Opcje

[Truśka]

Tu znajdziesz sporo o edukacji domowej możliwej w Polsce.
Pozdrawiam
Truśka

[Żyrafo]

Poczytałam.
Moim zdaniem koncepcja nie na polskie warunki. Bo ileż osób może sobie pozwolić na to, żeby nie pracować. Nawet, żeby tylko jedna osoba nie pracowała tylko zajmowała się uczeniem.
Sposób dostępny bogaczom: "wynajęcie guwernantki, prywatnego nauczyciela, itd...", nie obejmuje socjalizacji dziecka. A trudno przypuszczać, aby ów bogaty rodzic objął nauką kilkoro okolicznych dzieci w imię socjalizacji własnego.
Stwierdzenie, że w przypadku gdy oboje rodzice są bezrobotni, to istnieją wspaniałe warunki do edukacji domowej wyprodukował chyba ktoś bardzo zmęczony. Bo jednak bezrobotnymi są przeważnie ludzie o niskich kwalifikacjach lub chęciach (wiem, że nie zawsze, ale jednak). Więc czego oni dzieci nauczą?
Nie potrafię sobie tego wyobrazić w Polsce. Może w jakiś specyficznych warunkach powstałaby w miarę zamożna społeczność, która chciałaby podjąć wysiłek zorganizowania nauki dla dzieci we własnym zakresie, ale niestety mam wrażenia, że dużo łatwiej przychodzi się ludziom (może powinnam napisać Polakom) gromadzić, żeby coć zniszczyć, odwołać, zlikwidować, obalić niż żeby tworzyć, pracować, dawać.

[joannabo]

Święte słowa, Berku, niestety
Mój starszy jest w piątej klasie i na razie jestem pewna, że umiałby dużo wiecej, gdyby do szkoły nie chodził, nawet zupełnie bez pomocy z zewnątrz.
A szkody na psychice... Ostanio np. nie przeczytał kawałka pracy domowej, bo pomyślał, że się panu nie bedzie podobać

Młodszy syn jest w trzyosobowej ( ) klasie, a i tak nie daje sie dostosować tempa pracy do niego tak, ze zaczyna już bazgrać, żeby nadążyć. A myślałam, że chociaż on będzie pisać czytelnie...

[Żyrafo]

Berku, ja właśnie to chciałam napisać, może nie dość jasno się wyraziłam. Tylko w Polsce homeschooling sprowadza się to właśnie do tego, że jeśli dziecko nie może chodzić do szkoły albo rodzice mają fanaberię uczyć je we własnym zakresie to jedyne co im pozostaje to sytuacja dziecko + nauczyciel. I to jest złe. "Prywatna szkółka" dla kilkorga dzieci organizowana, doglądana, prowadzona i zarządzana przez rodziców to jest to. Ale u nas kto sobie może na to pozwolić? A szkoda, bo ja bym była chętna na nieposyłanie dzieci do szkół publicznych oraz na rozwijanie w dzieciach talentów, poczucia estetyki, historii sztuki i jescze paru pokrewnych tematów

[Ciocia Magda]

w Poznaniu jest rodzina, która edukuje swoje dzieci (chyba 3?) w domu. mama i tata robią to razem, dzielą się tematami. On jest na pewno nauczycielem, nie wiem, czym zajmuje się ona - ale oboje pracują zawodowo. Dzieci co roku przechodziły egzaminy kompetencyjne, ogólnie mówiąc naciski i nieprzyjemności ze strony władz oświatowych są duże. Te dzieci to już całkiem duże są - okolice matury. Niestety pamięć mam bardzo cienką - artykuł był jakiś czas temu w poznańskiej edycji GW.

[Silije]

Czy bezrobotnymi są dziś ludzie o niskich kwalifikacjach? Powiedziałabym, że właśnie sporo pedagogów nie może teraz znaleźć pracy, ja na przykład Moja córka w zerówce nie nauczyła się jeszcze niczego, czego nie potrafiłaby wcześniej, ode mnie, a to naprawdę dobra, "ośmiodzieciowa" zerówka. No może wyćwiczyła manualnie sposób łączenia niektórych literek, ale nie sądzę, by to w życiu było najważniejsze. Obawiam się, że szkoła absolutnie nie sprosta mojej Julce i jeśli nie chcemy zmarnować jej zdolności, musimy pracować z nią w domu czy na różnych zajęciach pozaszkolnych Już obserwuję wyhamowanie pędu do wiedzy Julki, ponieważ zbyt rzadko stawia się jej zadania będące prawdziwym wyzwaniem. I przez ile lat cierpliwie dziecko ma siedzieć słuchając rzeczy już znanych lub grzecznie czekając, aż nauczyciel skończy z trzydziestką innych uczniów po kolei - zniechęca się w końcu.
Ale choć nie ma szans, by wybrana szkoła spełniła nasze oczekiwania edukacyjne, to i tak uznaję jej rolę jako pewnego "nieodzownego, wspólnego przeżycia pokoleniowego", jeśli wiecie, o czym mówię.