, dotyczy dwutygodniowego noworodka Opcje

[Gosia83]

Po przeczytaniu Tracy Hogg "Język niemowląt" wpadłam w taki dołek emocjonalny, że głowa boli - bo okazała się że wszystko robię nie tak praktycznie. A jak zaczęłam wprowadzać zmiany jakie proponowała u mojej wówczas dwumiesięcznej córki - to już w ogóle nic z tego nie wychodziło.
Książka zamiast zmotywować to doprowadziła mnie do: obwiniania się, złości na siebie - a także na dziecko, które chyba nie wiedziało że powinno spać i jeść o wyznaczonych porach i płaczu mojego i "niezdyscyplinowanego niemowlaka".
Ogólnie rady potem jakoś same się wdrożyły...ale dopiero jak Kinia miała ok 6 miesięcy...choć nie wszystkie, bo na 6 miesięcy z jedzeniem to jeszcze samowolka była...
W ogóle wszystko się z czasem zaczęło układać - według swojego instynktu.

Wszystko w swoim czasie...Z Kinią największy problem miałam z jedzeniem i spaniem. Cyca ssała co godzinę a nawet częściej i to niestety bardzo długo - wszystko się jakoś ułożyła jak zaczęłam nowe pokarmy wprowadzać.
A spanie jej na początku to drzemki nie 15 a 5 minutowe. Teraz już to wspominam ze śmiechem.

[beata_77]

azyrafka tak czytam Ciebie

Jak przyszła na świat Natalia, praktycznie zmieniło się to, że ja byłam w domu a nie w pracy.
Reszta bez zmian, nasze dziecko było idealne, wszystko pod zegarek, jedzenie spanie...sielanka... idealne dziecko idealna miłość...żadnych problemów.

Kiedy na świat przyszedł Adaś........ hmmm mimo iż zaraz skończy 8 miesięcy nie było dnia żeby coś poszło zgodnie z planem dnia poprzedniego. Kiedy chce śpi, kiedy głodny dostaje papku. Oprócz cycusia jada dwie kaszki, obiadek i deserek i to wtedy kiedy on akurat chce. Nie podam obiadu na siłę, bo zwymiotuje.

Nie jesteś w stanie tak "wyszkolić" dziecka (przepraszam za te słowo), żebyś mogła bez obaw je oddać pod opiekę innym.

Ja Ci powiem tak, jeżeli dziecko bez problemu za jakiś cza zaakceptuje butelkę, to nie masz się czego obawiać. Samo ssanie smoczka już jest znakiem, że nie będzie z tym problemu.
Mój syn po dziś dzień nie akceptuje butelki, żadnych herbatek, smoczków ...
chciałam iść na kurs i zrobiliśmy taki dzień, żeby spóbować zmusić Adasia do butelki... nie jadł cały dzień, ani mojego ani modyfikowanego, nic .... nie mam pojęcia ile jeszcze tak będzie, cieszę się że mogę z nim być i dawać mu siebie wtedy kiedy mnie potrzebuje.

Jedynie spanie, ja z tych co odkładają do łóżeczka. Nie wysypiam się z dziećmi. Teraz jestem u rodziców, Adaś śpi w łóżeczku Nati ze mną ..pcha się, oplątuje tymi szpytakami, słodkie to bardzo ale rano czuję się jakbym wróciła z wykopek

A tak na marginesie - jeśli dziecko jest nakarmione, przewinięte, ma ciepły kark , nie wije się, ale tylko płacze czy na rękach, czy odłożony to o co mu może chodzić?

Oj skąd ja to znam ... a jak przystawisz do piersi ?.... już nie boli ?

Zaopatrzona w poduszki stołeczki pod nogi siedziałam i karmiłam, ssał najkrócej pół godziny... był po prostu głodny... ciągle głodny ...


Trzymam kcuki &&& ciesz się maleństwem teraz

[azyrafka]

Beata 77, jak go w końcu przystawiłam do piersi bo już nie wiedziałam co jest grane to się uspokoił, ale tak każde dziecko przecież robi. Usnął to go po jakimś czasei odłożyłam do łóżeczka. Obudził się bo cyca nie było, dostał smoczek i teraz śpi.

A wogóle wbrew zarzutom - nikt na mnie nie wymusza takiego podejścia, że dziecko ma spać w łóżeczku. Mam bardzo kochającego, wspierającego i opiekuńczego męża, który zajmuje się synkiem z własnej nieprzymuszonej woli i nie traktuje go jak konkurenta! I jak dotąd dziecko śpi w łóżeczku i przesypia noce, na dzienne drzemki też londuje w łóżeczku i też śpi. Nie rozumiem dlaczego to jest złe dla Was.

[azyrafka]

Ja wiem że wszystko się dzieje normalnie, normalnie się nie śpi w tym początkowym okresie, ciężko załapać jakąś tam organizację domu i życia i to wszystko rozumiem. Dla mnie nie jest problemem to, że moje dziecko nie jest książkowe, a tylko ciekawość jak się udało to tym mamom, które się chwalą, że im wyszło od samego początku. Tego nei potrafię zrozumieć i liczyłam na to, że na mój post odpiszą osoby, które właśnie tak działały od początku.

Moje dziecko nie jest dla mnie w żadnym wypadku probleme, chociażbym miała je przy sobie cały czas! Probleme jest to, że muszę zjeść, umyć się lub zrobić zakupy - bo to z dzieckiem przy piersi albo na rękach jakoś nie wychodzi

[azyrafka]

Nie zamieniłabym moich ślicznych oczek na żadne najbardziej grzeczne, najdłużej śpiące i najlepiej jedzące dziecko na świecie!

[ptentegesowa]

No i oto chodzi A reszta zobaczysz, że z czasem się unormuje

[agniesha]

Jak urodziłam córkę, to panna od samego początku robiła ze mną co chciała. Karmienie na żądanie, spała kilka razy dziennie po kilkanaście minut max, zasypiała przy cycku. W ciągu dnia nic nie potrafiłam zrobić w domu. Jedyne co chciałam wprowadzić od samego początku to stałą porę wieczornego zasypiania. Tak więc o określonej godzinie kąpiel potem karmienie i spanko... tylko, że mała spała póki miała cycek w buzi jak chciałam wstać to miała zaraz oczy jak 5 zł. Każda próba odłożenia kończyła się pobudką. Potrafiłam czasem leżeć przy niej niczym kłoda 2-3 godz. Czasem mi się udało ale spała w nim bardzo krótko. Potem budziła się na cycka i znowu lądowała przy mnie.
Prawda była taka, że łóżeczko to w zasadzie było u nas zbędnym meblem.
Wmówiłam sobie, że to moja wina i obiecałam sobie, że przy następnym dziecku nie popełnię tego błędu.
Dodam jeszcze, że córkę karmiłam 1,5 roku bo nie chciała za żadne skarby pić z butelki. mleka innego niż moje nigdy nie miała w ustach, bo pluła nim na kilometr.
Jak się urodził syn, to się zawzięłam. Karmiłam tylko i wyłącznie na siedząco, zaraz po karmieniu odkładałam do łóżeczka. Sam zasypiał, budził się po 3-4 godz, dostawał cycka i szedł spać. Przez pierwsze 4 m-ce nie wiedziałam, że mam dziecko. Mały tylko jadł i spał. Po prostu anioł. Jakoś tym razem miałam dużo mniej pokarmu, dokarmiałam z butelki i młody nie miał z tym żadnych problemów.
Pomyślałam, że jednak faktycznie przy pierwszym dziecku zrobiłam źle, że dałam się tak "sterroryzować"
Urodziło się trzecie i co? Córka przy nim to anioł!
Tym razem jakakolwiek próba wprowadzenia jakiegoś rytmu dnia spełzała na niczym. Gdybym chciała karmić na siedząco i potem próbować odłożyć malucha do łóżeczka, nie zmrużyłabym oka w nocy. W dzień prawie w ogóle nie sypiał. Smoczkiem pluł mi w twarz. Z butelki do tej pory nie pije. Jedynie co mądrego wyczytałam z książki "Język niemowląt" to to aby nie przegapić sygnałów jakie wysyła ci dziecko jak zaczyna być śpiące, bo potem będzie ciężko je uśpić. U nas się to sprawdzało. Po jakichś 3 m-cach młody się sam trochę wyregulował. teraz ma prawie 11 m-cy. Zasypia przy cycku ale jak zaśnie troszkę mocniej to przekładam go do łóżeczka i śpi raczej w nim do samego rana. Znaleźliśmy taki mały kompromis.
Wniosek dla mnie jest jeden, każde dziecko jest inne. Jedne da się "ułożyć" po swojemu drugie za cholerę się nie da. I tyle.

[wiktore]

Dziewczyny- dzieki za ten wątek! Wlasnie usłyszalam rady od babci i cioc- nie spij z dzieckiem, udusisz, przyzwyczajasz do spania przy piersi. no i patzre na moje 2 tygodniowe malenstwo i mojego 3,5 r. samodzielnego syna. on tez ze mna spał, ssał ile chciał, zadnego planu tracy hogg ani wtedy ani teraz nie udaje sie wprowadzic, ale teraz w przeciwienstwie do popredniego razu nie biczuje sie ze moje dziecko spi najlepiej kiedy jest obok mnie i ze chce ssac non stop. Teraz staram sie słuchac własnej intuicji.

[szeklanka]

Ciekawy wątek. Przeczytałam tę książkę i rzeczywiście mi się podobała. Głownie na inne spojrzenie, tam jest napisane ze dzieci są różne i trzeba to zauważyć ! Mój miś ma teraz 5 tygodni, to z czego korzystam to zapiski żeby wiedzieć kiedy go karmilam, jak długo i którym cyceem ( skleroze mam i zapominam a nie zawsze czuje). Łatwy plan, niewiem czy go mam, ale mniej wiecej wiem jak karmić i udaje mi się zaplanować wyjścia, już mi się udaje bo jak miał dwa tygodnie to myślałam ze to nie możliwe będzie... Ma okresy karmienia rzadziej a ma i częściej, poznajemy się już wiem ze jak nic nie działa w kwestii niezadowolenia i pielucha zmieniona to znaczy ze cycocha chce

W kwesti bycia żoną i matką - azyrafka tez tak mam ze młody od początku w lozeczku śpi w nocy i ja do niego wstaje. Ze mną ląduje nad ranem jak M wychodzi do pracy a my podsypiamy jeszcze z młodym.

Poczytalam to co napisalyscie, podoba mi to o intuicji, tego się uczę bo to moja pierwsza pociecha. Tez planuje wrócić po 7-8 miesiącach wiec tyle będę karmić, jak się uda. A pod koniec zobaczymy jak to będzie, ale to jeszcze chwila.
Spania trwale z maluchem sobie nie wyobrażam i wcale nie wydaje mi się to dziwne ale to moje zdanie. Przytulamu się, śpi na mnie w dzień czasem

kończąc o książce bo o tym była mowa, ja z niej wzięłam uzmyslowienie ZMIANY jaka jest pojawienie się dziecka, odrębności nowej istoty, dopasowania i nauki siebie ale na pewno nic na sile, chociaż przyznam ze do tego dojrzewam bo na początku jak dwie strony się komunikuja łatwo nie jest. Przed nami wakacje, ciekawe jak to jest tego się jeszcze boje bo kwestie karmienia po za domem rozwiewam już ale o tym inny wątek jest

tak czy inacze Azyrafka powodzenia? Jestem w tym samym momencie prawie co ty, na razie udaje mi jeść, kąpac siebie, czytać forum i coś innego tez zrobić wiec chyba dajemy radę z młodym

[pajka83]

A tak na marginesie - jeśli dziecko jest nakarmione, przewinięte, ma ciepły kark , nie wije się, ale tylko płacze czy na rękach, czy odłożony to o co mu może chodzić?

Znam to bardzo dobrze. u nas to były kolki. co wieczór przez 3 miesiące, potem po zastosowaniu dla nas cud leku juz dużo rzadziej.

A co do harmonogramu dnia. tez po porodzie zakupiłam te fatalna książke. też chciałam na początku aby moje dziecko było dobrze ułożone, aby nie trzeba jej było od niczego później oduczać.
I tak myslałam cała ciażę, a jak Maja się urodziła okazało sie,że nic nie jest tak jak bym chciała. Na początku w dzień spała w nocy nie. No i te kolki juz od szpitala. Codziennie 3-4 godziny płaczu wieczorem.
Po lekturze wyżej wymienionej załamałam się całkowicie, ale na szczęśie rozum mi wrócił i olałam wszystkie rady książkowe i otoczeniowe i słuchałam swojego instyktu.
Duzo pomogła mi w tym stronka https://www.przytulmniemamo.pl/vertical-slo...-usypianiu.html
Nie jest idealnie. u nas problem to zasypianie w wózku, spowodowane właśnie wyżej wspomnianymi kolkami, ale w końcu sie i od tego jakoś oduczymy.
O jakim konkretnym rytmie mozna dopiero teraz mówic, ale i tak nie jest jak w zegarku i wg godzin.

Wątek wspaniały dla początkujacych mam. Pewnie jakbym go przeczytała gdy moje dziecie miało tydzień, byłoby mi duzo łatwiej.


Ten post edytował pajka83 wto, 24 sie 2010 - 15:48

[walizka]

ja na szczęście przeczytałam tę książkę, jak Weronika miała już ponad miesiąc. Bo na początku było tylko słuchanie dziecka. Do książki mam stosunek ambiwalentny. Z jednej strony trochę pomogła - kilka rad i spostrzeżeń bardzo cennych - z drugiej trochę namieszała.
Cenna była np. informacja, że taki mały szkrab może sobie uciąć nawet 5-minutową drzemkę i to jest ok. Cenna była rada o robieniu notatek - wykorzystałam to podobnie do szeklanki: żeby wiedzieć, na którą pierś teraz kolej, no i żeby sprawdzić, czy jest jakaś prawidłowość w zachowaniach mojego dziecka.

"Łatwy plan" na początku też wydawał mi się cenny. Próbowałam podążać za sekwencją sen-jedzenie-aktywność, żeby właśnie złapać jakiś rytm. Przez kilka dni to "szło", a potem okazało się, że Weronika przed snem też chce do piersi. Uznawałam, że chce pomlaskać, bo przecież niedawno jadła, i odmawiałam jej piersi, tuliłam, dawałam smoka, bo nie chciałam "dziecka wiszącego na piersi" Niewiele to dawało, więc i tak kończyło się na piersi, z której sobie najpierw podjadała, potem zasypiała. Słucham dziecka, ale cały czas brak mi pomysłu na usypianie małej, bo faktycznie jest tak, że jak już zaśnie, budzi się, kiedy traci kontakt z piersią, albo kiedy wkładam ją do łóżeczka. I cały czas mieszam techniki usypiania, i nie wiem, czy to dobrze...
"Umoczyłam" też na radzie, że jedna pierś wystarczy na jedno karmienie. mam wrażenie, że od tego spadła mi produkcja mleka. Wróciłam do karmienia dwiema piersiami i odczuwam poprawę.

Jednak dziś nie jest łatwo być początkującą mamą Za dużo sprzecznych zaleceń. Ciągle nie wiem, co lepsze: smok czy palec? Każdy ma swoje argumenty, a z każdą moją decyzją wiążą się konsekwencje....

[LidkaM]

cytowany post usunięto

wielkie dzięki za te słowa, bo od dwóch tygodni morduje mnie myśl, że jestem złą matką. A złą dlatego, że nie spełniam wymogów mojego otoczenia odnośnie mojego macierzyństwa.
Dziś kładę się spać z Michałem bez wyrzutów sumienia, że robię mu krzywdę.

[aniakuleczka]

ech uwielbiam to forum za takie wątki
dlatego wyciągam i odgrzebuję!

Mam pytanie do autorki - jak po roku ocenia rytm dziecka i wprowadzone zmiany?

Też mam prawie dwutygodniowe dziecko
też zastanawiam się, jak ją nauczyć znów zasypiać w łóżeczku
i chwała Bogu - okazuje się, ze to moje dziecko to nie jest nadpobudliwe tylko całkiem normalne
i jak zasypia przy piersi albo w łóżku to jeszcze nie znaczy, że będzie mnie terroryzować przez następne 3 lata

wiecie, początkujące matki nie wiedzą takich rzeczy

jak zwykle uwielbiam racjonalne i stanowcze teksty Rosy

dlatego wątek wyciągam do góry - może ktoś jeszcze ma doświadczenia z usypianiem

a ja tak po cichutku odstawiam małą do łóżeczka, żeby się nie obudziła

[magdosz]

aniakuleczka, my z Marcelem spaliśmy razem przez pierwsze 2 miesiące prawie, dopóki mi się laktacja na dobre nie uporządkowała i jemu rytm dnia nie ustawił, sam go sobie ustawił dodam, ja mu w tym nie pomagałam a raczej nie narzucałam.
A po tym czasie po prostu karmiłam go i jak nie usnął, to kładłam go do łóżeczka i wychodziłam z pokoju..
Czasem kilka razy musiałam zajrzeć, pogłaskać, poszeptać, ale w końcu zasypiał sam.
Tak jest do tej pory, chociaż w nocy przyznam się, jak się budzi na drugie karmienie i ja jestem wtedy mega nieprzytomna, to już zostaje ze mną w łóżku, bo po prostu daję mu pierś i zasypiam
Czytałam, że podczas nocnego karmienia wyzwala się jakiś hormon u matki, który powoduje senność i to chyba prawda, bo jak czasem próbuję karmić na siedząco, żeby go odłożyć do łóżeczka potem, to po postu nie daję razy, normalnie głowa mi opada

Na wszystko przyjdzie czas...
Ja myślę, że dziecko może się przyzwyczaić, ale to się stać może tylko wtedy, kiedy matka ma w stosunku do niego zaborcze podejście, że nikt nie jest w stanie lepiej sobie poradzić z dzieckiem niż ona-matka, w rezultacie sama sobie kręci bat na tyłek, bo nie dopuszczając innych do robienia przy dziecku zwykłych czynności pielęgnacyjnych chociażby, wytwarza w dziecku poczucie, że ma tylko ją jedną, no i potem nagle musi mama wrócić do pracy i się dziwi, że się dziecko buntuje, ma lęki, nie chce się z matką rozstawać.

Ja kiedy tylko mogę "pozbywam się dzieci", każdy jest dobry, do chwilowego zaopiekowania się nimi, mąż, brat, nawet sąsiadka że już nie wspomnę o babci i ciociach

[azyrafka]

aniakuleczka, z ciekawości weszłam w swój stary wątek i zauważyłam Twoje pytanie.

Po przeczytaniu postów w temacie postanowiłam więcej nic w nim nie pisać bo nie bylo sensu. Każdy patrzy przez pryzmat swoich doświadczeń i nie potrafi wejść w sytuację innego tak na zimno.
Takie były posty, mało pomocne, aczkolwiek dające do myślenia.

Postanowiłam robić pół na pół - trochę rad książkowych, trochę tak jak mi serce podpowiadało. I udało się. Dodam jedynie, że od samego początku głównym celem mojego "układania" synka było to, że ma spać w swoim łóżeczku.

Trudno opisać co robiłam bo trochę czasu minęło i nie wszystko pamiętam. Najważniejsza dla mnie była konsekwencja. Codziennie. Każdy dzień wyglądał tak samo, poza kilkoma wyjątkami szczepień. Trochę patrzyłam na zegarek, ale tylko po to, żeby mniej więcej określić kiedy co Hubert chce robić. Wsłuchiwanie się w płacz dziecka nie przynosiło odpowiedzi na pytanie- co mu jest. Dopiero jak miał jakieś 4 miesiące to zaczął płakać w różny sposób i wtedy już wiedziałam, czego mu potrzeba. A wcześniej radziałam sobie różnie. Tyle, że moją podstawowa zasadą był brak paniki i podchodzenie do niego z ogromną miłością. Takie nastawienie było podstawą sukcesu. Przynajmniej w mojej sytuacji.
Ważną czynnością dla Huberta była kąpiel. Codziennie. Nie domywanie i szorowanie go, a jedynie punkt zaczepienia przed całonocnym spaniem. Po kąpieli było zawsze mleczko. Potem ostrożenie odkładałąm go do łóżeczka, zawijałam kocykiem i Hubert jak miał miesiąc przesypiał już całe noce. Jedynie co to JA budziłam go na karmienie. On się nie budził. Potem wydłużałam mu pory karmienia, aż wogóle przestałam go karmić w nocy i nad ranem. Ostatnie jedzenie jadł o 21, a pierwsze o około 8 rano. I tak jest do dzisiaj. Zasadą dobrego snu jak dla mnie było wpojenie synkowi, że w łóżeczku się śpi. I nigdy nie odkładaliśmy go do łóżeczka aby się pobawił. NIGDY. Tak więc, jak tylko odkładamy go na dopołudniową drzemkę i nocne spanie (od 20:30 do 7-8 rano bez przerwy) to ja nie zdążę wyjść z pokoju a on już odwraca się na boczek i śpi. Wydaje mi się, że on po prostu wie, że będzie spać

W naszym przypadku sprawdziła się regularność wszelkich wydarzeń, poświęcenie mu uwagi (bo o ile nie śpimy razem o tyle w dzień spędzamy maksymalnie dużo czasu razem) i spokój. W naszym domu jest dużo miłości i czułości i Hubert się od nas tego uczy. To nie prawda, że tylko spiąc razem daje się dziecku poczucie bezpieczeństwa i uczy dziecka wrażliwości. Hubert jest tego najlepszym przykładem. Uwielbia się tulić, jest bardzo towarzyski i grzeczny, garnie się do innych dzieci, głównie je tuli i głaska . Jest wesołym i radosnym dzieckiem, którego wszystko interesuje. Usypia samodzielnie we własnym łóżeczku. Je regularne posiłki, zawsze w takiej samej odległości. Je WSZYSTKO! Próbuje nowych rzeczy. Jak nie smakuje mu coś to wypluwa. Do tej pory nie daliśmy mu jeszcze tylko chyba kapusty i grochu, a wypluł jedynie rzodkiewkę.

Ale mi wyszeł elaborat

[aniakuleczka]

azyrafka, dziękuję Ci za odpowiedź
Helenka ma już 3 miesiące prawie i wszystko też się powoli stabilizuje
ostatnio przez prawie tyzdień spałam z nią bo maz wyjechał
i myślę, ze ona woli w łóżeczku

fajnie, że Ci się taki fajny Hubert udał

[Gruszka]

Azyrafko, przygotuj się na to, że Twój idealnie poukładany dzień i noce jeszcze nie raz zostaną wystawione na próbę takie ideały też mają miesiące buntu więc nie zapominaj o tym wątku i wpadnij za kilkanaście miesięcy