Opcje

[naples]

Ja nie wychodze z zalozenia, ze jak sie urodzi dziecko, to trzeba oddac psa. Ba, wiele osob tak mysli. Moja znajoma pracuje w schronisku i mowi, ze ludzie w wielu przypadkach tak oddaja wlasnie psy, bo teraz maja dziecko i uwazaja, ze pies bedzie przeszkadzac.
Z wlasnego doswiadczenia wiem, ze tak nie jest. Milo wspominam swoje dziecinstwo i naszego psa Misia, ktorego juz nie ma. Wiele milych przygod z nim przezylam. To byl moj pupil, ktory ciagnal mnie na sankach, jak byla zima i spadl snieg. Jemu gotowalam zupki, z nim sie bawilam i szalalam... O dziwo pies byl lagodny, nigdy sie nie zbuntowac Ciekawe czemu

Teraz mam dwa psy, obie suczki i uwielbiaja dzieci. Owczarek niemiecki mniej, ale bernardyn, ubostwia je, zreszta z wzajemnoscia

[kethry]

Lutnia dziękuję

widzisz, ja gdzieś w głebi serca to wszystko wiem.

i biorąc pod uwagę wszystkie za i przeciw, wszystkie czynniki - jak m.in. bycie odpowiedzialnym właścicielem, odpowiednie dobranie rasy do możliwości i oczekiwań, możliwość realizacji potrzeb konkretnej rasy i naszych marzeń - po prostu WIEM, że na psa musimy jeszcze trochę poczekać.

aktualnie męczy mnie inne marzenie. ja bym chciała (niezależnie od psa) mieć jeszcze kota. ciepłe, mruczące futro do kochania.
i tu się zmagam z setką wątpliwości natury o wiele mniej obiektywnej.
bo wiele obiektywnych przeszkód po prostu przestaje istnieć - jestem w domu; z kotem nie trzeba wychodzić na dalekie spacery, zadbanie o potrzeby kota dalece bardziej leży w ramach moich obecnych możliwości.
ale... bojÄ™ siÄ™.
to nie byłby mój pierwszy kot. Mój pierwszy kot zginął 10 miesięcy temu. i chyba wciąż się z tym nie pogodziłam.
On byl z nami jeszcze zanim pojawily sie nasze dzieci, ogromna ilosc wspomnien, kilka trudnych chwil, masa - fantastycznych; to marzenie o dzieciach wychowujacych sie wsrod zwierzat, uczacych sie wrazliwosci na nie, szacunku wobec nich... mam taki mętlik w głowie, że nawet nie wiem jak to wszystko opisać. jest we mnie dojmująca tęsknota. ale i tyle obaw - co bedzie, jeśli kot nie dogada się z dziećmi; wbrew pozorom z naszym Kotem nie bylo latwo, on takie male i bezmyslne zaledwie tolerował - potrafił Gabuta pacnąć łapą, kiedy nie dopilnowałam małego pełzaka - ale tyyyle w tym temacie wszyscy sie nauczylismy, ja się nauczyłam - praktyki, nie teorii; w ogole to tak, jak teraz myślę to chyba powinnam dorosłego kota przyhołubić, ja nie wiem czy mam sily na kociaka - kociaki szalone są
... czasami już jestem pewna; TAK - jestem gotowa na nowego członka rodziny, NIE - nie chcę żyć w domu bez czterołapych; ale potem nadchodzi taki właśnie - brak wiary; w siebie; w to czy aby na pewno sprawdzałam sie/sprawdzilam sie jako opiekunka.

najbardziej sie boje tego, ze bede sie tak wahac bez konca.

przepraszam, ze tyle slow/emocji sie ze mnie wylalo.

[Lutnia]

Dorosły kocur?
Wykatrowany?

Kethry, zajrzyj tu: https://www.maluchy.pl/forum/Czarny-pers-t60048.html

[kethry]

PW.

[Brydzia]

Ja mam Cane Corso, bez rodowodu, suczkÄ™. Mieszkam w bloku.
Jak byłam w ciązy wszyscy mnie straszyli, że dziecku cos zrobi, ze zje no takie głupoty.
Nie dawałam jej pieluch do wąchania i innych takich, przez pierwsze dni jak wróciłam z małym ze szpitala wąchała jego rzeczy, podchodziła do łóżeczka, była ciekawa no a potem jej przeszło. Teraz na niego uwagi nie zwraca, czasami jak go mam na rekach i siedzę to podejdzie powąchac a mały( 5 miesięcy) ją dotyka rączka po pysku i jej się to bardzo podoba. Boję się tylko jak on zacznie chodzic to ona może mu niechcący coś zrobić np, łapą mu przyłozyc. Moje starsze dzieci jak się z nią bawią to też czasami płaczą bo albo któres udrapnie albo naskoczy ale nie tak agresywnie tylko w zabawie, to w koncu spory pies.
No z wyprowadzaniem mam ten luksus że teśc ją trzy razy dziennie na spacery zabiera bo blisko siebie mieszkamy ale ja tez z nią wychodzę, idziemy z wózkiem do lasu ok. 1,5 km od mojego osiedla i tam ją puszczam żeby się wyszalała Potem jak do domu wróci to już tylko spać jej się chce.
Kasy sporo tez potrzeba na wykarmienie takiego psa, a jak teraz papmersy i mleko modyfikowane kupuje to odczuwam to bardzo. Karma jakies 200 zł miesięcznie i inne jedzenie, witaminy, wizyty u weterynarza a te są częste bo jej sie zawsze cos przyplącze. Kupuję jej udka z kurczaka albo golodki z indyka i gotuję, potem obieram z kości i z ryżem albo kaszą mieszam, to tez czas pochłania dlatego ostatni częściej karme jej daję. Zmeczona jestem psem troche bo to teraz tak wyglada jakbym jedno dziecko wiecej w domu miała, ale nie oddałabym jej, jest członkiem naszej rodziny,a mój mąż to jak przyjedzie z pracy to najpierw z psem się wita i obściskuje a potem reszte rodziny widzi