Opcje

[aniakuleczka]

Dziewczyny, komuś muszę pomarudzić.
ostatnio coraz częściej dopada mnie beznadziejność
niby wszystko jest ok, ale świat wydaje się wyłącznie bylejaki, szary
a ja nie mam na nic ani siły, ani ochoty ani mocy.
nic mi się nie chce, nic nie potrafię zrobić
no takie momenty przychodzą - i czasem trwają kilka minut a czasem kilka dni.
Wszystkie trudności życiowe typu - zepsuty kabel w mieszkaniu, które wynajmuję - przerastają mnie i nie wiem, co mam z nimi zrobić.

niepokoi mnie to, bo to nie ja, ja taka nie jestem.

niby poziom hormonów TSH w normie,
więc tym razem nie mogę tego zrzucić na tarczycę,
zwłaszcza, że fizycznie siłę mam.
To raczej melancholia jakaś.

Sytuacja jest taka:
Helenka ma 9.5 miesiąca
od stycznia wróciłam do pracy, w której nic mnie ciekawego nie czekało, więc siedzę na forum, bo jeszcze mnie nie wdrożono w akutalne projekty.
wracam do domu i dziecko nie schodzi z moich rąk, a rzeczy do zrobienia nie brakuje
mój mąż gdy wraca do domu ma ochotę nic nie robić i siedizeć przed komputerem lub telewizorem,
prawie nie rozmawiamy, zresztą rzadko jesteśmy sami, bo wprowadziła się do nas teściowa, która niby się nie narzuca, ale jest po prostu stałym elementem naszych rozmów i życia. i w tym też nie do końca się znajduję.

Może po prostu brak mi słońca?
Nie mam pojęcia. Ale niepokoi mnie to, bo zdecydowanie się pogłębia.

[xxyy]

Aniakuleczka wyrwij sie z mezem sama na jakis spacer, na kawe. Sami. A jak nie mozesz zostawic dziecka z kims to chodzcie sobie razem na spacery w wekendy. Najlepiej niech to bedzie taki weekendowy "obowiazek".
Osobiscie odkrylam moc takich spacerow, polecam do sprobowania:-)

Od czego trzeba zaczac.

[aniakuleczka]

Dzięki,
próbuję go wyciągnąć, ale on jest niechętny. Na propozycję spaceru odpowiada- to idź.

[matunia]

aniakuleczka zgadzam się, że pogoda na pewno robi swoje. Ale na pogodę chyba nie można wszystkiego zrzucić. Ja osobiście mogę odnieść się do kwestii pracy. Prace mam przyjemną, jestem zadowolona, ale jak wracam do domu to naprawdę nie wiem w co ręce włożyć... wiem że jest dziecko i trzeba poświęcić mu swój czas i uwagę, on tęskni i czeka na mnie pół dnia, chce się nim zająć, ale jednocześnie wiem że mam tysiąc innych rzeczy do zrobienia. Mam dwa wyjścia, albo olać wszystkie obowiązki domowe i zająć się dzieckiem a potem po nocy gotować, sprzątać i prać - co z pewnością też odbija się na relacjach z mężem. Albo zajmować się dzieckiem "na pół gwizdka" i w między czasie wstawić jakąś zupe, ogarnąć mieszkanie. Wtedy wieczór mam na jakiś odpoczynek i na "zajęcie" się mężem Czasem tak jak Ty wpadam w taką beznadziejność że nie da się pogodzić wszystkiego, zawsze coś jest kosztem czegoś. Nie można być jednocześnie idealną matką, żoną, pracownicą i gospodynią domową i chyba po prostu trzeba to zaakceptować. Czasem trzeba przymknąć oko na pewne niedociągnięcia.

Co do teściowej...to jakaś przejściowa sytuacja? czy już na stałe się do Was wprowadziła? No nie da się ukryć, że to nie ułatwia sytuacji, nie możecie pewnie nawet pokłucić się w samotności.

[aniakuleczka]

To cenne co piszecie,
teściowa pewnie wprowadizła się na 2 lata - do czasu aż Helenka pójdzie do przedszkola.

musze sobie znaleźć jakieś małe sukcesy, żeby się jakoś z tego smutku wyrwać.
wczoraj poszłam do fryzjera i ......... na ciastko bo przy tym wszystkim jestem oczywiście na diecie.

ullaaa - masz rację, nie da się być idealną.
agami - może czas dać czasowi czas.

potrzebuję marzeń i małych celów do osiągania

[Ciocia Magda]

Ania, a może mąż też jest przygnębiony - z tego co opisujesz, po przyjściu z pracy siada przed tv, na spacer nie chce wyjść. Jak on się dogaduje z mamą? Takie nastroje się udzielają, może Tobie udzieliło się od niego?

Druga sprawa to piszesz, że po przyjściu do domu masz dużo zajęć - skoro macie teściową na stałe w domu, to może podzielcie się obowiązkami? Ona zajmie się obowiązkami domowymi, za to po Twoim przyjściu Ty zajmiesz się dzieckiem (skoro i tak z rąk nie schodzi), a ona niech wtedy odpoczywa.

Spacery to bardzo dobry pomysł - też stosuję na gorsze nastroje Mąż nie chce wychodzić - to wyjdź z córką. Może on do Was dołączy po jakimś czasie?

No i byle do wiosny!

[aniakuleczka]

zdaniem mojej teściowej w żłobku dzieje się dziecku krzywda,
dlatego zrezygnowała z pracy, żeby się zajmować dzieckiem
przy takiej argumentacji nie bardzo miałam wybór innej opcji.
nawet opiekunka to zło jej zdaniem.

mieszkamy w kamienicy, w której ona ma swój pokój, zdala od naszego,
wzięla na siebie gotowanie, co też mnei przybija, ale tu akurat się dostosowuję,
bo chudnę jak ona gotuje, to jedyny plus całej sytuacji
a dziecko ma ugotowane 3 posiłki super-ekologiczne

Muszę zacząć wprowadzać to spacerowanie.
Właśnie zaczęłam marzyć o tym, że na wiosnę kupię Helence krzesełko na rower i będę wyrywać się na jazdy po lesie

[aniakuleczka]

Ja jestem mamą Helenki,
ale ona jest mamą mojego męża.
i gdy ja szukałam opiekunki, on ze swoją mamą zdecydowali,
że lepiej będzie dla dziecka i dla domowego budżetu
jeżeli babcia się zajmie Helenką.

Niby lepiej.
ale czasem mam wrażenie że dla wszystkich prócz mnie

[captain.jmw]

on ze swoją mamą zdecydowali,
że lepiej będzie dla dziecka i dla domowego budżetu
jeżeli babcia się zajmie Helenką.

Niby lepiej.
ale czasem mam wrażenie że dla wszystkich prócz mnie

I konflikt gotowy.
A jeśli dobija Cię, że ona gotuje, to czemu nie postawisz na swoim?
Może mąż poczuł się znowu jako syn po pierwsze a nie mąż i stąd niechciejstwo?
Poza tym, mówisz, że w kwestii gotowania, akurat sie dostosowujesz ale ja widzę, że dostosowałaś się ze wszystkim i podjęto ileś tam decyzji całkowicie poza tobą.
Czas porozmawiac chyba z mężem...

Ten post edytował agawhite wto, 24 sty 2012 - 15:29

[chaton]

zdaniem mojej teściowej w żłobku dzieje się dziecku krzywda,
dlatego zrezygnowała z pracy, żeby się zajmować dzieckiem
przy takiej argumentacji nie bardzo miałam wybór innej opcji.
nawet opiekunka to zło jej zdaniem.

Czekaj, chwile, ale czyje dziecko, kto je wychowuje?

Kto jak nie Ty z mezem ma decydowac o sposobie opieki nad dzieckiem?
Wiesz, ja bym w zyciu nie dala zadnej z tesciowych dziecka pod opieke. Czulabym sie po pierwsze pozbawiona dziecka, po drugie czy one maja wyksztalcenie w tym kierunku? Czy sa w stanie poddac sie twojej wizji wychowania i wprowadzac ja w zycie, czy narzucaja wlasna?
Ja sie nie dziwie, ze mieszkajac z tesciowa masz wrazenie, ze nie masz wlasnego zycia.
Powazna rozmowa z mezem chyba sie narzuca.
I zrob cos dla siebie!

[Ewcia!]

i gdy ja szukałam opiekunki, on ze swoją mamą zdecydowali,
że lepiej będzie dla dziecka i dla domowego budżetu
jeżeli babcia się zajmie Helenką.

Niby lepiej.
ale czasem mam wrażenie że dla wszystkich prócz mnie

Dla budżetu tak. Czy dla dziecka?
Dla Ciebie raczej nie

Jeśli Was to nie zrujnuje, rozważ jednak opiekunkę , wtedy Babcia mogłaby zająć się Młodą sporadycznie, a Wy gdzieś wyjść bez obciążeń. Sytuacja byłaby zdrowsza.

Bo z punktu widzenia Teściowej, sytuacja też może się okazać niekomfortowa - "prowadzę im dom, opiekuję się dzieckiem, nie mam swoich pieniędzy, a Jej i tak źle"

[captain.jmw]

Bo z punktu widzenia Teściowej, sytuacja też może się okazać niekomfortowa - "prowadzę im dom, opiekuję się dzieckiem, nie mam swoich pieniędzy, a Jej i tak źle"

Amen.
Przerabiałam.

[kalarepa78]

To cenne co piszecie,
teściowa pewnie wprowadizła się na 2 lata - do czasu aż Helenka pójdzie do przedszkola.

Aniu, z jednej strony - teściowa niewatpliwie sporo 'zainwestowała", ale też umowmy się - gdyby miała super pracę, to tak łatwo by jej nie rzuciła. Sytuacji nie zazdroszczę (choć mam zupełnie normalną teściową) i trzymam kciuki za jej oswojenie/zmianę.
I nie wiem, jak Ty, ale (o ile nie wydarzy się nic nieprzewidzianego) my zmierzamy wyslać Piotrusia jako dwulatka do przedszkola - opcja przetrenowana z Krzychem Wtedy zostałby Ci rok mieszkania z teściową.

[aniakuleczka]

Ładuję w siebie regularnie trochę magnezu,
i choć niektóre rzeczy dalej mnie wkurzają, to jakoś melancholia nie łapie
a może się bardziej pilnuję.
Spacery jako obowiązkowe ustalone.

Kalarepa - rok to brzmi obiecująco. Jeżeli wytrzymam jeszcze miesiąc, to potem może będzie łatwiej
a potem poślemy dzieci do jednego przedszkola

[mim0za]

Bo z punktu widzenia Teściowej, sytuacja też może się okazać niekomfortowa - "prowadzę im dom, opiekuję się dzieckiem, nie mam swoich pieniędzy, a Jej i tak źle"

Z tym się zgodzę i jeszcze zapytam czy masz pewność, ze teściowa nie wypomni Ci swojego poświęcenie za kilka lat? I czy jesteś pewna, że wyprowadzi się za 2 lata?