, czyli, czy kobieta musi gotować? Opcje

[Pronto]

Inanna, coś jest bardzo nie halo w Twojej relacji z mężem. Obiad bądź jego brak to IMO tylko przejaw.

[Fasola]

Takie rozważanie, co czyje, jest z mojego punktu widzenia zapędzaniem się w kozi róg. My też oboje pracujemy i tez tylko ja gotuje. No i co. Nigdy (powtarzam: NIGDY) nie zatankowałam mojego auta, NIGDY nie umyłam mojego auta ani nie pojechałam nim do naprawy. Robią to moi "chlopcy" czyli mąż i syn. a przecież to moje auto, tylko ja nim jeżdżę i on miałby pełne prawo powiedzieć: tylko dla ciebie to nie będe tego robił. Rzadko kiedy odkurzam (mąż uważa, że to ciężka praca fizyczna i należy do mężczyzn - osobiście ukatrupię każdego, kto będzie probował wyprowadzić go z błędu). Gotowanie traktuję jak jedną z wielu czynności domowych, które po prostu muszą być zrobione. Nie ma co fetyszyzować gotowania jako takiego ani nie ma co go za bardzo celebrować - takie jest moje zdanie. Mój maż by ugotował, jeśli tak by wypadło, ale ja to zrobię szybciej, oszczędniej i sprawniej, więc jest to racjonalne. On robi sprawniej inne rzeczy. Jesli nie przepadasz za tym, co w pełni zrozumiałe, to uprość, schematyzuj, planuj. Jesli zaś gotujesz dla dzieci, to zupełnie nie rozumiem, czemu nie dla męża? Bo jak dzieci są malutkie, jedzą tylko mleko albo słoiki to jeszcze rozumiem. Ale Twoje są już spore i wymagają tego gotowania, czyli i tak stoisz przy kuchni i tak. Przecież przygotowanie standardowego obiadu nie wymaga więcej niż poł godziny (wkładu pracy, bo pyrkac na kuchni może sobie dlużej).
dziewczyny dały sporo pomysłow, u mnie podstawa to solidny bulion ugotowany w ilości kilku litrow raz na dwa tygodnie, poporcjowany i zamrożony. To juz zupa właściwie jest a i na sos zostanie albo na podprawienie duszonych warzyw. Przecież to nie chodzi o to, żebys codziennie cudowała, dostając żylaków od stania 3 godziny przy kuchni. Szybkowar polecam, większe ilości (tak zeby np. z kazdego obiadu w tygodniu została jedna porcja do zamrożenia - wtedy masz jeden tydzień obiadów dla męża bez gotowania .
O nawykach żywieniowych dzieci się nie wypowiadam, bo mnie pocieszyłaś, myślałam że to mój syn ma selektywny apetyt.

[Inanna]

Dziewczyny, bardzo Wam dziękuję za wszystkie rady - na pewno skorzystam. Ale chciałabym żebyśmy się skupiły na tym jednym zagadnieniu:
Czy to, że kobieta jest na urlopie wychowawczym automatycznie stawia ją na pozycji kury domowej, sprzątaczki i kucharki? Czy ten obiad dla chłopa faktycznie musi być dlatego, że on zarabia a ja za swoją pracę z dziećmi nie dostaję pieniędzy?
Czy kobieta na wychowawczym nie może całymi dniami włóczyć się z dziećmi po mieście, karmić kaczki, łabędzie i gołebie, odwiedzać z dzieciakami kolegów w ich wieku, chodzić na wystawy (z dziećmi), do kina, teatrzyku, siedzieć z nimi na podłodze po to, by uczyć je, jak mają się wobec siebie zachować, jak rozwiązywać konflikty, pilnować, żeby mały nie czuł się skrzywdzony, gdy starszy zabiera mu ciągle zabawki, czytać i robić teatrzyki z dziećmi? Uczyć je czytać metodą Domana, jeździć na zajęcia do akademii malucha etc. bo musi ugotować chłopu obiad? Bo jak nie ugotuje, to on jej nie da kasy na podpaski? Bo mnie się wydawało, że wychowawczy jest raczej po to pierwsze, niż po to drugie...

[Pogoda]

Kurczę, jakoś mnie tak strasznie kłuje po oczach to rozróżnienie męża i dzieci. Dla dzieci to owszem, gotować będziesz co im tylko do głowy przyjdzie i pod nos podtykać a przed gotowaniem dla męża się buntujesz...
Piszesz, że kiedyś pracowaliście oboje, a gotowałaś tylko Ty. No dobrze - zły podział obowiązków był. Chyba, że mąż poza pracą miał jeszcze jakieś inne domowe obowiązki. Np. mąż sprząta, żona gotuje, żona sortuje pranie i pierze, mąż prasuje etc. Jeśli mąż pracował a poza tym leżał z piwem na kanapie, to faktycznie był to wtedy zły podział obowiązków. Ale ma się to nijak do obecnej sytuacji.

W obecnej sytuacji gdybyś gotowała tylko dla dzieci, to w jakiś symboliczny sposób wykluczyłabyś męża z rodziny. Pokazałabyś dzieciom, że On jest kimś gorszym, ma mniejsze prawa w rodzinie. Ja osobiście bardzo bym się bała jak one to odbiorą, jak zrozumieją i czego w ten sposób się nauczxą o rodzinie, o związkach itd.

Z jednej strony - nie możesz dać sobie włazić na głowę i gotować dziennie trzech różnych obiadów. Ale nie możesz też dyskryminować męża i gotować dzieciom ich przysmaki a męża odsyłać na przysłowiowe drzewo.

Temat pod tytułem: Podział obowiązków domowych to temat-rzeka i oczywiste jest, że to, że mąż pracuje nie jest jednoznaczne z tym, że nic innego nie musi robić. Powinien mieć obowiązki domowe jak każdy inny członek rodziny. Może np. gotować w weekendy. DLA CAŁEJ RODZINY.

[Fasola]

Więc zapytam jeszcze raz: czy uważacie, że to sprawiedliwe, że tylko ja gotowałam również wtedy, gdy obydwoje pracowaliśmy?
Czyli obydwoje po 16 wracaliśmy do domu, po czym mój mąż siadał do kompa a ja rzucałam się w gary?

Nie, tego nie uwazam tak calkiem za sprawiesliwe, tzn u nas tak to wyglądało jeszcze do niedawna (teraz maz ma w pracy akceptowalne obiady i chętnie je je, tym bardziej, że w domu jest po 18 a ja nie odczuwam palącej potrzeby jedzenia) Tyle że mój mąż nie siadął do kompa, tylko robił w tym czasie inne rzeczy. Ty też napisałaś wyżej, że mąż w domu działa po sprawiedliwości, stąd moja opinia, że Ty obiad, on co innego i jest git.
Oczywiście jest jeszcze kwestia roszczeń i postaw, czyli jak on reaguje, jeśli Ty po pracy nie miałaś po prostu siły gotować i była kupna pizza czy pierogi z mrożonki: jadł z komentarzem "spoko, dobrze ze sa gotowce, nie musisz codziennie gotować" czy "od kobiety się wymaga". No ale tego nie wiemy.

[sylwia65]

Rzadko kiedy odkurzam (mąż uważa, że to ciężka praca fizyczna i należy do mężczyzn - osobiście ukatrupię każdego, kto będzie probował wyprowadzić go z błędu).

Fasola, gdzie taki egzemplarz mozna kupic???

[Inanna]

Kurczę, jakoś mnie tak strasznie kłuje po oczach to rozróżnienie męża i dzieci. Dla dzieci to owszem, gotować będziesz co im tylko do głowy przyjdzie i pod nos podtykać a przed gotowaniem dla męża się buntujesz... Piszesz, że kiedyś pracowaliście oboje, a gotowałaś tylko Ty. No dobrze - zły podział obowiązków był. Chyba, że mąż poza pracą miał jeszcze jakieś inne domowe obowiązki. Np. mąż sprząta, żona gotuje, żona sortuje pranie i pierze, mąż prasuje etc. Jeśli mąż pracował a poza tym leżał z piwem na kanapie, to faktycznie był to wtedy zły podział obowiązków. Ale ma się to nijak do obecnej sytuacji.

W obecnej sytuacji gdybyś gotowała tylko dla dzieci, to w jakiś symboliczny sposób wykluczyłabyś męża z rodziny. Pokazałabyś dzieciom, że On jest kimś gorszym, ma mniejsze prawa w rodzinie. Ja osobiście bardzo bym się bała jak one to odbiorą, jak zrozumieją i czego w ten sposób się nauczxą o rodzinie, o związkach itd.

Z jednej strony - nie możesz dać sobie włazić na głowę i gotować dziennie trzech różnych obiadów. Ale nie możesz też dyskryminować męża i gotować dzieciom ich przysmaki a męża odsyłać na przysłowiowe drzewo.

Temat pod tytułem: Podział obowiązków domowych to temat-rzeka i oczywiste jest, że to, że mąż pracuje nie jest jednoznaczne z tym, że nic innego nie musi robić. Powinien mieć obowiązki domowe jak każdy inny członek rodziny. Może np. gotować w weekendy. DLA CAŁEJ RODZINY.

Bo mąż ma kilka innych możliwości: może zjeść w zakładowej stołówce, może zjeść na mieście, może zamówić pizzę, może wreszcie ugotować sobie sam. Dzieci takich możliwości nie mają. Albo ja im ugotuję, albo będą głodne.
Ale mój mąż nie chce nauczyć się gotować. Nie zamierza tego robić. Uważa, że to ja powinnam. Dlatego, że on pracuje.

[Mafia]

Inanno, uważam, że jesteś w rodzinie, a nie masz tylko dzieci. Nie wiem jaki układ jest sprawiedliwy, ale wiem, że musicie znaleźć taki, który Wam będzie odpowiadał. Nie wiem czy do obowiązków męża należy jedynie zarabianie (a załóżmy ma pracę 8 godzin i wio na kanapę lub aż pracuje, bo ma ciężką i wielogodzinna harówkę, żeby Was utrzymać), czy robi coś jeszcze.
Gdy byłam na macierzyńskim, to akurat nie gotowałam, zresztą teraz też rzadko to robię, ale ustaliliśmy taki podział i nam obojgu to odpowiada. Zajmuję się innymi obowiązkami.
Nie uważam, że podział Ty robisz wszystko dla dzieci, a mąż żyje swoim życiem sam jest tym właściwym. Nie jesteś samotną mamą, która zajmuje się dziećmi, ani mąż nie jest kawalerem z odzysku, który ma obowiązek pójść do pracy. Usiądźcie i pogadajcie, bez oskarżeń, postarajcie się RAZEM coś wymyślić.
Nie warto się poświęcać w 100% czy dla dzieci czy dla męża, wypośrodkuj trochę, skoro ten układ nie jest dobry dla Ciebie. Pomyśl o wszystkich, o sobie również.

[Inanna]

Fasola, sprawiedliwość nie dotyczy gotowania. Tzn. wszystkie inne obowiązki dzielimy po równo, tylko to nieszczęsne gotowanie "wisi" po mojej stronie nie zrównoważone niczym.

[Fasola]

Dziewczyny, bardzo Wam dziękuję za wszystkie rady - na pewno skorzystam. Ale chciałabym żebyśmy się skupiły na tym jednym zagadnieniu:
Czy to, że kobieta jest na urlopie wychowawczym automatycznie stawia ją na pozycji kury domowej, sprzątaczki i kucharki?

Ależ nie, w żadnym razie. Ale ugotowanie obiadu dla rodziny nie oznacza bycia kelnerką, kucharka i sprzataczką.
Ja stawiam na szybkość w tym wszystkim, obiad w pół godziny to u nas standard i nie wyobrażam sobie, jak nawet taka intensywna opieka nad dziecmi, jaka opisujesz, mogłaby z tym kolidować. A jesli cały dzień jestes poza domem i mąż ma sobie sam ów obiad podgrzać, to czy jest problem? Czy jeśli zapowiesz rano "dzisiaj mamy z małymi intensywne plany pozadomowe, na obiad będzie ryż z warzywami z mrożnki", to czy jest foch i wybrzydzanie?
Bo dla mnie dopiero w tym momencie zaczalby się problem. Równowaga kluczem do sukcesu. Wedlug mnie nie może być tak, że ten nieszczęsny obiad fokusuje całe życie matki z dziećmi w domu, ale też nie ma powodu, aby się tak przed nim bronić rękami i nogami.

[skanna]

. bo musi ugotować chłopu obiad?

To ja przewrotnie zapytam - czy kobieta będąca na wychowawczym musi zawęzić cały świat tylko do dzieci? Nie może z tymi dziećmi wspólnie zrobić zakupów, wspólnie posiedzieć w kuchni, wspólnie nakryć stół dla taty i całej rodziny?
Wychowywanie dzieci, to nie tylko funkcja stricte edukacyjna - teatrzyki, zabawy, spacery, nauka - to też normalne, codzienne życie.

Z tego co piszesz, to mąż jednak ma w domu swoje obowiązki, więc to nie jest tak, że Ty robisz wszystko, a pan i władca czeka na obiad podetknięty pod nos i ciepłe kapcie. Nie demonizujesz trochę tej kwestii obiadu? Obiad, jednodaniowy, to jest kwestia pół godziny, pod warunkiem, że się nie rozpuści dzieci do nieprzytomności pod względem jedzeniowym.

[Fasola]

Fasola, gdzie taki egzemplarz mozna kupic???

Moja teściowa takie hoduje

[skanna]

Fasola, sprawiedliwość nie dotyczy gotowania. Tzn. wszystkie inne obowiązki dzielimy po równo, tylko to nieszczęsne gotowanie "wisi" po mojej stronie nie zrównoważone niczym.

Niczym? Luksus niepracowania nazywasz niczym? No cóż...

[lornetka]

Inanna po co pytasz, skoro wszystko co zostało powiedziane negujesz?
Ile osób musi Ci jeszcze powiedzieć, że powinnaś gotować tak samo dla męża jak dla swoich dzieci?

Jeśli chodzi o te możliwości to ty też masz- ugotować jeden obiad dla wszystkich!

[Inanna]

Niczym? Luksus niepracowania nazywasz niczym? No cóż...

Czyli uważasz, że kobieta zajmująca się dziećmi nie pracuje... Więc za co płaci się nianiom?

[sylwia65]

Moja teściowa takie hoduje

Ma jeszcze jakies na stanie..?

[Mafia]

Inanna, a weź ustal z mężem stawkę za opiekę nad dziećmi (bo w końcu jesteś nianią), a jak zechce to dorzuci za odkurzenie czy ugotowanie obiadu. Czy taki układ Cię zadowoli?
Czy mąż musi żonie płacić? Nie rozumiem naprawdę Twojego punku widzenia.

[trzkasienka]

[quote name='Inanna' date='Mon, 26 Oct 2009 - 20:30' post='8175158']
Nie przyszło mi do głowy rozumieć Twoją wypowiedź jako chęć obrażania mnie. Chodzi mi po prostu o to, że:
Kiedyś pracowaliśmy obydwoje i tylko ja gotowałam. Czy uważacie że to sprawiedliwe?
Dziś jestem na wychowawczym, ale nie uważam, żeby do zakresu czynności kobiety na wychowawczym należało gotowanie dla męża. Uważam, że do tego zakresu czynności należy to, co dotyczy bezpośrednio dzieci. Czyli gotowanie dla nich - tak. Gotowanie dla męża natomiast uważam za przejaw mojej dobrej woli, nie zaś za obowiązek na zasadzie: ja pracuję - więc ty mi gotujesz!
[/quote

problemem nie jest gotowanie dla męża, problemem jest Twoja postawa, która nie jest postawą w żadnym przypadku wychowawczą, a podkreślasz, że jesteś na wychowawczym, by wychowywać dzieci, a tak na dobrą sprawę, co tym dzieciom swoją postawą sygnalizujesz? niemal wszystko zostało już powiedziane..

- dzieci w jakiś sposób Tobą sterują, spełniasz ich zachcianki gotując dla nich 2 osobne obiady, dla mnie to pomyłka. Pamiętaj, że Twoje dzieci są małe, teraz są to tylko obiady, ale gdy dorosną będą miały inne wymagania i Ty je będziesz spełniać... musisz tutaj postawić bardzo jasne granice.

- dzieci dla Ciebie są na pierwszym miejscu, Ty na drugim, a mąż na samym końcu.. a tak naprawdę to od niego zależy Wasza egzsytencja i jej poziom. Do momentu, w którym nie zmienisz hierarchii tych wartości (dla mnie jest to postawienie potrzeb każdego członka rodziny na tym samym poziomie), to będziesz rozgoryczona..

- w pracy nie jest tak, że robisz to, co chcesz i kiedy chcesz. Często masz wiele zadań, których nieciepisz a robisz, bo musisz. Podjęłaś decyzję pozostania w domu, a z tym łączy się też wiele zadań, które ktoś musi wykonać...

Ważne jest bys nie faworyzowała dzieci kosztem męża, gdyż on ma takie same prawa, jak one i jak Ty, przecież tworzycie rodzinę! Kwestia podziału obowiązków rodzinnych, to kwestia dogadania się partnerów (a dotyczy to zwłaszcza sytuacji, w której obydwoje pracują). Gdy ja pracowałam poza domem od rana do nocy po powrocie czekał na mnie zawsze obiad, teraz role się odmieniły.

[skanna]

Czyli uważasz, że kobieta zajmująca się dziećmi nie pracuje... Więc za co płaci się nianiom?

Inanna, ano widzisz, ja pracuję, na etacie, ale ten mój etat taki dziwny jest, że sporo wolnego mam. I w związku z tym automatycznie przejmuję na siebie większą część obowiązków domowych, bo to dla mnie jest oczywiste, że mam więcej czasu na to. Bo też jest oczywiste, że pracując tak mało jak pracuję, zarabiam adekwatnie do tego i to głównie mąż utrzymuje rodzinę.
Tak samo było, kiedy byłam z dziećmi w domu, na macierzyńskim czy wychowawczym. I tak, uważam, że kobieta w domu na wychowawczym ma, pomimo wysiłku związanego z opieką nad dziećmi, znacznie bardziej luksusową sytuację niż tak, która pracuje, a po godzinach zajmuje się domem i dziećmi.

[Fasola]

Ma jeszcze jakies na stanie..?

Nie, ale ja pobieram u niej korepetycje w zakresie przygotowania syna do bycia mężem, więc wiedza pójdzie w następne pokolenia.