni kruszonkę, inni owoce). No to z zadowoleniem wcinam sama.

Na chińszczyznę następnym razem zaproś mnie - nie będę wybrzydzac

[marghe.]

Z jednej strony przykro to słyszeć, z drugiej jednak- jeśli starasz się, gotujesz, a mu nie smakuje- trudno- knajp naokoło w bród.

Niby tak. Pytanie jednak czy Inanna stara się gotować tak, żeby męzowi smakowało.
Wiesz co jada a czego nie znosi?
Dlaczego raptem z chińszczyzny zaczął wyławiac niesmaczne kąski?
Albo inaczej - bardziej prowokacyjnie - dlaczego do chińszczyzny dodałaś rzeczy, których on nie jada?

[Inanna]

Na chińszczyznę następnym razem zaproś mnie - nie będę wybrzydzac

Z dziką przyjemnością

Marghe, mam wrażenie, że kręcimy się w kółko... A powinnam gotować tylko to, co on lubi? A dzieci? Też powinnam gotować tylko to, co lubią? A ja? Sobie też mam gotować, to co ja lubię?
Od tego zaczynał się wszak ten wątek (z wyjątkiem gotowania tego, co ja lubię)...
Ustaliłyśmy w tym wątku, że dzieciom nie powinnam gotować tylko tego, co lubią. To dzieciom nie, a chłopu tak? Dlatego, że on lepszy gatunek człowieka, bo jemu za pracę płacą, mi za moją pracę w domu nie płacą, a dzieci za małe są żeby pracować? Więc on ma prawo jeść to, co lubi - moim obowiązkiem jest gotować tak, żeby mu smakowało, a reszta, tj. dzieci i ja mamy się dostosować do gustów kulinarnych samca alfa??? Ja to się jeszcze mogę dostosowywać, ale dzieci? Też powinny?

Ten post edytował Inanna wto, 19 sty 2010 - 22:28

[kasiaaaaa]

Marghe, mam wrażenie, że kręcimy się w kółko... A powinnam gotować tylko to, co on lubi? A dzieci? Też powinnam gotować tylko to, co lubią?

Ale z tego, co piszesz, to dzieciom też ta chińszczyzna nie smakowała.

[marghe.]

Nie Inanna..
Powinnyśmy / iśmy gotowac tak, zeby każdy cos dla siebie znalazł.

[Inanna]

Ale z tego, co piszesz, to dzieciom też ta chińszczyzna nie smakowała.

No, ale one też powinny się dostosować, przeca...

[Inanna]

Nie Inanna..
Powinnyśmy / iśmy gotowac tak, zeby każdy cos dla siebie znalazł.

Czyli Piotrek pierogi, Paweł rybę, a małżonek schabowego z ziemniakami i buraczki. Zatem jesteśmy w punkcie wyjścia, ale ja już naprawdę tak nie chcę.

[skanna]

Naprawdę nie istnieje nic, co wszyscy zjedlibyście z jakim takim apetytem? A przynajmniej troje z Was, bo jeden zdaje się ma ograniczenia zdrowotne.

[marghe.]

Naprawdę nie istnieje nic, co wszyscy zjedlibyście z jakim takim apetytem? A przynajmniej troje z Was, bo jeden zdaje się ma ograniczenia zdrowotne.

O to samo chcialam spytać.

[Ika]

Ej, no weźcie, dziewczyny - ona znajdzie jedną potrawę, którą tolerują wszyscy i co, ma to na okrągło gotować? Po tygodniu nie będą mogli na nią patrzeć... (znaczy, na potrawę, nie Inannę).
Ja ją rozumiem, ja bym też samca alfa pogoniła do baru, jakby mi takie grymasy urządzał. Znaczy, gdyby grymasił ciągle, bo sporadycznie każdemu może coś nie smakować.
U nas jest tak, że Kocur na przykład nie lubi oliwek. A ja lubię sos pomidorowy z oliwkami. Albo zamawiamy pizzę - z oliwkami. On je wtedy wyłuskuje ze swojej porcji a ja je pochłaniam z apetytem, bo mogę każdą ilość. Ale mi nie grymasi. Mogłam się też nagiąć do tego, że w jarzynowej to on lubi ziemniaczki w drobną kostkę, a nie tak, jak ja byłam przyzwyczajona (ziemniak podzielony ledwo na cztery części). Ale to są duperele, drobiazgi, takie kompromisy są normalne. Gotowanie pod jedną osobę normalne imho nie jest.

Ja bym chyba na miejscu Inanny gotowała tak, żeby raz ugotować to, co lubi jedno dziecko, drugi raz - to, co drugie, trzeci raz to, co mąż, czwarty - to, co ona. A reszta ma się dostosować i nie grymasić. Okay, jeśli wiemy, że ktoś radykalnie nienawidzi szpinaku, to szpinak staramy się eliminować z jadłospisu, ale inne rzeczy niech się nauczą dopuszczać. Trudno, żeby cztery obiady gotowała.

[Ika]

Szkodliwosc i toksycznosc jest poza chinskim syndromem* wlasciwie niestwierdzalna przy tychze dawkach.

Chyba chodzi o "syndrom chińskich restauracji". Bo "chiński syndrom" to termin atomowy, dotyczy bodajże przegrzania reaktora.

[marghe.]

Ej, no weźcie, dziewczyny - ona znajdzie jedną potrawę, którą tolerują wszyscy i co, ma to na okrągło gotować?

Dlaczego jednÄ…?
W kuchni mozna szaleć.

[Inanna]

Naprawdę nie istnieje nic, co wszyscy zjedlibyście z jakim takim apetytem? A przynajmniej troje z Was, bo jeden zdaje się ma ograniczenia zdrowotne.

I codziennie mamy jeść to "coś"?
edit: O, doczytałam. Dzięki Ika.

Ten post edytował Inanna wto, 19 sty 2010 - 23:51

[marghe.]

Inanna, naprawdÄ™ macie po jednym ulubionym daniu?
Wejdź na podforum mniammniam. Poszperaj
Zapędź rodzinę do kuchni, zacznijcie gotować wspólnie i odkrywać nowe smaki.

[Inanna]

Dlaczego jednÄ…?
W kuchni mozna szaleć.

To sobie właśnie dzisiaj zaszalałam... i to był - jak już wspomniałam - gwóźdź do trumny. Poszalałam sobie, nawet mi się podobało, żarcie super.... a towarzystwo w dalszym ciągu głodne i niezadowolone.
Następnym razem to ja sobie tak mogę poszaleć zaprosiwszy Wiesiołka - przynajmniej mi nikt radochy nie zepsuje.

Marghe, kochana jesteś, ale ONI nie są zainteresowani ani odkrywaniem nowych smaków, ani byciem zaganianymi do kuchni (to ostatnie szczególnie najstarszy z całej trójki, bo małe to nawet pomagają, choć jeść i tak nie chcą)

Ten post edytował Inanna wto, 19 sty 2010 - 23:56

[Carrie]

Śledzę wątek od początku.O ile najpierw byłam w obozie "postaraj się znaleźć co co podpasuje wszystkim" o tyle teraz jestem na rozdrożu.Bo u nas jak u Iki - w zasadzie jakieś duperele, które śmiechem zostały wyeliminowane, może i były momenty kiedy zrobiło mi się przykro, bo pracy i serca włożonego było wiele, ale ...tego nie było tyle by finalnie gotować jedną, góra dwie, potrawy godne akceptacji.
Nie gotuję flaków mimo,że lubię - bo dla siebie samej nie będę robić - nikt więcej tego nie tyka.Ale i nie pojawia się tatar, mimo,że J lubi - bo mnie wstrząsa od samego patrzenia na surowiznę.
Przez ten czas, jak jesteśmy razem, J z wielbiciela klasycznego schabowego stał się amatorem kuchni włoskiej.Kiedyś nie wyobrażał sobie drugiego dania bez schabu.Teraz to zbyt pospolite i mało wyraźnie.Ja odtrułam się z cukru przy J - ciasta mniej słodkie są...smaczniejsze i w końcu różnią się od siebie.Cały czas dopracowujemy nasze wspólne menu.


Pisząc to doszłam do wniosku,że chyba znam przyczynę dlaczego u nas w temacie gotowania nie poszło a noże.Otóż my obydwoje ROZMAWIAMY o jedzeniu.Rozmawiamy o gotowaniu, o doprawianiu.Więcej, my nawet rozsmakowaliśmy się w oglądaniu programów kulinarnych i zawzięcie komentujemy co tam robią. Oczywiście od razu padają deklaracje czy zjadła/-ybym coś takiego.Wiem, wiem jesteśmy inni...
Nigdy nie było sceny p.t.: "X na obiad?Nie jem!!" A nawet jak zdarzyło się rozgrzebywanie widelcem - to omawialiśmy przyczynę.Najpierw cierpiało moje ego ( przecież tak dobrze gotuję) ale no nie każdy musi lubić masło orzechowe, mimo,że ja je kocham, prawda?
Z drugiej strony (mąż) - jak Ci coś nie pasuje - powiedz otwarcie ale i zaproponuj jakieś rozwiązanie, bo odgadywanie na co mógłbyś mieć ochotę, jak ty sam jeszcze nie wiesz i nie chcesz wiedzieć, rodzi konflikty.

edit: a jednak nie jesteśmy tacy dziwni, marghe. napisała świętą rzecz - zacznijcie gotować razem i odkrywać smaki

Ten post edytował carrie śro, 20 sty 2010 - 00:06

[marghe.]

edit: a jednak nie jesteśmy tacy dziwni,

Cała nasza rodzina ma nierówno pod sufitem jeśli chodzi o jedzenie
Ale to fajne jest..

[Doruśka]

u nas też się zdarza wydłubywanie, ale dla mnie to nie tragedia, bo ja nie traktuję gotowania jak poswięcania się.
"pyszne "co smakuje TYLKO JEDNEJ osobie domniemywam, nie jest pyszne .
u nas stosujemy kompromisy - jemy makaron, który ja średnio lubię, ale godzę się , bo nie lubię i nie jadam kartofli, których ofkorsowo nie gotuję, chyba,że rodzina bardzo prosi to w 2009 roku gotowałam max 5 razy - w tym dwa na kluski ślaskie.

Inanna, wydaje mi sie,że Ty po prostu szukasz powodu zeby nie gotować , albo powodu do kłótni.bo gotowanie , to tak naprawdę głupstwo i kompromisy (vide np Ika ,) sa jak najbardziej mozliwe

[tolala]

Inanna, wydaje mi sie,że Ty po prostu szukasz powodu zeby nie gotować , albo powodu do kłótni.bo gotowanie , to tak naprawdę głupstwo i kompromisy (vide np Ika ,) sa jak najbardziej mozliwe

Oj, nie zawsze. To zależy od człowieka. Przykład z mojego podwórka. Siotra cioteczna od zawsze gotuje (nawet jak tylko "chodzili" ze sobą, nie byli jeszcze narzeczeństwem) to co jej Kubusiowi smakuje. Pamiętam jak Kubuś dzwonił, że za 20min będzie u niej, a Ania biegła do kuchni i wstawiała do piekarnika jego ulubione żeberka i frytki. Ona za tym nie przepada, ale Kubuś tak, więc trzeba mu dogodzić. Dzisiaj są już małżeństwem i niestety to dopasowywanie się do jego zachcianek i tego co on lubi rozprzestrzeniło się na inne strony wspólnego życia. On robi karierę, więc wyjeżdża na dwa miesiące, a ona sama z dzieckiem i z pracą. itd itp. Kubuś jest po prostu człowiekiem bardzo zapatrzonym w siebie. Nie lubi się dopasowywać, on wie lepiej a jak się komuś nie podoba, to do widzenia.
Nie mówię, że mąż Inany jest taki sam; chcę tylko powiedzieć, że różni są ludzie. A żeby rozmawiać to dwie strony muszą być nastawione na dialog; i dwie strony muszą dostrzegać problem i odnosić go do siebie, a nie twierdzić, to nie moja sprawa. Ty się zmień, bo ja nie muszę.

Tak czy siak, ja też myślę, że musicie poważnie porozmawiać, bo gotowanie czterech obiadów jest bez sensu.

[katiek]

Po pierwsze zgadzam siÄ™ z IkÄ….
Po drugie po kłótniach kulinarnych (cóż, Kinga nie wszystko zje) o weekendowe obiady (o obiady w tygodniu dbała/dba placówka oświatowa ) mieliśmy schemat-co tydzień kto inny wybiera menu na weekend. I całkiem fajnie się to sprawdzało. Warunek był jeden-staramy się aby nie było w tym obiedzie niczego, czego serdecznie nie znosi inna osoba ew. żeby był zamiennik. Czyli np. brukselkę czy brokuła to tylko mój mąż, za to marchewkę tłuczoną z ziemniakami to tylko ja i ew. Kinga.