, podzielcie się swoimi myślami i przeżyciami Opcje

[AniaEL]

Mój dzień też się zbliża. Jest mi smutno, ale .......
staram się o tym nie myśleć, nie zastanawiać się "co by było, gdyby".

Moja siostra urodziła 2 października. Cieszę się tak, jakby to była moja córka.

[Ewa75]

Moj dzien juz minal (2.09.05)
Juz 3 lata minely a dalej boli.Niema dnia zebym nie myslala o naszym aniolku,choc mam 2 wspanialych,zdrowych dzieciaczkow,wiem ze nasz aniolek patrzy na nas z gory.

[syza7]

Ja trafiłam na bardzo dobrą opiekę. Od momentu pojawienia się plamienia położono mnie do szpitala i trzymano aż ustąpi. Po miesiącu w domu około 14 tc pojawiły się skurcze i krwawienie. Akurat miałam kontrolne USG, które wykazało zatrzymanie się rozwoju w 8 tc i brak tętna płodu. Trafiłam do szpitala. USG miałam zrobione 3 razy. Ostatnie zrobili mi jeszcze przed zabiegiem, aby wykluczyć pomyłkę. Oceniło to trzech lekarzy z ordynatorem na czele. Profesjonalizm tych ludzi zrobił na mnie wrażenie. Niestety, mimo ich opieki i gromady leków podtrzymujących, branych przez miesiąc, nie udało się. Moje dziecko narodziłoby się około 8 listopada. Przeżyłam silny szok, zresztą jak każda z was. Mamy już jedno dziecko, ale bardzo pragnęliśmy kolejnego. Teraz pragniemy spróbować znowu. Czuję, że jestem już na to gotowa psychicznie. Lekarz ocenił, że moje ciało również. Boję się kolejnej straty, ale bardziej przeraża mnie myśl, że kolejnego dziecka miałabym już nie mieć.
Trzymajcie się mocno. Czas leczy rany. Pamięć pozostanie. Bo tylko człowiek chory psychicznie lub wyzuty z uczuć może zapomnieć całkowicie.

[beata_77]

[wrona_j]

ja też poroniłam 06.12.2005
historia bardzo podobna jak wasze. plamienie, strach, płacz, szpital, nadzieja, strach, płacz, (prawdopodobnie puste jajo płodowe), zabieg czyszczenia, ból. na moje pytanie o powikłania i późniejsze problemy pani dr, która przygotowywała sie do wykonania zabiegu odpowiedziała, że powikłania po zabiegu mogą być zawsze i że podpisałam przecież zgodę na zabieg, po czym zasnęłam. to było bardzo profesjonalne podejście i ludzkie (na myśl o tej kobiecie dostaję gęsiej skórki).
czas leczy rany, pamięć pozostaje. jednak myślę, że każdy musi to przeżyć w sobie i każdy przechodzi przez to inaczej.
dziś mam kochanego syneczka ale o moim aniołku pamiętam. mam nadzieję że nie będę już więcej przez to musiała przechodzić.
Pozdrawiam was bardzo i życzę dużo siły

[beata_77]

Sabinko Dziś tak mocno Cie przytulam i mam nadzieję, że wspólnie z nami jakoś przetwasz ten dzień. Nie wiem dlaczego tak się zeszło, ale dziś akurat "Dzień Dziecka Utraconego". Łączę się w bólu i płaczu z wszystkimi mamusiami, które straciły swoje dzieci
Jutro już będzie lepiej ...

[mamakapselka]

Sabina dziś przytulam Cię mocno! Trzymaj się dzielnie i pamiętaj że Twój Aniołek patrzy na Ciebie!!

[emka31]

Sabina mocno i to mocno przytulam trzymaj się kochana , zobaczysz dasz sobie radę
Jesteśmy z Tobą

(*)

[leni 1]

Sabinko przytulam Cie bardzo, bardzo mocno.
Twoja córka jest niezwykła.

[Fiefiora]

[Gosiaczek.K]

Moja Wika (9lat) mówi do mnie dziś: "mamo musisz ze mną koniecznie iść do Kościoła! Pytam- czemu?
Ona: Bo dziś są urodzinki Michałka, a Ty zaspałaś i nie byłaś na jego Mszy, musi przecież mieć jakiś prezent od nas."

Tak....

Kochana jest, taka siostra to skarb...

Dla wszystkich naszych Aniołków (*)(*)(*)

[Gosiaczek.K]

Wczorajszy Dzień był ciężki...

[Choco.]

Czytam Was i płaczę...nie umiem nic napisać.
Straciłam dwoje dzieci i to nadal tak boli,że ja zwyczajnie nie umiem o tym pisać, bo łzy ściskają gardło i lecą po policzkach,
Przykro mi, że tak wiele z nas spotyka takie cierpienie.
Ściskam Was mocno!!!
Sabino- Twoje posty dodają mi siły!

[Choco.]

Musi...tak, jak piszesz. I ja w to wierzę, czekam...
Rok temu (26 pażdziernika) straciłam swoje drugie dziecko (pierwsze straciłam przed narodzinami Michasia). W tym samym czasie moja przyjaciółka (żona mojego kuzyna) rodziła swojego drugiego syna- a mojego chrześniaka. Pamiętam, jak pojechałam do nich, gdy mały miał około miesiąca. Nie wiem dlaczego, ale cały czas widziałam w nim moje dziecko, mojego Aniołka i było mi ciężko mimo, że tak bardzo się cieszyłam z jego narodzin. Kasia miała termin na 8 listopada, czyli na dzień gdy ja urodziłam Michała ( to wszystko skutki świętowania Walentynek) a urodziła, gdy moje dziecko odeszło. Naszą rozmowę pamiętam do dzisiaj, mówiła że wie, że nic nie zwróci mi mojego dziecka ale chce, żeby mój ból był chociaż trochę mniejszy i prosiła abym została chrzestną matką małego Fabiana. To się nazywa prawdziwa przyjaźń. Za tydzień Fabian będzie miał rok, i będzie rocznica odejścia mojego Maluszka....widok uśmiechu tego chłopca i jego radość życia zmniejsza ból...

Wczoraj przez przypadek włączyłam wieczorem TV i jakiś młody chłopak śpiewał "Tears in heaven".... ścisnęło w gardle. Damian mimo, że nie mówiłam o co chodzi przytulił mnie i powiedział, że czuje to co ja. Dobrze, że on jest...i Wy.

[majul]

Dagmarko
przytulam Cie mocno... (*) (*)

dla Aniołków (*) (*) (*) (*) (*) (*) (*) (*) (*)

[Choco.]

Majul- a ja Ciebie. Wiedz, że pamiętam o Tobie...napiszę, niech tylko rzeczywistość (czas) bardziej sprzyja...
Ściskam