Opcje

[Mat Ko Ma]

Asieńko - szczęścia życzę. Tyle na temat.

[Helena]

Piszcie, piszcie takie historię bo może w końcu uwierzę, że one dzieją się naprawdę

[m.dorota]

Takie historie naprawde podbudowuja na duchu.
Tak sie ostatnio zastanawiałam czy mam szanse jeszcze poznać kogoś z kim ułożę sobie życie na nowo.
Po tym co przeczytałam wierzę że i ja spotkam na swojej drodze kogoś kto pokocha mnie i moje dziecko.
Pozdrawiam Asieńke życząc wiele szczęścia i radosci na nowej drodze.

[Anai_]

Ha, przeczytalam pierwsze posty i zauwazylam podobienstwa, stadium malzenstwa takie samo, staz i wiek dzieci podobny. Samoocena na tym samym poziomie. Jedyna roznica to fakt, ze moje dzieci maja z ojcem kontakt. I tez nie umiem nic zmienic. Owszem mowie glosno ze sytuacja mnie meczy, ze albo woz albo przewoz.
Teraz K w delegacji i 2 dni temu uznal, ze faktycznie to nie ma sensu. No i nadeszla chwila rozstania.
Twoja historia ma happy end. Gratuluje. Jednak na moim etapie trudno mi w to uwierzyc, ze jest dla mnie nadzieja, tym bardziej, ze slub koscielny to dla mnie nie tylko papier...