Opcje

[skanna]

Niestety nie miałam okazji, jej gg milczy jak zaklęte. Ale pamiętam i pozdrowię, jak tylko się objawi

[Five]

Zaraz muszę jechać odwieźć moje pierworodne dziecię do szkoły... Ale się denerwuję!
A w dodatku nie będzie mnie na jej rozpoczęciu
Muszę być u mnie (wracam do pracy...)
Emilka dziś zaczyna zerówkę, Wika przedszkole, więc przynajmniej z nimi będę.
Andrzej z Maćkiem będą mi na kamerę nagrywać Natalkę, kazałam im wszyściutko nagrać.

[candace]

no i Weronika poszła do średniaczków młodszych kazała sobie ubrać 'sukienkę kręcącą' bo jak spotka koleżanki to się pokręcą była trochę zdenerwowana ale przedszkole lubi i sama nie wiedziała czy się cieszyć czy płakać..

Erima-- pytałam, bo mnie straszono chorobami a przez cały rok Wera raz katar miała. Były takie dzieci, co chorowały ale myślę, że to nie wina przedszkola a jakieś indywidualne predyspozycje. Ja podaję poza witaminkami Rutinacee w syropku jaki dodatkową ochronę ale to w zimie.
i nie płacz, ja też płakałam a okazało się, że jest super...

[justapl]

trzymam kciuki za wszystkich przedszkolaków
a my w domu kolejny rok , może jednak uda nam sie coś załatwić
a ja wziełam się w garść i intensywnie poszukuje pracy, gdyby udało mi się znależć coś na dwie zmiany to Lolo by mógł iść do przedszkola a małemu bym musiała znależć kogoś na dwie godziny dziennie


piszcie jak tam poszło

z tym spotkaniem, to może faktycznie , jakoś sie dogadać na początek lata , bo u mnie właśnie tak jest że jak się gdzieś szykujemy to zaraz któryś chory , a jesienią to bardziej prawdopodobne

i tak własnie za tydzień mamy iść na impreze zakładową do męża , a tu katar z nosa kapie

[Erima]

Zaczęło się....dziecko zostało wybudzone ze snu po nocy ,której młodszy dał nam do wiwatu, bo budził się 4 razy, no i niewyspany Erwinek zaczął jęczeć już w domu, jakoś dotarliśmy do przedszkola, zobaczył ryczące dzieci i sam rozpoczął akcję, która trwała godzinę. Wył ryczał i histeryzował najpierw mi na rękach, potem uciekał, potem udało mi się z nim wejść do sali, ale dalej ryczał, siłą został u pani na rękach a ja za drzwiami, fale płaczu rosły i opadały, ale ciągle wył, przemyciłam przez pomoc jego przytulankę na salę, no i niby mniej ale wył. Inna matka siedziała z dzieckiem w sali, więc i ja się wpakowałam, utuliłam mojego szkraba i próbowałam wdrożyć do dzieci, tłumaczyłam, opowiadałam itp. W końcu jak było przedstawianie się dzieci to uśmiechnął się, powiedział swoje imię, ale nie chciał siadać w kole z innymi. Potem było wyjście na dwór i to rozładowało stres dziecka, zaangażowałam go w pomaganie pani, bycie policjantem itp,panie uczyły dzieci chodzić parami na spacerze to im trochę pomagałam i mój Erwin już w zasadzie nie zwracał na mnie uwagi, potem wróciły na plac i tam się rozstaliśmy, umówieni, że po deserku przyjdę po niego z rowerkiem.
Uff, taki był początek, mam nadzieję, ze będzie coraz lepiej. Gdybym wiedziała, ze śniadanie jest o 8:35 i zaprowadziła go później, kiedy byłby wyspany sądzę, ze problem byłby mniejszy lub wcale, no ale cóż, minęło. Zobaczymy jakie będę wrażenia po powrocie i co będzie dalej. Ja oczywiście swoje też odryczałam, bo to tak dziwnie siedzieć w domu i wiedzieć, ze dziecko tam może ryczeć i wcale nie chce tam być. Cóż, zima szybko minie i jak wrócę do pracy będzie musiał być cały dzień w przedszkolu, a w połowie roku mi go nie przyjmą więc musi chodzić już od teraz.
Takie są nasze przedszkolne początki, chociaż rok temu w klubie malucha było zupełnie inaczej, więc myślałam że tu będzie lepiej. A za rok Marcin jako trzylatek idzie do przedszkola, a wtedy już będę pracować, ciekawe jak to będzie. Kończę, bo lecę z małym na spacer i no i czekam do 15, żeby zabrać Erwinka, bo dla mnie to ogromne przeżycie również, a tu jeszcze Marcin chodzi po mieszkaniu i woła brata "Endi, Endi" i nie wie co się dzieje. Pa

[justapl]

Erima , u nas to samo jest , jakl Olo gdzieś wychodzi to Maciuś cały czas go szuka i nie wie o co to chodzi

[aga_81]

Hej, hej
Witajcie z pochmurnej okolicy

A Oliwka jak tylko wstała to już chciała jechać do przedszkola. Z trudem zjadła śniadanie i po siódmej pojechałyśmy. Specjalnie wcześniej,w razie problemów miałam zostać z nią do 8. Ale gdzie tam mała wparowała, dorwała koleżankę i mama pa,pa.A pani kazała przyjść po dzieci wcześniej zaraz po obiedzie. Mąż ją z trudem odebrał, bo nie chciała z stamtąd wyjść.
Jutro mam nadzieję że zostanie do czwartej, chyba, że pani znów zasugeruje by przyjśc wcześniej po małą.

[.uzytkownik.usun...]

No to u nas po pierwszym dniu. Nikt nie ryczał i w ogóle ok. Ino kupę w gacie zaliczyliśmy i okazało się, że Leo ma nową panią. Nie ucieszył się na mój widok, bardziej zainteresowany kanapką z pastą jajeczną tudzeż szczypiorkiem. Zobaczymy jak się sytuacja rozwinie.

Na spotkanie zimowe ja jak na lato. Ferie? Dla mnie bomba. Dla mnie wszelkie spotkania - bomba. Chętnie też się pospotykam już teraz przy łykendzie jakimś.

Z

[KM]

Ja tak się stresowałam, że aż mnie jakiś kręcz szyi dopadł i przez cały dzień (pierwszy dzień w nowej pracy) nie mogłam ruszyć głową Pierwszy raz mnie to spotkało, ale nic to: KACPER NIE PŁAKAŁ-pełen sukces. Więcej nie napiszę, żeby nie zapeszyć. W zeszłym roku też pierwszy dzień był idealny, a potem już schody.

[Erima]

Odetchnęłam z ulgą pełną piersią i mam nadzieję, ze tak już zostanie, że po wielkim wejściu będzie spokojne chodzenie do przedszkola. Jak poszłam po dziecko okazało się, że świetnie się bawił, nie płakał wcale, zjadł cały obiad dwudaniowy z dokładką ziemniaków. Weszłam w trakcie podwieczorku i na mój widok rozpłakał się, ale z radości i na chwilę jak mi powiedział. Kazał mi zaczekać za drzwiami, bo on musi jeszcze podwieczorek dokończyć, no i jak na razie wybiera się jutro "do swojej pracy" jak to określa. Myślę, ze do porannej rozpaczy przyczyniło się w znacznym stopniu niewyspanie mojego syneczka, ale teraz zmieniamy rytm i mam nadzieję, ze już będzie dobrze. Niektóre dzieci na wejściu były spokojne, ale za to potem dawały koncert, więc każdy po swojemu reaguje. Tak czy siak musi się przyzwyczaić i tyle. Póki co idę kłaść spać towarzystwo.

[ulla]

Weronika też do przedszkola wyrwała już o 7...a że poniedziałek to szybko dotarłyśmy. Pognała do sali nie oglądając się na mnie, a od powrotu buzia jej się nie zamyka, bo opowiada bez przerwy. Normalnie też gada bez przerwy, ale dziś jeszcze trzeba uważnie słuchać, bo jak nie siedzę i nie wpatruję się w nią i nie biorę wystarczającego udziału w konwersacji to powtarza wszystko jeszcze raz, tylko głośniej (i tak do skutku). Uff....dobrze, że zaraz idzie do łóżka.

[Erima]

Spieszę pochwalić mojego syna, dzisiaj było tylko trochę jęczenia w domu i pytanie dlaczego znowu zostawiłam tam jego kapcie, a po wyjściu z domu ani jednej łezki, ani słowa że nie idzie. Jedynie negocjował o której mam go zabrać. Buziaka tylko w szatni, zaś w sali po męsku uścisk dłoni i koniec. Ciekawe czy to oznacza koniec płaczu czy tylko jakieś chwilowe złożenie broni. Ja w domu na razie czuję się nijak, jak bez połowy serca i zanim uda mi się wyjść na prostą jeszcze trochę czasu minie. Najgorzej jest jak Marcin śpi, bo wtedy to już w ogóle nie wiem co ze sobą zrobić, muszę się nauczyć na nowo mieć czas dla siebie.

Tu jest mój przedszkolak na pierwszym wyjściu z dziećmi, nauka chodzenia parami:

[ewabi]

Byłam dziś w przedszkolu przypomnieć, że Jan będzie chodził, ale od końca września. Sama musiałam pójść, gdyż syn mój nawet słyszeć nie chciał o wędrówce w przedszkolne progi oraz obstaje przy swoim, tj. że do przedszkola chodzić nie będzie. Zobaczymy.
Tymczasem pakowanie, pakowanie, pakowanie. Na razie w myślach usiłuję zgromadzić rzeczy konieczne (!) na buhahaha, spontaniczny wypad z dziećmi na Bałkany. Jan na pytanie: co Ty synku będziesz chciał zabrać? odrzekł beztrosko: moich nie-słonecznych okularów nie zapomnij wziąć!
Ba! Wszak grunt to dobra prezencja

[Erima]

W przedszkolu już ok, rano w domu chwilę jeszcze jęczy, że nie idzie, ale na tym się kończą problemy, po wejściu do sali nawet się nie odwraca czy jeszcze jestem czy poszłam.
Dziś był na bilansie 4 latka: waży 17,900 kg, ma 105 cm, ciśnienie 90/55.
Marcin teraz śpi, a ja ucząc się nowych warunków życia przypomnę sobie jak to było za czasów jedynaka Erwinka i też położę się pospać.

Ten post edytował Erima czw, 06 wrz 2007 - 11:47

[ewabi]

Nie mam nic do dodania w temacie przedszkola
mam dziś dzień pod psem z gatunku: spadaj i lepiej zacznij się od nowa.
Moje przygotowania do wyjazdu zamiast posunąć się naprzód, jakby utknęły, żeby nie powiedzieć - zrobiły malusi krok w tył

za to wstawiłam zdjęcia z Koszarawy

[candace]

uff, ja po zebraniu w przedszkolu i bilansie 4 latka. Dobrze, że Larunia cały czas spała.
ogólnie Wera jest ... troszke za chuda. je dużo a wazy tylko 15 kg, ma 102 cm. mamy za pół roku znowu przyjść i najwyżej hormony zbadać bo troszke szkielet heheh... jedna i druga wsuwa a chudziny... a w tym wieku to nie za dobrze.. poza tym zdrowa. no i głupie hasło, że strasznie pogryziona przez komary.. jakbym nie wiedziała.
w przedszkolu bez zmian , chociaż zdziwiona, że inna pani i jak to ona panikuje. zaraz się rozkręci..

gratulacje dla wszystkich nowicjuszy

[candace]

ewabi--- może to ta pogoda....

[ulla]

Weronika nieodmiennie od czterech dni budzi się bez problemu, bo musi iść do przedszkola.Rozczula mnie kiedy radośnie wita się w szatni z koleżankami i kiedy się żegna jak wychodzimy.

Dziś było zebranie więc do domu dotarłyśmy przed siódmą. Za to z nowości do wyboru w zajęciach dodatkowych język francuski i niemiecki. Dopisałam jej, oprócz angielskiego, niemiecki...najwyżej będzie się jej zajączkować (ale akurat okazjonalnie kontakt z niemieckim ma "żywy", no i rodzinę w Niemczech, więc równie dobrze może zacząć oswajać się teraz, a nie jak pójdzie do szkoły), no i gimnastykę korekcyjną. Jeszcze tylko muszę jej pediatrę przekonać, że jest wskazane żeby w nich uczestniczyła. Niby kręgosłup prosty (choć tego dowiem się po badaniu jak wreszcie na bilans dotrę), płaskostopia nie ma i niby wszystko ok, bo jest dość sprawna fizycznie...ale właśnie dość. Nieustannie mam niejakie zastrzeżenia do koordynacji ruchowej.
Dlatego czeka nas miesiąc badań - najpierw bilans, potem powtórne badanie wzroku, żeby zbadać czy nadal jest ok, czy jednak ujawniły się moje felerne "geny wzrokowe"... (i tak a propos ja miałam problemy z koordynacją wynikające z wady wzroku, więc pomimo dobrej sprawności fizycznej na wf w szkole, w grach zespołowych radziłam sobie słabo).

Mam nadzieję, że pani doktor (od bilansu) przystanie na opcję, żeby dać skierowanie "z uwagi na obniżoną sprawność ruchową". Zresztą pani dyrektor w przedszkolu powiedziała bardzo szczegółowo z jakich powodów dzieci mogą uczęszczać na gimnastykę (bo uważa, a ja się z nią zgdzam, że im więcej ruchu tym lepiej, a przy "obniżonej sprawności" dzieci mają gimnastykę ogólnorozwojową, ale bez skierowania się nie da).

[ewabi]

Matko jedyna, jak ja kosmicznie nienawidzę pakowania.
Gdybym choć w części takoż nieznosiła wyjeżdżania, to nie zobaczyłabym nawet przeciwległych krańców własnego miasta..

pozdrowienia z grajdołka rzeczy do upchnięcia nie_wiadomo_gdzie


pies: jadę już cała w stresie związanym z powrotem i początkiem przedszkolakowania

[myszka]

Ewa, miłego urlopowania! Czekam z niecierpliwością na fotorelację.