Opcje

[anulkas]

A moze prozmawiajmy o stanach psychicznych kobiet po porodzie? Z tym problemem boryka sie coraz wiecej mam! I niewiadomo co robic? Zmeczenie, stany lekowe! Jak mozna tak dlugo zyc?

[mamuśka81]

m a r t u c h a 9 6,
u mnie było podobnie , chyba głównie przez problemy z karmieniem. JEst mi strasznie wstyd i nikomu tego nie mówiłam (nawet mężowi) , że zaraz po urodzeniu do mojego synka nie czułam nic. Łzy lecą mi jak szalone jak to piszę i czuję się z tym okropnie. Pierwszy miesiąc życia synka zamiast najwspanialszego czasu był dla mnie koszmarem. Płakałam dnie i noce, bo mały nie chciał jeść z piersi, nie miałam w nikim wsparcia (prócz męża-ale on całymi dniami był w pracy).
Teraz jest dobrze , kocham krzyśka i uwielbiam z całego serca, ale boję się drugiej ciąży bo nie chcę znowu czegoś podobnego przeżywać.

A jeśli chodzi o depresje, to chyba mam ją od dłuższego czasu, nie związaną z porodem . Myśli o śmierci, ciężkiej chorobie, paniczny strach podczas jazdy samochodem, miliony chorób które po części faktycznie mam.I nie wiem gdzie szukać pomocy, wstydzę się tego.
Zazdroszczę ludziom którzy żyją bez czarnych myśli, którzy maja szczęśliwe rodziny. I brakuje mi osób, które rozumiałyby mnie, które przeszły przez to co ja. Może właśnie takie zamknięte forum by mi choć trochę pomogło.

[bibiczek]

m a r t u c h a 9 6,
u mnie było podobnie , chyba głównie przez problemy z karmieniem. JEst mi strasznie wstyd i nikomu tego nie mówiłam (nawet mężowi) , że zaraz po urodzeniu do mojego synka nie czułam nic. Łzy lecą mi jak szalone jak to piszę i czuję się z tym okropnie. Pierwszy miesiąc życia synka zamiast najwspanialszego czasu był dla mnie koszmarem.

miłaam dokładnie tak samo. Po cesarce myślałam raczej o sobie i swoim bólu. Dobrze że był przy mnie mążk tóry baby bluesa zdiagnozował i pomógł mi przez to przejść.
Uważam że powinno być gdzieś miejsce w którym młode mamy mogą się wypłakać, poprosić o pomoc i radę, nie wstydzą się swych czasem bardzo ciężkich uczuć

[muppet]

miłaam dokładnie tak samo. Po cesarce myślałam raczej o sobie i swoim bólu. Dobrze że był przy mnie mążk tóry baby bluesa zdiagnozował i pomógł mi przez to przejść.
Uważam że powinno być gdzieś miejsce w którym młode mamy mogą się wypłakać, poprosić o pomoc i radę, nie wstydzą się swych czasem bardzo ciężkich uczuć

To prawda, ten różowy obraz macierzyństwa szkodzi kobietom, które indywidualnie przeżywają poród. To w końcu ogromne obciążenie dla organizmu i psychiki. Dobrze, że miałaś przy sobie myślącego partnera, który Cię wspierał