Opcje

[Joola]

O rany. Dzisiejszy dzień był dla mnie koszmarem. Nie wiedziałam , że mój szef może być taki podły. Nie wypłaca mi za urlop wypoczynkowy już od połowy lutego. Moje telefony, prośby , nic nie wskórały. Czekałam cierpliwie. Rozumiałam, że kontrachenci nie płacą... Ale ileż można czekać. Nie nakarmię dziecka obietnicami Miałam straszne opory, żeby podać go do Sądu Pracy. Niestety dzisiaj musiałam to zrobić. Poinformowałam szefa, co zamierzam zrobić. Oddzwonił do mnie wściekły i groził, że powie jak to z moim związkiem jest. Co go to może obchodzić !!!! Złożyłam w ZUS'ie wniosek o urlop wychowawczy jako samotna matka, bo według prawa nią jestem. Jak można być takim podłym człowiekiem?! Przecież ja chcę tylko tego co mi się należy. A on rzuca mi kłody pod nogi. I po co ja zrezygnowałam z 26 dni urlopu wypoczynkowego? Chciałam ich, tzn firmę odciążyć i przejś na garnuszek państwa. A oni tak mi odpłacają. Czuję się strasznie. Straciłam dla niego cału szacunek...
[/list]

[kunka]

Przykro mi Joola, że coś podobnego Cię spotkało Rozmowa z szefem musiała byc paskudna, wyobrażam sobie ile przez to nerwów... Nie rezygnuj Joola, bij sie o swoje, nikomu przecież nic nie zabierasz, to szef powinien czuc sie winny, a nie Ty! Musisz powalczyć. Trzymam kciuki. Kunka.

[Gosia1]

[quote=Joola]O rany. Dzisiejszy dzień był dla mnie koszmarem. Nie wiedziałam , że mój szef może być taki podły. Nie wypłaca mi za urlop wypoczynkowy już od połowy lutego. Moje telefony, prośby , nic nie wskórały. Czekałam cierpliwie. Rozumiałam, że kontrachenci nie płacą... Ale ileż można czekać. Nie nakarmię dziecka obietnicami Miałam straszne opory, żeby podać go do Sądu Pracy. Niestety dzisiaj musiałam to zrobić. Poinformowałam szefa, co zamierzam zrobić. Oddzwonił do mnie wściekły i groził, że powie jak to z moim związkiem jest. Co go to może obchodzić !!!! Złożyłam w ZUS'ie wniosek o urlop wychowawczy jako samotna matka, bo według prawa nią jestem. Jak można być takim podłym człowiekiem?! Przecież ja chcę tylko tego co mi się należy. A on rzuca mi kłody pod nogi. I po co ja zrezygnowałam z 26 dni urlopu wypoczynkowego? Chciałam ich, tzn firmę odciążyć i przejś na garnuszek państwa. A oni tak mi odpłacają. Czuję się strasznie. Straciłam dla niego cału szacunek...[list]







Joola, jeśli wobec państwa i prawa jesteś samotną matką, to nią jesteś. Nawet jeśli będzie z Tobą mieszkać tuzin facetów. Głupim gadem się nie przejmuj i rób swoje - walcz jak lwica, masz dla kogo! A w sądzie powiedz jeszcze, że Cię szantażował i niszczył psychicznie.

Trzymaj siÄ™!

Pozdrówka

[mamaMichałka]

Wiem jak taka rozmowa może popsuć dzień Ale moja rada jest taka:nie przejmuj się głupim gadaniem szefa.Tak naprawdę to on nic nie może Ci zrobić.W świetle prawa jesteś samotną matką a to jak żyjesz i z kim,jest wyłącznie Twoją prywatną sprawą.Jesli zaś chodzi o złożenie sprawy w sądzie pracy,to był to bardzo dobry pomysł i nie powinnaś mieć żadnych ale to żadnych skrupułów.Twój szef w ogóle nie myslał o tym,że Ty ani Twoje dzieci nie macie pieniędzy.Jego krzyki,groźby i straszenia naprawdę na nic się zdadzą bo to po Twojej stronie stoi prawo.I wiesz co,ja jestem pewna,że on bardzo dobrze zdaje sobie z tego sprawę i tak właśnie wyraża swoją bezsilność.Reasumując,to są Twoje pieniądze i walcz o nie.Nie upominasz się przecież o cudze.Wygrasz tę sprawę jak nic a szef będzie musiał zapłacić Ci te pieniądze z należytymi odsetkami czy mu się to podoba czy nie.A jeśli zaznaczysz w sądzie,że Cię straszył i groził to gwarantuję Ci,że baaaardzo kiepsko na tym wyjdzie.Życzę powodzenia
Monika.

[Ewa]

Trzymam bardzo mocno, bo to naprawde nieciekawy typ ten Twój szef.

Powodzenia

[Małgoś.dz]

Trzeba walczyć o swoje. Dziewczyny dobrze to ujęły. Jeśli sama się nie upomnisz, to nikt nie będzie chciał pamiętać, że ma wobec Ciebie jakieś zobowiązania.

Ja przez 6 miesięcy grzecznie upominałam się o należne mi wynagrodzenie za 1,5 miesiąca urlopu wypoczynkowego, który wykorzystałam bezpośrednio po urlopie macierzyńskim. Oczywiście, ciągle słyszałam, że nie ma... Kiedy moja cierpliwość w końcu sięgnęła zenitu i poinformowałam, że składam pismo do Sądu Pracy - w mgnieniu oka znalazły się dla mnie pieniądze.
Żałuję, że od razu nie postawiłam sprawy na ostrzu noża. Zwodzono mnie, licząc na moją naiwność? Nie wiem na co liczono? Że powiem: "jak jest tak ciężko w firmie, to ja się zrzekam wynagrodzenia"?

Tak jak mówisz, obietnicami dziecka nie nakarmisz...