Opcje

[ez]

Ostatnio mam coraz więcej pracy, muszę zostawać po godzinach. Siedzę i tęsknię. Nie zawsze tak jest, ale coś coraz częściej.
Nie myślałam, że macierzyństwo jest takie piękne i wydaje mi się, że tak dużo tracę pracując. Z drugiej strony siedząć w domu pewnie czułabym się nieszczęśliwa.
Och, życie.
Ale za tydzień urlop Poszalejemy z Asią.

[Aleksandra_D]

Witaj ez!
Ja jestem w tak zwanej komfortowej sytuacji. Pracuję w domu, a szef przyjeżdża do mnie. Hehe... jest tylko parę ale. Niby fajnie, ale tak naprawdę pracować mogę tylko wtedy gdy Gosia śpi. Córa jest osóbką bardzo aktywną, przez co bardzo absorbującą. W ciągu dnia śpi ok 2 godzin co pozwala mi na ogarnięcie domu i zrobienie obiadu. Natomiast zasypia między 21 a 22, po czym budzi się na karmienie w okolicach 2 w nocy. Oficjalnie mam 4 godziny na zrobienie pracy przeznaczonej na 8 godzin. Oczywiście się nie wyrabiam, a na dodatek jestem mocno niewyspana bo Gosia wstaje ok. 7 rano. Jak pracuję w ciągu dnia to mam wyrzuty sumienia, że nie zajmuję się córcią, a jak nadchodzi termin oddania pracy to szlag mnie trafia, bo nie mam gotowej i sprawdzonej całości pracy. Buuu..... i na dodatek urlop mam tylko bezpłatny.

Życzę Ci udanego urlopu.

[AgaMamaTrojaczk�...]

Cześć Ez! Mnie to czeka już za 2 miesiąca. Wracam do pracy, muszę i chcę bardzo bo kasa potrzebna.

Mam dodatkową motywację ale baaardzo będę tęsknić za moimi chłopakami. Poadrawiam! agnieszka

[Alka]

Moja Kruszynka zazwyczaj przed moim wyjściem z pracy domaga się buziaka, potem robi papa rączką i ja znikam a ona zostaje z babcią. Niestety zdarzają się dni takie jak np. dzisiejszy kiedy z łezkami w oczach mówi, że "mama ma tu być", potem jeszcze dodaje, że "mama powinna tu być" i serce mi pęka... I jeszcze chce na rączki i chce się tulić a ja muszę do pracy.... I siedzę teraz ze łzami w oczach na samo wspomnienie choć przypuszczam, że córcia bawi się już wesoło z babcią....

[Małgoś.dz]

Ez, myślę że nie ma złotego środka na wszystie sytuacje, które nas w zyciu spotykają. Chyba od nas samych trochę zależy, czy w danej sytuacji dopatrzymy się więcej stron dobrych czy złych. Wierzę, że tęsknisz w pracy za swoim dzieckiem. Ale i przebywanie non-stop z dzieckiem w domu, wcale nie jest takie różowe. U mnie dodatkowo tak się składa, że mam tzw. "wolny zawód" i zlecenia wykonuję w domu - zwykle w nocy, bo w ciągu dnia przy moim smyku się nie da. Efekt jest taki, że padam ze zmęczenia. Czasami marzę o tym aby gdzieś się zatrudnić, a potem po 8-iu, czy nawet 10-ciu godzinach biec stęskniona do domu, by tulić mego synka do upadłego.

Pozdrawiam wiosennie.

[mag_duszka]

Ania, pewnie że łechce... wszak to baaardzo miłe uczucie być niezastapionym; a na dobra sprawę to jedyna taka relacja - bo co mąż, bądź co bądź, zawsze może mnie wymienić no lepszy/nowszy/po prostu inny egzemlarz
a tak poważnie, to jak wszystkie miotam się tam i z powrotem; nie chciałbym nie pracować, a jak wychodzę rano z domu, to o niczym innym nie marzę, jak zostać... tak źle i tak niedobrze
Nie rzucam się, jak Kapsel, w wir prac domowych, bo po pierwsze wyrzuty sumienia z powodu pobytu z pracy kaźą im zostawić wszystko na rzecz Kostka, po drugie nie lubię i nie muszę (to z kolei przydusza wyrzuty, że marny obiad i pranie "w proszku"); za to urządzam synkowi "mamę-w-pigułce" (spacer, zabawy, księżeczki) i za chwilę myślę, że taka intensywmność wrażeń też nie jest dobra... i tak w koło Macieju.

[mag_duszka]

małgosia.dz.-całkiem Cię podziwiam; też w zasadzie mogłabym pracować w domu - wolny zawód to taka podono "wolność"... nawet próbowałam, więc nie jestem tak zupełnie gołosłowna; tym bardziej jestem pełna podziwu, bo byłam wiecznie niewyspana, zła jak osa, nie wyrabiałam się z terminami i w ogóle na całej linii była to porażka, w moim wydaniu.

[mag_duszka]

ja mam chwilki dla siebie, jak B. (znaczy się Sz. Małżonek) jest w domu i wtedy "okupuje" synka dokumentnie... zawsze mu mało; zresztą całkiem to przyjemne

[addera]

Hmmmmm.
Sama nie wiem co powiedzieć, bo u mnie sytuacja jest inna niż u was wszystkich. Ja pracuję, a moja druga połowa zajmuje się dziećmi (zwłaszcza Miśkiem, Dominika nie potrzebuje tak wiele uwagi). I jestem nie za bardzo szczęśliwa z tego powodu Mąż bez pracy jest coraz bardziej sfrustrowany, aj pewnie nie chciałabym całego czasu spędzać w domu ale.... ucikają mi chwile, które nigdy nie wrócą Pierwszy ząb Michała - byłam w pracy Pierwsze samodzielne kroki Michała - byłam w pracy Jak tylko zbliżam się do drzwi wyjściowych w mieszkaniu - Michał robi mi od razu papa a mi się serce ściska
Sama nie wiem czy lepiej byłoby mi gdybym spędzała z dziećmi całe dnie, ale trochę to przykre jak okazuje się, że nie jestem niezbędna, że może mnie ktoś zastąpić. Tylko jak karmiłam piersią (Misiek własnie sam zrezygnował ) to były tylko moje chwile i mojego małego synka, wtedy byłam niezastąpiona i było mi z tym dobrze.
Niby nie ma złotego środka (tak już napisała mama przede mną), ale warto znaleźć własny spokój i nie mieć wyrzutów sumienia z powodu pracy, bo gorzej jest jak tej pracy nie ma a jest potrzebna (zdarza się to niestety coraz częściej )
Pozdrawiam mamy praujące i te które wychowują swoje dzieciaczki.
Pracująca.

[Małgoś.dz]

Mag-duszko!

Da się, naprawdę. Ale przyznaję, że jest ciężko... Zwłaszcza gdy siedzę przy komputerze i próbuję pracować, a mój 15-to miesięczny brzdąc skacze po mnie lub rzuca się na klawiaturę. Wrrrrr
Dlatego stanowczo wolę pracować nockami. A niewyspanie... I chroniczne zmęczenie... No cóż, człowiek się przyzwyczaja. I cieszy się z tego co ma. Niektórzy mają jeszcze mniej... Albo więcej, zależy jak na to spojrzeć.

Pozdrawiam.

[mag_duszka]

małgosiu.dz.,wiem, wiem, że się da, ale to baaaardzo trudna i wymagająca samodyscypliny forma... robiłam nocami dyplom, pracując w ciągu dnia i byłam wykończona - nadal podtrzymuję: jestem pełna podziwu!

[mag_duszka]

addera, zaciekawiło mnie to, co piszesz, bo mój mąż co jakiś czas deklaruje, że chciałby posiedzieć w domu z synkiem i pobyć "kurczakiem domowym". Mówię:"proszę bardzo, przez jakiś czas mogę sama ciągnąć wózek pod tytułem <rodzinna kasa>". Uśmiecha się, mówi, że pomyśli o tym... i na tym się kończy; później okazuje się, że w firmie (w firemce raczej) nie poradzą sobie bez niego itd (zresztą jest w tym trochę racji - wszyscy wiemy, jak funkcjonuje firemka gdy szef na urlopie ) Myślę sobie, że nie wytrzymałby długo w warunkach domowych, ale może się mylę, moze niepotrzebnie go skreslam tak po cichu, skoro Twoja Druga Połowa sobie radzi tak dobrze; nawet jeśli mówisz, że jest trochę zirytowany siedzeniem w domu, to przecież normalne -"my kobiety, stworzone do tego podobno" też odczuwamy frustrację

[ez]

Kolejna część tragedii. Zaplanowany urlop zniknął, ot .... Pilny projekt, pilna praca. Łzy mi się cisną do oczu, tak bardzo potrzebuję odpoczynku. I tak bardzo zazdroszczę wszystkim mamom siedzącym w domu.
Życie nigdy nie jest proste, musimy mieć dom, zaczynamy budowę, od lat na wynajętym potrzebuję kawałka kąta, nie mogę zrezygnować z pieniędzy. Tysiące myśli kłębią mi się w głowie.
Oj nie jest łatwo byc kobietą sukcesu z dzieckiem i mężem. Kładę się po północy spać. Do 22.00 bawię się z Asią potem chwilę zajmuję domem i padam w poduszki aby rano popędzić do roboty. Jak się uda o 16.00 pędzę do domu i tak w kółko.

[mag_duszka]

ez, wiem, że to żadne pocieszenie, ale właśnie się dowiedziłam, że nie dostaneę urlopu w Wielki Piątek (tym samym nasz wyjazd do Krakowa kurczy się w oczach), bo "oni sobie bez Pani nie poradzą"... g* prawda, doskonale sobie radzą, a w piątek Austryjacy i tak nikt nie pracują dłużej niż do 14.00., ale my musimy trwać na posterunku, zwarci i gotowi.
Ale uśmiechnij się, 16-ta to całkiem cywilizowana pora, a teraz dLugo jest jasno. Jak wreszcie przyjdzie wiosna, to i na spacery popołudniowe zdążysz